[RPG] The Blood of Sado

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Nathan voert de uitspraak dat Sado om te kotsen is meteen uit in de praktijk en bedekt het toch al kleine terrasje met braaksel. Donovan weet niet of hij dit nog allemaal aan kan: zweet, roet, dampen, toverstafwater dat niets geholpen heeft en dan ook nog eens braaksel. Met een vies gezicht schuift hij zo ver mogelijk naar de kant van het balkon dat nog ongeschonden is. Hij gaat zijn perfecte en niet zo glimmende schoenen toch niet door wat maagzuur laten verpesten?
Nog enkele meter en ze zouden de begane grond bereiken. Donovan begint weer helemaal terug in zijn oude denkpatronen te vallen: hij zal hier en daar nog wat rond delegeren, anderen zeggen wat ze moeten doen, wat fierce wezen, zorgen dat Nathan en zijn colbertje het overleven en dan zou hij zelf naar huis vertrekken en minstens twee uur in bad weken. Een strak plan, al zegt hij het zelf. Maar Donovans plannen zijn altijd strak.

In de verte ziet hij Chase als staan en iemand dat op de grond ligt. Een onaangenaam gevoel bekruipt hem: er zullen toch geen zware gewonden gevallen zijn?
Met andere woorden: door heel het gedoe is hij haast vergeten dat er nog twee personen opgesloten zitten in een zolder die niet al te veel verlucht wordt. Terwijl Donovan een ergonomisch verantwoord kussentje tevoorschijn tovert dat Nathans fragiele nekje kan ondersteunen, voelt hij iets groezeligs tegen zijn schouder tikken. Geí¯rriteerd merkt hij dat die ook al vol hangt met een niet te verklaren oranje stof. Snuivend begint hij het weg te vegen, maar wordt hierin abrupt gestoord als een volledige dakpan tussen hem en Nathan in kapot slaat. Donovan kijkt omhoog en ziet dat Mairi niet al te veilig aan de regenpijp hangt te bungelen. Donovan staat zo snel mogelijk recht, zoekt ondertussen naar zijn wand om een bezwering uit te spreken zodat Mairi veilig is, maar merkt tot zijn frustratie dat hij hem niet meteen kan vinden.

De regenpijp begint een snerpend en krakend geluid te maken en met een laatste luide knak lost hij zich van de muur. Nogal wanhopig begint Donovan zijn armen te spreiden (Donovan is gespecialiseerd in vele dingen, maar niet in de discipline "˜Het opvangen van vrouwen'), probeert de kots en en een uitgetelde Nathan te negeren en vangt Mairi dan uiteindelijk op.
Donovan had heel graag gewild dat hij Mairi heel fierce en elegant zou opvangen, zoals elke normale man in een film dat zonder problemen zou doen. Maar hij staat hier op een klein zwevend ondergekotst terrasje, met een half bewusteloze man naast zich en hij heeft dan nog eens een been dat niet echt mee wil. Nogal wankel probeert hij Mairi"s benen en armen te ondersteunen.

Hij laat haar voorzichtig zakken en zegt: "Is alles in orde? Is Helena al buiten?"
Alsof je van de duivel spreekt: Donovan hoort Helena's stem in de verte, gecombineerd met schrille huilgeluiden. "Helena? HELENA Wij zijn hier!" Donovan tikt met zijn -ondertussen gevonden- toverstaf tegen het balkon zodat deze stopt met afdalen.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Mairi valt en valt en net als Donovan een gracieuze film vangst zou willen doen, had Mairi ook best wat gracieuzer kunnen vallen. Maar als je elk moment je nek, en alle andere botten in je lichaam, zou kunnen breken denk je eigenlijk gewoon niet aan zulke dingen. En dus valt Mairi ongracieus, terwijl ze wat angstkreten slaakt. En terwijl ze wacht op de klap, blijkt die uit te blijven. Even denkt Mairi dat de dood serieus waar zacht moet zijn, heel zacht, maar dan beseft ze pas dat ze in iemands armen hangt. Ze spert haar ogen open en kijkt naar het gezicht van Donovan. Verbazing staat op haar gezicht te lezen. Wanneer hij haar neer zet begint ze te sputteren. "Dank je, dank je, dank je." Verdwaasd kijkt ze om zich heen wanneer ze beseft dat ze veilig is. Ze gaat niet dood door te verbranden en ze gaat ook niet dood door een val.

