[RPG] The Blood of Sado

Arianna · The Girl Who Lived **Woonplaats:** Storybrooke

Liz is nog druk met opruimen, als ze beneden de bel hoort gaan. Ze komt van de vloer en klopt haar jurk af. Veel zin heeft het niet, want inmiddels lijkt het eerder of Liz is neergestoken dan Dorothy. Ze heeft overal bloedvegen van toen ze zich over Dorothy heen wierp.

Voorzichtig strijkt ze nog even een pluk haar uit Dorothy's gezicht. Ze kijkt nog even naar haar vriendin en begint dat langzaam de trap af te lopen. Ze neemt de tijd, het maakt haar niet uit wie er voor de deur staat.

Eenmaal beneden opent Liz de deur. Ze ziet dat het de vrouw is tegen wie ze zo was uitgevallen. De woede van Liz is allang gekoeld: ze is blij dat de vrouw er is. Dus opent ze de deur verder, met een heel zwakke glimlach.
'Ze is boven,' zegt Liz zachtjes. 'Ik heb haar in haar eigen bed gelegd.'

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena kijkt Nathan met een zure grijns aan. Het was haar ook niet ontgaan en gezien de omstandigheden van vandaag, is het eigenlijk meer tragisch dan komisch. Helena zou zich in een vlaag van bijgeloof nog zoveel mogelijk proberen weg te houden van wilgen. Ze drinkt het laatste van haar glas leeg. Eigenlijk had het drankje maar weinig deugd gedaan.

"Als je dat wilt," stemt ze met een glimlach in. Helena gooit een paar sikkels op tafel om hun drank alvast te betalen. "Maar nu ben ik wel benieuwd wat er daar te doen is dat ik daar zo dringend naar toe moet..." Helena zwijgt even, en besluit dan maar meer uitleg te geven. Ze zwaait met de perkamenten mededeling in haar hand.

"Ik heb een job te pakken gekregen – helaas in het gemeentehuis en niet in het rusthuis – en ik moet er blijkbaar al meteen in vliegen... Maar ik zal maar niet klagen, ik mag al blij zijn dat ik nu mijn huur kan betalen..." Helena wipt op van haar kruk, trekt haar jurkje recht om zeker te zijn dat ze nergens een stukje te veel bloot vlees laat zien en checkt voor de zekerheid haar looks nog eens in de spiegel, terwijl af en toe een hand door haar toch al nonchalant piekende haartooi gaat.

Enjolras · King of Babylon

Hij trekt een mondhoek naar omhoog wanneer Helena hem de uitleg geeft waar hij eigenlijk niet naar gevraagd had, maar toch blij mee is om te horen. Als ik haar dan toch leid. Dat doet er 'm aan denken dat hij hier ook nog geen werk heeft. Hij had er nog niet bij stilgestaan, for one, hij was hier dan ook maar pas, maar ten tweede was zijn huur ook wel verzekerd voor een tijdje. Niet dat hij dat laatste ooit aan iemand zal vertellen. Zelfstandig als hij is.

Wanneer Helena rechtspringt van haar stoeltje, doet hij dat ook. Hij trekt zijn colbertje recht en ziet hoe zijn aan haar korte haren pulkt. "Like the haircut by the way. Zullen we?" zegt hij dan, geen idee wat precies haar taak was, maar ah, hij zou het wel vroeg of laat ontdekken.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

De arrogante maar bovenal superieure egotripper besluit wijselijk te zwijgen als Syll een woede-uitbarsting krijgt over Dorothy. Syll is normaal gezien behoorlijk rustig dus dit is wel een teken dat het hem allemaal teveel wordt. Donovan is blij dat hij nooit een carrií¨re heeft overwogen in de uitvaartsector. Hoewel hij er allicht wel goed in zou zijn. Want aar is hij niet goed in?

