Harry Potter Forum index
Dit forum is gesloten. Bezoek nu de vernieuwde versie van HPF!
 Harry Potter Forum gesloten  •   Inloggen

 [AF] Het vreemde meisje! Volgende onderwerp
Vorige onderwerp

Sla dit onderwerp op als textbestand
Poll :: Wat vind je van m'n verhaal?

Geweldig!!!!
35%
 35%  [ 21 ]
goed!!!!
30%
 30%  [ 18 ]
gaat wel!
16%
 16%  [ 10 ]
slecht!
16%
 16%  [ 10 ]
Totaal aantal stemmen : 59


Auteur Bericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Vr Mei 19, 2006 18:31 Terug naar boven Sla dit bericht op

Onhandig zaten ze voor elkaar. Nu en dan kwam de gedachte bij Fleur op om terug te vertrekken, maar hij had alles mooi voorbereid, dus kon ze hem hier niet achterlaten. Met behulp van z’n toverstok kwam het voorgerecht aanzweven en glimlachte hij even naar haar.
‘Laat het je smaken.’ Fleur knikte en glimlachte nu ook lichtjes.
‘Hetzelfde…’ Nog steeds wist ze niet zeker of dit wel goed was, wat ze deed.

Na het toetje stond Draco recht en hielp liet haar hem volgen naar de kleine, gezellige woonkamer. De zitbanken waren verdwenen, er lagen nu allerlei kussens, in alle vormen die je je kunt bedenken. Fleur ging ertussen liggen en nam het glas wijn aan die hij haar aangaf. Hij ging naast Fleur liggen en ging zacht met z’n handen door haar haren die nu los en nog lichtjes nat waren. Fleur sloot haar ogen en legde haar hoofd op Draco’s benen. Een zachte muziek vulde de kamer en de kaarsen zorgden voor het licht.
Na drie glazen wijn begon Fleur haar hoofd te tintelen en wilde ze weggaan, maar dat liet Draco niet toe. Hij trok haar dicht tegen zich aan en sloeg z’n armen om haar heen. Haar hoofd ruste op z’n schouder en haar haren lagen nu charmant over haar ene schouder. Een rode blos kleurde Draco z’n wangen en z’n haren lagen wild door elkaar. Vreemde gevoelens gingen door beide personen.
Fleur voelde zich schuldig tegenover Harry, Hermelien en Ron. En Draco wilde niets liever dat de tijd stil bleef staan zodat ze hier voor eeuwig konden blijven liggen.
‘Heb je spijt dat je gebleven bent?’ Draco keek neer op Fleur en voelde haar even trillen.
‘Nee, ik vond het best een leuke namiddag.’ Eigenlijk wilde ze dolgraag zeggen dat ze een geweldige middag had gehad maar het kwam er niet uit. Ze was blij dat hij haar gezicht nu niet zag, want volgens zichzelf was ze zo rood geworden dat ze dacht dat die nooit meer zou weggaan.
‘Heb je koud?’ Draco z’n handen gleden over haar armen en heupen om haar te verwarmen. Toen haalde hij een deken uit die zich in één of andere kast bevond die ze nooit eerder gezien had, en sloeg deze om zich heen. Hij bedekte Fleur en trok haar nog dichter tegen zich aan.
'Fleur?'
Fleur maakte een grommend geluid ten teken dat ze luisterde.
'Zou je met mij naar het bal willen gaan?'
Fleur draaide zich om en keek Draco strak aan. Even dacht ze na over de vraag. Eigenlijk wilde ze met Harry gaan, maar hij was vast toch niet van plan om haar te vragen.
'Ja, waarom niet.' Ze schonk hem een lichte glimlach en ging terug lichend tegen hem aanzitten.
Na zo een tijdje tegen elkaar te hebben gezeten hoorde ze plots iemand scherp inademen en toen een deur dichtslaan gevolgd door lopende voetstappen in de gang die weerkaatsten tegen de kale muren.
‘Wat deed Potter hier?’ Draco’s stem klonk weer kil zoals anders en keek nu niet meer naar Fleur die half overeind gekomen was, maar naar de deur waar Harry zonet was door verdwenen.





Profiel bekijkenStuur privébericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Di Mei 23, 2006 19:58 Terug naar boven Sla dit bericht op

Fleur stond vliegenssnel op maar leende nog even tegen de sofa. Haar hoofd duizelde enorm. Ze sloot haar ogen even om het gevoel te onderdrukken en liep toen langzaam naar de deur. Wat deed Harry in godsnaam in hun verblijfskamer? Ik heb de deur eigenlijk niet horen opengaan. Fleur fronste even en liep toen door.
Aan het meer aangekomen zag ze Harry tegen een boom zitten. Hij leek niet echt gelukkig maar leek ook niet ongelukkig. Ze liep er rustig naartoe terwijl haar hersenen overuren maakten om een deftig gesprek te kunnen voeren.
‘Harry?’ Fleur keek hem in het meer naar z’n spiegelbeeld en merkte dat hij haar niet wilde aankijken. Ze ging recht voor hem zitten om z’n aandacht te trekken maar hij hield z’n blik stevig afgewend.
‘Harry, ik weet niet wat je gehoord hebt maar je moet er niets achter gaan zoeken. We proberen gewoon met elkaar op te schieten.’
Voor het eerst keek hij haar aan maar nu dat zo was, wende Fleur haar blik al snel af. Deels uit verwarring, ze had een blos gekregen en ze vroeg zich nu af waarom ze had ingestemd om met Draco naar het bal te gaan.
‘Dus je gaat met Malfidus naar het bal.’
Fleur knikte al klonk het niet als een vraag en de sarcasme was duidelijk te horen in z’n stem.

‘Fleur! Waar was je nou? Ik dacht dat we samen zouden gaan eten en dan naar Anderling gingen gaan. En Harry doe niet zo koppig, het id haar schuld niet dat ze vast zit aan Malfidus.’ Ze keek van Harry naar Fleur en weer terug.
‘Het is anders wel haar keuze om met hem naar het bal te gaan!’ Harry verhief z’n stem en stond recht. Hermelien keek verward naar Fleur, vragend om uitleg. Fleur daarentegen keek wanhopig naar Hermelien.
‘Ik was niet goed bij m’n hoofd, ik had wat gedronken en lag soezerig te rusten en plots vroeg hij of ik met hem wilde meegaan en heb ik zonder er goed bij na te denken ja gezegd.’ Fleur had alles in één adem gezegd en hapte nu even naar adem voor te verder wilde gaan.
‘Ja, leg dat later maar uit. We moeten naar professor Anderling.’ Hermelien trok Fleur mee aan haar arm en keek nog even naar Harry.
‘Vraag iemand voor het te laat is!’
‘Ik wilde haar vragen.’ Harry fluisterde zodat alleen Hermelien hem hoorde en Fleur geïrriteerd keek naar het tweetal.




Profiel bekijkenStuur privébericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Wo Mei 24, 2006 15:40 Terug naar boven Sla dit bericht op

De twee meisjes stonden in een leeg lokaal die aangewezen was door Anderling en bereiden hun act voor. Ze gingen zingen en dansen op het liedje; I love rock and roll van Britney Spears. Fleur stond er nogal onwennig bij terwijl Hermelien begon uit te leggen wat er precies moest gebeuren.
‘Dus er gaan eerst een aantal andere leerlingen hun liedje voorstellen en dan zijn wij aan de beurt. Er doen nog een aantal dansers mee dus we staan niet helemaal alleen op het podium. Geen reden voor zenuwachtig te zijn dus. Begrijp je het een beetje?’ Hermelien keek Fleur aan die verbaasd terugkeek.
‘Heb je dit ooit eerder gedaan?’ Was het eerste dat eruit kwam toen ze haar stem terug vond.
‘Nee, maar ik vond het een leuk idee.’ Hermelien glimlachte haar toe en zorgde dat een magische radio begon te spelen en langzaam begonnen ze het ritme aan te leren en vonden gepaste danspasjes. Na een uurtje geoefend te hebben, zorgde Hermelien ervoor dat de radio verdween en gingen op weg naar de leerlingenkamer van Griffoendor. Belinda en Parvatie wilden persé een aantal uurtjes voor Femke zorgen, en na verzekerd te worden door Hermelien, liet fleur dit toe.
‘Wanneer is dat bal eigenlijk?’ Vroeg Fleur aan Hermelien die wat zenuwachtig werd bij de gedachte.
‘Nou, binnen twee weken.’ Ze wende haar gezicht af om de blik van Fleur niet te hoeven zien.
‘Binnen twee weken? En dat vertel je me nu pas? Hoe wilde je die act perfect krijgen in een week tijd? Ik leer niet vlug aan weetje.’
‘Ik weet zeker dat dat gaat lukken met een beetje inspanning. Trouwens je danst goed.’ Hermelien glimlachte opnieuw terwijl de roze dame plots openvloog en Harry naar buiten stapte.
‘Waar zijn jullie geweest?’ Vroeg Harry fronsend en keek naar de twee meisjes.
‘Naar professor Anderling.’ Hermelien tikte met haar voet op de grond ten teken van ongeduld om er langs te kunnen.
‘Een anderhalf uur?’ Vroeg Harry deze keer niet-gelovig.
‘Ja, we hadden iets te bespreken. Heb je trouwens al een date?’ Dat laatste kwam er eerder uit als een gedachte dan als een vraag maar evenals antwoordde Harry.
‘Ja, ik ga met Cho. En deze keer was ik niet te laat.’
Hermelien knikte en stapte samen met Fleur de leerlingenkamer in om even later plaats te nemen in de gemakkelijkste sofa’s die zich in de ruimte bevonden.
‘Wanneer ga je Malfidus vertellen dat je niet met hem naar het bal gaat? Hermelien keek doordringend naar Fleur die daar blijkbaar niet over wilde praten. Haar hoofd stond op ontploffen. Haar lichte hoofd was verdwenen na het dansen maar daar had ze nu een pijnlijk hoofd voor in e plaats gekregen. Bij het woord ‘Malfidus’ kwam het alleen maar erger.
‘Wie zegt dat ik hem ga afzeggen? Het was duidelijk de enige die met me nar het bal wilde gaan.’ Fleur rolde zich op en genoot van de omgeving. ‘Hier kom ik te weinig’ dacht fleur.
‘Maar je hoeft niet persé een date te hebben wanneer je danst.’
‘Alleen is maar een beetje zielig niet?’ Fleur raakte verveeld door het onderwerp ‘Malfidus’ en ‘het bal’ en sloot dus haar ogen om het pijnlijke gevoel in haar hoofd te verdringen.
‘Je gaat niet alleen zijn, Harry, Ron, Cho en ikzelf zullen er ook zijn.’
‘Met wie ga jij eigenlijk?’
‘Nou…’ Hermelien werd rood en richtte haar aandacht op een eerstejaars die wanhopig probeerde om z’n kat vanonder de sofa te halen. ‘Ik ga met Ron.’
Fleur haar ogen werden even groot. ‘Met Ron? Wanneer heeft hij je gevraagd?’ Er verscheen een grijns op Fleur haar gezicht terwijl ze Hermelien verder uithoorde.
Ze praatten nog wat over het bal (Hermelien probeerde Fleur te overhalen om Malfidus niet mee te nemen) en gingen toen naar het avondmaal. Hermelien zei onderweg dat Perkamentus nog extra uitleg ging geen over het bal.
Ze openden de grote, eiken deuren en zagen Harry en Ron meteen zitten. Ze waren in een gesprek verwikkeld met Belinda en Parvatie. Parvatie zat met Femke op haar schoot. Fleur ging er naar toe en nam haar zusje van Parvatie over. Ze ging niet veel later naast Harry zitten om te praten over die middag maar veel kreeg ze er niet uit. Ze wendde zich even naar Hermelien. ‘is hij altijd zo gesloten wanneer er iets gebeurd dat hem niet aanstaat?’
‘Meestal wel ja. Hij gaat wel bijdraaien, maak je geen zorgen.’ Hermelien ging verder praten met Belinda over eenhoorns terwijl Fleur, Femke haar flesje probeerde te geven. ‘Volgens mij gaat ze binnenkort voedsel kunnen eten.’ Ze herinnerde zich hoe ze altijd tegenpruttelde om te eten en dan alles uitspuwde in haar zus, Iris, haar gezicht.

