[RPG] Fantasy

Michelle · Volleerd Tovenaar

@Niinza: een blik van pure afgunst?

Bedoel je niet walging?

Afbeelding

Voordat haar ontbijt naar buiten was gekomen, had ze zich nog semi-oké gevoeld, maar dat was blijkbaar niet de bedoeling van Moeder Natuur. Haar hoofd begon spontaan weer te bonken en scherpe pijnscheuten in haar borstkas deden haar naar adem happen.

Om haar heen waren ze aan het beslissen wat de volgende stap zou zijn, maar Medea realiseerde zich maar al te goed dat ze voorlopig nergens heen zou gaan. Niet lopend in ieder geval. Die zweefspreuk was een niet al te slecht idee - Blondie had haar momenten - maar niemand in de groep die uren lang die spreuk vol kon houden...

Isra leek het allemaal echter niet te beseffen en was al onderweg naar de uitgang van de grotten. Heel attent en aardig, ja. Dat ze de halve groep daarmee achter zou laten, ach.

"Ik denk niet dat jullie dat volhouden," zei ze zacht, naar lucht happent. "Niet tot Chevney."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh rolt met haar ogen als Yvaine zegt dat ze iets moeten vinden om Medea te vervoeren. Ze wilt net een opmerking maken als Eric zich ermee bemoeit. Ergens voelt ze een triomf door haar heen gaan, hij geeft haar toch gelijk, ergens. Isra is voor het plan en loopt al weg en Medea zegt dat ze een spell niet volhouden. Plotseling beweegt er iets boven hun en snel kijkt ze omhoog. Haar ogen worden even wat groter als er niet één Acromantula tevoorschijn komt, maar meerdere van ver bovenin.

"Ik denk dat hoe we Medea gaan verplaatsen en of we het volhouden, niet meer onze grootste zorg is..." zegt ze dan en ze kijkt naar de groep, "Want als we daar nog lang over praten, dan worden we opgegeten door hetzelfde wat ervoor heeft gezorgd, dat Medea niet kan opstaan."

Ze kijkt weer naar boven toe, ze telt ondertussen al meer dan tien Acromantula's en Caleigh is blij dat ze nog bovenin zitten.

"Dus laten we maar vaart maken..." zegt ze terwijl ze haar wand tevoorschijn haalt en de acromantula's boven hun in de gaten houdt.

OOC:: De grot is heel erg hoog dus ze zijn nog redelijk ver. Maar we moeten wel opschieten [A]

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric knikt naar Yvaine. In ieder geval totdat ze de grotten hadden verlaten zou die spreuk prima werk moeten kunnen leveren. Maar nog voor hij zijn verdere ideeí«n hierover kan uitspreken na de twijfel bij Medea, neemt Furie achter hem weer het woord. Ditmaal draait Eric zich wel om en volgt de blik van haar naar boven. Zijn ogen verharden en hij grijpt zijn wand.

"Yvaine, je moet die test achterwege laten en Medea nu mee naar buiten zien te krijgen." Zegt hij als hij zich weer omdraait. "Ik zal je zo veel mogelijk tijd proberen te winnen als kan hier."

Eric kijkt kort naar Jessa, maar richt zich dan tot Brody.

"Neem de dames mee naar buiten en laat ze pas stoppen als je er zeker van bent dat de Acromantula's niet meer volgen."

Michelle · Volleerd Tovenaar

Medea kon zo goed als al het bloed uit haar gezicht voelen verdwijnen. Haar hart klopte pijnlijk onder haar ribben en haar paniekerige ademen deed haar ook niet veel goeds, maar tegelijkertijd kon ze de adrenaline in haar bloed voelen stromen. Het verlichtte de pijn en ze kon bijna het bonkende, ruisende geluid in haar hoofd negeren.

Nog meer acromantula's. En ze telde er minstens tien bovenop de hoge muur. Tien van die walgelijke beesten die haar hadden beslopen en bijna de dood hadden ingejaagd.