Donovan wendt zijn blik ook van Syll af en kijkt zwijgend naar het bejaardentehuis waar een van de bewoners beverig een zakje broodkruimels naar wat duiven zwiert. Hij herinnert zich vaag Sylls eindeloze praatjes over het huwelijk, Dorothy en hun toekomstplannen. Syll leek er elk woord van te menen en immens gelukkig te zijn. Het is moeilijk te bevatten dat van al deze plannen niets meer overblijft. Van het populaire pureblood it-koppel blijft nu alleen maar een klein hoopje ellende over. Maar wel een hoopje ellende met een mooi gewaad, merkt Donovan jaloers op terwijl hij het duur uitziende stof van Sylls huwelijksgewaad monstert.

"Het lijkt me dan beter dat jij gewoon hie-", Donovan wordt abrupt onderbroken als Syll zegt dat hij Dorothy's huis half gaat leegplunderen. Donovan kreeg allerlei beelden voor zich van vrouwen bij de uitverkoop die alle mogelijke koopjes verwoed weggrissen. Hij voelt zich er eigenlijk heel erg ongemakkelijk bij. Het feit dat hij gewoon moet toezien hoe Syll als een bulldozer door Dorothy's huis stormt, ligt hem behoorlijk op de lever. Hij had gehoopt dat alleen Selene zou meegaan: zij zou Liz wel steunen en dan kon hij zo snel mogelijk weg.

Met een gezicht dat een evenwicht zoekt tussen een beleefdheidslachje en pure frustratie kijkt hij toe hoe Syll aanstalten maakt om te vertrekken. "Zullen we vertrekken? Het is vlakbij." Natuurlijk weten de Whytes wel waar Dorothy woonde, maar Donovan wou even benadrukken dat ze dit makkelijk te voet konden doen. Verschijnselen was voor hem nogal pijnlijk op dit moment.

Donovan buigt zich tijdens het wandelen aarzelend naar Syll toe. "Ik wist van niets, Syll", zegt hij bezwerend om te beandrukken dat hij Syll niets heeft voorgelogen. "Toen ze zich kwam inschrijven heb ik niets verkeerds opgemerkt. Ze heeft alles dus heel erg goed vervalst". Donovan vraagt zich af hoe Dorothy dat geflikt heeft en neemt zich voor om haar documenten later eens onder de loep te nemen.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena kijkt Nathan met een verbaasde glimlach aan wanneer hij haar complimenteert. "Dank je wel, hoor," reageert ze, terwijl ze niet onder stoelen of banken steekt dat ze het wel weet te apprecií«ren. Als ze niet beter wist, zou ze denken dat Nathan een move maakte. Want serieus, welke man zou nu ooit een vrouw complimenteren zonder ulterior motive?

Helena knikt en laat zich door Nathan begeleiden door de straten van Sado. De temperatuur buiten gaf aan dat het al wat naar de avond begon toe te gaan. Zwijgend loopt ze naast hem. Ze voelt zich wel veiliger met iemand naast haar. Als er iets zou gebeuren, dan waren ze ten minste niet alleen.

Na een tijdje komen ze aan in de straat. Helena haalt even haar stuk perkament boven en checkt het huisnummer na. Ze kijkt even de straat door en ziet het desbetreffende huis staan.

"We zijn er..." zegt ze een beetje overbodig. Ze werpt een blik op het huis. Het ziet er gewoon onopvallend uit, tussen alle andere huizen. Helena vraagt zich af wat ze hier moet komen doen. Langzaam wandelt ze naar het huis. Ze klopt kort maar krachtig op de deur.

OOC:: Lege post, maar er is progressie. Nathan, als je iets wilt zeggen, zeg je het maar... xD

Enjolras · King of Babylon

Hij kijkt even kort op het perkamentje dat Helena uithaalt na een tijdje stappen. Was ik niet degene die haar aan het leiden was, denkt hij er nog bij waneer ze zegt dat ze er zijn. Een korte blik op het huis zegt 'm genoeg. Ook al weet hij nog steeds niet waar hij is (of jawel, dat wist hij wel, maar hij wist in ieder geval niet van wie het huis was), het zag er niet echt uit als een plek waar hele vreemde dingen stonden te gebeuren. Huisje zoals er twaalf in een dozijn zijn.