(Flash back)
Fleur rent steeds vlugger over het grote gazon, op zoek naar Iris. Haar vader had haar bevolen om binnen te blijven terwijl hij zich in de strijd wierp tegen de dooddoeners, maar nu ze haar zus niet kon vinden, sloeg ze zijn raad al vlug in de wind en had via haar raam behendig naar beneden geklommen. ‘Iris!’ Fleur riep al de hele tijd haar zus der naam maar kreeg geen antwoord. Langzaam werd het zestien jarige meisje wanhopig en begon nog harder te roepen. Aarzelend stapte ze het donkere bos in en keek nog eens om naar het grote huis waar ze eens met 5 gelukkig waren. ‘Iris!’ Fleur tuurde tussen de boven door maar het was te donker om ook maar iets te zien. Van angst was ze totaal vergeten dat ze haar toverstok nog bij zich had. Ze nam hem snel uit haar jaszak en zorgde dat er wat licht was. Zo’n 100 meter verder zag ze rode en groene lichtflitsen en een aantal meter daarvan verwijderd ook maar dan iets minder dan recht voor zich. Ze dwaalde naar rechts af, haar gevoel vertelde haar dat ze daar moest zijn, en begon te rennen. Ze hoorde mensen roepen, van angst, van woede en van frustratie. Ze herkende een jong meisje met lange blonde lokken die het opnam tegen een zwaar gebouwde dooddoener. Ze wilde ernaar toe rennen maar iemand nam haar vast en legde een hand op haar mond. Ze kon niet zien wie het was maar vermoede dat het haar vader moest zijn. Ze brabbelde wat maar bracht niets verstaanbaars uit. Een groene lichtflits verlichte een deel van het bosje en niet veel later viel Iris op de grond, evenals Fleur. Haar knieën hadden het begeven en huilend zat ze op de grond, huilend om de persoon die haar altijd had begrepen, die altijd voor haar had gezorgd, de persoon waar ze bijna alles aan toe vertrouwde. Ze schudde wild van het huilen en verborg haar gezicht in haar handen. Iris lag doodstil op de grond, ze ging nooit meer rechtstaan, nooit meer lachen met haar, nooit meer geheimen vertellen, nooit meer hun vader voor de gek houden. Fleur voelde dat ze opgenomen werd en zag dat ze dit bij Iris ook deden. Ze sloot haar ogen en voelde dat de duisternis hem meester maakte over haar. Na een aantal seconden werden haar oogleden zwaar en zonk ze weg in een diep gat waarvan ze dacht er nooit meer uit te komen.
(einde flashback)

‘Fleur? Fleur?’ Hermelien wuifde met haar hand voor Fleur der gezicht. De meeste mensen waren al aan het eten. Perkamentus was blijkbaar al klaar met z’n toespraak.
‘Waar zat jij met je gedachten?’ Hermelien keek even bezorgd maar dat veranderde al snel toen er een rare gedachte bij haar opkwam.
‘Je dacht toch niet aan Malfidus he? Of was je aan het bedenken hoe je hem gaat vertellen dat je niet met hem naar het bal gaat?’
Fleur draaide even met haar ogen. ‘Ik zei al dat ik niet van plan was om hem af te zeggen!’
‘We hebben het over Malfidus, Fleur. Wie wilt er nu met die gek naar een bal? Een bal moet leuk zijn, en dat wordt het beslist niet met hem aan je zijde. Trouwens, verwacht je van Harry en Ron dat ze bij hem gaan lopen?’
‘Hermelien, we hebben dit gesprek al gevoerd. Ik zeg hem niet af.’ De laatste vijf woorden zei ze ultra traag zodat ze er zeker van was dat Hermelien alles goed begrepen had.
‘Van wie heb jij die koppigheid geërfd?’ Hermelien fronste en was nogal uit het veld geslagen door de woorden van Fleur.
‘Weet ik veel. Ik ga maar eens naar m’n kamer.’





Profiel bekijkenStuur privébericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Wo Mei 24, 2006 18:58 Terug naar boven Sla dit bericht op

Fleur nam Femke op en stapte naar de kerkers. ‘Waarom moeten ze daar blijven over doordrammen? Ik wil gewoon vrienden maken, wat kan ik eraan doen dat Draco door onder valt? Kan ik niet gewoon plezier maken met iedereen? Daarom moet Harry nog niet met hem praten.’
Fleur legde haar hand op de deurklink en bedacht dat ze er niet op gelet had of Draco nog in de Grote Zaal zat of niet. Ze opende de deur en blijkbaar was hij er al, er stonden 3 lege flessen wijn en nog een half vol glas op tafel. Ze zette Femke even bij haar speelgoed en liep de keuken en de slaapkamer in maar kon Draco niet vinden. Alleen de badkamer was nog over.
‘Hopelijk neemt hij op dit moment geen douche.’ Ze neep haar ogen iets dicht en opende de deur van de badkamer. Draco lag halfnaakt op de grond. Gelukkig had hij alleen z’n hemd uitgedaan. Ze liep ernaar toe en probeerde hem bij bewustzijn te brengen.
‘Kleur?’ Fleur kreeg even een glimlach bij het horen van haar nieuwe naam. Hij had een enorm rode kleur, iets wat niet z’n gewoonte was, en z’n ogen stonden dof. Hij probeerde ze open te doen maar slaagde daar niet volledig in. Ze zag een kleine opening en probeerde tot hem door te dringen.
‘Zou je kunnen rechtstaan?’
Draco maakte aanstalten om recht te staan. Hij trilde even en viel niet veel later terug op de grond. Fleur nam hem bij een arm en hielp hem recht. Hij nam haar iets steviger vast en samen wankelden ze naar de deur, de gang over, naar de slaapkamer. Draco viel meteen neer op bed. ‘Kleren…’ Draco sprak alleen met sleutelwoorden. Fleur ging op bed zitten en opende z’n broek terwijl ze haar blik op z’n gezicht gericht hield. Toen hij in z’n boxershort lag, legde Fleur de dekens over hem heen en wilde terug vertrekken maar hij nam haar pols beet en trok haar dichter naar z’n toe. Even dacht ze dat hij haar wilde zoenen maar al snel was duidelijk dat hij gewoon iets wilde zeggen.
‘Uil…’ Fleur fronste even.
‘Wat bedoel je? Wil je dat ik een brief stuur?’
Draco schudde z’n hoofd.
‘Vader…’
‘Heeft je vader een uil gestuurd?’
Weer schudde Draco moeizaam z’n hoofd en wees naar het bureau in de hoek van de kamer. Fleur liep ernaar toe en zag meteen dat er een brief lag. De brief was afkomstig van haar vader en blijkbaar had Draco opnieuw haar post gelezen. Even wierp ze een kwade blik op Draco maar nam toen de brief op en begon te lezen.
‘Eur…’ Draco wilde recht zitten maar trok een pijnlijk gezicht.
Fleur liep naar hem toe en ging naast hem zitten. Hij nam haar beet en legde z’n hoofd op haar benen. Ze ging aarzelend met haar hand door z’n haren.
‘Ik ga even wat water halen.’ Fleur liep naar de keuken en bedacht even de gebeurtenissen. Er was waarschijnlijk een reden waardoor Draco plots zoveel gedronken had. Hij had alweer haar post gelezen, misschien was de inhoud wel de reden dat hij zichzelf dronken had gevoerd. Ze nam een glas uit één van de kastjes en schonk een beetje water in. Ze liep terug naar de slaapkamer en nam plaats waar ze vijf minuten geleden ook al had gezeten. Draco nam haar opnieuw vast. Ze liet hem het glas water uitdrinken wat niet echt gemakkelijk was en begon toen de brief te lezen.

Hey Fleur,
Ik heb eens goed nagedacht en ik zou willen dat je terug naar huis komt.
Ik mis jullie verschrikkelijk, hoe gaat het trouwens met Femke?
Ik hoop dat je naar huis wilt komen, en het niet te moeilijk krijgt want waarschijnlijk heb je al vrienden. Ik kom je morgen ophalen.
Ik heb afgesproken met Albus dus als je verdere vragen hebt kun je bij hem terecht.
Hopelijk stel je het goed.
Tot morgen

Veel liefst,
Vader


Fleur schrok van de brief. Hij kwam haar ophalen.




Profiel bekijkenStuur privébericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Vr Mei 26, 2006 12:49 Terug naar boven Sla dit bericht op

Draco was inmiddels in slaap gevallen. Ze stond op en ging langzaam op weg naar de badkamer. Terwijl ze in de douche stond bedacht ze dat dit wel eens de laatste keer kon zijn dat ze hier zou slapen. ‘Misschien was dit wel de reden dat Draco zich dronken had gevoerd,’ dacht Fleur droevig, ‘Naar wat Perkamentus had gezegd moest hij haar beschermen, maar hoe moest hij dat doen als ze zo ver weg was? Ze droogde zich af en trok haar nachtkleed aan om daarna weer naar de slaapkamer te trekken. Ze ging naast Draco liggen en voelde al gouw dat hij een arm om der heen sloeg.
Ze bereide zich voor op een slapeloze nacht maar probeerde desondanks de slaap te vatten.

‘Goede morgen, juffrouw Knockaert.’ Perkamentus keek haar aan over z’n brilletje. Z’n ogen winkelden en hij keek opmerkelijk veel naar de haard.
‘Ik neem aan dat je een brief ontvangen hebt van je vader.’
Fleur keek hem enigszins droevig aan en knikte. Femke maakte kirrende geluidjes en keek naar haar zus. Opeens hoorden ze een vreemd geluid en stond haar vader in de haard. Hij glimlachte haar toe en omhelsde haar zoals een vader hoort te doen. Fleur voelde tranen opkomen maar ook een schuldgevoel drong zich op. Ze was blij haar vader terug te zien maar wilde eigenlijk ook op Zweinstein blijven.

