[RPG] You are going to Hogwarts

Sweet Hermione · Professor

Alex Auden

Vrijwel onmiddelijk nadat Alex de coupe inloopt, zijn er al drie dames weggevlucht. Dankbaar ploft hij neer op de plaats die een meisje hem aanboodt. Hij krabt één van de katten achter een oor. Hij is dol op beesten. Misschien is het de bedoeling dat je je huisdier toont ter introductie? ''Hee jongens,'' fluistert Alex opeens samenzweerderig, ''hebben jullie mijn uil al gezien?'' Behendig pakt hij zijn hutkoffer, ploft hem tussen zijn knieën, gespt hem open en haalt er een zilveren kooi uit. Een stijlvolle, gitzwarte uil kijkt hem met verbaasde bruine ogen aan. ''Dit was mijn verjaardagscadeau,'' zegt Alex enthousiast. Hij sluit zijn hutkoffer en knalt hem weer op de wiegende stapel. Trots zet hij de kooi op zijn schoot om haar te tonen aan iedereen die maar wilt kijken. ''Ik wilde haar Sneezy noemen, maar mijn vader zei dat ik haar Azazel moest noemen.'' Alex schudt zijn hoofd en kijkt de jongens duister aan. ''Sinds ik haar Azazel noem, heeft ze er een paar eigenaardige eigenschappen bij.'' Hij fluit een hoge toon en Azazel begint wild tegen de tralies aan te beuken. ''Het is net een demon die eruit moet, joh,'' zegt hij en knikt heftig. ''Ik liet haar een keer in die staat eruit en ze begon direct mijn neefje te pikken.'' ''Hoe dan ook,'' zegt hij opeens luchtig, ''waar denken jullie dat jullie worden gesorteerd?'' Hij glimlacht bemoedigend.

Harry, Ron & Hermione

Tom kijkt nieuwsgierig naar Emily die bezig is met het open maken van de verpakking van haar chocokikker. Op het moment dat de chocokikker zijn kans schoon schiet en wegspringt gilt Emily. Ergens had Tom zo'n reactie wel verwacht. Zeker als je voor de eerste keer een chocokikker te pakken hebt weet je natuurlijk niet wat je te wachten staat. "Maak je maar geen zorgen, zo'n eerste keer is altijd spannend" zegt Tom tegen Emily in de hoop haar een beetje er bovenop te helpen.

"Ik wil ze wel hebben, voor mijn nog aan te leggen verzameling" is Tom zijn reactie op John zijn vraag. Voor de zoveelste keer gaat de deur van de coupé open en verschijnt een nieuwe jongen in de deuropening. Zonder te wachten op antwoord loopt de jongen de coupé binnen en neemt een plaats in. Nadat hij het raampje open heeft gezet stelt hij zich voor als Alex. Als reactie op alle voorgaande gebeurtenissen besluit Joanne samen met Beth de benen te strekken. Lauren sluit zich bij hen aan en de drie meiden staan gezamenlijk nu op het gangpad. Door hun vertrek voelt het al minder hutje, mutje op elkaar. Als Alex op een samenzweerderige toon zijn uil te voorschijn haalt besteed Tom daar geen aandacht aan. Hij is in gedachten verzonken naar de aankomst op Zweinstein. De zilveren kooi van Alex weerspiegelt kort in het raam. Dat trekt Tom zijn aandacht.