Helena klopt op de deur en vanaf dat moment voelt Nathan zich een beetje overbodig. "Hmm," begint hij wat voorzichtig, "zal ik uhm.. je maar laten dan zeker?"

OOC: Zo usesless als iets, maarja, iemand anders moet de deur openen he xD.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Mairi staat al eventjes voor de deur te wachten wanneer die eindelijk open gaat. Ze had zich net om willen draaien om weg te gaan, maar wanneer Liz de deur open doet stapt ze naar binnen. Meewarig legt ze een hand op Liz' arm, wanneer die zegt dat Dorothy in haar eigen bed ligt. Eerlijk gezegd heeft ze ook geen idee wat ze moet doen en ze hoopt min of meer dat er heus wel iemand zal komen om voor het lichaam te zorgen of zo.
"Gaat het een beetje?" vraagt Mairi bezorgd aan Liz. Een goede vriend verliezen is nooit tof, daar weet ze genoeg van, maar deze situatie is wel heel cru.

Mairi kijkt vertwijfeld naar de trap, eigenlijk heeft ze niet de behoefte nogmaals het lichaam van Dorothy te zien, maar ergens heeft ze het idee dat ze het toch moet doen. Wanneer ze net tegen Liz wil gaan zeggen dat die misschien maar eventjes in de woonkamer moet gaan zitten, wordt er op de deur geklopt. Mairi kijkt even vragend naar Liz, misschien verwachtte ze wel iemand?

Aangezien ze nog steeds in de niet al te grote hal staan en zij het dichts bij de deur staat, waardoor Liz er niet bij zou kunnen, opent Mairi de deur. Wanneer ze het duo Nathan en Helena ziet staan kijkt ze hen om de beurt even flauw glimlachend aan (alhoewel ze hun namen eigenlijk nog niet weet, want hé, ze zijn nieuw in het dorp) . Mairi weet natuurlijk dat zij hier zijn voor een taak die Helena zelf nog niet eens weet en zij denkt dus dat de twee hier zijn om Liz ook support te geven. Waarom zouden twee mensen die daarnet opgekomen waren voor Dorothy hier anders zijn, niet waar? Het geeft haar wel een fijn gevoel dat er blijkbaar meer mensen op het idee waren gekomen om Liz te steunen bij dit verschrikkelijke drama.

"Eh, het is mijn huis niet, maar... Kom binnen?" Mairi kijkt even achterom naar Liz, zich beseffend dat het ook wel een klein beetje brutaal is mensen binnen uit te nodigen terwijl het niet eens haar huis, of dat van een vriendin, is.

Ooc: Eindelijk een post, sorry, ik ben een paar dagen druk geweest. ^^

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Syll begint direct te lopen zodra Selene heeft toegestemd ook mee te gaan en Donovan voorstelt om te vertrekken. Hij is blij dat hij iets kan doen om zijn frustratie kwijt te raken. Het voelt als een soort wraak op Dorothy.

Hij zet er stevig de pas in en kijkt af en toe achter zich, om te zien of Selene en Donovan wel volgen. Donovan lijkt ergens last van te hebben, het lijkt wel of hij niet helemaal kan bijhouden. Hij vraagt zich af of er misschien iets met hem gebeurd is tijdens het gevecht.

Als Donovan zegt dat hij er niets van wist, lacht Syll. 'Dat zou helemaal mooi zijn,' zegt hij spottend. 'Een goede vriend en mijn verloofde die mij samen voorliegen.' Dat idee lijkt krankzinnig, Syll vindt Donovan's opmerking dan ook totaal overbodig. Hij had er geen seconde over getwijfeld of Donovan het wellicht zou weten vanwege zijn werk bij de gemeente. Hij wist zeker dat Donovan dat dan meteen tegen hem zou hebben gezegd. Hij was altijd eerlijk.

