[RPG] You are going to Hogwarts

Chris Gamgee

Lauren, John had uit het gesprek op gemaakt dat dit haar naam moest zijn, klinkt instemmend over Johnns oordeel over de Gryffindor. Omdat de groep aanstalten maakt om naar de trein te gaan, neemt John afscheid van zijn ouders. "Doei, pap en mam. Ik zal jullie missen, maar als er iets neem ik contact met jullie op via Pantaleon". Normaal gesproken had John er niet veel moeite mee, maar nu zou hij minstens tot kerst zijn ouders en zusjes niet meer zien. Omdat hij geen zin heeft om aan iederen te laten zien dat hij er moeite mee had, loopt John na een laatst omhelzing liep snel de trein in.

Daar werd al snel duidelijk dat de groep eerstejaars één van de grootste coupes had geclaimed. John is net op tijd in de coupe om een Bertie Bott's Every Flavour Bean te pakken. Ik heb wel geluk, Pesto-smaak.. Een meisje dat hij nog niet had gezien stelt zich voor als Sarah terwijl Beth over het verboden bos begint. Nee, vind ik ook. knikt John als hij het antwoord van Emily hoort. Tom is het hier niet mee eens, gezien zijn antwoord. Ze zeggen niets voor niets dat het gevaarlijk is. Bovendien, wat zou je er willen doen? En als je wordt betrapt krijg je waarschijnlijk nog strafwerk en strafpunten voor je afdeling ook. zegt John. De kans dat je een eenhoorn tegenkomt is vrij klein, die zijn heel erg schuw. vertelt John het meisje dat als laatste is binnengekomen.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Joanna is één en al oor wanneer ze Tammy een korte, bondige uiteenzetting hoort geven van de afdelingen. Haar gezicht betrekt een beetje bij het horen van de eigenschappen die worden opgenoemd. Een Gryffindor zag ze niet in haar, moedigheid was ver te bespeuren sinds de pesterijen uit haar lagere schooltijd. Ravenclaw kon misschien wel, want Joanna was nu niet bepaald dom: laat dat de hoofdreden voor de pesterijen geweest zijn. Maar een Hufflepuff kon ze ook wel zijn, want ze moest wel verdomd hard studeren voor haar resultaten. Slytherin weet ze niet zo goed, ook al heeft ze wel een beetje ambitie.

Ze blaast eens na de uitleg en haalt haar schouders op. “Ik zal het in school wel horen, zeker?” zegt ze dan, waarna ze haar koffer door iemand in de trein laat zetten en zich vervolgens naar haar moeder keert, die blij lijkt te zijn dat Joanna haar toch nog niet helemaal vergeten was. Na een zeer emotioneel praatje en de duizenden tips, waarschuwingen en voorzichtigjes die moeders meegeven als ze hun kinderen los moeten laten, geeft ze Joanna een dikke knuffel, en daarna een dikke kus. En dat laatste is haar een klein beetje te veel.

“Mam, niet waar iedereen het kan ziehien...!” zegt ze wanneer ze zich uit de greep van haar moeder probeert te bevrijden, alsof het een doodschande is dat je gekust wordt door je moeder. Ook duwt ze haar handen weg wanneer deze toch nog eens haar roodkrullende lokken wil tegoei leggen.
“Het is goed, ik zie er goed genoeg uit…” zegt ze dan, voordat haar moeder het misschien wel eens in haar hoofd haalt een speekselvinger tevoorschijn te halen om een vuiltje op haar gezicht weg te vegen. Ze was geen klein kind meer, hoor! Ze glimlacht, zegt dat ze regelmatig zal schrijven, waarschuwt voor de zekerheid toch maar dat de post wel eens per uil zou kunnen arriveren en zwaait dan, waarna ze met haar kat in de mand de trein instapt. Ze schuifelt achter haar toekomstige jaargenoten aan en probeert de ouderejaars te ontwijken, tot ze een stevige elleboogpor in haar zij krijgt.

“Aah!” brengt ze uit, terwijl haar hand naar haar zij schiet. Het deed toch wel pijn! Maar ze laat met haar gezichtsuitdrukking wel zien dat het niet erg is wanneer Lauren zich verontschuldigt. Het was het meisje met de andere sneeuwwitte kat, ziet ze dan, en zelf heeft Lauren het blijkbaar nu ook gezien. De pijn is al snel weer weg.