Hij besluit te luisteren naar wat Alex te vertellen heeft. Ondertussen inspecteert Tom de zeer sjieke uitgevoerde zilveren kooi. Dat zal wel een fortuin gekost hebben denkt ie bij zichzelf. In vergelijking met Strica was haar kooi maar simpel. Tom had niet verwacht dat Azazel zo plots wild tegen de tralies aan zou beginnen te beuken. Als gevolg daarvan deinst Tom een beetje terug naar achteren in de bank. Tegelijkertijd kan Tom zijn blik niet van Azazel afwenden. Het blijft een pracht van een uil en zeer intrigerend met haar zwarte vacht. Alex besluit zijn verhaal met een vraag waar anderen gesorteerd zullen worden. Ergens heeft Tom geen zin in op deze vraag in te gaan. Want iedereen komt straks toch van elkaar te weten waar hij/zij terecht komt. Desondanks antwoordt Tom toch. "Hufflepuff lijkt mij het meest waarschijnlijk. Mijn moeder heeft in Ravenclaw gezeten. Maar ze had net zo goed in Hufflepuff kunnen eindigen want de sorteerhoed wist niet meteen waar mijn moeder echt thuis hoorde. Dus werd mijn moeder de keuze gegeven: Ravenclaw of Hufflepuff. Omdat ze van zichzelf best leergierig is heeft ze dus voor Ravenclaw geopteerd."

Sweet Hermione · Professor

Alex Auden

Een blonde krullenbol lijkt een beetje te schrikken van Azazel, maar Alex merkt het niet. Nieuwsgierig luistert hij naar de jongen. Hij weet niet wat ''geopteerd'' betekend maar hij laat de vraag maar zitten. ''Huffelpuf?'' zegt hij. ''Hm... dat is vast wel leuk. Mijn ouders hadden waarschijnlijk bij Zwadderich gezeten, zeggen ze altijd, maar ze kunnen zich niet voorstellen dat ik daar ooit terecht kom, zeggen ze altijd. Mijn vader is tovenaar, maar hij is nooit naar Hogwarts gegaan. Hij ging naar een kleinere school, dat was dichterbij. Hij vond het er helemaal super.'' Alex ogen beginnen te glimmen van de pret. ''Dus ik ben de eerste die naar Hogwarts gaat!'' Eigelijk vergeet Alex altijd de eigenschappen van de houses, maar dat kan de pret niet voor hem drukken. Hogwarts wordt een prachtig avontuur, dat weet hij zeker.

Hij kijkt naar buiten en ziet dat het landschap veranderd. ''Zijn we er al bijna?'' vraagt hij ongeduldig. Hij stopt Azazel terug in zijn hutkoffer en zijn oog valt op de chocokikkers op de grond. ''Mag ik er eentje? vraagt hij. Hij voelt dat de trein vaart begint te minderen.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Joanna grijnst breed wanneer er twee meisjes ingaan op haar voorstel.
“Allriiiiight!” zegt ze enthousiast met haar duimen omhoog. Ze is blij dat ze enige respons krijgt. In een vorig leven zou het niet waar geweest zijn. Ja ja, Joanna voelt het al. Dit worden zonder twijfel haar twee BFF’s.

Joanna trekt nét geen wenkbrauw op als Beth nogal doorgrondend haar richting uit kijkt. Gaan kijken wie de trein bestuurde, was nu niet meteen het eerste wat Joanna effectief in gedachten had. Ze was al vergeten dat Beth verteld had dat het schoolhoofd de trein bestuurde. Eigenlijk had Joanna niet echt een plan, behalve dan inderdaad gewoon wat rondlopen en haar ogen openhouden. Ze glimlacht wanneer Beth haar samenzweerderig blijft aankijken, want het wekt haar nieuwsgierigheid toch wel op. Wanneer Lauren zich bij hen voegt, richt ze zich meteen tot haar.

“Wat denk je? Zullen we helemaal naar voor stappen om te kijken naar de machinist?” vraagt ze aan haar, zonder erbij te vertellen dat het eigenlijk het schoolhoofd is. Joanna gaat ervan uit dat Lauren dat wel weet, aangezien ze toverouders heeft. Er lopen al wat meer mensen rond op het gangpad. Sommigen met hun gewone kleren nog aan, anderen al met hun uniform, inclusief gekleurd dasje, afhankelijk van je afdeling. Joanna is benieuwd met welke kleurtjes zij haar carrière op school mag verslijten. Een groepje ouderejaars met groenzilveren dasjes paradeert als een kudde olifanten en werpen hun drie een boze blik toe, waarschijnlijk omdat ze de weg versperren. Joanna snapt de hint in hun blik niet echt en wordt zowat platgewalst wanneer het groepje gewoon verderwandelt en doet of ze er niet staan. Joanna krijgt een paar elleboogstoten en weet zich nog net aan de muur recht te houden. Boos kijkt ze het groepje na terwijl ze één van hen met gemene ondertoon hoort zeggen dat het “Domme eerstejaartjes. Vast Gryffindorks…” zijn.