Hij kijkt eens om of Selene ook nog volgt. Ze loopt een behoorlijk stuk achter hen, rustig om zich heen kijkend. 'Kom Selene, schiet ff op!' Zegt hij geí¯rriteerd. Waarom was ze toch altijd zo langzaam. Hij merkt dat Donovan ook nog steeds moeite heeft hem bij te houden. Hij besluit er toch maar naar te vragen, al heeft hij t liever helemaal nooit meer over de voorbije uren. Maar hij kan Donovan er toch moeilijk niet naar vragen, wat zou die dan wel niet over hem denken. "˜Wat is er eigenlijk met je been aan de hand?' Vraagt hij voorzichtig. Hopelijk was er niets ergs mee, hij vond het verschrikkelijk dat er andere mensen betrokken waren geraakt bij de gebeurtenissen.

OOC: Syll is back ^^

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Donovan perst oprecht een vertederde glimlach om zijn lippen als Syll zegt dat hij een goede vriend is. Zo ziet Donovan het ook wel, maar liegen over je ware identiteit tegen een van je beste vrienden is niet echt eerlijk. Verre van. Donovan laat dit idee tot zich doordringen terwijl hij met de Whytes naar Dorothy's huis strompelt. Hij kon in de verte tussen de rijhuisjes Dorothy's stulpje al opmerken. Ze had de luiken van haar ramen lichtblauw geverfd, zodat de mistroostige straat toch wat opgefleurd werd. Donovan herinnerde zich vaag dat hij er ooit eens een compliment om had gegeven en ze had er alleen maar vaag om gelachen. Donovan had altijd gedacht dat Dorothy de meest gewone en voorspelbare persoon van heel Sado was. Maar eigenlijk wist niemand echte het fijne over haar. Donovan vraagt zich af of Liz eigenlijk van Dorothy's verleden afwist.

Donovan tast onwillekeurig naar zijn knie, wanneer Syll er naar vraagt. Moest hij nu eerlijk zijn? Hij kan toch onmogelijk zeggen dat hij een halfbloedje heeft gered? Dat zou toch volledige afgang zijn? Hij besluit toch maar de waarheid te zeggen, dat verhoogt toch een beetje het eerlijksgehalte van Donovans en Sylls bromance.

"Kan je je nog dat ene meisje herinneren? Kort haar? Maakte nogal een scí¨ne tijdens het hele gebeuren? Ze werd bijna aangevallen. Ik heb een schildspreuk over haar uitgesproken, want het zou een beetje té chaotisch worden als er nog doden zouden vallen", zegt hij achteloos en serieus. "Daarna ging een van de Death Eaters helemaal door het lint, waarna hij een spreuk op die grote boom op het dorpsplein sprak een enorme tak op mijn been viel".

Donovan had dit enorme knullige verhaal spannender willen laten klinken, maar nu hij erover nadenkt, is het best wel belachelijk. Het zou toch veel spectaculairder geweest zijn als die Death Eater een speciale vloek op hem had afgevuurd? Nee, die domme tak haalt de geloofwaardigheid en de hipheid van het verhaal behoorlijk naar beneden.

"Het was het niet waard", zegt hij nog grimmig, doelend op zijn reddingsactie. Niet echt wetend of zijn eigen woorden meent, nadert hij Dorothy's huis.
Waarom staan Will & Grace aan de voordeur, vraagt hij zich gepikeerd af als hij Helena en Nathan ziet. Dit brengt zijn hele planning wel heel grondig in de war. Niet dat er een planning is om mee te beginnen, maar Donovan vindt dat zijn leven gewoon één grote planning is dat permanent om zeep wordt geholpen door anderen.

"Het spijt me, ik had verwacht dat we alleen zouden zijn", verzekert hij Syll.

Donovan beent op de twee af, like a boss, steekt zijn hoofd tussen Nathan en Helena's schouders en mompelt dringend : "Watttt doen jullie hier?"