“Ja, ik had gezien dat jij er ook een had! De mijne is ook een meisje. En ze heet…. Wel, ze heet…” Damn, wat een oncoole naam! “Ze heet Feathersparx.” Gemompel. Joanna hoopt dat Lauren het niet gehoord heeft. Vervolgens zegt ze wat duidelijker: “Maar Sparx is ook goed voor haar.”

Wanneer ze aanbeland is in het treingedeelte dat zonet werd omgedoopt tot eerstejaarscoupé, opent ze de mand en haalt Feathersparx eruit. Ze kijkt naar Lauren terwijl ze de kat aaitjes onder haar kopje geeft.
“En hoe heet die van jou? En jij ook, trouwens. Ik ben Joanna. Maar Jo is OK.” zegt ze tegen iedereen in de coupé die het maar horen wil. He he! Ze heeft het eindelijk kunnen zeggen zonder de afkeurende blik van haar moeder in haar rug te voelen priemen. Vrijheid, eindelijk! Daarna ploft ze neer naast Beth. Of in ieder geval toch naast haar kat. Ze zet haar eigen kat op haar schoot, die zich meteen op haar rug legt en vraagt om aaitjes op haar buik.
“Hey.” zegt ze dan weer tegen Beth. Alsof ze wilt vragen of het niet stoort dat ze langs haar zit. Of naast haar kat dan, that is.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Beth wordt helemaal enthousiast bij de gedachten weerwolven te gaan temmen en dat enthousiasme groeit alleen maar, wanneer ze merkt dat Tom en Sarah ook wel oren hebben naar een tochtje in het bos. Een ander meisje begint over een eenhoorn en Beth kijkt haar een beetje met een bedenkelijk gezicht aan. Eenhoorns vond ze wel mooi, maar ze leken haar een beetje saai. Haar vader had haar verteld dat ze vaak op afstand bleven.

"Oh, ik kan echt niet wachten!" zegt ze dan glunderend tegen Tom en Sarah, terwijl ze de bezwaren van Emily en Johnny negeert. Serieus, wilden Tom en Sarah echt allebei mee het bos in? Haar tijd aan Hogwarts had niet beter kunnen beginnen! Met rode wangen van opwinding gaat Beth op het puntje van de bank zitten, terwijl ze merkt dat Joanna naast haar is komen zitten. Ze kijkt Tom en Sarah aan en lacht opgetogen. "Zoals ik al zei, als je weet hoe je met de dieren om moet gaat, dan is het helemaal niet gevaarlijk!" zegt ze vol overtuiging. Ja, Beth gelooft er heilig in dat wat haar vader haar verteld heeft allemaal waar is. "De school is gewoon bang dat mensen de dieren pijn willen doen. Maar dat zou ik nooit doen!" haar stem klinkt nu fel. Alleen de gedachte al dat ze een wezen pijn zou doen maakt haar kwaad.

Weer naar achter schuivend op de bank kijkt Beth nu naar Joanna. "Hoi Joanna." zegt ze, terwijl ze naar diens kat kijkt. Dan kijkt ze weer naar de rest. Aan sommigen had ze zich nog niet voorgesteld. "Ik ben Beth." ze giechelt en vist nog een Bean uit haar zakje en stopt die in haar mond. Het zakje steekt ze nu onder Joanna's neus. "Ook één? zegt ze. Haar moeder is ze helemaal vergeten. Ze zit hier met allemaal mensen in de trein en ze lijken erg aardig. Dit wordt een geweldig jaar...

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Tammy wordt al snel van haar roze wolk gehaald door Tom. Ze kijkt hem beteuterd aan.

'Echt? Wat jammer.' Dan fleurt ze weer op. 'Maar we zullen ze vast behandelen tijdens Fabeldieren! In welke lessen hebben jullie interesse? Ik vooral in, ofcourse, Fabeldieren, Kruidenkunde en Toverdranken.'

Ze stoot Joanna nog even aan. 'Ik vind Feathersparxs juist een hele leuke naam. Voor een uil zou die naam ook heel leuk zijn. De mijne heet Tessyres.'

xMissme · Volleerd Tovenaar

Met een geruststellende glimlach zwaait Denis zijn moeder uit. Wat bezorgd zwaaide ze terug, maar daarna maakte ze al aanstalten om te vertrekken: ze moest naar haar werk en Denis had erop aangedrongen dat ze niet hoefde te wachten totdat de trein uit het zicht verdwenen zou zijn. Hij redde zich wel en bovendien kon hij zijn ouders altijd op de één of andere manier berichten als er iets niet in orde was.

