[RPG] Fantasy

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Simon volgt de woorden die gezegd worden zwijgend. Af en toe kijkt hij even opzij naar Benicio die de situatie uit legt en pakt dan de firewisky aan die hem aangereikt wordt. Hij grijnst even dankbaar en neemt een grote slok. Tevreden kijkt hij dan de groep rond, waarop hij fronst. Een ding is zeker, ze zijn hier niet in een gezellig gezelschap terecht gekomen.

Simon grijnst opnieuw wanneer een vrouw nogal chagrijnig tegen hen begint te brommen en kijkt opnieuw naar de groep, deze keer alsof hij hen een beetje probeert in te schatten. "Ik ben Simon, trouwens." zegt hij uiteindelijk en dan kijkt hij weer naar de vrouw die zojuist iets tegen hen gezegd had. "En nee, dat was waarschijnlijk niet slim, maar af en toe kom je op je weg dingen tegen die je eerst moet afhandelen..." Simon kijkt even naar enkele van de lichamen op de grond die nog niet weg waren en kijkt dan opnieuw naar de vrouw. "Maar dat hoef ik jullie duidelijk niet te vertellen" voegt hij dan toe.

Hij richt zijn stok op een stoel waarvan de poot nog maar aan enkele splinters vast hangt. "Reparo!" mompeld hij en wanneer de stoel weer in oude staat terug gebracht is zet hij hem overeind en laat zich er vermoeid op vallen en neemt nog een slok van zijn firewiskey.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh knikt als ze Jessa hoort. Opzich begrijpt ze wel waarom Jessa in veiligheid was gebracht, ze zag er kwetsbaarder uit dan de rest, maar Caleigh weet dat dat niet betekent dat ze dat ook is. Toch ziet ze dat jessa het ongemakkelijk vind om toe te geven dat ze weinig heeft kunnen doen.

"Er is niets mis mee dat je weinig hebt kunnen doen," zegt ze dan, "Sommige mensen gebruiken slechts brute kracht in een gevecht, anderen gebruiken hun wand en anderen hebben de kracht om na het gevecht mensen te healen. En als je mij vraagt, zijn die laatste mensen het slimst en het waardevolst."

Ze glimlacht even naar Jessa.

"Ik heb je zien healen, ik denk dat er weinig mensen zijn die zo verzorgd healen als jij dat doet. Daar mag je best trots op zijn," zegt ze dan met een kleine glimlach.

[[...Een week reizen verder...]]

De dag nadat de twee vreemdelingen bij de groep waren gekomen waren ze vertrokken richting Cinn. Hoewel Caleigh eigenlijk tegen de twee nieuwelingen was, leek niemand ze echt tegen te houden om mee te gaan. En hoe hadden ze dat willen doen? Toch is het een voordeel dat er nu genoeg paarden zijn. In plaats van lopen konden ze nu doorrijden, niet alleen sneller, maar ook veiliger. Caleigh had vooral achteraan gereden en de twee nieuwelingen genegeerd en als het echt niet anders kon, dan had ze ijskoud gereageerd. Ze hoefden niet te denken dat ze iets waard waren of dat ze hun mocht.

En nu waren ze vlakbij Cinn. Het is vroeg in de ochtend en er hangt nog een lichte damp boven het gras. Ondanks dat Caleigh eerst achteraan ahd gereden, rijdt ze nu vooraan. Ze gokt dat ze enkele uren verwijderd zijn van Cinn en ze kan niet wachten totdat ze weer een bed voelt. En een warm bad. Het tempo ligt nog laag en Caleigh probeert de omgeving in de gaten te houden.

"Als we geluk hebben, komen we nog een paar van die Anaconda's tegen die in dit gebied leven," zegt ze met een kleine grijns, tegen niemand in het bijzonder.

Niet dat Caleigh een slang tegen wilt komen, ze had ooit één keer een anaconda gezien en ze was blij dat die ook snel weer weg was gegaan. Ze kijkt even naar de paarden, hoewel ze redelijk rustig lijken, heeft ze het gevoel dat niet alle paarden op hun gemak zijn.