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena wil Nathan net een antwoord geven dat hij wel even kan blijven – wie weet was er niets – wanneer de deur opengaat. Ze ziet de jongedame staan die tijdens de trouw naast haar zat. Helena glimlacht even naar haar, eerder bij wijze van herkenning. Dus ze wist nu tenminste al waar ze was. Of toch niet, als ze Mairi's reactie hoort. Helena volgt met een vragende uitdrukking op haar gezicht Mairi's blik en ziet Liz wat verder in de hal staan. Oh, dit zou toch niet met het drama van deze middag te maken hebben... Zou het?

Helena opent haar mond om zich uit beleefdheid voor te stellen aan de twee, wanneer iemand achter haar en Nathan hen niet al te vriendelijk aanspreekt. Ze hoeft al niet meer om te kijken om te weten wie het is. Helena onderdrukt een zucht wanneer ze de stem herkent. Het feit dat ze de geur van de aftershave die ze opeens onderscheidt al aan hem kan linken, is voor haar hét teken dat ze Donovan op die paar uur dat ze hem kent al té vaak is tegengekomen. Helena kijkt Mairi nog steeds aan en rolt dan duidelijk geí¯rriteerd met haar ogen.

"Ik kan net zo goed tegen een muur spreken als ik zeg dat je je been moet laten rusten, niet waar?" antwoordt Helena, even de vraag ontwijkend, terwijl ze haar hoofd opzij trekt. Personal space, hallo? Ze kijkt hem aan.
"Ik weet het niet," zegt ze, "ik kan net hetzelfde aan jou vragen. Waarom ben je hier?" Helena vermoedt ondertussen wel dat Donovan gestuurd is omwille van zijn functie bij de gemeente. Waarom zou hij anders hier staan? Om Liz een hart onder de riem te steken? Die kans lijkt haar onbestaande. Het feit dat Syll samen met Selene enkele meters verder staat en kennelijk samen met Donovan tot hier is gekomen, bevestigt alleen haar vermoeden maar. Ze kijkt Syll een tijdje met een verontwaardigde en boze blik aan en voelt de woede van net weer aanflakkeren.

"Voor zover ik weet, leven we nog altijd in een vrij land en mogen we gaan en staan waar we willen, dus ben ik je geen antwoord verschuldigd. Misschien ben ik wel hier omdat hetgeen wat vandaag gebeurd is mij niet koud laat en ik – onmenselijk als ik ben – wat hulp kom bieden," antwoordt ze Donovan wat verhit, getriggerd door de aanwezigheid van hem en Syll.
Helena vertikt het echter om te vertellen dat ze ook gestuurd is voor een taak van de gemeente. Met wat geluk zou Donovan met de nodige hooghartigheid uitleggen waarom hij hier is en hoeft Helena hem gewoon maar braaf te observeren in hetgeen er moet gedaan worden.

"Bon," zegt ze dus, terwijl ze Donovan even negeert en Mairi en Liz aan kijkt. "Om maar verder te gaan: ik wilde dus zeggen dat ik Helena heet. Dat vergemakkelijkt de zaken een beetje..." Helena glimlacht vriendelijk naar Mairi en Liz. "Kunnen we iets voor jullie doen?"

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Mairi blijft het tweetal aankijken, maar dan verschijnt er tussen hun hoofden nog eens een derde hoofd, ze doen erg op Fluffy lijken op deze manier. Enigzins geschrokken, omdat ze Syll en co niet aan had zien komen, kijkt ze Donovan met grote ogen aan. Hij vraagt aan Helena en Nathan wat ze hier doen en nadat Helena met haar ogen rolt begint deze aan een tirade. Verbouwereerd kijkt Mairi naar het schouwspel, hoezo spanning?