Denis had al veel anderen gezien die misschien net als hij eerstejaars studenten waren en het leek hem een goed idee om zich bij hen aan te sluiten. Misschien had hij het geluk iemand aan te treffen die in dezelfde afdeling zou komen als hij; Denis was niet bepaald een groepsmens, maar het leek hem toch wel prettig om nu wat houvast te vinden.

Zo kwam het dat hij wat speurend door de Hogwarts express waarde. Een hoop coupés waren bezet door ouderejaars die hem laagdunkend aankeken of hem soms zelfs iets denegrerends toeriepen. Denis deed niets op hen - hij mocht zich niet door hen laten intimideren. Hij negeerde hen volkomen.

Uit een coupé verderop waren enthousiaste gesprekken te horen en terwijl Denis de coupé naderde hoorde hij gespreksonderwerpen als de afdelingen van Hogwarts en het verboden bos voorbij komen. De jongens en meiden klonken Denis als eerstejaars in de oren - net als hij nieuwsgierig en onwetend. Denis tovert een gekunsteld en haast verlegen glimlachje tevoorschijn terwijl hij de coupé ingaat.

,,Kan ik nog bij jullie zitten?'' vraagt hij netjes maar wat plots, terwijl hij probeert zichzelf zo schuchter mogelijk te laten klinken en zo schuchter mogelijk probeert over te komen. ,,Nergens anders kan ik nog plek vinden...'' verontschuldigt hij zich dan. En ik wil niet alleen tussen ouderejaars zitten... denkt hij er beschaamd achteraan.

Harry, Ron & Hermione

Wanneer John zich achter Emily haar standpunt schaart haalt Tom denkbeeldig zijn schouders erover op. "Dan zijn we het eens met elkaar waar we het oneens over zijn" besluit Tom ten slotte. Het meisje dat naar de naam van Tammy luistert laat blijken dat ze graag op zijn minst een eenhoorn zou willen zien. Maar nog veel liever er op zou willen rijden. Achja, er is niks mis met dromen... denkt Tom bij zichzelf. Zodra Beth net zoals Sarah ook blijk geeft er wel oren naar te hebben weet Tom genoeg. Ooit gaat er vanzelf een groepje er van tussen richting het Verboden Bos. De vraag is alleen wanneer. En zo waar Tom Tom (^^) heet zal ie er alles aan doen om zich bij dat groepje aan te sluiten zodra het moment zich aandient.

Tom knikt naar Beth als teken dat hij haar advies ten harte neemt. Er zal best een kern van waarheid zitten in kennis hebben hoe met dieren om te gaan. Tammy gooit een vraag in de groep wat betreft de lessen. Na even nagedacht te hebben reageert Tom met: "Ik kijk het meeste uit naar Bezweringen en Toverdranken. Dat zijn nu echt twee vakken die mij zeer interessant lijken omdat de kunde van beide vakken van pas kunnen komen in bepaalde situaties". Wanneer Tom net zijn zin heeft afgemaakt verschijnt er een tot nog toe onbekende jongen in de deuropening. Met de vraag of hij erbij mocht komen zitten. "Tuurlijk! Kom erbij, iedereen is welkom." begint Tom. "Ik heet trouwens Tom. Tom Stanfield. Aangenaam kennis met je te maken...?", eindigt Tom zijn zin in de hoop te weten te komen hoe de jongen heet.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Lauren trekt grote ogen op als ze de naam van Joanna's kat hoort. Wat een onwijs hippe naam! En niet alleen Joanna's kat heeft een speciale naam, zowat elke persoon heeft duidelijk nagedacht over de benaming van zijn of haar huisdier. Waarom was Lauren zelf niet op zoiets als 'Feathersparx' gekomen? Het zou helemaal bij haar imago passen en de mensen de illusies geven dat haar kat zou kunnen vliegen. Ofzo.