Draco kwam wakker en voelde naast zich op het bed maar kwam tot de conclusie dat Fleur niet meer aanwezig was. Hij stond op maar wenste al vlug dat hij dat niet gedaan had. Z’n hoofd deed verschrikkelijk veel pijn. Z’n blik viel op de brief die op het nachtkastje lag en overlas hem nog eens. Plots herinnerde hij zich alles van de vorige avond. Hij sprintte naar de badkamer terwijl hij z’n hoofdpijn negeerde. Vliegenssnel kleedde hij zich aan en liep naar het kantoor van Perkamentus.
‘Zo Malfidus, waar denk jij dat je heen gaat?’
Harry blokkeerde voor hem de weg en keek hem boos aan.
‘Ga aan de kant, Potter!’
‘Dat denk ik niet Malfidus. Fleur hoo-‘
‘Fleur gaat Zweinstein verlaten als je nu niet onmiddellijk zorgt dat ik verder kan gaan.’

‘Ben je klaar, meisje?’ Fleurs vader keek haar vriendelijk aan en stond klaar aan de deur om te vertrekken. Fleur knikte opnieuw en volgde haar vader.
‘Kan ik afscheid nemen van m’n vrienden?’ Ze keek haast smekend naar de twee oudere mannen die twijfelend voor haar stonden.
‘Het lijkt me beter van niet, Fleur. De terugweg is veiliger wanneer er niemand afweet van je vertrek.’

Schoorvoetend stapte ze in de koets en wierp nog een laatste blik op het kasteel waar ze amper 3 maanden in had verbleven.




Profiel bekijkenStuur privébericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Zo Mei 28, 2006 18:08 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hijgend zag hij in de verte Perkamentus z’n kantoor bereiken. Met z’n laatste adem riep hij zo luid hij kon zodat Perkamentus niet zou verdwijnen, anders zou hij een hele tijd verdoen met snoepgoed opsommen om binnen te komen.
‘Meneer Malfidus, wat brengt u hier?’ De oudere man keek hem twinkelend, beleefd en vriendelijk aan.
‘Fleur? Waar is Fleur?’ Draco stond voorovergebogen om op adem te kunnen komen maar keek het schoolhoofd toch aan. Verschillende leerlingen rondom hen keken het duo wat vreemd aan maar daar trok Draco zich geen moer van aan.
‘Ze is net vertrokken met haar vader.’
‘Vertrokken? Hoe vertrokken, via de haard of met een koets tot in Zweinsveld?’
‘Met de koets, maar als je haar nog wilt inhalen zul je je mogen haasten neem ik aan.’ Hij deed alsof hij op zijn horloge keek en wierp een veelbetekende blik naar Draco.
Opnieuw rende hij weg; richting de grote, eiken poort die gelukkig open was. Hij werd achtervolgd door vreemde blikken en fluisterende stemmen maar niets hield hem tegen om door te rennen. Ook Patty liep door de gangen op weg naar de kerkers, maar Draco negeerde haar.
‘Ik moet voorkomen dat ze vertrekt!’Ging het de hele tijd door z’n hoofd.
De koets reed over de oprijlaan richting de grote poorten; de poorten die ervoor zorgden dat hij haar nooit meer zou zien.
Hij rende nog een eindje verder maar veel hielp het niet.
‘Fleur!’ Hij hoopte maar dat ze het nog zou horen. Hij had geen eens afscheid kunnen nemen.

Fleur zat onderuitgezakt in de koets, wachtend tot de koets zou vertrekken.
Ze keek naar de lachende kinderen die plezier maakten op het gras rondom het kasteel.
‘Fleur, ik ben zo blij dat je terug meewilt naar huis.’ Begon haar vader. Fleur keek hem vreemd aan.
‘Willen? Ik heb niet eens afscheid mogen nemen! Wat gaan ze nu wel niet denken? Voor de eerste keer kon ik een paar mensen vertrouwen en jij haalt me bij hen weg.’
Dimitri, haar vader, leek niet uit het veld geslagen te zijn en glimlachte nog steeds.
‘Meisje, als je thuis bent zul je wel beseffen dat je hen niet mist. Je hebt thuis ook vrienden.’
‘Ja, en die worden dan voor m’n ogen vermoord. Leuke vrienden.’
Opnieuw keek Fleur naar buiten en ging met haar rug naar haar vader zitten.
‘Fleur!’ Fleur had niet eens gemerkt dat de koets al was gaan rijden maar hoorde iets wat ze eerder nog niet gehoord had.

In de verte hoorde ze haar naam en keek uit het raam richting het kasteel. Ze kon nog net Draco onderscheiden die nu een vuurrode kleur had gekregen.
‘Als je nu weggaat, hoef je niet meer terug te komen.’ De vriendelijk blik was van z’n gezicht verdwenen en hij keek haar strak aan.
‘Geef me Femke aan.’ Ze stak haar armen uit maar haar vader bewoog niet.
‘Femke gaat mee met mij.’
‘Het is veiliger op Zweinstein, vader!’ Fleur begon vlugger en luider te praten. Als ze nu niet vlug ging uitstappen hadden ze het landgoed van Zweinstein al verlaten en kon ze het wel vergeten om op Zweinstein te blijven. Ze legde haar hand op de deurklink en duwde deze naar beneden.
‘Geef me Femke.’ Herhaalde Fleur en werd ongeduldig.
Haar vader keek haar kwaad aan en draaide zich toen om, net zoals zij een tijdje ervoor ook had gedaan. Fleur aarzelde even maar sprong toen uit de koets. Ze kwam enorm hard op de grond terecht met haar knieën. Ze kneep haar ogen dicht om de pijn te verdringen en stond toen trillend op en keek naar het kasteel. Draco stond glimlachend naar haar te kijken en ze begon moeizaam te lopen, recht op hem af. Toen ze nog een halve meter van hem verwijderd was maakte ze een klein sprongetje en kwam in z’n armen terecht. Hij hield haar stevig vast en glimlachte in haar haar.
‘Even dacht ik dat je echt zou weggaan.’ Zei hij toen ze elkaar loslieten. Er ruste een lichte blos op Fleur haar wangen en een glimlach sierde haar gezicht.
Een waterig zonnetje stond aan de hemel en viel op het tweetal neer.
‘Ik zou nooit vertrekken zonder iets te melden.’




Profiel bekijkenStuur privébericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Wo Mei 31, 2006 18:43 Terug naar boven Sla dit bericht op

De avond voor het bal waar iedereen zo naar verlangt had; Hermelien en Fleur namen voor de laatste keer hun acts door en gingen toen vroeg slapen om morgen fit te zijn en er tegenaan te gaan.

Samen liepen ze over het strand; de maan scheen, het water golfde zacht en de wind ruiste zachtjes. Ze voelden de spanning tussen elkaar en liepen hand in hand verder. Hun blote voeten spatten in het frisse water. Fleur voelde zich rillen, ze stak een pluk haar achter haar oor die was losgekomen. Ze keek even naar de blauw/paarse hemel en genoot van de romantische sfeer die er die avond lag. Het was al een tijdje geleden dat ze zo had genoten van iets. Langzaam boog ze haar gezicht naar de persoon naast haar. Z’n gezicht was ontspannen en z’n half lange haar lag iets over z’n ogen.

‘Fleur!’
Fleur schrok wakker en keek verward om zich heen. Hermelien en Draco zaten op haar bed, elk aan één kant, en keken haar geamuseerd aan.
‘Ja?’ Ze was nog slaperig en begreep niet waarom ze nu al werd wakker gemaakt.
‘Het is tijd om op te staan, over een uurtje staat het middageten op de tafels en dan moeten we nog even repeteren en dan begint het bal!’ Hermelien begon met Fleur uit het bed te sleuren en riep naar Draco dat hij maar moest gaan eten.

Geeuwend zat ze samen met Hermelien, Ron en Harry aan de tafel van Griffoendor.
‘Hermelien, de volgende keer kun je me laten slapen, ik krijg toch geen hap door m’n keel.’ Ze onderdrukte nog een geeuw en keer toen naar haar volle bord.
‘Over wat droomde je eigenlijk? Het leek een leuke droom.’ Hermelien glimlachte naar Fleur.
‘Ik kan het me niet meer herinneren.’ Het was de beste uitvlucht die ze kon bedenken. Ze ging hen echt niet vertellen over haar nachtelijke uitstap.

‘Ga je nog iets eten of laat je alles staan?’ Hermelien stond al op en keek haar ongeduldig aan.
Onderweg naar hun leeg lokaal liep Fleur te dagdromen over haar droom van die nacht.
'Ik kan toch niet verliefd zijn op HEM!’ Ging het plots door haar hoofd.'




Profiel bekijkenStuur privébericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Wo Jun 07, 2006 17:19 Terug naar boven Sla dit bericht op

‘Waar denk je aan?’ Hermelien keek Fleur aan die nog steeds aan het dromen was.
‘Aan niets speciaals.’ Fleur maakte een wegwuivend gebaar om Hermeliens vraag niet te moeten beantwoorden.
Toen ze in het lege lokaal aankwamen om voor de laatste keer te repeteren keek Hermelien, Fleur strak aan.
‘Nou moet je me echt eens vertellen waarom je al de hele tijd afwezig lijkt te zijn. Je eet bijna niet, je zegt niets meer. Je was vroeger zo goed bevriend met Harry en nu kijken jullie elkaar zelfs niet meer aan.’ Hermelien leek ongeduldig te worden en klikte wachtend met haar voet op de grond wat Fleur op de zenuwen werkte.
‘Als ik tegen Harry praat, begint hij meteen over Draco, dus is het beter dat ik me niets meer van hem aantrek.’ Fleur keek vastberaden maar binnenin was ze onzeker. Ze hield van Harry als een vriend maar wat als dat meer werd wanneer ze terug met elkaar communiceerden. Dan gaat z’n band met Hermelien en Ron wel kapot. Of groeiden zij, Harry en Fleur, nog meer uit elkaar.
‘Je droomde vannacht over Harry.’
Fleur draaide zich geschrokken terug naar Hermelien toen ze erachter kwam dat ze naar de deur was gelopen.
‘Hoe weet jij d- Je wist het helemaal niet!’
‘Dus m’n vermoedens kloppen, je droomde vannacht over Harry. Doe daarom nog vreemder tegen iedereen? Of ben je erachter gekomen dat je hem wilde vermoorden in je slaap?’
Haar stem klonk helemaal niet geamuseerd maar ook niet afkerend.
‘Ik kies ook niet over welk onderwerp ik droom hoor. En gaan we nog even oefenen of denk je dat je het kunt?’
Hermelien zette de muziek aan en samen begonnen ze hun dansje voor de laatste keer te oefenen. In die twee weken waren ze goed vooruit gegaan en kenden het nu zowat uit hun hoofd. Terwijl ze aan het dansen waren wierp Hermelien zo nu en dan een vreemde blik naar de richting van Fleur die deed alsof ze het niet zag.

‘Zo, ik hoop dat jullie zeker weten dat je dit wilt opvoeren, het is nogal een … gewaagd nummer, als ik het zo mag stellen.’
‘We zijn zeker, Professor..’ Hermeliens stem klonk vastberaden.