Mairi's blik glijdt naar Donovan en naar Syll en Selene. Ze voelt hoe ze ongemakkelijk op haar benen staat te wiebelen, op de een of andere manier krijgt ze dat gevoel nog altijd wanneer Donovan wel erg dichtbij komt. Waarschijnlijk omdat hij headboy is geweest en ze altijd bang is dat hij daarom meer informatie over haar heeft. En op de een of andere manier heeft ze altijd het gevoel dat hij dat eerder zou gebruiken wanneer hij op één meter afstand van haar staat, dan verder weg. Irrationeel, uhuh.

Anyway. Donovan is hier vast niet samen met Syll om snikkend bij het bed te zitten (zoals de Zeven Dwergen bij dode Sneeuwwitje) en dus neemt Mairi aan dat ze gekomen zijn voor zaken. So far het idee dat er meer mensen zijn die zich zorgen maken om Liz. Voor dat ze er naar heeft kunnen vragen stelt Helena zich voor en Mairi glimlacht even. "Mairi." Reageert ze daarop met haar eigen naam, terwijl ze nog steeds naar het trio met de hoofden dicht bij elkaar kijkt. "Ik ben er net, dus..." De zin niet afmakend kijkt Mairi naar Liz en daarop volgend zet ze een stap achteruit, zodat de 5 mensen die nu nog buiten staan ook naar binnen kunnen komen.

Moniek · The Dark Mod

Selene luistert half naar het gesprek tussen Syll en Donovan. Ze kijkt met een beetje medelijden toe hoe Donovan toch een nogal moeite met lopen heeft. Ze maakt geen haast en blijft op enige afstand van Syll lopen, ze heeft geen zin om met hem te praten als hij zo doet.

"Jaja, ik kom al," antwoordt ze lichtelijk geí¯rriteerd als hij zeurt dat ze op moet schieten. Ze loopt door, maar behoudt toch haar afstand. In haar hoofd heeft ze al allerlei doembeelden van Syll die als een gek door het huis raast in het bijzijn van Liz die dat er ongetwijfeld niet bij kon gebruiken. Ze hoopt alleen maar dat hij niet nog een keer tegen haar tekeer zal gaan.

Niet veel later zijn ze dan aangekomen bij Dorothy's huis, waar het nogal druk is. Liz staat in de deuropening en Helena samen met een jongen een meisje die ze niet kent staan erbij. Ohjee, als dat maar goed gaat. Ze ziet ook vrijwel direct een niet al te vriendelijke blik van Helena naar Syll en zucht. Waarom was ze ook al weer meegekomen? Ze had hier helemaal geen zin in. Ze loopt naar Liz toe – de rest negerend – en geeft haar een knuffel.

"Gaat het een beetje?" vraagt ze. Nee, natuurlijk niet, maar ze weet verder ook niets te zeggen. "Zullen we even wat drinken?" stelt ze aan haar voor en ze probeert haar een beetje mee te trekken richting de keuken, of op z'n minst weg van Syll en Donovan met z'n "zaken".

"Ik ben Selene trouwens," zegt ze nog maar even tegen de nieuwe mensen. "Willen jullie ook wat drinken misschien?" vraagt ze ook maar aan hen en dan met name aan Helena, het was waarschijnlijk geen goed idee als iedereen hier een beetje bleef staan tot er weer ruzies ontstonden. Tenminste, daar had ze zelf bepaald geen behoefte aan.

Arianna · The Girl Who Lived **Woonplaats:** Storybrooke

De lichte vorm van blijdschap en vooral opluchting die Liz voelde toen Mairi voor de deur stond, ebt gelijk weg als het ineens zo druk wordt. Waarom Mairi precies langskwam weet Liz nog steeds niet, maar al die andere mensen kwamen heus niet om te zien hoe het met haar ging en waarschijnlijk al helemaal niet voor Dorothy.

Zodra ze Syll in het oog krijgt, schrikt ze. Tegelijkertijd voelt ze de woede weer oplaaien. Maar voor ze ook maar iets kan bedenken om tegen hem te zeggen, heeft Selene zich een weg door de gang gebaand en omhelst ze Liz. Dankbaar knuffelt Liz Selene terug en ze laat zich meenemen naar de keuken. Voorstellen zal ze later nog wel eens doen.