De combinatie van pijn, woede en angst was een opwindende mix en impulsief schoot ze overeind, wankelend op haar benen. Oké, licht in het hoofd, duizelig, misselijk... maar staande. Ze voelde haar benen trillen, maar met haar ogen gericht op de harige, gigantische achtpotige monsters wist ze overeind en gefocust te blijven.

"Doe niet zo belachelijk," bijt ze Eric toe, haar borstkas pijnlijk en verstikkend, maar handelbaar. "Diffindo en Incendio doen geen goed, Superman. Na wat hun vriendje mij heeft aangedaan, denk ik er geen twee keer over om ze naar de volgende wereld te helpen." Niet veel in hun groep zouden die spinnen kunnen vermoorden dus ze ging vluchten niet eens overwegen.

Ze graait diep in haar tas - zelfs buiten westen zou ze die niet uit haar greep laten - en pakt stevig haar toverstok vast. Toegegeven, tot nu toe had ze enkel de Imperiusvloek gebruikt en de andere twee Unforgivables deden nog steeds rillingen over haar rug heen lopen - of was dat een hint van haar lichaam dat ze wellicht moest gaan liggen? - maar ze had meer dan genoeg haat in zich om ze prima uit te voeren.

"Je wordt bedankt, Isra," gromt ze tegen zichzelf als ze nog een vlaag van duizeligheid weet te onderdrukken.

ooc: don't worry, zodra twee spinnetjes een Crucio of Avada Kedavra van haar hebben ontvangen, valt ze knock-out en is ze nog dichter bij de dood dan eerst. Help haar dán maar eens die grot uit. Laten we de spanning erin houden.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh rolt met haar ogen als Eric zegt dat Brody de dames mee naar buiten moet nemen. Als Medea daar tegenin gaat dat hij niet belachelijk moet doen onderdrukt ze een kleine glimlach. Dan schud ze haar hoofd en kijkt naar Brody, meer omdat die toch al de opdracht van Eric had gekregen dan ze hem vertrouwd.

"Ik zou haar maar gelijk meeneemen, ze vermoord zichzelf blijkbaar liever door nu in de aanval te willen gaan," zegt ze dan.

Want als er iets duidelijk is, dan is het wel dat Medea het niet aankan om fysieke handelingen te doen. Caleigh kijkt weer omhoog, de acromantula's klimmen steeds verder naar beneden met een teveel snelheid om rustig te staan toekijken wat er gaat gebeuren. Ze probeert hun kansen in te schatten, ze moeten de gangen bereiken. Vanaf daar zouden ze meer kans hebben. In haar hoofd gaat ze alle spreuken af die ze kent, die zouden helpen, zonder anderen in gevaar te brengen. Alhoewel ze het niet erg vind om sommige te verwonden, maar dat is het enige waar ze nu niet aan moet denken.

"We moeten nu gaan," zegt ze dan op een wat dringendere toon.

OOC:: Alsof Caleigh de eerste is die vertrekt, no way. Brody, laat zien wat je waard bent en sleep dat groepje bij je mee naar buiten [A]

Niinza · Professor

Brody Felton

Hij mompelt een spreuk die zijn mouw en arm weer schoonmaakt. Zo, dat is voor Brody al stukken beter. Brody kijkt naar Eric als die hem aanspreekt. Of hij de dames mee naar buiten neemt. Brody weet niet precies wie hij daar mee bedoelt, maar hij denkt Yvaine, Jessa en Medea vooral. Brody knikt. Medea lijkt het er echter niet mee eens te zijn en komt al overeind. Ze collapsed bijna en Brody vangt haar op, min of meer.
"Laten we gaan."
Hij pakt zijn wand en klemt die tussen zijn vingers, terwijl hij Medea optilt en maar in zijn armen meedraagt, voorlopig.