Fleur stond in haar persoonlijke badkamer. Ze had net haar gewaad aangetrokken die ze had besteld. Na haar ongelukje in Zweinsveld had ze geen galagewaad kunnen kopen en had toen maar besloten om een goeie beschrijving te sturen naar de beste winkel in Zweinsveld. De jurk had een licht blauwe kleur die was afgewerkt met een aantal diamantjes en gouden draad. Ze deed een klein beetje smink op en met behulp van een handige spreuk stak ze haar haren elegant op.
Ze stak haar hoofd even om de deur van de badkamerdeur om te kijken of Draco in de buurt was en liep toen muisstil naar de slaapkamer. Ze hoorde hoe Draco de deur sloot van de badkamer en glimlachend nam ze haar handtas op en ging op weg naar de toren van Griffoendor waar ze afgesproken had met Hermelien. Later zouden ze zich bij Ron en Draco voegen om zo het feest te laten beginnen.
Ze stapte de ronde, rode kamer in en zocht met haar blauwe ogen waar Hermelien zich bevond.
‘Hey Fleur.’
Ze draaide zich met een ruk om en keek in de groene ogen van Harry.
‘Hoi…’
‘Ga je nu met Malfidus naar het bal?’ Hij keek haar vreemd aan en even kwam de gedachte bij Fleur op dat Hermelien hem verteld had over haar droom. Ze had gelukkig niet verteld wat er precies gebeurt was.
‘Ja, ik ga met Draco naar het bal. Ik heb gehoord dat jij met Cho gaat?’
Harry knikte en keek toen naar iets wat zich achter Fleur bevond. Ze zag Hermelien op zich afkomen en werd meteen verblind door haar, voorlopig nog ongekamde, haar.
‘Ik ga met Ron!’ Hermelien leek dolblij te zijn met iets wat ze al een tijdje wist.
‘Dat wist je toch al.’ Zei Fleur verward en keek haar vriendin vreemd aan.
‘Ja, dat weet ik wel maar ik bedoel dat ik met Ron ga. Ik GA met Ron.’ Toen ze allebei vreemd bleven kijken gooide Hermelien er het volgende uit.
‘Oh begrijp het dan toch. Ik heb een relatie met Ron.’
Fleur grijnsde naar Hermelien en omhelsde haar nu opnieuw en feliciteerde haar vrolijk.
‘Wanneer komt je date?’ Vroeg Ron die net naar beneden kwam. Z’n haar zat vandaag in de war zoals Harry en hij had een splinternieuw pak aan die hem perfect stond.
‘We hebben om 20.00 afgesproken aan de deuren van de Grote Zaal.’
‘Ahzo, en ben je je ervan bewust dat het misschien nog een aantal seconden voor 20.00 is?’ Vroeg Harry maar het klonk niet erg vriendelijk en ook de blik in z’n ogen wekte rillingen bij Fleur op. Blijkbaar had Hermelien het ook gemerkt want ze gaf Harry een stomp met haar elleboog. Achteraf gezien had Hermelien er meer last van dan Harry zelf maar dat besefte Fleur al niet meer. Ze spurtte de trappen af op weg naar de Grote Zaal. Al van ver af kon ze Draco al onderscheiden met z’n blonde haren en liep vrolijk op hem af.
‘Hey.’ Ze drukte een kus op z’n wang en samen liepen ze de Grote Zaal in.




Profiel bekijkenStuur privébericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Zo Jun 11, 2006 16:41 Terug naar boven Sla dit bericht op

Draco nog haar hand beet en samen liepen ze naar het dichtstbijzijnde tafeltje. De hele zaal was versierd met allerlei slingers en op ieder tafeltje stond een kaarsje. Harry en Cho kwamen de zaal ook in gevolgd door Hermelien en Ron. Ze zagen er alle vier feestelijk uit maar geen van allen leek Fleur op te merken tot grote vreugde van Draco die Fleur met een grijns aankeek. Op de achtergrond begon een schuifel nummer te spelen en Draco keek vragend naar z’n date. Ze was de dansende paartjes aan het bekijken en in gedachten was ze zelf ook aan het dansen. Hij nam opnieuw haar hand en trok haar mee naar de dansvloer.
‘Draco, ik heb geen zin om te dansen.’ Fluisterend protesteerde ze verder maar hij leek niet naar haar te luisteren.
Hij legde z’n hand op haar heup en keek haar lichtjes verliefd aan. Meerdere zwadderaars keken nijdig naar Fleur en wierpen toen een vragende blik naar Draco maar hij negeerde hen en hield z’n aandacht op Fleur gevestigd.
‘Juffrouw Knockaert, zou u nu met mij willen meekomen? Juffrouw Griffel kon u niet terug vinden aan jullie tafeltje en besloot om alvast naar mij te komen.’
Fleur knikte en volgde haar tot achter het podium waar Hermelien, duidelijk zenuwachtig, stond te wachten op haar.
‘Heb je Ron en Harry verteld wat we van plan zijn?’ Fleur hoopte van ja zodat ze niet de hele tijd op een verbaasde gezicht zouden moeten kijken. Alhoewel, ze had Draco ook niet over haar plannen verteld en had hem zonder iets te zeggen achtergelaten. Ze keek nog even om en zocht hem tussen de menigte. Eerst dacht ze dat hij verdwenen was maar toen merkte ze dat hij stond te praten met Korzel en Kwast, niet ver van de grote, eiken deuren.
‘Nee, ik dacht dat we ze wel eens konden verrassen. Heb jij het aan Draco verteld?’
Fleur merkte duidelijk dat het enigszins tegen haar zin was dat ze over hem sprak met z’n voornaam maar liet het maar passeren.
‘Nee, ik dacht er hetzelfde over en eerlijk gezegd wilde ik er niet teveel over nadenken.’
Hermelien grijnsde even en ging haar toen voor naar de kleedkamers waar ze hun galagewaden gingen vervangen voor hun splinternieuwe danspakjes die ze via professor Anderling hadden kunnen bestellen.
Even later hoorden ze hoe professor Anderling hun aankondigde en nerveus liepen ze langzaam het podium op en keken even vlug het publiek in om niet veel later te beginnen waarvoor ze gekomen waren.




Profiel bekijkenStuur privébericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Do Jun 29, 2006 14:40 Terug naar boven Sla dit bericht op

Het leek wel alsof de minuten vliegensnel voorbijgingen en voor ze het wisten, stonden Hermelien en Fleur terug in de menigte. Harry, Ron, Cho en Draco kwamen hun kant op en feliciteerden hen met hun prestaties. Fleur was opgelucht dat alles goed verlopen was. De zaal zag er tien keer beter uit, nu alle zenuwen haar lichaam verlaten hadden. Ze keek vluchtig hoe de andere leerlingen zich amuseerden en zo nu en dan zag je een koppeltje de zaal verlaten om buiten tussen de rozenstruiken te gaan zitten.
De volgende vijf leerlingen stapten het podium op en langzaam begon het tot Fleur door te dringen dat iedereen rondom haar aan het dansen was en Draco haar nu vragend aankeek. Ze stapten de drukke dansvloer op en gingen dicht tegen elkaar aan staan en bewogen zacht op de muziek.
Fleur voelde de warme adem van Draco in haar hals en sloot haar ogen.
‘Dit keer laat ik je niet ontsnappen…’ hoorde ze Draco in haar oor fluisteren. Fleur had het idee dat niemand het ging horen wanneer hij het luidop zei maar negeerde het.
‘Ik ga echt niet opnieuw vluchten hoor.’ Ze keek Draco aan en zag dat hij glimlachte. Ze legde haar hoofd opnieuw op z’n schouder. Het leek wel alsof alle problemen uit de wereld verdwenen waren terwijl ze daar stonden te dansen en Fleur had kunnen zweren dat ze alleen waren. Maar dat niets minder dan een leugen wanneer ze haar ogen opende en rondom zich keek.
‘Ben je je ervan bewust dat Anderling opnieuw deze kant uitkomt?’
Fleur keek hem vragend aan en zag toen inderdaad dat haar afdelingshoofd op hen af kwam.
‘Jufrouw Knochaert, zou je alstublieft met mij willen meekomen?’
‘Zou ik eerst deze dans mogen afmaken, professor?’
‘Ik ben bang van niet, u moet nu meteen meekomen.’
Fleur wierp een vlugge blik op Draco waarin ze haar excuses maakte. Even later hoopte ze vlug dat hij het zou begrijpen. Dit was al de tweede keer dat ze probeerden om een dans af te maken, maar blijkbaar mocht dit niet slagen.
‘Excuseer mevrouw, waarom moet ik meekomen?’ Fleur probeerde zo beleefd mogelijk te blijven want ze wilde zo vlug mogelijk terug naar Draco gaan en afmaken waarvoor ze samen gekomen waren.
‘U wilde toch nog een liedje zingen, of heb ik dat verkeerd opgevangen?’
Ineens herinnerde ze zich dat ze zichzelf inderdaad had ingeschreven om te zingen. De zenuwen kwamen even vlug terug als ze gekomen waren. Ze nam een derde out-fit en trok het vlug aan. Ze hoorde hoe Anderling haar aankondigde en stapte voor de tweede keer het podium op.

Ze durfde haast het publiek niet in te kijken en liep rechtsreeks naar de micro en nam hem stevig beet. De muziekanten die zich achter haar bevonden fluisterden bemoedigende woorden in en langzaam drong het tot haar door waar ze aan begonnen was. Ze zag de beschuldigende blik van Draco en ietsje verder keken Hermelien, Harry, Ron en Cho haar bewonderend aan. De muziek was al begonnen maar Fleur kreeg geen enkel geluid uit haar keel en staarde zonder enige uitdrukking naar Draco die lichtjes boos terugkeek.
Ze voelde hoe iemand haar op de schouder tikte. Toen ze omkeek zag ze het vriendelijke gezicht van de gitarist.
‘Ben je zover?’ Z’n stem klonk even vriendelijk als z’n gezichtsuitdrukking maar nog steeds leek het alsof iemand iets ijskouds door haar keel had gegoten en dat die nu bevroren was.
Ze liep naar de achterkant van het podium terwijl de belichting van het podium uitviel. Ze keek nog even om en zag dat Hermelien teleurgesteld haar richting uit keek.
Langzaam zong ze de eerste noten van haar liedje maar bleef in het duister staan.