OOC:: De groep rijdt redelijk dicht bij elkaar dus zo goed als iedereen kan Caleigh haar opmerking horen. Het is ene paar uur naar Cinn toe en het is erg vroeg in de ochtend. Wie wilt er een anaconda tegenkomen van 8 meter lang? : D

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Isra had zich vrij stil gehouden de laatste dagen. De reis naar Cinn had ze vaak gemaakt en hield weinig verrassingen voor haar in petto. In plaats daarvan probeerde ze de twee nieuwelingen te doorgronden. Ze vertrouwde hen voor geen cent, maar als ze een van de twee moest kiezen zou ze toch die Simon eerder naast zich willen hebben in een gevecht. Ze is naast hem gaan rijden om hem wat beter in de gaten te kunnen houden en besluit een gesprekje met hem aan te knopen.

'Mooi paard heb je daar,' zegt ze op een vrij emotieloze toon, maar niet onaardig.

Het was waar wat ze zei - Simon reed op een mooi paard. Niet zo mooi als Vaskur, natuurlijk, maar dat was ook bijna niet mogelijk. Nu ze er over nadacht - Vaskur voelt een beetje onrustig onder haar. Isra weet niet precies wat er mis was, maar het voelt alsof er iets niet klopt.

Afbeelding

Benicio voelt zich een halve indringer tijdens de paar dagen die hij nu met de groep meereist. Niemand praat met hem en niemand deelt zijn of haar eten of drinken met hem (afgezien van Simon dan, natuurlijk). Licht verontwaardigd kijkt Benicio op de zoveelste dag om zich heen, terwijl hij probeert dat stomme mormel waar hij de hele dag op moest zitten vooruit te krijgen. We hebben ze verdorie van een stel brute idioten afgeholpen. Ze zouden ons dankbaar moeten zijn! Maar Benicio weet beter dan zijn frustratie te verwoorden en houdt zich merkwaardig kalm.

Wanneer Caleigh over anaconda's begint, schopt hij zijn boerenknol even flink in de flanken zodat het iets harder begint te lopen. Hij komt naast Caleigh te rijden en tot zijn ongenoegen merkt hij op dat Caleighs paard hoger is en dat ze dus op hem neerkijkt. Hij zet zich hier mentaal overheen en grijnst zijn charmante grijns naar Caleigh, ook al weet hij dat het waarschijnlijk niets uithaalt. Zoveel was hij wel van haar te weten te komen.

'Geluk?' zegt hij. 'Als we geluk hebben liggen we vanavond voor de verandering in een echt bed, met een warme maaltijd achter de kiezen en wellicht vergezeld door aangenamere bedgenoten dan luizen en ratten.' Hij wiebelt met zijn wenkbrauwen.

Tengaar · Schoolhoofd

De avond was snel gevallen en volgende ochtend vertrok de groep verder richting Cinn. Het is een week nadat er twee nieuwe mensen bij de groep zijn gevoegd en Luc laat een zucht uit zijn mond ontsnappen. Het hobbelen van het paard waar hij achterop zit begint hem weer behoorlijk te irriteren. Hij miste zijn voeten op de grond en de kilometer die hij er altijd mee loopt, maar hij begrijpt het wel. De groep heeft nu genoeg paarden en reizen gaat op deze manier simpelweg veel sneller.

Luc hoort de woorden van Caleigh en vervolgens die van Ben, hij kan het niet helpen onder zijn sjaal te grijnzen. Zeker na de nogal lompe opmerking over aangenamere bedgenoten dan luizen en ratten. Hij weet duidelijk nog niet welke opmerkingen hij bij Caleigh kan plaatsen en welke niet. Hoe zou onze mannenhater met deze opmerking en gezichtsexpressie omgaan.