Dankbaar voor dit feit beginnen de tranen over haar wangen te lopen. Alle spanning komt er uit. Ze hoort Donovan vragen of alles in orde is en een beetje schokkerig knikt ze ja. Pas wanneer hij vraagt of Helena buiten is beseft ze zich dat die boven is. Vol afschuw kijkt ze omhoog. Ze weet niet of Helena naar buiten is gekomen, of dat ze terug naar binnen is gevallen. Gelukkig lijkt die vraag snel opgelost, want van het dak hoort ze hysterische geluiden komen. "Helena!" gilt ze ook, enerzijds om te horen hoe het gaat, anderzijds om aan te geven waar zijzelf is.

Ze kijkt omhoog en beseft dan dat ze haar stok vast heeft, gek, ze dacht dat ze die verloren was. Maar... Haar stok voelt wel heel anders aan. Ze durft bijna niet te kijken, maar haar oog glijdt toch naar onder. Haar vermoeden wordt bevestigt. Mairi's blik gaat over de grond, waar is dan haar eigen stok? Ze ziet hem niet en begint een beetje heen en weer te laten. Pas na enkele seconden begint Mairi iets te beseffen.

Opnieuw maakt een gevoel van afschuw zich van haar meester. Bij de val heeft ze Helena's toverstok met zich meegetrokken. "Donovan..." brengt ze hakkelend en zachtjes uit, ze hoopt min of meer dat Helena het niet in de gaten heeft, zodat deze niet nog verder in paniek raakt. Hoewel ze weet dat dat een zinloze gedachte is. Als heks is het eerste waar je naar grijpt in een noodsituatie je stok, dus waarschijnlijk heeft ze het allang in de gaten. Mairi steekt haar hand waarin de toverstok zit uit en kijkt hulpeloos naar Donovan, terwijl haar blik ook even naar Nathan glijdt. "Deze is van..." Haar adem stokt even en haar blik gaat omhoog naar het dak.

Arianna · The Girl Who Lived **Woonplaats:** Storybrooke

Liz strijkt voorzichtig langs Sylls haren en trekt haar hand plotseling terug. Ze kijkt naar haar vingers en haar vermoedens worden bevestigd: bloed. Als ze zijn hoofd iets draait, ziet ze dat er nog veel meer bloed op haar jurk zit.
Voorzichtig laat ze Sylls hoofd terug liggen waar hij lag. Wat kan ze doen? Liz is nooit erg goed geweest in helende spreuken, dus nu durft ze al helemaal niets te doen.

Verderop hoort Liz allerlei geluiden Aan de zijkant van het huis springt er iemand op de grond, die afwachtend omhoog kijkt. Aan de andere kant klinkt gegil, maar zo te horen is praktisch iedereen veilig. Liz weet immers niet dat er twee mensen vastzaten op zolder.

Ze richt haar blik weer eens op Syll. Ligt het nu aan haar of lijkt hij steeds bleker te worden? Een traan rolt langs haar wang omlaag. Net nu ze dacht dat ze veilig zouden zijn.. Ze moet iets doen.
'Hallo? Iemand? Ik heb hulp nodig!' roept Liz. Haar stem is wat schor van de rook.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Ongestoord blijft Helena de hysterische ten dode opgeschrevene uithangen, tot ze iemands stem haar naam hoort roepen. Een klein beetje afgeleid, probeert ze stil te zijn, wat eigenlijk heel moeilijk is met haar oncontroleerbaar gesnik, en kijkt ze voor zich uit, naar de straat, om te zien wie er op haar roept. Wanneer ze ook Mairi's stem hoort, wordt haar ademhaling gejaagder. Mairi? Waar is ze?

Trillend als een riet, buigt ze zich een klein beetje naar voor. Met haar handen omklemt ze stevig de rand van het dak, nog erger of ze probeert het helemaal fijn te knijpen. Ze ziet uiteindelijk Mairi, Donovan en Nathan op het terras staan. Of liggen. Half verwilderd kijkt ze hen aan.

"Hoe.. hoe.. hoe..." Helena trilt en snikt zo hevig dat ze er amper iets uit krijgt. Ze haalt diep adem. "Hoe ben je beneden geraakt?!" Ze heeft haar vraag nog niet uitgesproken, of ze ziet hoe rechts van haar nog een stukje dak met pannen en al van mekaar valt. Dit huis stond op instorten! Ook het vuur komt steeds dichter en begint zowat door het gat in het dak waar ze doorgekropen zijn te branden. Gevoed door een nieuwe vlaag van paniek, schuifelt Helena over haar achterwerk naar links, weg van het vuur, weg van het in elkaar zakkend dak.