I will not make the same mistakes that you did
I will not let myself
Cause my heart…
De muziekanten begonnen mee te spelen en Fleur liep terug naar waar ze de hele tijd had moeten staan en zong verder. Je kon duidelijk horen hoe zenuwachtig ze was. Haar stem trilde iets en ze stond te beven op haar benen. Door de muziek kreeg ze haar moed terug en zong mee.

so much misery
I will not break the way you did,you fell so hard
I've learned the hard way
To never let it get that far

Because of you ,
I never strayed too far from the sidewalk
Because of you ,
I learned to play on the safe side so I don't get hurt
Because of you ,
I find it hard to trust not only me, but everyone around me
Because of you ,
I am afraid

I lose my way
And it's not too long before you point it out
I cannot cry
Because I know that's weakness in your eyes
I'm forced to fake
A smile, a laugh every day of my life
My heart can't possibly break
When it wasn't even whole to start with

Because of you ,
I never strayed too far from the sidewalk
Because of you ,
I learned to play on the safe side so I don't get hurt
Because of you ,
I find it hard to trust not only me, but everyone around me
Because of you ,
I am afraid

I watched you die
I heard you cry every night in your sleep
I was so young
You should have known better than to lean on me
You never thought of anyone else
You just saw your pain
And now I cry in the middle of the night
For the same damn thing

Because of you ,
I never strayed too far from the sidewalk
Because of you ,
I learned to play on the safe side so I don't get hurt
Because of you ,
I try my hardest just to forget everything
Because of you ,
I don't know how to let anyone else in
Because of you ,
I'm ashamed of my life because it's empty
Because of you ,
I am afraid

Because of you
Because of you

Ze keek het publiek in op zoek naar Draco maar ze kon haar nergens vinden. Hermelien keek haar verheugd aan en vrolijk stapte ze naar hen toe. Ze praatten iets bij en dronken nog een aantal glazen. Fleur haar avond kon niet meer stuk totdat ze Draco in de verte zag zoenen…




Profiel bekijkenStuur privébericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Zo Jul 02, 2006 20:49 Terug naar boven Sla dit bericht op

Fleur keek verbaasd naar Draco en had een verwarde uitdrukking op haar gezicht. Allerlei gevoelens gingen door haar heen. Waarschijnlijk was dit de beste oplossing; een zwadderaar ging niet samen met een griffoender. En de vrienden van beide kanten gingen het nooit aanvaarden dat ze samen was met Draco. En ze kwamen nu ook niet zo goed overweg met elkaar als ze zo zou denken, of toch? Fleur wist het even niet meer en besloot om een vrij tafeltje te gaan opzoeken en rustig iets te drinken.
‘Waar ga je heen Fleur?’ Hermelien was naast haar komen staan en glimlachte haar toe.
‘Ik ging even aan een tafeltje gaan zitten om uit te rusten.’ Ze begon al naar de zijkant van de zaal te lopen maar Hermelien gaf zich niet zomaar gewonnen en bleef bij haar stappen.
‘Ik ga wel even bij je zitten. M’n voeten beginnen pijn te doen. Ik ben het echt niet gewend om gehakte schoenen aan te doen.’
Fleur ging zitten en tot haar ergernis zat Patty Park aan de tafel die zich vlak achter hen bevond. De eerste vijf minuten kon ze zich fixeren op Hermelien en de dansende paartjes, maar toen dwongen haar gedachten om het gesprek achter zich af te luisteren.
‘…denkt echt dat ze hem kon krijgen. Draco houd al van mij toen we elkaar ontmoeten in het eerste jaar en hij houd nog steeds van mij. Trouwens wat zou zij moeten hebben wat ik niet heb? Ze moeten een aantal maanden bij elkaar slapen en ze doet zich meteen voor alsof ze alles is. Ik zou haar gezicht weleens willen gezien hebben toen ze merkte dat hij een ander aan het kussen… Wat?’
Blijkbaar had iemand haar verteld dat Fleur zich vlak achter haar bevond want ze praatte nu een stuk zachter zodat Fleur niets meer verstond van wat er verteld werd.

De avond ging langzaam voorbij en na enkele drankjes was Fleur de woorden van Patty alweer vergeten. Met z’n vijven, Harry, Hermelien, Ron, Cho en zijzelf, zaten ze aan een iets sterkere drank. Cho was al flink dronken aan het worden maar ze goot de glazen dan ook vlug na elkaar naar binnen. Het was bijna twee uur toen ze besloot om naar de leerlingenkamer van Ravenklauw te gaan zodat het trio en Fleur nog alleen over bleven. Nu en dan keek Fleur even om zodat ze kon zien wat Park en Draco aan het uitspoken waren. Na een tijdje werd ze het beu en kwam Draco haar hoofd niet meer in voor de rest van de avond. Ze keek opnieuw de zaal rond; er waren al een heleboel leerlingen gaan slapen of ze waren gewoon naar buiten gegaan. Anderen zaten halfdronken aan een tafeltje en sommige koppels waren nog steeds aan het dansen. Plots zag ze een rossige jongen met een warrigharig dansen en kreeg ze een grijns op haar gezicht. Ze was blij dat die twee hun liefde eindelijk hadden verklaard en gelukkig waren.
‘Wil je dansen?’ Harry stond voor haar en stak z’n hand uit ten teken om haar ten dans te vragen.
Ze glimlachte even en liepen toen hand in hand naar de dansvloer. Niet ver van Ron en Hermelien hielden ze halt en begonnen ze traag te dansen. De twee armen van Harry lagen rond haar middel en Fleur had haar armen rond z’n hals gewikkeld. Haar hoofd ruste op z’n schouder en meteen zag ze Draco z’n gezicht voor zich. Zo had ze ook met hem gedanst tot Anderling hen kwam storen, alleen om dat stomme nummer te zingen. Moest ze haar niet ingeschreven hebben zou ze hier niet staan in de armen van Harry, maar in die van Draco. Ze sloot haar ogen en probeerde te genieten van de dans. Hoe later het werd hoe meer ze begon te hopen dat de avond vlug over zou zijn en ze zalig in haar bed kon gaan liggen. Toen ze haar ogen opende keek ze recht in die van Draco. Ze wilde haar blik niet afwenden omdat hij dat ook niet deed, maar doordat ze nog steeds danste was ze verplicht om te draaien en was Draco uit het zicht verdwenen.
Voor ze het wist gingen de minuten voorbij zonder aan iets te denken en gewoon bij Harry te zijn.

‘Wij gaan slapen, blijven jullie hier of ga je ook weg?’
Ron en Hermelien keken hen aan. Fleur knikte kort en liep al naar de uitgang.
‘Ben je zo gehaast?’ Harry was alweer naast haar gaan lopen en keek haar nu glimlachend aan.
‘Ja, ik ben nogal moe en verlang om in m’n bed te liggen.’
‘Om in je bed te liggen of om Malfidus te zien?’
‘Harry, verpest deze avond nou niet. Als je elke keer over Draco begint wanneer we samen zijn kan ik het geloven dat we steeds in ruzie vallen. En ik denk dat Hermelien ook die mening heeft. Trouwens heb ik er niet voor gekozen om met hem op één kamer te wonen.’
Ze ging vlugger lopen en negeerde de rest van Harry’s preek.
‘We zijn er.’ Fleur stak haar hand uit om de zilveren knop om te draaien en vlug naar binnen te gaan, maar Harry hield haar tegen en ging dichter tegen haar aan staan.
‘Harry, niet doen.’ Fleur keek niet weg, maar ze wilde niet na één avond met Harry zoenen. En trouwens stonden ze voor haar deur en wanneer Draco dit zou zien kon ze zich ook verwachten op een ruzie met hem, maar voor ze het goed besefte drukte Harry z’n lippen al op die van haar. Haar eerste reactie zou geweest zijn om hem terug te zoenen, maar haar verstand weerhield haar hiervan en in plaats daarvan duwde ze hem weg.
‘Ik ga naar binnen!’ Ze draaide de knop om en ging snel naar binnen. Ze zag het speelgoed van Femke in de hoek en zag even hoe ze soms lachend tussen de beertjes lag, maar ze wist dat ze niet moest denken aan hoe het thuis zou geweest zijn. Dat zou haar zwakker maken en ze moest klaar zijn wanneer de grote slag van de toverwereld ging plaatsvinden want één van dezer dagen moest dit gebeuren en zou of Harry of Voldemort sterven.

‘Zo, heb je het leuk gehad bij Potter?’
Fleur hoorde hoe de kille stem van Draco binnendrong en verstijfde. Ze had nooit gemerkt dat hij al naar hier was gekomen.




Profiel bekijkenStuur privébericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Ma Jul 03, 2006 14:11 Terug naar boven Sla dit bericht op

‘Ik heb nu geen zin om ruzie te maken, Draco. Ik ben moe en wil gaan slapen.’ Ze keek verveeld naar de jongeman achter zich en blijkbaar had hij geen te goed humeur want er was geen enkele emotie op z’n gezicht te merken. Hij keek allesbehalve vriendelijk naar haar en meestal zou hij haar omhelst hebben wanneer ze binnenkwam. De kamer op zich gaf ook geen gezellige sfeer af. Er branden maar een tweetal lichten die slechts een schemerig licht afwierpen. Op de eettafel stond een zwarte kaars die zacht flikkerde en de haard was deze keer gedoofd zodat het ook niet al te warm was. Het einde van november kwam dan ook bijna in zich en de zon liet zich niet vaak meer zien. De regen daarentegen viel dag en nacht verder en er waren soms dagen dat er enorme rukwinden ontstonden.
‘Nee, telkens als het te moeilijk voor je word om te antwoorden loop je weg. Zo los jij problemen op. Laatst met je vader ook, toch. Had gewoon in het kantoor van Perkamentus gezegd dat je niet meewilde. Dan had ik me al die moeite kunnen besparen om je hier te houden.’ Hij ging steeds luider spreken maar daar trok Fleur zich weinig van aan. Meer dan de helft van z’n woorden hoorde ze niet en de andere helft interesseerde haar dan weer niet.
‘Ik heb je niet gevraagd om me achterna te lopen, Draco. Dat heb je uit jezelf gedaan. Ik heb je ook niet gevraagd om me nu aan te vallen over wat ik doe en laat of over met wie ik praat. Ook heb ik je niet gevraagd me mee uit te nemen dus je hebt eigenlijk geen enkele reden om alles op mij af te schuiven want iedere keer dat ik in je buurt was heb jij daar voor gezorgd.’
‘Dat heeft er nu niets mee te maken. Telkens als ik het gezellig wilde maken ging jij er vandoor met het excuus dat je moest optreden.’
‘Ik moest ook optreden, of heb je dat niet gemerkt?’ Fleur werd ongeduldig en ging nu ook wat luider praten.
‘Ik ben gegaan vlak nadat jij ook vertrokken was.’
‘Oja, daarom dat ik je zag kussen met één of andere blonde griet.’
‘Ik heb helemaal niet gekust met een ander. Jij bent gewoon zo bezig met jezelf en meneer Potter dat je niet gemerkt heb dat ik vertrokken was.’
‘Ja natuurlijk, het was je geheime dubbelganger dat ik gezien heb. Maar maak je geen zorgen, ik ga je niets meer in de weg staan. Je doet maar wat je wilt. Ik heb heus jou niet nodig om gelukkig te zijn en dan word alles ineens ook weer gemakkelijker. Dan hoef ik me geen zorgen meer te maken dat Harry en jij ruzie krijgen omdat ik even met de ander praat. En als je het niet erg vind, ga ik nu slapen. Dat had ik beter al eerder gedaan want dan had ik dit uiterst interessant gesprek met jou niet hoeven doormaken.’
Fleur liep naar de badkamer, sloot deze, waste zich vlug en ging toen zo snel als ze kon naar de slaapkamer. Na een aantal minuten in bed te hebben gelegen hoorde ze de deur dichtslaan. Blijkbaar had Draco hun woonplaats verlaten en ging hij ergens anders de nacht doorbrengen wat het voor haar nóg gemakkelijker maakte.
Na de hele avond te hebben overdacht viel ze in een onrustige slaap en kon ze zich voorbereiden op een leuke zondag zonder Draco.