Het is niet de eerste keer dat Luc een anaconda tegenkomt dus echt zorgen maakt hij zich niet. Zeker aangezien hij in die tijden alleen was en nu niet. Piece of cake.

ooc: Ik weet niet bij wie Luc achterop kan zitten dus ik heb het maar even zo gedaan xD

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh trekt haar wenkbrauw op als Benicio naast haar komt rijden en charmant probeert te glimlachen. Dan vertelt hij dat ze pas geluk hebben als ze vanavond in een echt bed liggen vergezeld door aangenamere bedgenoten dan luizen en ratten. Caleigh weet een ding zeker, er bestaan geen aangename bedgenoten.

"Naast alleen slapen, slaap ik liever met die luizen en ratten dan een 'aangename' bedgenoot," antwoord ze op een ijskoude toon.

Alsof Caleigh met iemand in bed zou belanden. Ze negeert het volledige gebeuren in Maanstad, want daar wilt ze nooit meer aan herinnerd worden.

"Maar het is geen geluk als we vanavond in een echt bed liggen, het gebeurd gewoon. Het is eerder een wonder als we Cinn niet halen..."

Haar stem is nog steeds ijskoud. Ze ziet geen reden om aardig te doen tegen hem. Zeker niet omdat hij charmant probeert te zijn. Hij moet zijn plaats leren en dat is niet als vrienden met haar. Ze haalt een hand door haar haren heen waarbij ze haar elastiekje eruit trekt. Ze schud haar hoofd even om haar lange zwarte haren goed te doen en veegt een plukje achter haar oor. Ze kan eigenlijk niet wachten totdat ze in Cinn zijn, ze wilt een hete douche en een goede maaltijd. Ze kijkt even naar Marie en aait haar even over haar manen. Ze lijkt wat onrustig en Caleigh kijkt even rond. Het is meestal geen goed teken als de paarden onrustig zijn.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

De reis richting Cinn verliep rustig. De nieuwe mannen, waar Eric nog niet echt van wist wat hij ervan moest vinden, waren mee gekomen. Het enige echt duidelijk merkbare verschil was dat ze de reis nu geheel te paard konden afleggen.

Hoewel het eigenlijk een ingeslopen traditie was om zo ver mogelijk uit de buurt van Furie te reizen, reed Eric niet ver genoeg bij haar vandaan om de opmerking van Benicio te horen. Hij kan een glimlach niet onderdrukken, schudt zijn hoofd en geeft uiteindelijk zijn paard de sporen om weer verder achteraan terecht te komen. Hij wenste hem meer dan succes als de beste man zich zonder een stevig paar handschoenen verder om Furie durfte te gaan bekommeren. Misschien moest hij hem waarschuwen.. Eric glimlacht nogmaals, alsof hij dat zou doen.

Terwijl Eric Aeolus inhoudt om weer wat verder achteraan te rijden, schieten zijn gedachtes terug naar Maanstad. Hij schudt zijn hoofd, waarom kon hij het niet loslaten? Zo erg was het nou ook weer niet dat hij nu eens de gene was die werd afwegezen.. toch?

Om hem heen hoort hij wat paarden onrustig worden, ook Aeolus doet hierin mee. De opmerking over de anaconda had hij wel gehoord, maar Eric besteed er verder weinig aandacht aan. Als dat de reden was dat de paarden onrustig werden, viel het allemaal nog wel te overzien.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Simon zit rustig op zijn paard en geniet stilletjes van de tocht. Het was niet de meeste ideale tocht, maar hij had het erger mee gemaakt. En zo in een grote groep reizen voelde ook veiliger dan alleen. Hij reageert niet op de woorden van Caleigh, hij glimlacht alleen flauwtjes. Anaconda's. Daar was hij er ook al wel eens wat van tegen gekomen.