"Oooh, Feathersparx, wat een leuke naam!", roept Lauren nog eens uit zodat iedereen nog eens van die geweldige naam mag meegenieten. "Mijn kat heet Delilah". Lauren opent voorzichtig het korfje dat nu al een tijdje op haar schoot staat, waarna al snel Delilahs kop nogal fier en weinig onder de indruk de omgeving in zich opneemt. Het dier rekt zich uit, klimt op het tafeltje dat voor het raam hangt en palmt dat zonder pardon in.

Dan gaat het gesprek een tijdje over het verboden bos. Lauren is op dat moment niet zo spraakzaam, want ze heeft weinig behoefte om midden in de nacht een of ander eng bos in te trekken en haar pastelroze kamerjas te bevuilen. Tenzij er eenhoorns mee gemoeid zijn. En centaurs. En andere schattige 'beestjes' met niet meer dan vier poten.

"Ooh, bezweringen!", zegt Lauren enthousiast in haar handen klappend. "Ik heb van mijn zus gehoord dat je dan echt bijzondere dingen leert. Zoals levenloze dingen in leven wekken. Maar naar het schijnt is de professor van Toverdranken helemaal niet zo aardig en- Lauren trekt even een dramatisch gezicht- hij wast zijn haar niet".

Dan komt er nog een jongen binnen en Lauren glimlacht vriendelijk naar hem "Hoi, ik ben Lauren".

xMissme · Volleerd Tovenaar

Denis glimlacht wat als een duidelijk goedgehumeurde jongen hem vrij enthousiast toestaat om zich bij de rest te voegen. Iedereen is welkom. Denis vroeg zich af in hoeverre dat waar was, maar hij besloot zich er niet mee in te laten. De goedgehumeurde jongen blijkt Tom Stanfield te heten en keurig uitziend meisje met donker haar blijkt Lauren te heten.

,,mijn naam is Denis,'' zegt hij in reactie op Tom, en vervolgens laat hij zijn blik over de rest van de mensen in de coupé gaan. Iedereen komt Denis als een eerstejaars over - er waren in ieder geval geen derde- of vierdejaars bij, zo schatte hij. Dat vond Denis alleen maar fijn; hij zou zich meer bij de eerstejaars op zijn gemak voelen.

Het leek, naar wat Denis al had gehoord, dat iedereen al best veel van Hogwarts afwist. Er werd gesproken over de vakken, die ook voor Denis bekend in de oren klonken, maar ook over het verboden bos en de professoren. Denis had wel het een en ander van zijn ouders gehoord, maar hij wist dat er ook eerstejaars bij waren die misschien nog helemaal niets van Hogwarts af wisten omdat hun ouders geen tovenaars waren.

Omdat hij bang is om andere gesprekken te verstoren, spreekt Denis zachter als normaal. ,,Zijn al jullie ouders ook naar Hogwarts gegaan?'' vraagt hij, puur uit nieuwsgierigheid en zonder de suggestie te wekken (en ook zonder die te willen wekken) dat iemand wiens ouders geen tovenaars waren minder zou zijn - wat ook niet per se zo was, volgens Denis. Het was voor Denis alleen handig om te weten wie wel en wie niet voorkennis had over Hogwarts.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Tammy voelt zich ontzettend blij dat ze bij zo'n grote, gezellige groep zit. Ze heeft zich een aantal keer zo druk gemaakt over het maken van nieuwe vrienden. En nu zit ze hier gewoon gezellig te kletsen alsof ze al tijden vrienden zijn.

Dan komt er een nieuwe jongen die zich voorstelt als Dennis. Hij kijkt nogal schuchter en als hij zachtjes een vraag stelt vraagt Tammy zich af of iemand hem überhaupt heeft gehoord. Ze is opgetogen als de vraag over ouders blijkt te gaan en daar wil ze graag op inhaken.

'Ik ben ook heel benieuwd wie van jullie broers/zussen en ouders op Hogwarts hebben gehad. Voor mij was het een hele omslag aangezien ik de enige bekende heks in de familie ben.' ze kijkt glimlachend de groep rond terwijl ze de kat van Lauren aait.