‘Goedenavond juffrouw Knockaert. Ik merk dat de jonge heer Malfidus z’n werk gedaan heeft. Ik ben blij je levend en wel te mogen aanschouwen. Helaas voor jou kan je over enkele minuten je geliefde vriend Potter volgen. Dan word de wereld alweer verlost van een bloedverrader zoals jij. Ik kan je ook beloven dat je je zussen gaat terug zi-‘
Fleur luisterde al niet meer. Ze keek naar een hoopje achter de walgelijke man voor zich en besefte dat Harry dood op de grond lag. Ze wilde naar hem toe lopen maar ze kon geen vin verroeren. Het leek alsof ze vastgemaakt was aan de grond. Ook haar stembanden werkten niet meer mee. Ze was doodsbang en hoopte dat alles snel voorbij zou zijn. Zweetdruppels parelden op haar voorhoofd en haar haar plakte aan haar gezicht. Haar zenuwen begonnen pijn te doen door haar inspanningen om te bewegen zodat ze dat al snel opgaf.
Ze zag twee blonde mannen in de hoek van de kamer die vast en zeker Draco en z’n vader moesten zijn. Ze was zo in gedachten verzonken dat ze geen enkel woord meer van Voldemort had gehoord en zich pas realiseerde dat hij er nog steeds was toen er een bloedrode straal op zich afkwam.
Er drong een pijnlijke scheut door haar arm waardoor ze besefte dat ze nog niet dood was…

‘Fleur!’ Hermelien stond naast haar bed en had in haar arm genepen om haar wakker te krijgen.
‘Femke! Ik moet naar huis.’ Fleur sloeg in paniek en schoot haar bed uit om zich aan te kleden en naar Perkamentus te gaan om thuis te geraken.
‘Wacht, kalmeer eerst even. Wat is er gebeurd?’ Hermelien ging bezorgd op de rand van het bed zitten en drukte Fleur terug in de kussens. Fleurs ademhaling ging al iets kalmer maar ze kon zichzelf er niet toe zetten om rustig te blijven en hier gewoon te blijven liggen terwijl Femke en haar vader misschien in gevaar waren.
‘Ik had een nachtmerrie…’ Fleur vertelde de hele droom en werd nog zenuwachtiger.
‘Misschien heeft die droom helemaal geen betekenis. Harry heeft ook eens zo een droom gehad en die had gediend om hem daarheen te lokken zodat Jeweetwel hem kon doden. Maar je kunt eens langs Perkamentus gaan als je het niet vertrouwd. Hij kan dan je vader contacteren om zeker te weten dat alles in orde is met hen.’
Fleur knikte en ging rechtop zitten.
‘Hoe laat is het eigenlijk?’
‘Bijna middag. Ga je mee om te eten?’
‘Ja, ik kan wel iets gebruiken van voedsel. Dan ga ik daarna wel langs Perkamentus.’

‘Hey Fleur. Das ook alweer een eind geleden dat we een leuk gesprek gehad hebben.’
Hermelien keek Ron boos aan en ging toen zitten naast Fleur waarna Ron zielig keek.
‘Heeft Malfidus vannacht bij jou geslapen?’ vroeg Harry aan Fleur die juist een stukje gebakken aardappel in haar mond wilde steken.
‘Nee, hij is vertrokken nadat ik binnenkwam.’ Fleur besloot om geen verdere details te geven want ze had nu geen zin om nog eens alles te vertellen. Ze moest nog ¾ van het jaar bij Draco overleven dus kon ze hem best niet tot het uiterste drijven door overal over hem te gaan roddelen.
‘Morgen alweer naar de lessen.’ Hermelien had blijkbaar besloten om een ander onderwerp aan te snijden door over de lessen te beginnen.
‘Hebben jullie je huiswerk van toverdranken al af?’ Alle drie schudden ze hun hoofd. Ron grijnsde even naar Hermelien maar die keek niet echt geamuseerd.
‘Vergeet het maar. Je gaat niet opnieuw het hele jaar m’n huiswerk overschrijven. Je hebt nog een hele namiddag, je kunt naar de bibliotheek gaan en eraan beginnen.’

‘Ik versta hier helemaal niets van.’ Ron zat met de handen in z’n haar te kijken naar de inhoud van de toverdrankboek.
‘Je kunt ook beginnen met de opgave te lezen. Volgens mij gaat dat je al een stuk verder helpen.’
Hermelien zat een boek van transfiguratie te lezen en hield Ron en Harry nauwlettend in de gaten. Het werd tijd dat ze zelf eens de moeite deden om een goed werk in te dienen. Zo gingen ze misschien niet super hard moeten werken voor de naderende examens van eind december.
Fleur legde haar veer neer en draaide, piepend de dop op haar inktflesje.
‘Ben je al klaar? Je bent misschien een half uur bezig geweest.’ Riep Ron ontzet uit.
‘Sommige mensen doen gewoon verder in plaats van te zeuren dat het niet vooruit gaat, Ronald.’
Rons oren werden iets roder en hij boog zich iets verder ogen z’n perkament.
‘Mogen we jouw werk niet even inkijken, Hermelien? We beloven dat we de volgende keer ons uiterste best zullen doen. We hebben nu gewoon een beginpunt nodig want ik heb zelfs geen flauw idee over wat ik moet schrijven.’
‘We hebben vorige les de kwaaddrank moeten maken.’ Zuchtte Hermelien.’Ik denk dat je niet ver zult komen met zo’n kort geheugen, Ron.’
‘Jak, was dat die walgelijke drank met die vingers?’ Ron trok een vies gezicht en stak z’n tong uit. ‘Nu begrijp ik waarom ik me niet meer kon herinneren welke drank het was.’
Fleur grinnikte en schoof haar perkament over de tafel.
‘Bedankt Fleur.’ Harry keek even naar haar maar dat negeerde ze. Ze had geen zin in ruzie en er zou heus niets anders uit ontstaan.
Hermelien schudde haar hoofd maar Fleur haalde gewoon haar schouders op.
‘Welke drank word het morgen?’ Fleur keek naar Hermelien maar die grijnsde alleen maar en keek naar Ron.
‘We moeten de kwaaddrank opnieuw maken omdat bijna niemand erin geslaagd was.’
Ron keek opnieuw walgend en ging verder met overschrijven. Wanneer hij klaar was keek hij op en vroeg: ‘Kan hij echt niets anders uitvinden? Waarom moeten het altijd de moeilijkste drankjes zijn of de drankjes met de meest walgelijke ingrediënten?’
‘Je kan er toch niets aan doen hoor, Ron. Zo is Sneep nu éénmaal, altijd ervoor zorgen dat z’n leerlingen gezakt zijn.’



Reacties zijn welkom in het reactietopic of per pm. Ook kun je me vragen om een recentie, ik heb nu toch tijd genoeg.




Profiel bekijkenStuur privébericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Di Jul 11, 2006 19:01 Terug naar boven Sla dit bericht op

‘Zo, omdat niemand erin geslaagd was om mijn drankje te voltooien,’ Sneep keek veelbetekenend naar Harry en Ron, ‘gaan we daar vandaag mee verder.’
Hij maakte en beweging naar het bord. ‘Jullie kunnen beginnen. Je kunt alles opnieuw vinden in de voorraadkast.’
Iedereen ging aan de slag en liep zo snel ze konden naar de kast en terug.
Ron keek walgend naar de vijf vingers die ze nodig hadden en legde ze vlug op z’n tafeltje. De verdere ingrediënten bestonden uit: twee druppels bloed, één levende worm, vijf vingers, drie chocokikkers, één dode vogel en acht mieren.
Fleur ging vlug verder met de drank en dankzij een paar goede opmerkingen van Hermelien kwam er een donkergrijze rookpluim uit de ketel zoals het moest zijn.
Nu moest ze alleen nog hopen dat Sneep haar een goed cijfer zou geven want hij had de gewoonte om ook haar te laten zakken omdat hij altijd wel iets had op te merken.

‘Wat ben ik blij dat die les erop zit.’ Zuchtte Fleur vermoeid. ‘Ik hoop dat de rest van de week ook snel voorbij gaat.’
‘Het is pas maandag.’ Hermelien keek Fleur fronsend aan. ‘Als je de lessen goed volgt gaat dat vlug voorbij.’
‘Ja, niet iedereen heeft jouw uithoudingsvermogen, Hermelien.’ Fleur zuchtte nogmaals.

Harry, Hermelien, Ron en Fleur zaten met de handen in het haar. Over een maand zouden de kerstexamens starten en ze waren alle vier van plan om extra hard te studeren. De bibliotheek zat overvol; overal zag je studeren leerlingen die spreuken oefenden of definities en jaartallen uit hun hoofd leerden. Marcel Lubbermans zat in een donder hoekje met een dik boek op z’n schoot. Hij zat aan één stuk door tussen z’n tanden te vezelen en somde verschillende dingen op wat duidelijk was doordat hij constant met z’n vingers omhoog zat. Simon en Daan leken kleine vervloekingen op elkaar te oefenen en Parvati en Belinda zaten de aanwezige mensen te bekijken en giechelden toen zacht maar irriterend. Madame Rommella liep dreigend langs de leerlingen heen om te controleren hoe haar geliefde boeken behandeld werden.
Ron gooide z’n toverdrankboek dicht en trok, het door Hermelien uitgestippeld studieplan, naar zich toe. Ook voor Harry en Fleur had ze een planning uitgewerkt zodat ze er zeker van was dat ze alles leerden wat nodig was. Alhoewel ze alles wel tien keer doorlazen en nog niet begrepen wat er nu eigenlijk in die alinea stond. Harry staarde zinloos voor zich uit en wierp iedere minuut een blik op z’n splinternieuw horloge totdat Hermelien het hem had afgenomen omdat het haar irriteerde.
‘Hermelien, ik hoop dat je hier een schrijffout gemaakt hebt. Ik ben niet van plan om een zaterdag om acht uur op te staan alleen maar om een goed cijfer te behalen voor Sneep. Dat bekijk ik wel op een zondagavond.’
‘Op een zondagavond ben je moe van de Zwerkbaltraining dus dat ik geen goed idee. Dan val je in slaap nog voor je je boek hebt uitgehaald.’
‘Ik gooi op m’n examen gewoon een aantal ingrediënten samen, dan zie ik wel welk resultaat ik bekom.’ Ron grijnsde bij z’n eigen idee en schoof het studieplan nog verder bij zich vandaan alsof het hem elk moment kon aanvallen. Hermelien begon opnieuw een preek over de examens waardoor Ron z’n hoofd met een grote klap op de tafel liet belanden. Marcel schrok op uit z’n mijmeringen en keek hun richting uit. Hermelien zag ook Madame Rommella dreigend kijken alsof ze haar boeken aan het doorscheuren waren.
Ron draaide z’n ogen en keek veelbetekenend naar Harry die ook nog niet veel had uitgestoken om iets meer in z’n hoofd te krijgen.
‘Hermelien, ik denk dat je…’
Fleur volgde het gesprek al een tijdje niet meer, maar keek naar de andere leerlingen. Op het einde van de bib zag ze het wit/blonde haar van Draco en vroeg zich af hoe het zou gegaan zijn wanneer ze niet had moeten optreden en wanneer Harry haar niet gekust had.
Ze keek naar het boek op haar schoot en realiseerde zich dat ze niet eens wist wat ze las. Blijkbaar had ze de eerste regel al enkele keren gelezen want de woorden kwamen haar vaag bekend voor. Maar misschien was dat alleen omdat ze hoopte dat ze alles op tijd in haar geheugen zou geprent krijgen. Er kwam een eenzame traan aanzetten maar die hield ze tegen. Ze mocht zich niet kwetsbaar tonen tegenover de buitenwereld. Wanneer Draco dit zou zien, zou hij nog een reden meer hebben om haar te pesten. Hermelien zou door blijven vragen wat er scheelde en dat was wel het laatste wat ze wilde; een bezorgd persoon om zich heen. Na nog een half uur te hebben gepiekerd gaf ze het op en borg haar spullen op. De weg naar de leerlingenkamer was rustig; bijna geen enkele leerling liep op de gangen en alle leerkrachten waren druk bezig met de examenvragen voor te bereiden. Alleen het gefluister van de schilderen en portretten was te horen. Sommigen wezen hen na, anderen giechelen en nog anderen maakten ruzie met elkaar. Fleur had het altijd fascinerend gevonden om naar de verschillende afbeeldingen te kijken totdat ze eens een preek had gekregen omdat ze teveel staarde.