Hij begeleidt de anderen ook mee naar buiten. Meteen haalt hij diep adem en voelt dat de buitenlucht iedereen veel beter zal doen. Hij kijkt loopt nog een beetje bij de uitgang, klaar om een Acromantula aan te vallen mocht die nog naar buiten glippen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

OOC: Eric telt maar drie dames in de groep.. FurieFeeksen zijn geen dames

Eric kijkt met verbazing naar Medea als ze opstaat, maar terwijl ze haar relaas geeft, kijkt hij snel om naar wat de spinnen doen. Ze hadden hier geen tijd voor. De vloeken die ze opsomde wist hij ook dat ze niet werkten. Maar degene die dat wel deden, deed hij liever niet. Zeker niet als ze met een grote groep dicht op elkaar in een grot stonden, en misschien nog wel het meeste om Jessa te ontzien. Zijn blik flitst van Medea naar Brody om hem duidelijk te maken dat de tijd dringt. Dan draait hij zich om en kijkt weer naar boven. De spinnen waren nu op zo'n afstand dat als er maar eentje besloot dat hij de rest van de afstand springend kon overbruggen, hun kansen waren verkeken.
Brody ontfermt dan plotseling zich resoluut over Medea en begeleidt haar en gelukkig ook de andere twee dames snel terug naar de gangen.

Eric heeft zijn wand strak op de eerste naderende spinnen gericht, maar doet langzaam stap voor stap naar achteren, om zo het voordeel van de smalle gang te kunnen gebruiken als de spinnen tot aanval over besluiten te gaan.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh kijkt even toe hoe Brody Medea optilt en verdwijnt met haar en Jessa en Yvaine. Dan richt ze haar blik weer op de spinnen die wel heel erg dichtbij komen. Ze stapt langzaam achteruit richting de gang waar ze vandaan kwamen. Hoe ze het ook bekijkt, daar zijn ze veel meer in het voordeel dan in deze enorme ruimte. Ze probeert in te schatten hoe stevig de wanden zijn, als de gang zou instorten tussen hun en de spinnen zouden ze veel meer kans maken. Caleigh komt bij de gang aan en Eric is de enige die er nog niet is.

Ze kijkt omhoog, hoewel de spinnen zich langzaam bewegen merkt ze wel dat hun bewegingen sneller lijken te gaan. En als Eric vlakbij de gang is besluit de eerste spin naar beneden te springen. Hij land slechts tien meter bij hun vandaan op de grond en richt zijn aandacht gelijk op hun.

OOC:: Dus, Caleigh staat bij de ingang van de ruimte, Eric nog twee meter voor haar ofzo en de rest is of buiten of achter Caleigh. Dat beslis je zelf [A]

Tengaar · Schoolhoofd

Niet veel later dan Caleigh gaat Luc naar beneden en voegt zich toe aan de groep rond Medea. Luc besluit zich een beetje afstand te houden en verdwijnt in zijn eigen gedachte. Hij schrikt eruit wakker als Caleigh begint over opgegeten worden. 'Say what?' Hij kijkt naar boven en ziet daar ook de spinnen naar beneden komen.

Luc rolt met zijn ogen als Medea ineens besluit te willen vechten. Ze kan amper staan en nu wilt ze gaan vechten. Gelukkig neemt Brody de dames mee en Isra stond al eerder klaar om te gaan. Helaas is Caleigh te trots om zomaar te gaan en nu staat hij samen met Eric en Caleigh te wachten op het ergste. Luc pakt zijn wand en zet zich schrap.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Isra krijgt weinig meer mee van wat er allemaal achter haar gebeurt. Ze is praktisch buiten wanneer ze kort achterom kijkt en ziet hoe Brody Medea naar buiten draagt. Het lijkt erop dat de meesten hebben besloten om de grotten te verlaten en Isra loopt opgelucht naar Vaskur toe, die kalm bij de boom waaraan ze hem had vastgebonden staat te wachten. Ze slaat haar armen om zijn nek en begraaft haar hoofd in zijn manen. Ze ademt zijn geur diep in en probeert te kalmeren. Die stomme grotten, die achterlijke Onvergeeflijke Spreuken... Moest dat nou allemaal tegelijk? Ze voelt haar ogen prikken maar slikt dan een paar keer. Ze gaat niet staan janken als een klein kind, kom op zeg. Ze haalt even diep adem, laat Vaskur dan los en draait zich om, naar de grotten.