"HELP ME ALSJEBLIEFT!" roept ze naar hen. Dat ze geen staf meer heeft, laat ze maar achterwege. In deze staat van paniek zou ze toch niks degelijks ermee kunnen uitvoeren.

Moniek · The Dark Mod

Zenuwachtig kijkt Selene toe hoe Chase vrij behendig via het afdak op de grond terecht komt. Hij zegt dan dat het veilig is, maar daar is ze nog niet zo zeker van. Ze gaat in de vensterbank zitten en kijkt aarzelend naar het afdakje. Het had Chase gehouden, maar ze was nog altijd niet overtuigd dat het haar zou houden. Dan kijkt ze achterom, de kamer in, en ziet dat ze geen keus meer heeft. Het vuur heeft zich inmiddels al flink door de kamer verspreid, dus als ze nu niet ging zou ze alsnog verbranden.

Voorzichtig stapt ze het afdakje op. "Oh sh*t," mompelt ze zachtjes tegen haarzelf. Niet naar beneden kijken Selene. Nee, het is niet zo hoog, maar in Selene's hoofd is het net alsof ze op het dak van een flatgebouw staat. Enkele schreeuwen en andere geluiden van de rest hoort ze niet eens, zo geconcentreerd is ze bezig met enkel blijven staan.

Oké, wat nu? denkt ze na. Ze staat op het afdakje, maar dat is nog lang niet beneden. Ze moet somehow beneden zien te komen zonder al haar botten te breken en zéker zonder eerst te verbranden. Voorzichtig doet ze een stapje naar de rand van het afdakje. Terwijl ze dat doet echter kijkt ze toch naar beneden. Dat gecombineerd met een instabiel persoon die beweegt over een minstens even instabiel afdak is een "recipe for disaster". Selene voelt het afdakje wankelen onder haar voeten terwijl ze toch al schrok van de hoogte. Ze begint zelf ook te wankelen en valt dan uiteindelijk over de rand van het afdak heen, recht op Chase af (die zelf mag bepalen of ze bovenop hem valt of dat hij haar opvangt :')).

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Donovan is wel blij dat hij na lange tijd nog eens in vrouwelijk gezelschap verkeert. Dat innige contact met Nathan het laatste uur was wel een beetje te intiem, maar nu hij er nogal uitgeteld bij ligt voelt het al een heel stuk minder romantisch.
Donovan probeert in de mate van het mogelijke Mairi wat ruimte te geven op het krappe oppervlakte en houdt zich stevig vast aan de balustrade van het balkon als hij deze abrupt heeft laten stoppen met zakken. Hij probeert door de rook een glimp van Helena op te vangen, maar kan niet eens een stukje van haar kleurrijke jurk onderscheiden. Donovan knikt traag als Mairi zijn naam zegt en kijkt nog steeds reikhalzend naar boven. Hij weet niet goed wat hij moet doen: terug naar boven gaan? Houdt het terras het wel nog zal lang?
Donovan laat dan traag zijn blik naar Mairi's hand glijden, begrijpt niet meteen wat ze bedoelt en laat zijn mond traag open zakken als hij de boodschap doorheeft. Hij moet toegeven dat hij zelf vrij machteloos staat zonder staf: hij is er volledig van afhankelijk en het is het perfecte hulpmiddel in elke situatie. Hij heeft nooit echt een plan B gehad, omdat hij altijd volledig op zijn magische talent vertrouwt.
Ok: Helena heeft niet echt magisch talent. Dat heeft ze vandaag al genoeg bewezen, maar toch is het een beetje ongelegen: zo stafloos op een dak van een brandend huis zitten. Donovan aait eens over zijn denkbeeldige baard, alsof hij Abraham Lincoln himself is ofzo en neemt een wijs besluit: als hij hysterisch tegen Helena begint te roepen dat ze naar beneden moet, zal haar weinig geruststelling geven.
Maar hysterisch roepen behoort niet tot Donovans repertoire. Niet dat het feit dat Helena hem nu al niet kan uitstaan helpt. Hij schraapt zijn keel, hoest dan kortstondig en plaatst zijn handen rond zijn mond.