Bernou · 7e jaars

Emily is blij als het onderwerp van het Verboden Bos eindelijk overboord wordt gegooid. Mooi niet dat ze mee zou gaan. Verboden is verboden. En je weet nooit wat zich in het bos bevindt. Het gesprek verandert naar een conversatie over de vakken. Meteen veert Emily een beetje op. Ze was zo benieuwd naar alle vakken die ze zou krijgen en wat ze allemaal zou leren.
"Spreuken en bezweringen lijkt me geweldig!" lacht ze opgewonden. "Ik wil zo graag met mijn toverstok leren omgaan." Als Lauren opmerkt dat de professor van toverdranken niet zo aardig is én geen persoonlijke hygiëne schijnt te kennen trekt ze toch even onbewust haar neus op.

Wanneer er een jongen in de opening van de coupé staat glimlacht ze. Tom laat hem al binnen en hij is meteen onderdeel van het gesprek. "Ik ben Emily," stelt ze zich voor de zoveelste keer voor. Toch verveelt het nog niet. Ze vindt het heerlijk om nieuwe mensen te leren kennen. En iedereen was erg aardig en gezellig.
Bij de vraag van Denis schudt ze haar hoofd. Ze knikt bij de woorden van Tammy. "Ik ben in mijn familie ook de enige heks en zo benieuwd hoe Zweinstein is!" kirt ze blij, terwijl ze met haar hand haar pad bijna fijnknijpt doordat ze zo opgewonden is.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Joanna kijkt een beetje achterdochtig naar het zakje snoepjes dat Beth onder haar neus steekt. Ze kan nog net “alle smaken” op het zakje onderscheiden, vooraleer ze haar neus lichtjes op trekt. Ze had al horen waaien dat de snoepjes vreselijk populair waren en welke bizarre smaken ertussen konden zitten, maar tegelijk vraagt Joanna zich af wat er in godsnaam zo lekker is aan een zakje snoep dat qua smaken het breedste scala aan lichaamsexcreties bevat. Want natuurlijk hoor je als Muggleborn zijnde alleen maar extreme smaken als ‘etter, snot en kots’ passeren, om nog maar over al de rest te zwijgen.
Dus schudt Joanna vriendelijk haar hoofd.

“Nee, dank je, ik heb nog niet zo lang geleden ontbeten,” zegt ze dan, ook al verraadt het knaagje in haar maagje dat het al weer bijna middag is. Haar aandacht wordt getrokken door twee andere meisjes die de naam van haar kat blijkbaar superorigineel en cool en whatever vinden, en Joanna kan een verlegen glimlachje niet onderdrukken terwijl Feathersparx ligt te spinnen op haar schoot. Misschien kan ze dan toch zonder schaamte die naam gebruiken. Wanneer Delilah op het tafeltje springt, kijkt Feathersparx zowat gebiologeerd op, waarna ze zonder moeite erbij opspringt, haar deel van de tafel begint op te eisen en zich er dan lekker naast nestelt. Lichtelijk verbaasd kijkt Joanna ernaar. Blijkbaar had ze een sociaal beestje.

Met een brede grijns kijkt Joanna op wanneer Tom laat weten welke zijn voorkeursvakken zijn. Die mening deelden ze dan in ieder geval.
“Oooooh, ja!” flapt ze er enorm enthousiast uit. “Ik heb in de vakantie natuurlijk al veel in mijn schoolboeken gekeken en i-” Joanna zwijgt even en kijkt de anderen aan, waarbij ze zich een beetje rood voelt aanlopen. Dadelijk vinden ze haar nog een nerd, een label waar ze echt niet meer mee wil rondlopen nu ze naar een andere school gaat. Dus probeert ze te redden wat er nog te redden valt.
“Wel, weet je, ik ben ook de enige in mijn familie die naar Hogwarts gaat, dus het is allemaal nieuw voor mij en ons en ik was gewoon nieuwsgierig naar wat ik allemaal ga leren...” Ze laat het een beetje nonchalant klinken, alsof het uiteindelijk allemaal niet zo’n big deal is, vooraleer mensen beginnen te vermoeden dat ze de eerste twee hoofdstukken van elk vak al gestudeerd heeft. Wat ook zo is.

Ze glimlacht eens naar de nieuwste jongen die binnen komt lopen, en wil zich voorstellen net wanneer Lauren een ranzige roddel verspreidt over een leraar van hen.
“Eèèh bah,” zegt ze met een vieze blik terwijl ze Lauren aankijkt en naar een lok van haar eigen haren grijpt. “Die moet niet te dicht in mijn buurt komen dan, ik wil geen luizen hebben! Wie weet wast hij zich wel helemaal niet en stinken zijn kleren ook wel of zo. Hoe heet die professor?”