Eenmaal in de keuken begint ze in een soort automatisme bekers uit de kasten te trekken en water op te zetten. Dan realiseert ze zich dat ze niet eens gevraagd heeft wat Selene wil.
'Is thee goed?' vraagt ze. Ze rommelt in de kastjes, op zoek naar theezakjes. Ineens geeft ze het op en laat ze zich op een stoel aan keukentafel zakken.
'Wat gebeurt er toch allemaal?' vraagt ze dan. 'Waarom zijn al die mensen hier? We horen nu feest te vieren, taart te eten..' Afwezig kijkt ze naar de waterkoker.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

In een ideaal universum zou Donovan ongetwijfeld op de koffietafel gekomen zijn: hij zou de rouwenden thee aanbieden, herinneringen met ze ophalen en zonder problemen al zijn hulp aanbieden. Als Donovan anders in elkaar zat, zou hij dat inderdaad doen. Alleen is er een klein probleempje: hij had altijd gedacht dat hij de enige leugenaar/Mol was van Sado, maar dat is niet zo. Sterker nog: een andere leugenaar is ontmaskert op gruwelijke wijze. Donovans hoofd en gedachten worden op dit moment maar op één wijze in beslag genomen: met het idee dat hij ook elk moment betrapt wordt. Er is een verrader in Sado en het zal een kwestie van tijd zijn tot hij ook een slachtoffer wordt. Maar wie zit erachter?

Dus Donovan kan zich ook maar weinig aantrekken van Helena's eindeloze gezeur: "Ik moet hier zijn. Ik laat mensen die iemand verloren zijn liever met rust".

Donovan haatte mensen die na een overlijden meteen voor je voordeur stonden. Hij herinnerde zich de dag dat zijn moeder, enkele jaren geleden, overleden was. Het halve dorp stond snotterend met taart en bloemen op hun stoep. In een mum van tijd stond de huiskamer vol met mensen die hij nog nooit gezien had of die nog nooit moeite hadden gedaan om een woord met zijn moeder te wisselen. Zijn verdriet werd nooit in vraag gesteld en de buurtbewoners vroegen alleen maar of hij nog wat thee kon inschenken. Ondertussen hoorde hij een van de buurvrouwen fluisteren dat Donovans moeder gestoord was. En nog vreemdging ook. Vervolgens gaf ze kritiek op het feit dat de Hastings sowieso het lelijkste bankstel van de buurt hadden.

Nee, Donovan associeerde rouwbezoekjes niet met steun of vriendschap. Maar met hypocrisie. Hij vond het walgelijk.

Donovan negeert Helena, want hij wil haar niet weer de kans geven om hem een zogenaamde geslaagde repliek te geven. Hij controleert of Syll op gehoorsafstand is en richt zich dan op Liz en Mairi (en anderen horen het misschien ook): "Als jullie nog iets willen redden van Dorothy, persoonlijke spullen, juwelen,... Dan moeten jullie dat nu doen. Syll heeft het recht om alles mee te nemen wat hij wil", fluistert hij ze waarschuwend toe. Ja, het Sado-rechtsysteem is niet eenvoudig! En Donovan kan het weten, want hij weet zogezegd alles. Alleen de kunde om wat minder uptight te zijn zal hij nooit beheersen.

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

OOC: So, wat een posts ineens, jeej ^^

Afbeelding

Syll luistert aandachtig naar Donovan's verhaal over wat er gebeurd was. Wanneer hij verteld dat hij een schildspreuk had uitgesproken wordt Syll rood. Hij was degene die die spreuk weer ongedaan had gemaakt. En toen had hij zich laten gaan. Een vlaag van verstandsverbijstering. Woede. Wraak. Gelukkig merkt Donovan er niets van en praat hij rustig verder. Wanneer hij verneemt dat zijn vriend geveld werd door een tak dankzij een Death Eater, voelt hij de woede – die vandaag voor zijn doen wel heel dicht aan het oppervlak zit – opnieuw naar boven komen. 'Verdomme, hoe kunnen ze nu VOLBLOEDEN kwaad doen,' snauwt hij. 'Hier ga ik op het werk nog iets over zeggen. Schandalig!' Besluit hij.