"Helena, probeer voorzichtig nog wat meer naar onze richting te schuiven en laat je dan zakken. Wij zullen zorgen dat je veilig op het terras terechtkomt". Donovan knikt even samenzwerend naar Mairi en geeft dan ook voor de vorm een knikje naar Nathan. Hij hoopt dat Helena haar angst overwint, zodat ze allemaal zo snel mogelijk veilig terug op de grond staan.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena kijkt Donovan geschokt aan wanneer deze instructies aan haar geeft. Ze kijkt ook snel en kort naar Mairi. Laten zakken? Laten zakken?! Is hij helemaal gestoord?! Ze begint haar hoofd heftig te schudden.

"Nee, dat gaat niet! No way dat ik dat doe, dat gaat niet!" roept ze hen toe, terwijl ze onbewust zelfs nog een stukje van hen wegschuift. Ze blijft haar hoofd schudden. Nee, met de hamsterkracht in haar armen, dit kan ze echt niet doen. Compleet achterlijk idee. Nee.

Een luid onheilspellend gekraak. Weer een stuk dak dat het langzaam begeeft. Helena slaakt een korte gil en schuifelt weer naar de andere kant toe. De vlammen slaan momenteel met volle kracht door een helft van het dak uit. Angstig kijkt ze terug naar Mairi en Donovan. Had ze veel andere keuzes? Helena blijft als bevroren kijken naar het tweetal, alsof ze zo extra bedenktijd heeft over wat ze gaat doen.

"Ik kan niet veel anders doen, ik kan niet veel anders doen..." mompelt ze luidop tegen haarzelf. Ze haalt snel adem terwijl ze langzaam de rand van het dak loslaat en haar natte wangen droog veegt.

"OK... Ik ga het doen...!" roept ze naar Donovan en Mairi, om hen te verwittigen, maar grotendeels om zichzelf ook wat meer moed in te praten. Ze schuifelt zo veel als ze kan terug naar vanwaar ze komt. Nog even... Ze haalt diep adem... "Ik kom eraan...!"
Helena laat zich een stukje naar beneden zakken, zodat ze meer in de dakgoot terecht komt. Langzaam laat ze één been over de rand zakken. "Niet naar beneden kijken, Helena, niet naar beneden kijken..." Haar ander been volgt langzaam maar zeker. En nu? Laten zakken? Dat gaat niet. Helena trekt haar benen terug, probeert zich zo goed en zo kwaad als het gaat om te draaien zodat ze op haar knieí«n op het dak zit. Ze grijpt zich vast aan een dakpan die redelijk vast lijkt te zitten, en laat opnieuw een been naar achteren zakken. Nu haar andere been... Ze laat zich een stukje naar beneden glijden. Vervloek de jurk die ze nu aan heeft, maar het kan haar nu geen hol uitmaken.

Wanneer ze zo goed als helemaal op de regenpijp steunt/hangt, kraakt deze weer luid en begint van de muur te lossen, verzwakt omdat het een stuk mist waar Mairi was gevallen. Helena slaakt opnieuw een luide gil en trekt zich – waarschijnlijk het domste dat ze vandaag al heeft gedaan, en dat wil wat zeggen – terug het dak op. Weg van de regenpijp. Terug bij nul. Ze staat recht en loopt een paar meter er vandaan. En als ze nog niet in paniek was, is ze dat nu wel.

"Nee, nee, nee, nee, nee! Ik kan dit niet doen!" Hysterie alom. ~~Waar bijven die hete brandweermannen?!~~

OOC:: Ik kon dat laatste niet laten xD
De volgende post is ze eraf, I swear xO

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Mairi blijft naar Donovan kijken, om de een of andere reden verwacht ze dat hij nu totaal te reddende engel gaat uit hangen, omdat hij haar net zo onflatteus opgevangen heeft. En eerlijk is eerlijk, ze heeft zelf ook niet echt idee voor een oplossing en ze hoopt gewoon dat iemand dat wel heeft. Wanneer ze Donovan hoort roepen dat Helena zich moet laten zakken en hij Mairi daarop volgend een samenzwerende blik geeft kijkt ze hem even verbaasd aan. Gaat hij nog een keer proberen een vrouw op te vangen? Ze fronst even, maar kijkt dan naar de stok in haar hand. Ohja, zo kan het ook.

Met de stok van Helena in de aanslag gaat Mairi klaar staan. Serieus, hoe hip is het om met je eigen stok gered te worden? :') Mairi ziet hoe Helena gaat hangen en denkt onwillekeurig dat het netjes zou zijn als alle mannen nu even de andere kant op kijken, aangezien Helena een kort jurkje aan heeft en jurkjes ook altijd nog een klein beetje optrekken als je je armen helemaal omhoog steekt. Die gedachte vervliegt meteen als ze zichzelf eraan herinnert dat het zien van ondergoed niet echt belangrijk is in een situatie als deze. Hopelijk is Helena niet erg preuts, of zo.