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Beth kijkt een beetje beledigd wanneer Joanna geen snoepje aan neemt. Hée, ze bood haar niets raars aan! Demonstratief grijpt ze een snoepje uit het zakje en stopt het in haar mond. Ieks. Lever. Hard proberend de vieze smaak niet te verraden slikt ze het snoepje door. Ze kijkt naar Joanna en lacht dan. "Yummie. Drop smaak." zegt ze.

Beth's blik glijdt naar de twee witte katten en ze geeft zachtjes een por tegen haar eigen kat Giggle. Ze vindt dat hij hoognodig eens een paar sociale contacten moet opdoen. De twee andere katten zagen er vriendelijk genoeg uit wat haar betreft. De kat opent chaggerijnig zijn ogen en komt moeizaam omhoog, waarop hij naar Lauren loopt en tegen haar aan kruipt, in de hoop dat een vreemde misschien wat minder zal porren. Beth kijkt er even naar om te zien of Lauren dat wel okey vindt en haalt dan haar schouders op. Niet wat ze in gedachten had, maar blijkbaar hield Giggle niet van wit.

Wanneer het gesprek over vakken gaat is Beth van plan weer enthousiast bij te vallen. Bezweringen leek haar ook heel leuk, net als toverdranken en astronomie. Net wanneer ze haar mond open wil doen om dat te vertellen begint Lauren over de professor van toverdranken. Nog steeds er van overtuigd dat ze in Slytherin terecht zal komen kijkt ze haar aan. "Nou, ik heb gehoord dat hij heel interessant is en een hele goede leraar." brengt ze uit, terwijl ze naar Laurens kapsel staart. "Sommige mensen houden nou eenmaal niet van een keurig gekapt haarstuk." vervolgt ze, waarbij ze niet in de gaten heeft dat haar stem vinniger klinkt dat ze het bedoelt.

Beth kijkt op wanneer er een andere jongen binnen komt. Ze glimlacht naar hem, het gesprek over de vakken alweer vergetend. Als hij zijn vraag stelt denkt ze even na, terwijl de anderen hem al antwoord geven. "Mijn ouders gingen allebei naar Hogwarts." ze glimlacht even opgetogen. "Ik heb ook twee nichtjes op school." voegt ze er aan toe. Een beetje dromend kijkt ze de coupé rond, terwijl ze aan haar tas friemelt. Uit de tas pakt ze haar toverstok en ze houdt 'm op.

"Hoe ziet die van jullie er uit?" vraagt ze opgewonden, benieuwd naar de toverstokken van de rest. "En kunnen jullie er al wat mee?"

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Tammy haalt een borstel uit haar tas en haalt hem erdoor hen. Als ze tevreden is met het resultaat stopt ze de borstel weg. Dan maakt Lauren de opmerking over het haar van de leraar Toverdranken.
Beth komt op voor de leraar en reageert vinnig op de opmerking van Lauren.
Tammy trekt een wenkbrauw op. Hoezo vond zij het normaal om je haar een maand niet te wassen? Wie wilde er nou met vettig haar rondlopen? Zij kon hoogstens een dag zonder een douche, laat staan een week.
Ze kijkt Lauren aan en grijnst met een veelzeggende blik: Okeeee...

Het gesprek gaat verder over toverstokken. Enthousiast haalt Tammy haar eigen toverstok te voorschijn.

'De mijne is van wilgenhout, 30,7 cm lang en bevat haar uit de staart van een eenhoorn. Ironisch eigenlijk, als je bedenkt hoe graag ik ze wil zien.' Ze glimlacht.
'Maar ik heb helaas nog niet echt kunnen oefenen. Dat is verboden. Natuurlijk heb ik al wel wat spells doorgenomen uit de boeken.' Dan kijkt ze opgewonden.
'Zou het toegestaan zijn om in de trein een spell te doen?' Ze haalt een boek tevoorschijn.
'Ik heb een coole zweefspreuk gezien die ik wel eens wil uitproberen.' en ze slaat het boek open om de spreuk op te zoeken.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Lauren is licht geshockeerd dat Beth opkomt voor onhygiënische mensen en begint bijna even te twijfelen aan het vettige haar-verhaal. Haar zus zal haar toch niets hebben wijs gemaakt? Wat als die professor de knapte man van Hogwarts is en elke dag een liter producten in zijn haar doet? Dan zou ze wel enorm voor paal staan. Ze is opgelucht dat ze bijval krijgt van Tammy en Joanna die een verzorgd uiterlijk ook niet onbelangrijk vinden.