“Wat een stelletje egotrippers…” mompelt Joanna. Ze probeert de verontwaardiging van haar gezicht te vegen en haalt haar schouders op, concluderend dat ze misschien best oppassen voor mensen in groenzilveren kledij. Dan grijnst ze weer.

“Wel? Een tochtje naar de machinist?”

xMissme · Volleerd Tovenaar

Een zoveelste jongen komt binnen en nog voordat hij antwoord heeft gekregen op zijn vraag of hij erbij mocht zitten, zat de jongen al. Een goede eerste indruk, dacht Denis zo. En zo dachten de meisjes er kennelijk ook over (of die vonden het gewoon te druk), want Joanne stelde voor om wat rond te gaan lopen en Beth en Lauren gingen mee.

Alex is meteen degene die de gesprekken in de coupé weer een beetje tot leven brengt, waar ze, naar Denis' mening, zojuist wat stokten. Enthousiast vertelt Denis over z'n uil; diens naam, eigenschappen, belevenissen - alles wat erover Azazel te weten viel was er al wel zo'n beetje uit, om vervolgens onverschillig weg te worden gewuifd met een brute 'hoe-dan-ook'.

Denis hoort vervolgens hoe Tom uitbundig vertelt over zijn verwachtingen in Hufflepuf te komen en irriteert zich dan weer een beetje aan de manier waarop Alex gewoon over die verwachtingen heenwalst met een 'Dat-is-vast-wel-leuk'. Denis draait even met z'n ogen en vervolgens hoort hij Alex ongeduldig vragen of ze er al waren. Alex leek Denis niet echt de persoon waarmee hij zou willen gaan optrekken. Anderzijds, je weet maar nooit...

Als Alex vraagt of hij een chocokikker mag, trekt Denis zijn mond open. ,,Je mag de mijne wel als je wilt,'' zegt hij, en hij forceert een beleefde glimlach. Denis laat Alex de twee chocokikkers zien die hij van Tom had gekregen. ,,Ik hoef ze niet... per se.'' per se omdat het anders lullig zou zijn geweest voor Tom, die ze voor hem had gekocht.

Chris Gamgee

John vraagt zich af hoeveel eerstejaars er wel niet zijn wanneer een nieuwe jongen in de coupe komt die zich voorstelt als Alex. Schijnbaar is hij niet verlegen, want hij schiet meteen van wal. Terwijl hij naar Alex zijn verhaal luistert, legt hij zijn chocokikkerplaatjes bij Tom neer, die ze wel wilde hebben. De nieuwkomer heeft net als John een uil, al is die van Alex een stuk groter. "Hij is heel mooi. Wat betekent de naam? Mijn uil heet Acacius, wat de onschuldige betekent. Hij is een beetje verlegen en niet zo groot." zegt John wanneer hij zijn steenuiltje achter zijn gewaad haalt. Acacius trilt helemaal, niet gewend aan een groot gezelschap. "Hij heeft geen kooi nodig, dan zou hij zich alleen maar opgesloten voelen" Omdat Acacius zich al nerveus voelt, besluit John hem maar los te laten uit het raam. Hij zal zijn weg naar Hogwarts zelf wel vinden.