Simon kijkt op wanneer Isra naast hem komt rijden. Hij had nog geen contact met haar gehad eigenlijk en wist niet goed wat voor iemand ze was. Dat ze nu tegen hem begint te praten verrast hem een beetje. Hij glimlacht echter op haar opmerking en geeft een goedkeurend klopje op de hals van zijn paard. In zijn blik is een gevoel van trots, van liefde, voor het paard te lezen. "Dank je..." glimlacht hij en hij kijkt naar het flinke paard van Isra. "Ik kan hetzelfde over de jouwe zeggen."

Onder zich voelt hij hoe zijn paard onrustig begint te worden en fronsend kijkt hij naar Isra en haar paard, dat ook niet op zijn gemak lijkt. "De paarden zijn erg onrustig..." zegt hij, nogal overbodig, tegen de vrouw naast hem. Hij vraagt zich af wat er aan de hand is en pakt de teugels wat steviger beet, terwijl hij de omgeving goed in zich op neemt.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio trekt een semiverbaasd gezicht na Caleighs ijskoude reactie op zijn poging tot sociale interactie. Hij had niets anders verwacht en laat zich hierdoor uiteraard niet uit het veld slaan. Wanneer Caleigh na haar antwoord het elastiekje uit haar haren haalt valt haar lange zwarte haar als een soort schild tussen hen in. Benicio trekt een wenkbrauw op. Dat is ook een manier om je van de wereld af te schermen.

Hij wil zijn paard de sporen geven zodat hij iets voor Caleigh komt te rijden, vastberaden zijn gesprek voort te zetten, maar het beest vertikt het om harder te gaan lopen. Sterker nog, het is inmiddels stokstijf stil blijven staan, alle spieren gespannen. Het hinnikt een beetje zenuwachtig.

'Ehm, jongens? Ik heb niet echt verstand van paarden maar dit horen ze niet te doen, toch?' vraagt hij aan niemand in het bijzonder.

Dan ziet hij waarom het paard niet verder wil lopen.

'Dat méén je niet.' Hij lacht een beetje ongelovig. 'Wil jij de volgende keer je mond houden over de plaatselijke flora en fauna?' roept hij dan naar Caleigh.

Hij trekt zijn wand en richt deze op de monsterlijk grote anaconda die hun kant op komt gegleden door het korte gras dat uit de zompige grond groeit.

Afbeelding

Isra schenkt Simon een zeldzaam glimlachje wanneer hij haar compliment terugkaatst. Ze kijkt hem kort aan en richt dan haar blik weer naar voren. Zou dit het eerste groepslid zijn waar ze wellicht een normaal gesprek mee zou kunnen voeren? Hij kwam in ieder geval rustig en niet onintelligent op haar over.

Wanneer Simon dan nogal overbodig opmerkt dat de paarden onrustig zijn begint ze meteen de hoogte van zijn IQ weer te betwijfelen, maar wanneer ook Vaskur voor zijn doen hevig begint te protesteren fronst Isra en richt ze zich op in de stijgbeugels om voor zich te kunnen kijken.

'Oh,' zegt ze dan, het schouwspel voor hen in zich opnemend en langzaam terugzakkend in het zadel. 'Ik denk dat ik wel weet waarom.'

En ze trekt uit voorzorg haar wand. Ze rijdt niet vooraan, dus mocht de gigantische slang besluiten de groep aan te vallen zou ze geen direct doelwit vormen, maar je weet maar nooit.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Yvaine zit net heerlijk half te slapen op haar paard als mensen onrustig beginnen te praten over slangen. Haar paard schud heftig met haar hoofd en Yvaine doet haar ogen open. Ze kijkt geïrriteerd rond maar ziet nog niets.

'Die anaconda's zijn waarschijnlijk banger van ons dan wij van hen.' Ze wil er nog aan toevoegen dat ze waarschijnlijk zelf de paarden onrustig maken omdat ze zelf onrustig zijn, - paarden zijn immers erg gevoelig - maar dan komt er een anaconda tevoorschijn dus ze houdt haar mond maar.

Yvaine richt zich tot Luc die achterop zit. 'Houdt jij je wand in de aanslag alsjeblieft, dan hou ik mijn paard in bedwang.' Die bij het zien van de slang nu probeerde van koers te veranderen.