Eenmaal in de leerlingenkamer te zijn aangekomen lieten ze zich vallen in de gemakkelijkste fauteuils en namen zich voor om dadelijk de spreuken van bezweringen te oefenen. Alleen Hermelien had de hele weg niets gezegd, maar had haar blik geen seconde van haar boek afgewend en las stug door.
Toen het half zeven was geworden nam Fleur afscheid van de anderen en ging naar haar verlaten vertrekken. Onderweg kwam ze nog steeds niet veel leerlingen tegen maar dat stoorde haar niet. Hoe minder mensen ze zag, hoe beter ze het vond.
Draco was sedert het Halloweenbal niet meer komen opdagen, tot Fleurs spijt. Ze miste z’n aanwezigheid en misschien ook wel z’n domme opmerkingen. Ze wilde het dolgraag terug bijleggen maar blijkbaar dacht hij daar anders over.
Ze liep mistreurig naar de badkamer, kleedde zich uit en draaide de warme kraan in de douche open. Ze liet de warme stralen over zich heen vloeien en zeepte zich daarna helemaal in.
Met een enorme hoeveelheid shampoo liet ze haar haar schuimen en spoelde het daarna terug uit.
Na haar nachtjapon te hebben aangetrokken ging ze op barre voeten op weg naar de slaapkamer. Er ging een kille bries door de kleine gang als teken dat er ergens een venster moest openstaan. Stil liep ze verder en schrok zich een ongeluk toen de badkamerdeur dichtsloeg. Alles leek nog hetzelfde als deze morgen, alleen was nu die kille sfeer aanwezig. Met veel gepiep en gekraak drukte ze haar slaapkamerdeur op en bijna gelijk werd ze bewusteloos geslagen.

‘Fleur?!’ Ze probeerde haar ogen open te doen maar staakte haar pogingen meteen wanneer een fel licht inviel. De stemmen kwamen van ver maar ze probeerde ze toch te plaatsen. Ze voelde aan het bed dat twee personen op het bed moesten zitten maar zo kon ze niet ontdekken wie het was. Na een aantal minuten te zijn gefocust op de stemmen dacht ze dat het Ron en Hermelien moesten zijn. Normaal zou Hermelien nu aan het studeren zijn maar dat was dus niet het geval. Ze herinnerde zich niets meer van de vorige avond en probeerde zich te herinneren waarom ze in haar bed lag. Naar haar gevoel moest het nog niet erg laat zijn, dus zou ze eigenlijk ook moeten studeren; iets wat haar niet echt gelukt was de voorbije dagen. Ze deed nog een poging haar ogen open te doen; eerst maakte ze deze tot spleetjes om haar ogen eerst even te laten wennen aan het felle licht en deed ze daarna helemaal open. Het waren inderdaad Hermelien en Ron die op het bed zaten, maar ze kon Harry nergens vinden. Ze oriënteerde zich even en merkte dat ze niet op de slaapkamer kon zijn van Griffoendor want daar konden de jongens niet binnen. Hermelien begon tegen haar te praten maar ze luisterde al niet meer. Ze was nog steeds bezig om zich ook maar iets te herinneren wat van pas zou kunnen komen.

Een tweetal dagen later kon Fleur van de ziekenboeg af. Professor Perkamentus had haar bij zich geroepen waarna ze het hele verhaal had moeten doen; iets wat moeilijk ging doordat ze meer dan de helft niet meer wist. Ze vond het wel vreemd dat dit alles gebeurde nadat Draco niet meer was komen slapen in hun aparte kamer. Eigenlijk had hij er al een maand geen stap meer binnengezet.




Profiel bekijkenStuur privébericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Ma Jul 17, 2006 23:27 Terug naar boven Sla dit bericht op

Het laatste vrij weekend voor de examens. Professor Perkamentus had nog een kleine uitstap naar Zweinsveld geregeld om ontspannen aan hun proefwerken te beginnen.
Harry, Ron en Fleur hadden Hermelien bijna moeten dwingen om haar winterjas, muts en sjaal aan te trekken. Ze wilde dolgraag blijven studeren, maar het is voor niemand goed om zoveel in de boeken te zitten.
‘Ik begrijp trouwens nog steeds niet hoe jullie je huiswerk nog hebben kunnen afkrijgen. Je stond met bergen achter.’ Zei Hermelien toen ze op weg waren naar de koetsen die hen moesten naar Zweinsveld voeren. Aan de poorten stond Vilder te wachten en streepte hen naam af wanneer ze passeerden.
Toen Hermelien was uitgesproken keek Harry veelbetekenend naar Fleur, maar die glimlachte alleen maar en keek toen terug voor zicht uit.
De koetsen kwamen even later, enorm piepend tot stilstand in Zweinsveld. Harry riep net iets te luid dat de wielen wel eens mochten gesmeerd worden zodat verschillende mensen omkeken.
Ze haasten zich naar ‘De Drie Bezemstelen’ en zochten achterin een vrije tafel. Harry ging vier boterbiertjes halen terwijl de anderen druk aan het praten waren over de steeds naderende examens. Ook Harry mengde zich in het gesprek tot het plots muisstil werd in het anders luidruchtige café. Madame rosmerta stond zenuwachtig op een, toch al proper, glas te vegen. Marcel zat onder een plakkerige substantie die hij over zich heen had gekregen toen de deur tegen hem aan vloog en Harry keek naar Fleur, Hermelien en Ron en toen weer naar Fleur.
In de deuropening bevond zich Lucius die z’n haar zoals altijd naar achteren had gekamd en z’n toverstok onder z’n mantel vasthield alsof ze hem elk moment konden stelen. Vlak achter hem stond Draco die al even kil keek als z’n vader.
Door de geruchten in de ochtendprofeet kende vrijwel iedereen die zich nu in ‘De Drie Bezemstelen’ bevond, z’n niet echt goede reputatie. Fleur probeerde zo ver mogelijk naar achteren te leunen zodat ze niet opviel. Het was behoorlijk druk in Rosmerta’s café dus met een beetje geluk ging hij over enkele ogenblikken terug weg. Ze hadden het blijkbaar mis want Lucius en z’n zoon gingen aan een tafeltje zitten, niet ver van het hunne.
‘Wat doen zij hier?’ Vroeg Hermelien fluisterend, maar net luid genoeg zodat de andere drie het konden verstaan.
‘Weet je nog wat Sirius in ons vijfde jaar zei?’ Hij wachtte even terwijl Hermelien peinzend keek en toen haar hoofd schudde, ‘Hij vertelde dat de meeste mensen, die een belangrijk gesprek willen voeren, eerder een drukker bezocht café of jeugdherberg opzochten dan zoiets zoals de ‘Zweinskop’.’
Hermelien leek na te denken en schoof toen haar kruk iets naar links zodat ze met haar rug naar Lucius en z’n zoon zat, maar hen net kon horen. Fleur deed hetzelfde, hoewel Harry en Hermelien dit niet echt veilig vonden omdat ze nog steeds niet wisten wat haar dromen betekenden of wie haar die avond bewusteloos had geslagen.
‘…het is belangrijk dat je het meisje zo snel mogelijk naar het ‘Verboden Bos’ lokt, Draco. Wanneer dit niet lukt, moeten wij dit voor je doen en dan denk ik dat je je latere trouw aan De Heer Van Het Duister kunt vergeten. Door mijn jarenlange dienst wordt je na je 18de meteen ingewijd zoals het hoort. Dus ik hoop voor je dat je in deze opdracht slaagt, anders ben je gedoemd de rest van je leven als een zielenpoot te leven, ergens in de goot.’ Voegde Lucius eraan toe.
‘Zou u dit toelaten, vader?’ In Draco’s stem klonk een angstige vlaag wat niet echt hoorbaar was wanneer je hem niet zo goed kende, maar Lucius had dit duidelijk ook gehoord.
‘Het enige waar je aan hoeft te denken; is het meisje. Niet aan je vrienden, niet aan je examens; na je zesde jaar wordt je sowieso toch bij De Heer Van Het Duister gevoegd, dus een job heb je niet nodig. En ik neem aan dat je trouwe vrienden je voorbeeld zullen volgen dus dat is dan ook opgelost.’ Er was een bijna geluidloze, kille lach te horen waarbij Fleurs nekharen gingen van overeind staan. Hermelien keek haar angstig aan.
Harry en Ron zaten voor hen af te wachten wanneer de twee mannen weggingen zodat de meisjes konden vertellen wat er werd gezegd.
Fleur sloot haar ogen en probeerde er niet aan te denken dat ze twee maanden met Draco één bed had gedeeld. Ze verwijderde ook het beeld van haar dode zus met een lachende dooddoener naast zich.
Zweet parelde op haar voorhoofd en verschillende stemmen vormen zich in haar hoofd.

Het gezicht van Harry leek plots voor het hare te zweven terwijl hij eigenlijk gewoon voor haar zat.
Het hoofd begon te praten, maar Fleur kon het niet verstaan door de vele stemmen in haar hoofd.
‘…..moet niet omgaan met Malfidus……’

Niet veel later zag ze zichzelf in een mooie witte kist liggen, gehuld in een met diamanten bedekt kleed, met haar ogen gesloten, haar vingers in elkaar vervlochten en haar haren keurig naast haar hoofd gekamd waar nu en dan een kleine vlechtjes zichtbaar waren.
Ook hier leken er verschillende mensen te spreken. Om de kist heen stond haar vader met een vijfjarig meisje wat Femke bleek te zijn als Fleur zich erop concentreerde. Ook Harry, Hermelien en Ron waren aanwezig. Deze keer was het Hermelien die haar mond opende en iets zei: ‘Je had haar nog gewaarschuwd niet met Malfidus om te gaan.’ Hermelien keek Harry aan. Ze zag een eenzame traan over z’n wang rollen die hij vluchtig wegveegde.