"Ik weet het niet, ik denk dat ik ook het meeste weg heb van Hufflepuff, misschien een beetje van Ravenclaw. Maar ik zie mijzelf helemaal niet als Gryffindor of een Slytherin. Mijn broer is een Gryff, maar hij is totaal anders dan ik. Ik lijk meer op mijn ouders, die beiden in Huffelpuff hebben gezeten."' reageert John op de volgende vraag van Alex. "Maar de sorteerhoed weet wel waar je thuis hoort, dus je hoeft je er niet druk om te maken".

"We zijn er trouwens bijna, tenminste een aantal oudejaars hiernaast doen hun gewaden al aan en pakken hun spullen in." merkt John op.

Genner · Lid Orde van de Feniks **Woonplaats:** Ravenclaw Tower

Ian zucht diep. Hij had heel erg uitgekeken naar de reis naar Hogwarts, maar was terecht gekomen in een coupé met twee saaie meisjes en een saaie jongen. Hij heeft een aantal keer geprobeerd een gesprek aan te knopen, maar ze gaven hem enkel een vreemde blik. Hij heeft even rondgekeken of hij nergens anders kon gaan zitten, maar alle andere coupés waren vol.

Zijn kat Walter is dus zijn enige gezelschap. Hij hoort een aantal jongens en meisjes praten in een coupé iets verderop en het klinkt daar zoveel toffer dan hier. Hij belooft zichzelf om zich zo snel mogelijk bij die bende te voegen.

Hij kijkt nog eens buiten de coupé en merkt dan dat een aantal mensen zich al aan het aankleden zijn. Meteen voelt hij een golf van opwinding door zijn lijf gaan en vol enthousiasme stort hij zich op zijn hutkoffer. De anderen in zijn coupé bekijken hem maar vreemd, maar daar trekt hij zich niets van aan.

"We zijn er bijna," legt hij uit. "Het duurt nu echt niet lang meer voor we op Hogwarts zijn!"

De anderen halen hun schouders op en halen hun gewaden uit met slome bewegingen. Ian gaat weer zitten, maar trappelt ongeduldig met z'n voeten op de grond en wipt op en neer tot de trein tot stilstand komt.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Tammy kijkt een beetje sip als Lauren, Joanna en Beth de coupe verlaten. Maar ze kan het ze niet kwalijk nemen, het wordt ook wel erg druk.
Daarnaast kon ze beter niet aan één of twee personen gaan klitten want ze wist nog helemaal niet of ze wel met die personen in één house zou komen.
Daarom richtte ze nu haar aandacht op Emily die schrikt van de chocokikker.
Ze kijkt eerst gefascineerd naar het bewegende snoepje en besluit dan om een eigen kikker open te maken.
De kikker springt uit de verpakking en Tammy probeert hem te vangen. Hij springt van haar schoot en Tammy staakt haar pogingen. Ze ging geen snoep van de grond eten.
Zelf heeft ze een aantal ketelkoeken gekocht dus die stopt ze als tegenprestatie in haar mond. Dan kijkt ze naar het plaatje en stoot Emily aan.

'Heb jij je plaatje al bekeken? Is het niet gaaf. Ze bewegen! Welke heb jij? Ik heb Heer Hendrik Hengst. Oew kijk hij fokte vliegende paarden! Gaaf.' en ze glimlacht naar Emily.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Lauren begrijpt niet goed wat ze te zoeken hebben bij de machinist en of ze daar wel überhaupt mogen rondneuzen, maar ze besluit toch mee te gaan met de dames. Lauren hupst door de gang, terwijl ze nieuwsgierig alle coupés binnenkijkt. Misschien komt ze wel een bekende tegen die ze tegen is gekomen toen ze inkopen ging doen voor school. In de meeste coupés gaat het druk aan toe, maar geen enkel coupé lijkt zo overbevolkt als die van hun. Lauren vraagt zich bezorgd af of ze haar kat niet beter had meegenomen, maar wordt al snel afgeleid door een coupé waarin een uil uit zijn kooitje is ontsnapt. Vervolgens loopt ze ietwat verveelt langs een coupé waar een jongen met knalrood haar en eentje met zwart, piekerig haar zitten. Alleen de hoop snoepgoed dat op hun tafeltje ligt, weet haar aandacht met mate op te weken.