Ze fronst even wanneer ze ziet dat Caleigh en Eric in ieder geval nog niet naar buiten zijn gekomen. En nu ze wat beter kijkt ziet ze ook Luc nog niet verschijnen. Ze loopt naar Brody toe.

'Waarom zijn Caleigh, Eric en Luc nog binnen?' vraagt ze hem, licht dwingend maar niet onvriendelijk.

OOC: Isra weet dus niet van die nieuwe lading spinnen :')

Michelle · Volleerd Tovenaar

Voor ze het zich echt beseft, ligt ze al Brody's armen en loopt hij het zonlicht tegemoet. Ze moest een kreun van pijn onderdrukken als Brody blijkbaar geen rekening houdt met haar ribben. Haar hoofd bonkte nog, maar ze begon langzaam de dubbele beelden kwijt te raken.

Als ze buiten weer op haar voeten wordt neergezet, draait ze zich woedend om naar Brody. Ze mocht hem daarvoor prima - sterker nog, hij had nog best potentieel - maar nu voelde haar bloed koken bij zijn aanblik. Ze stompt hem zo hard als ze kan op zijn borst en duwt hem een paar stappen van Isra vandaan. Duizeligheid be damned, ze was pissig.

"Waar denk jij dat je mee bezig bent, Prince Charming?!" roept ze snijdend, haar handen gebald tot vuisten. "We zijn een groep! Je laat niet de helft achter als ze worden aangevallen door een hele familie gigantische, moordlustige SPINNEN!" Oké, ze zag er waarschijnlijk uit alsof ze gek was geworden en in iedere andere situatie zou ze zich schamen voor de speekselspetters die alle kanten op schoten en voor haar geschreeuw dat de doden kon wekken, maar ze zag enkel rood. Woede. Adrenaline. Haat.

"Idioot!" sist ze hem toe voordat ze zich weer resoluut omdraait en op de ingang afstapt, haar wand pijnlijk geklemd in haar hand.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric staat op ongeveer twee meter van de gang als de eerste spin naar beneden springt. Zonder zijn blik van het dier af te wenden, doet hij nog een stap naar achteren. Zijn wand staat strak op het dier gericht, maar hij wacht met het vuren van een spreuk. Hij wist nu welke vloek effect had, maar hij wist niet hoe de acromantula's zouden reageren in zulke grote getale. En of ze dat met z'n drieí«n konden oplossen als alle acromantula's even snel zouden reageren op die vloek.
Als hij vlak bij de gang is, kijkt hij vlug achterom om de kansen achter hen in te schatten. De spinnen komen nog steeds dreigend dichterbij, maar ondertussen heeft ook Eric het smallere gedeelte bereikt. Zijn ogen flitsen van Luc verder over de wanden. Misschien konden ze de ingang blokkeren.. Hij wilt zich weer tot Luc richten, maar zijn blik schiet terug naar de spinnen voor hem. De voorste spin zakt wat door zijn poten heen, en Eric zet zich schrap. Juist als de spin een sprong in de richting van hem wilt doen, richt Eric resoluut zijn wand.

"Avada Kedavra." Zegt hij.

Wat Eric vreesde, komt uit, want de groene flits zorgt er niet alleen voor dat de voorste spin levenloos op de grond valt halverwege zijn sprong, maar ook dat de rest van de spinnen nog sneller worden en achtereenvolgend op de grond springen en dichterbij komen.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh ziet hoe Eric de spell uitspreekt en hoe de groene straal de acromantula raakt. Hoewel de spell prima zijn werk doet heeft de spell een bijwerking. De andere acromantula's zijn razend. Alledrie staan ze in de gang en de spinnen komen als een razende op hun af. Caleigh ziet maar één oplossing.