Fleur schudde haar hoofd en kwam terug in de realiteit. Ze wierp een blik achter zich en merkte dat de twee blonde mannen vertrokken waren.
Hermelien had ondertussen al alles verteld aan Harry en Ron. Ze leken niet geschokt door het nieuws dat Draco z’n vader zou moeten opvolgen als Dooddoener, eerder wel door het feit dat ze koste wat kost Fleur in handen moesten krijgen.
‘Je moet iets bezitten wat Voldemort graag wil hebben.’ Besloot Harry toen het een tijdje stil werd aan hun tafeltje.
Iedereen was nu een stuk stiller gaan praten in de kroeg zodat ze moesten opletten dat hun informatie aan geen verkeerde oren kwamen.
‘Kun je je iets herinneren wat vroeger aan je vertelt werd over de toverkrachten?’ Die vraag kwam van Hermelien die op het puntje van haar kruk was gaan zitten en Fleur gefascineerd aankeek.
‘Ben je je er van bewust dat je lijkt op Loena Leeflang als je zo kijkt?’ Vroeg Ron fronsend aan Hermelien die zich niet uit het veld liet slaan, maar wel normaal ging gaan zitten om geen verdachte houding aan te nemen.
‘Nee, we praatten thuis nooit over onze magische krachten. Ik vroeg er ook nooit naar. Wie verwacht nu dat een Duistere Tovenaar je voor je krachten wil te grazen nemen.’
‘Het is niet zeker dat het om je krachten gaat. Dat veronderstellen we alleen maar.’
Harry keek even naar z’n drie vrienden.
‘Ik vind dat we naar Perkamentus moeten gaan, hij moet dit weten.’
‘Misschien gelooft hij het niet. Hij gaat het vast vertellen tegen Sneep en je weet dat Perkamentus de mening van Sneep altijd voortrekt. We weten nog steeds niet zeker of Sneep aan de goeie of aan de slechte kant staat.’
‘Ik ben het nog steeds eens met Sirius z’n mening over goed en kwaad.’ zei Hermelien, net toen Ron, Harry wilde steunen over Sneep.
De kroeg liep langzaam leeg. Ron keek naar z’n nieuw horloge en merkte op dat het vier uur was.
‘De meeste leerlingen willen vast voor het eten nog wat leerstof opdoen.’ Zei Ron en keek met een vreemde blik naar de vertrekkende mensen.
‘Dat zou jij beter ook doen, je stelt altijd alles uit tot het laatste moment. Er zal ooit eens een examen komen waarvoor je gezakt gaat zijn zodat je je jaar mag herdoen.’
‘Hermelientje toch, zolang we jouw nota’s mogen overschrijven is er geen enkel probleem.’ Ron keek haar met een glimlach aan waarvan iedereen zou toegeven maar blijkbaar was Hermelien deze keer van plan om niets te lossen.
‘Wie zegt dat je dit jaar mijn nota’s mag overschrijven? En daar had je dan ook al beter mee begonnen. Er zijn nog maar vijf dagen en je hebt waarschijnlijk nog niets over ‘de geschiedenis van de toverkunst’.‘
Ron keek met een engelengezichtje wat betekende dat hij inderdaad nog niets had overgenomen. Harry mengde zich expres niet in het gesprek, hij had immers ook nog niets en hij wilde absoluut geen preek krijgen zoals Ron.
‘Ik denk dat het beter is dat we terug gaan naar Zweinstein.’ Zei Hermelien. Er zat bijna geen enkele leerling meer in de kroeg. Harry keek even door het raam; het was er niet echt druk meer. Je zag nog wat oudere mensen met boodschappen zeulen en kleine kinderen spelen in de plassen water. Het had vast geregend toen ze in ‘De Drie Bezemstelen zaten.

Hermelien en Fleur trokken hun jassen dichter tegen zich aan toen ze naar buiten stapten. Een typische decemberwind woede door de straten van Zweinsveld en de weinige leerlingen die nog over waren haasten zich naar de laatste koetsen. Ron wilde net iets zeggen wanneer een regendruppel vanuit de hemel z’n neus raakte. Hij keek op en zag dat er meer volgden. Ze renden nu verder en Harry keek naar de Terzielers die ongeduldig met hun kop bewogen.
Hij bedacht zich toen dat Fleur ze ook moest zien volgens ze haar zus had zien sterven.
Harry volgde haar blik maar kon niet onderscheiden waar ze naar keek.
‘Is het jullie ook opgevallen dat die man met z’n zwarte cape ons al een tijdje volgt?’ Fleur wees iemand aan die zich nu op een afgebladderde bank bevond.
‘Je verbeeld het je vast. Kom, straks blijven er geen koetsen meer over.’
Door de steeds fellere regen waren ze al behoorlijk nat wanneer ze bij de koets kwamen. Ze dromden met z’n vieren binnen en merkten dat ze evenveel plaats hadden als wanneer ze er met tweeën in kropen.




Profiel bekijkenStuur privébericht
kjell-lovers
5e jaars
5e jaars


Verdiend: 80 Sikkels
Woonplaats: belgië

kjell-lovers is offline. 
BerichtGeplaatst: Di Jul 18, 2006 16:19 Terug naar boven Sla dit bericht op

Grijze wolken belemmerden de laatste zonnestraaltjes. Ron zat treurig naast het vierkante raam en staarde naar buiten.
De eerstejaars hadden nog lang niet zoveel studiewerk als de laatstejaars. Ze speelden in de overgebleven sneeuw van de voorbije dagen en wierpen nu en dan een sneeuwbal tegen het hoge raam.
Hermelien was met Fleur naar de kerkers gegaan om in Fleurs vertrek te kunnen studeren. Ze waren expres vroeger opgestaan om de laatste theorie in hun hoofd te prenten en straks naar hun eerste examen te vertrekken. Het zouden de eerste proefwerken zijn die Fleur op Zweinstein maakte, maar dat vond ze niet bepaald erg. Waar ze tegenwoordig vaak aan dacht waren de woorden van Lucius die ze afgeluisterd hadden in de ‘Drie Bezemstelen’. Als Draco haar werkelijk naar Voldemort moest brengen, dan klopte haar droom toch. Misschien kon ze toch beter naar Perkamentus stappen om erover te spreken.
‘Fleur, we moeten naar de Grote Zaal. Anders komen we te laat en ik lees altijd mijn vragen opnieuw als ik klaar ben dus wil ik zo snel mogelijk beginnen.’ Hermelien was nog nerveuzer dan gewoonlijk en stond letterlijk op en neer te springen.
‘Ik kom al. In de middagpauze ga ik naar Perkamentus gaan.’ Antwoordde Fleur peinzend.
Samen slenterden ze verder. Iedereen leek uitgeput en waren alles behalve uitgeslapen. Dat uitstapje van Perkamentus had niemand veel goeds gedaan. Alle leerlingen hadden vast die avond nog iets willen bijprenten en hadden vroeg opgestaan.
‘Jullie zullen me nooit meer kunnen overtuigen om een dag voor de examens naar Zweinsveld te gaan.’
‘Komaan Hermelien, je hebt altijd goede cijfers. Je hebt 31 dagen niets anders gedaan dan leren dus ik zou niet weten waarom je deze géén goede cijfers zou hebben.’
Ron en Harry waren naast hen komen lopen en hadden alleen een etui bij zich. Ze hadden allebei wallen onder hun ogen en ze geeuwden om de beurt.
‘Voor alles moet een eerste keer komen, Ron. En ik hoop voor jou, dat jíj erdoor gaat zijn.’
‘Ik en Harry raken overal door.’ De twee jongens grijnsden even naar elkaar en liepen toen verder. Aan het eind van de gang stond Draco te wachten. Aan weerszijden van stond een kleerkast die Fleur al sinds haar aankomst als Korzel en Kwast kende. Niet veel later kwam Patty Park aangerend, keek even naar de richting van Fleur en hing toen rond Draco’s nek.
Fleur wendde haar gezicht af, maar liet niet merken dat er een steek van jaloezie door haar heen ging. Ze had al een tijdje het idee gehad om Harry te gebruiken om Draco jaloers te krijgen, maar dan zou ze Harry vast en zeker kwetsen. Ze schudde haar hoofd en probeerde terug te denken aan haar handboek van ‘de geschiedenis van de toverkunst’. Ze lette dan misschien niet zo goed op in de les, ze wist altijd over welk onderwerp het ging. Behalve die ene keer misschien dat ze in slaap gevallen was.
Ze namen zuchtend plaats aan hun tafeltje en keken naar Professor Kist die boven de bureaus zweefde waar normaal de oppertafel stond. Achter het eerste bureau stond Professor Anderling met de examenvragen in haar armen en keek streng toe hoe de Grote Zaal langzaam maar zeker vol stroomde met zenuwachtige zesdejaars.
Fleur keek naar de mensen naast zich maar herkende geen van beide. Ze had zo’n vaag vermoeden dat de donkerharige jongen, links van haar, in Huffelpuf zat maar was daar niet zeker van. Z’n halflange haar hing iets over z’n ogen zodat hij er schattig uitzag en ze kon zien dat hij felblauwe ogen had.
De persoon rechts van haar had daarentegen rossig haar en keek strak voor zich uit, z’n ogen stonden op zenuwachtig en z’n handen trilden enorm. Ze keek de zaal vluchtig rond en zag dat Hermelien aan haar veer trok en abnormaal veel met haar ogen knipperde. Ze zag zeven banken schijn achter Fleur, maar dat kon Hermelien vast niets schelen. Ze hield Professor Anderling scherp in de gaten zodat ze meteen kon aanvallen als ze de examenvragen in haar ontvangst nam. Fleur grinnikte en zocht toen waar Harry en Ron zaten. Tot Harry’s walging zat Draco twee banken achter hem en fluisterde hij, volgens Fleur, de hele tijd nare dingen. Fleur draaide zich terug om en somde nog enkele jaartallen, samen met hun gebeurtenissen, af in haar hoofd. Ze kreeg een grijs/bruin perkament voor haar neus gedrukt met de vragen omgekeerd. Niet veel later kreeg ze ook een blanco blad en hoorde ze dat Professor Anderling haar keel schraapte. Iedereen werd stil en keek haar aan.
Professor Anderling bleef echter zwijgen en Professor Kist nam het woord. Met z’n krakerige stem, waardoor Harry meteen slaapnijgingen kreeg, zei hij dat ze de vragen mochten omdraaien en aan hun proefwerk mochten beginnen.
Fleur keek nog een laatste achter zich en zag dat Hermelien al druk aan het noteren was.


De oranje delen in het begin zijn de hoofdstukken die gecontroleerd zijn door m'n nieuwe béta.

steffy




Profiel bekijkenStuur privébericht
Berichten van afgelopen:      


 Ga naar:   


Sla dit onderwerp op als textbestand

Volgende onderwerp
Vorige onderwerp
Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen in dit subforum
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Je mag je berichten niet bewerken in dit subforum
Je mag je berichten niet verwijderen in dit subforum
Je mag niet stemmen in polls in dit subforum



Powered by phpBB © 2001/3 phpBB Group :: FI Theme :: Tijden zijn in GMT + 1 uur :: Disclaimer