Dan krijgt Lauren een arm tegen haar schouder en snakt even naar adem. Ze kan zich net weerhouden om de jongen in kwestie geen knietje te geven, want dat zou niet bepaald ladylike zijn.

"Alles wat je zegt ben je zelf", zegt Lauren met alle wijsheid die een elfjarige in pacht heeft, terwijl ze haar kraagje goed legt. Toch kan ze het niet nalaten om na te denken over die belediging. 'Gryffindorks' klinkt wel héél onhip. Gelukkig komt Lauren in Ravenclaw terecht. Of in Slytherin. Want zilver is een mooie kleur en past gewoon bij alles.

"Waarom is die machinist zo bijzonder?", vraagt ze nieuwsgierig aan het tweetal naast haar, wanneer ze twee meisjes voorbijlopen die druk in gesprek zijn. Lauren spitst haar oren, want het onderwerp lijkt wel zeer boeiend te zijn. Een van de meisjes praat nogal hoog en schril en vertelt haar vriendin dat Harry Potter in de trein is gesignaleerd. Lauren snakt naar adem en kijkt Beth en Joanna opgewonden aan: "Hebben jullie dat gehoord? Dé Harry Potter! In óns jaar!"

Opeens klonk het woord 'eerstejaars' niet meer als een scheldwoord.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Beth knikt heftig wanneer Joanna dan voorstelt om naar de machinist te gaan. Ja! Opgewonden huppelt ze door de smalle gang en wanneer ze in de verschillende coupé kijkt ziet ze steeds meer mensen hun gewaden aantrekken. Zelf had ze haar shiny gele jurkje nog aan, maar die gewaden, het ziet er wat haar betreft best wel hip uit. Qua kleuren zou ze graag in Hufflepuff komen, want geel was nu eenmaal haar favoriete kleur.

Wanneer een oudere jaars een opmerking maakt grijnst ze. Ze hoort Joanna en grijnst opnieuw en nogmaals wanneer Lauren ook nog een opmerking maakt. Zelf houdt ze haar mond. Dan hoort ze Lauren vragen waarom ze naar de machinist gaan en ze grijnst opnieuw. Ja, Beth grijnst een awful lot. Ze buigt zich deze keer samenzweerderig naar Lauren, terwijl ze haar al een eerste wenkbrauw wiebel schenkt. "We gaan naar hem kijken, omdat we het schoolhoofd al willen zien!" Beth recht zit weer op en kijkt dan een beetje zelfvoldaan om zich heen. "Maar hij wilt het geheim houden, dus daarom weet niemand dat." vervolgt ze op een 'duh' manier.

Wanneer ze de Harry Potter geruchten ook op vangt kijkt ze Lauren opgewonden aan. Dé Harry Potter? Enthousiast begint Beth allerlei geluidjes te maken. Harry Potter! Harry Potter! OH! "Nee! Is het echt?!" Beth stuitert bijna, terwijl ze nu enthousiast haar hoofd in elke coupé steekt. Bij de derde coupé waar ze dat doet vliegt er een schoen naar haar hoofd, een tweedejaars was zich juist aan het omkleden. "Hij zal al wel heel goed zijn in toveren..." zegt ze bedachtzaam, terwijl ze nog steeds haar hoofd in elke coupé naar binnen steekt.

Bernou · 7e jaars

Een beetje geschrokken staart Emily nog naar de chocokikker, die onderhand voor dood op de grond gesprongen is. Ze kan haar ogen er maar niet vanaf houden. Bewegende snoepjes? Wie heeft dat nou weer bedacht? Ze zou ze nooit durven eten als ze altijd bewegen. Getver. Ze eet haar eigen pad toch ook niet op? Daar moest ze niet aan denken!
Wanneer Tom iets tegen haar zegt kan ze eindelijk haar blik van de kikker afwenden. Ze knikt even vaag en perst een glimlachje om haar lippen. Dus zulke dingen ging ze de komende jaren nog wel meemaken. Dingen die onverwacht zouden bewegen. Waarschijnlijk zou ze er wel aan wennen, maar voor nu was het toch nog even schrikken.