OOC: Tenzij Luc absoluut niet bij Yvaine achterop wil ^^

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa was knalrood geworden en had een halfverstaanbaar "Dankjewel..." gemompelt toen Caleigh haar een compliment maakte.

[...]

Met haar hoofd leunt Jessa tegen Eric's rug aan. Ze is stil, zoals altijd. Plots lijkt het paard onrustig te worden. Vlug slaat Jessa haar armen stevig om Eric heen, bang van het paard af te vallen. Dan valt haar oog op de gigantische slang die langzaam hun kant op komt. Oh nee... Geen slangen... Als Jessa ergens bang voor was waren het wel slangen. Ze houdt Eric nog eens extra stevig vast, terwijl ze zichzelf moed probeert in te spreken.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Aeolus begint niet alleen onrustig te worden, maar weigert plotseling om nog een stap verder te zetten. Daarnaast houdt Jessa hem plotseling ook een stuk steviger vast. Eric kijkt op en ziet vooraan bij Benicio en Furie hoe een anaconda hun kant op komt gegleden. Slangen waren onvoorspelbaar, maar Eric vreesde ze niet. Ookal rijdt hij zelf helemaal achteraan, uit voorzorg trekt hij toch zijn wand.
Hij kijkt over zijn schouder naar Jessa en ziet dat ze duidelijk aangedaan is door het enorme beest.

"Ik blijf er zo ver mogelijk vandaan, oke?" Zegt hij tegen haar.

De groep was groot genoeg en er reed toch wel minstens één iemand voor hem die hij vertrouwde ook met de situatie om te kunnen gaan.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh haar oog valt ook plotseling op de monsterlijke anaconda die hun richting op komt. Benicio roept naar haar dat ze haar mond moet houden over de plaatstelijke flora en fauna.

"Ik beslis zelf wel waar ik over praat," bijt ze hem toe.

Haar merrie wordt onrustiger bij het aanzien van de anaconda en Caleigh stopt om haar wat tot rust te brengen. De anaconda stopt een paar meter bij hun vandaan. Als ze de anaconda niet uitdagen dan verdwijnt hij misschien wel. Dan ziet ze nog een schaduw bewegen, aan hun linkerkant.

"Wie heeft er ervaring met anaconda's? Want naar mijn weten vallen ze niet in groepen aan..." zegt ze dan.

Tengaar · Schoolhoofd

"Het zal tijd worden" mompelt Luc als Yvaine zegt dat ze haar paard in bedwang zal houden. Om de wat rotte opmerking en slechte humeur te verbergen pakt hij snel zijn wand en laat hem aan haar zien.

"Thada!" zegt hij met een brede glimlach op zijn gezicht. Nu hij voorover hangt om naar haar te lachen ziet hij pas dat er een anaconda te voorschijn was gekomen. Het verbaast hem eigenlijk dat hij het nu pas door heeft. Normaal als hij met zijn voeten op de grond staat merk hij het gelijk. Vreemd genoeg heeft het rijden te paard daar roet in het eten gegooid. Hij hoort de opmerking van Caleigh en knikte instemmend.

"Het is inderdaad onnatuurlijk om in groepen aan te vallen. Tenzij er heel veel in één gebied zijn, dan zijn ze simpelweg hongerig." Luc laat even een korte stilte vallen. "Wie het eerst komt wie het eerst maalt." zegt hij met een zucht terwijl van het paard afspringt.