Hij kijkt nog eens om als Selene zegt dat ze eraan komt. Haar slakkengang was nu toch op zijn minst overgegaan in de Turboslakmodus. In zijn ogen dan. Hij was nog steeds een beetje kwaad op haar, dus irriteerde hij zich aan ieder klein dingetje op het moment.

Syll begrijpt Donovan's opmerking over "˜het is het niet waard' niet helemaal, maar besluit er verder niet op in te gaan. Hij is opnieuw in verzonken in gedachte over wat er allemaal gebeurd was. Hij snapte niet waarom het gevecht nog door was gegaan toen hij weg was. De Death Eaters hadden toch bereikt waarvoor ze waren gekomen?

Hij kijkt terug op, wanneer hij ineens stemmen hoort voor zich. Hij ziet een groepje mensen bij Dorothy voor de deur staan en zucht. Hier had hij absoluut geen trek in. Hij was niet voor niets weggegaan van het plein. 'Fijn,' zegt hij tegen Donovan. Kunnen we gezellig napraten, laat hij er op sarcastische toon op volgen. Hij zou naar binnen gaan en doen waar hij voor was gekomen en daarna zo snel mogelijk weer vertrekken. Hij wilde deze mensen niet zien, wilde de confrontatie uit de weg gaan. Wat deden ze hier í¼berhaupt? Waren ze allemaal op de hoogte geweest van Dorothy's verraad ofzo en kwamen ze nu om te rouwen?

Hij ziet hoe Selene snel naar binnen glipt en zet zelf nu ook grote stappen richting de deur. Als hij de blik van het meisje ziet waar hij een crucio op had afgevuurd geeft hij haar een vuile blik terug. Zij was degene die Dorothy nog had willen helpen. 'Hoe dom kun je zijn,' dacht hij. Het was ook vast een vriendin van Dorothy geweest, want ze had daar samen met Liz gestaan. Hij haatte haar al zonder haar te hebben gesproken.

Ruw wurmt hij zich tussen alle mensen in de deuropening en gang door – daarbij een schilderij van de muur stotend, maar dat had hij toch altijd al lelijk gevonden – zonder één van hen ook maar een seconde aan te kijken. Ze hadden niet het recht hier te zijn. Aangekomen in de woonkamer ziet hij Selene, maar ook nog Liz staan. Snel wend hij zijn blik af en kijkt de woonkamer eens rond. Wat zou hij allemaal willen meenemen? Hij vroeg zich af hoe ze het allemaal mee naar huis zouden kunnen krijgen. Maar hij nam alles van waarde mee besloot hij kwaad, misschien dat hij dan hun huis voorlopig kon betalen.

Hij trok de la uit de dure eikenhouten kast in de woonkamer en begon er in te rommelen. 'Aah, deze serviesset heeft ze nog van mijn moeder gekregen, die gaat dus mooi mee, die is nu weer van ons,' zegt hij zacht tegen niemand in het bijzonder. Dat zou nog wel aardig wat op kunnen leveren als hij het verkocht. Achteloos gooit hij de la op de bank neer, verder zat er niets van waarde in. Snel opende hij de volgende la. Daar trof hij een stapel foto's aan van hem en Dorothy. Bovenop een foto van hun tweetjes op het terras van Polly's Pub afgelopen zomer. Vol afschuw verscheurt hij de foto. In een razend tempo begint hij ook de rest van de foto's in honderden kleine stukjes te scheuren, voordat ook maar iemand hier tegen kan prostesteren. Hij gooit alles op de grond, het kan hem werkelijk niet schelen.

[RPG] The Blood of Sado

Wie is er online