Drie meisjes, waarvan ze eigenlijk alleen de naam van Beth onthouden heeft, verlaten de coupé. "Dag," murmelt ze, maar waarschijnlijk horen ze het al niet meer. Dan richt ze zich tot Tammy, als deze haar aanspreekt over chocokikkerplaatjes. Een glimlach verschijnt op haar gezicht. Ze draait haar kaartje nieuwsgierig om en raakt dan een beetje opgewonden. "Merlijn!" kirt ze. Die kent ze wel, uit verhalen. Ze ziet hoe haar plaatje beweegt en niet veel later verdwenen is. "Blijven ze altijd lang weg?" vraagt ze een beetje teleurgesteld. Ze vond dit net zo leuk.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

En opeens is het al donker buiten. Wat vliegt de tijd. Joanna vervolgt toch vastbesloten haar weg naar voor, richting machinist. Joanna blijft staan wanneer Lauren nogal onder de indruk zegt dat een zekere Harry Potter op de trein zit. Doesn’t ring a bell. Ook Beth begint nogal ongecontroleerd op en neer te stuiteren bij het nieuwtje en elke coupé te checken. Joanna snapt er niets van. Nee, maar echt. Misschien is het wel een hele knappe jongen of zo.

Joanna leunt met haar armen over elkaar gekruist tegen de muur van de trein, duidelijk not impressed.

“Wie is Harry Potter?” vraagt ze dan op een manier alsof ze wil vragen wat er zo speciaal aan hem is, niet beseffende dat ze met deze vraag wel degelijk haar Mugggle-afkomst in de verf zet en vele verbaasde blikken in haar richting kan opwekken.

Harry, Ron & Hermione

Tom luistert aandachtig naar Alex zijn verhaal. Als Alex besluit met dat hij als eerste naar Hogwarts gaat glimlacht Tom. Hij kan goed begrijpen hoe het zou moeten zijn om als eerste naar Hogwarts te gaan. Wanneer Alex vraagt of ze er bijna zijn moet Tom daar het antwoord op schuldig blijven. Hij had nooit aan zijn moeder gevraagd hoe lang de treinreis nu in beslag zou nemen. Op de vraag of Alex een chocokikker mag, antwoordt Tom: "Tuurlijk, ga je gang. Ze zijn er om opgegeten te worden. Ze liggen er niet om te showen", voegt Tom er met een knipoog aan toe. Wanneer Tom een blik werpt op het raam merkt hij op dat het landschap flink verandert is. En dat het al donker begint te worden.

De manier waarop Alex reageerde op Tom zijn verhaal is hem ontgaan. Dat geldt ook voor de manier waarop Denis zich ongemakkelijk voelde toen Tom hem zo maar chocokikkers gaf. Echt stil gestaan hoe anderen dat zouden zien had Tom niet. Het is ook weer zo asociaal om enkel wat voor jezelf te kopen wanneer de coupé stampvol zit. Zit je daar een beetje in je eentje chocokikkers te eten. Nee, dat is gezellig! Wanneer Denis dan zegt dat hij de chocokikkers niet perse had gehoeven haalt Tom daar denkbeeldig zijn schouders over op. Achja... Wanneer John inhaakt op het uilenpraatje van Alex en zijn uil te voorschijn haalt is Tom zijn aandacht weer gewekt. Wat een schattig exemplaar! denkt Tom bij zichzelf. Hij bekijkt Acacius nog eens goed wanneer John hem de reis zelf laat afmaken richting Hogwarts.