De anaconda's doen hem niet veel. Hoewel deze wel erg groot en vooral breed waren voor hun doen. Met zijn wand in de aanslag kijkt hij rond."Is er nog iemand die zich wil aanschuiven?" zegt hij. Opnieuw kijkt hij naar de anaconda's en richt zijn wand alvast de goede kant op, klaar om een paar slagen in de knoop te leggen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric zijn blik schiet naar links als hij daar iets ziet bewegen. Aeolus maakt van schrik een onverwachte stap naar achteren. De onverwachte beweging samen met Jessa die hem stevig vasthoudt, doet Eric kort uit balans brengen. Te laat om nog te reageren beseft hij dat hij zijn wand heeft losgelaten en ziet deze op de grond vallen. Hij vloekt een keer binnensmonds om zijn eigen stommiteit. Hij had nog nooit zijn wand verloren. En nu het niet om één, maar meerdere anaconda's ging kwam dit niet heel goed uit.

De slang die hij links zag bewegen komt tevoorschijn uit de schaduwen en beweegt zich langzaam meer hun kant op. Even twijfelt Eric, hij kon makkelijk van het paard afstappen, zijn wand oppakken en weer terug op Aeolus klimmen. Mocht het niet zo zijn dat Jessa hem bijna als in een wurggreep vast heeft en het hem erg duidelijk is dat ze echt bang is. Eric schudt zijn hoofd, nog steeds kwaad om zijn eigen stommiteit, maar trekt dan de teugels van Aeolus aan en laat hem langzaam zonder nog verdere onverwachte bewegingen een paar stappen naar achteren doen, weg van de tweede slang en weg van zijn wand. De slang blijft echter snel hun kant op bewegen, totdat er rechts voor hem plotseling het geluid van een brekende stok klinkt.

Een paar meter voor hem en Jessa ziet hij Medea op een stok stappen. Eric blijft een paar seconden verdooft zitten. Hij moest Medea waarschuwen, maar dan zou de slang zeker weer de kant van Jessa opkomen..

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio luistert ongelovig naar het gesprek dat zich tussen Luc en Caleigh ontvouwt - wat maakt het uit of het onnatuurlijk is dat die monsters in groepen aanvallen? NU MOETEN ZE TEGEN EEN HELEBOEL SLANGEN TEGELIJK GAAN VECHTEN! Benicio springt behendig van zijn lompe paard af en trekt onmiddellijk zijn wand. Hij neemt naast Luc plaats.

'De neiging om gillend de andere kant op te rennen is bijna niet te weerstaan,' geeft hij aan deze toe, 'dus zeg me alsjeblieft dat je een briljant idee hebt om die... dingen naar de eeuwige wormvelden te helpen.'

Tot zijn ergernis trilt zijn hand een beetje. Hij haalt diep adem en probeert zichzelf te kalmeren. Ik háát slangen.

Afbeelding

Isra kalmeert Vaskur met een paar zachte woorden. Ze is nog nooit zo dankbaar geweest dat ze zo'n stressbestendig paard heeft. Vaskur blijft rustig op zijn plek staan en wacht haar bevel af. Vanaf Vaskurs rug kan Isra de situatie goed overzien, maar van dat uitzicht wordt ze op dit moment niet heel erg vrolijk.

'Het zijn er inmiddels vier,' informeert ze de rest van de groep, terwijl ze haar ogen wat dichtknijpt om haar blik beter te kunnen focussen.

Dan hoort ze een scherpe knak en haar hoofd schiet naar rechts. Medea is op een stok gestapt en door dit scherpe geluid heeft ze de aandacht van in ieder geval een van de anaconda's getrokken. Langzaam glijdt het beest haar kant op. Isra ziet dat Eric en Jessa vlakbij staan, maar dat ze Medea niet kunnen helpen - zo'n monster je eigen kant op lokken is nou niet het eerste wat je te binnen schiet. Daarbij ziet ze dat Jessa zich zo hard aan Eric vastklampt dat het haar verbaast dat Eric nog geen last heeft van ademhalingsproblemen.

'Confringo!' roept ze, terwijl ze haar wand richt op de anaconda die het op Medea voorzien heeft.

Ze grijnst tevreden wanneer het beest wordt omgeven door een vlammenzee, maar wanneer de vlammen verdwijnen glibbert de anaconda nog steeds recht op Medea af.

[RPG] Fantasy

Wie is er online