"Ik raad jullie allebei aan, om te gaan rennen," zegt ze dan.

Ze doen snelle stappen verder de gang in en Caleigh richt haar wand op het plafond van de gang. Ze twijfelt een seconde, maar als de spinnen dichterbij komen verdwijnt de twijfel.

"Reducto!" schreeuwt ze.

De kracht van haar spell zorgt ervoor dat de gang begint in te storten, een muur van stenen komt er tussen hun en de acromantula's terecht, maar ook het plafond boven hun begint langzaam in te storten. Als ze nu niet gaan rennen worden ze zeker bedolven onder de stenen.

"Rennen!" roept ze naar Eric en Luc die enkele meters achter haar staan.

Caleigh rent de twee achterna, proberend het vallende gesteende voor te blijven en als ze eindelijk buiten bereikt haalt ze opgelucht adem. Zowel zij als Eric en Luc zien grijs van het gruis dta naar beneden kwam vallen en ze kijkt even achterom. Kleine kans dat daar nog iets door komt. Gelukkig. En ze haalt opgelucht adem.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric doet uit automatisme een stap naar achteren als de spinnen versnelt de aanval ingaan. Vanuit zijn ooghoek ziet hij Furie haar wand richten en op het moment dat ze haar spell uitspreekt, neemt hij haar advies ten harte, draait zich om en begint zijn sprint naar de uitgang. Hij rent het daglicht tegemoed en botst hierbij bijna tegen Medea aan die tot zijn verbazing in haar conditie staat en het ernaar leek ze de grotten weer in wilde komen wandelen.

"U heeft er wel eens beter uitgezien, Dame." Zegt hij met een lichte glimlach tegen haar. Hij vergeet voor het gemak dat hij helemaal grijs ziet van het gruis.

Eric haalt een hand door zijn haar en zijn gezicht betrekt wat als hij de grijze rotzooi aan zijn hand ziet. Maar dan wordt zijn blik serieuzer en kijkt Medea weer aan.

"Gaat het wel?"

Michelle · Volleerd Tovenaar

Nog voordat ze de grotten binnen kon gaan, klonk er een diep gerommel en schokte de aarde. De ingang was aan het instorten, maar kans om te paniekeren had ze niet. Eric en Caleigh kwamen haar al tegemoet gerend en leken, buiten de walgelijke laag stof en gruis, ongedeerd. Was Luc niet ook nog binnen?

Medea trekt een wenkbrauw op en bekijkt Eric even uitbundig van top tot teen. "Dat is fijn om te horen dan kan ik er alleen maar beter uit zien in het vervolg. Ik denk dat jij nu echter op je best bent. Arme jij." Als hij dacht dat ze niet boos was op hem, dan was hij lang niet zo slim als ze had gedacht. Brody had haar nooit zo ongecharmeerd opgepakt en meegesleurd als Eric hem dat niet had opgedragen. Seriously, wanneer was hij leider van de mannen geworden? Toegegeven, ze waren allemaal nogal een slap zooitje zonder echte ruggegraat... maar toch.

"Het gaat prima. Jessa en Yvaine hebben goed werk gedaan." Met een lichte glimlach kijkt ze even over haar schouder naar de twee vrouwen. Ze was niet erg aardig geweest en dat terwijl ze haar leven aan hen te danken had.
Dat ze stiekem nog een beetje licht in het hoofd was en ze zeker wist dat haar borstkas nog blauw zag van de kneuzingen, was even niet zo belangrijk. Buiten dat voelde ze zich eigenlijk niet zo slecht als je naging dat ze een tiental meters was gevallen. Ze had ook dood kunnen zijn.

[RPG] Fantasy

Wie is er online