Wanneer John met opmerkt dat anderen al hun gewaad aan hebben of zich omkleden begint Tom stilletjes aan enthousiast te worden. Het is dan eindelijk zover! De gewaden mogen aan! denkt Tom. Blij als hij is door de opmerking van John begint Tom zijn gewaad erbij te pakken uit de hutkoffer. Hij doet hem meteen over zijn Muggle-kleding aan. Tom luistert geamuseerd naar het gesprek tussen Emily en Tammy. Mooi om te zien dat die twee er wel blij mee zijn... denkt Tom bij zichzelf. De manier waarop beide meiden enthousiast verder praten doet Tom goed. Tenminste nog een paar anderen die net zoals hem de lol er wel van in zien.

Sweet Hermione · Professor

Alex Auden

''Lekker!'' Alex grist de chocokikker uit Denis' hand. Thuis krijgt hij zelden toversnoepgoed. De laatste keer dat hij er eentje had was drie jaar geleden. Een roodharige jongen vraagt hem naar de naam van Azazel. ''O, ik weet het eigelijk niet. Mijn vader vond de naam mooi* en ik had hem van mijn ouders gekregen, dus moest ik eigelijk wel zo beleefd zijn om hem aan te nemen,'' zegt Alex. ''Anders is het zo ondankbaar!'' Hij kijkt naar Acacius. ''Hij is heel schattig,'' zegt Alex. ''Ik zou het leuk vinden om bij jullie in de afdeling te komen, trouwens. Dan ken ik al wat mensen.'' Hij trekt zijn gewaad vlug aan en kijkt naar buiten. De trein staat bijna stil. ''Donder en bliksem!'' slaat hij opeens uit. ''Kijk eens naar die grote man daar buiten, met die baard! Ziet een reus er zo uit?'' Hij kijkt nog eens goed. ''Zouden we hem moeten verslaan om naar Hogwarts te mogen?'' Er klinkt geen spoortje angst in Alex' stem; zijn ogen glimmen van plezier. Eigelijk is hij zijn chocokikker alweer vergeten. Stiekem heeft hij zijn toverstok al in zijn gewaad gestopt.

OOC: *Azazel is een demon of gevallen engel. Ik heb 't uit één van mijn lievelingsboeken als kind, van Tais Teng. Daarin is Azazel een heksenkat.

xMissme · Volleerd Tovenaar

Als John opmerkt dat een aantal ouderjaars hun gewaden al aan het aantrekken is in een coupé naast de hunne, en Tom zijn gewaad aantrekt, besluit Denis dat het ook maar eens tijd werd op zijn gewaad aan te doen. Het voorbeeld van Tom enigszins ongemakkelijk volgend, trekt Denis zijn gewaad ook over zijn kleding aan. Op het gesprek tussen Tammy en Emily forceert Denis een glimlach. Enerzijds vond hij het wel amusant dat muggles zich over de - voor hem - normaalste zaken konden verbazen, maar anderzijds irriteerde het hem ook wel. Alsof het allemaal zo bijzonder was.

Wederom forceert Denis een glimlach als Alex de chocokikkers uit Denis hand neemt. ,,Graag gedaan,'' mompelt Denis. Denis luistert nog even naar het gesprek over de uilennamen, maar is niet écht geïnteresseerd.

Denis kijkt op als hij vervolgens de uitroep van Alex over de reus buiten hoort. Denis kijkt naar buiten en is verrast te zien dat er inderdaad een hele grote man buiten staat. Snel kalmeert hij echter en hij draait met zijn ogen als Alex vraagt of de grote reus verslagen moet worden. Alex was vast en zeker geen kandidaat voor Ravenclaw...

,,Ik denk het niet hoor,'' zegt Denis. Hij probeert geruststellend te klinken maar het klinkt - onbedoeld dus - vrij spottend. ,,hij komt vast kijken of we er allemaal zijn of zo.'' En er komt weer eens een gekunsteld glimlachje op Denis' gezicht. ,,Maar als we naar buiten gaan, komen we er achter.''

[RPG] You are going to Hogwarts

Wie is er online