"Maar!", zegt ze snel, "vettig haar of niet, volgens mijn zus trekt hij enkel mensen van Slytherin voor en ik hoop dat dat niet waar is, dat zou ik helemaal niet eerlijk vinden." Lauren pijnigt even haar hersenen als Joanna vraagt hoe de professor in kwestie heet en zegt dan: "Iets met een S... Snape als ik me niet vergis?" Of klinkt die naam wat al te gek en ongeloofwaardig?

Dan hoort Lauren plotseling een schrille, fluitende toon. Dat kan maar één ding betekenen: de trein gaat eindelijk vertrekken! Opgelaten drukt ze haar handen voor het raam om nog een laatste glimp van haar ouders op te vangen.

Harry, Ron & Hermione

Tom volgt met veel interesse de verhalen die nu de ronde doen over eventuele docenten. Hij vindt het leuk dat anderen enthousiast opveren zodra hij begon over Bezweringen en Toverdranken. Dat houd het gesprek tenminste gaande. Ondertussen is Tom erachter gekomen dat de nieuwe jongen Denis heet. Denis gooit meteen een nieuwe vraag de groep in waar Tammy meteen op in gaat. Als blijkt dat niet alleen Tammy maar ook Emily de enige heks zijn in hun familie die naar Zweinstein gaat vind Tom dat interessant om te horen. Nu had Tom niet echt iets om trots op te zijn, want zijn moeder was een heks, maar zijn vader een dreuzel.

Dit wenste Tom graag voor zich te houden en niet aan anderen te vertellen. Want alleen als allebei je ouders zowel heks als tovenaar waren of juist omdat zij dat beide niet waren had je iets om trots op te zijn vond Tom. Niet dat hij zich minderwaardig voelt ten opzichte van anderen. Maar door zijn ouders zit hij in zo'n half/half situatie, net tussen wal (dreuzelfamilie) en schip (volbloed tovenaarsfamilie). Wel verschijnt er bij Tom een glimlach op het gezicht zodra ie ziet hoe Emily haar pad zo wat fijn knijpt. Geamuseerd volgt Tom het gesprek tussen de meiden die zich ontvouwt rondom de docent Toverdranken. Dat Snape leerlingen van zijn eigen afdeling voortrekt wist Tom gelukkig al dankzij zijn moeder. Dus daar heeft Tom zich al een beetje op ingesteld. Want hij acht de kans zeer klein dat hij in Zwadderich terecht komt.

Een schrille, hoge fluittoon haalt Tom uit zijn gedachten. Dat kan slechts een ding betekenen: de Zweinstein Express gaat eindelijk vertrekken! Zonder van zijn plek af te komen probeert Tom met zijn ogen in de massa op het station zijn ouders te vinden. Heel kort maakt hij oogcontact met zijn moeder. De uitwisseling van blikken zegt Tom genoeg. Zijn moeder weet wat hem te wachten staat en dat Zweinstein een avontuur op zich is. Zijn vader glimlacht en zwaait. Ookal heeft hij nooit Zweinstein van binnen gezien, zijn moeder heeft hem daar van op de hoogte gebracht. Het moet toch wel gek zijn voor zijn vader denkt Tom zo. Jouw eigen zoon zien vertrekken in een oude stoomtrein geleid door een stoomlocomotief. Naar een of andere school, diep verborgen in Groot-Brittannië. En elkaar dan pas weer zien tijdens kerst. Want dat staat als een pijl boven water, rond eerste kerstdag zouden ze elkaar weer zien. Tot die tijd had Tom aan zijn moeder belooft om in elk geval een keer per week een brief te schrijven en te laten versturen door Strica. Hij zwaait kort maar kordaat naar zijn ouders terwijl die langzaamaan uit het raam verdwijnen omdat de trein op gang komt. En nu zijn we pas echt begonnen denkt Tom bij zichzelf.

[RPG] You are going to Hogwarts

Wie is er online