Maar voor iemand í¼berhaupt de kleur van Helena's ondergoed heeft kunnen zien zit deze alweer terug op het dak. Mairi kijkt even kort opzij naar Donovan. Ze heeft eigenlijk geen idee of ze met de stok van Helena wel deftig kan toveren, maar goed. Er is geen tijd om daar ook nog over na te denken, hoewel het misschien beter was geweest daar over na te denken dan over Helena's ondergoed. Mairi schraapt haar keel om Helena een wat verlaat antwoord te geven op hoe zij beneden is gekomen. En een leugentje om best wil moet kunnen, toch?

"Ik heb me laten vallen! Gewoon springen..." roept ze, terwijl ze Donovan een 'vertel niet dat ik eerlijk gezegd per ongeluk van het dak afrolde'-blik toe werpt. "We vangen je wel op, no worries!" Het klinkt nu wel een beetje erg onbezorgd, maar Helena heeft er ook niets aan wanneer ze daar nog 5 minuten langer boven staat. Het dak kan elk moment instorten.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena kijkt Mairi vol ongeloof aan. Gewoon springen? We vangen je wel op? Is dit een soort van teambuildingtraining of zo?

"En hoe ga je dat doen?" begint ze ongelovig te ontwinden. "Mikken op mijn bewegend lijf met je staf en hopen dat je de kans van één op twintig kan benutten om me op tijd te kunnen bezweren voor ik te pletter stort tegen de straatste-" Helena stopt abrupt met spreken wanneer de grond onder haar voeten, het dak dus, gevaarlijk begint te bewegen. Ze zet vlug een stap naar achter om zich vervolgens terug neer te zetten, maar achter haar is het nog instabieler. Struikelend verliest ze haar evenwicht en valt met een harde smak neer. Ze voelt dat ze met grote snelheid van het dak begint te rollen en grijpt met haar handen naar elk plekje dat haar misschien nog enigszins houvast kan bieden, tot ze niets meer voelt, niets meer dan lucht onder zich, zwevend puin, en de snelheid waarmee ze naar beneden stort. Een luide gil weerklinkt uit haar mond. Dat was het dan. Zelfs geen tijd meer om je leven aan je ogen te zien voorbijflitsen.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Mairi luistert beledigd naar wat Helena voor antwoord geeft. Hoezo kans één op twintig, ze kan heus wel beter dan dat. Gepikeerd zet Mairi haar handen in haar zij. "Dat mens is serieus waar eigenwijzer dan wie dan ook in Sado, en dat zegt wat..." mompeld ze tegen niemand in het bijzonder, terwijl ze omhoog blijft kijken. Haar ogen houdt ze op Helena gericht, om die in de gaten te houden.

"Helena..." begint ze dan, maar voor ze kan gaan zeggen wat ze wilt zeggen hoort ze een akelig gekraak en geluid. Mairi ziet tot haar schrik Helena vallen en heft haar hand op. Voor haar ogen ziet ze een déjí vu, Helena begint net zo van het dak te rollen als zij daarstraks heeft gedaan. Mairi heft nu haar hand met de stok van Helena erin. De gil van Helena gaat diep door haar heen wanneer deze van het dak los komt. Ze heeft geen tijd om opzij te kijken, maar hoopt van harte dat Donovan hetzelfde gaat doen als zij.

"Aresto Momentum!" gilt ze, met de stok op Helena gericht.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

"Denk je dat ík ooit zou missen?", Donovan kijkt hautain omhoog als Helena zegt dat de kans maar klein is dat ze haar op een goede manier kunnen opvangen. Misschien was het ook wat beleefder om 'denk je dat wé ooit zouden missen', te zeggen, want Donovan twijfelt niet aan Mairi's tovertalent. Maar in het heetst van de strijd denk je toch vooral aan jezelf. Donovan althans. Maar hij denkt eigenlijk gewoon altijd aan zichzelf. Het komt ook niet meteen in hem op om gegeneerd de andere kant uit te kijken: dan moet Helena maar niet zo'n korte jurkjes dragen. En ja, om Nathan moet ze nu ook niet veel zorgen maken. Want Nathan is... Nathan. En door de rookpluimen valt er toch maar weinig te zien.

Helena die duidelijk dingt naar de hoofdprijs 'Treuzelaar van de eeuw', heeft zich nog steeds niet van het dak laten zakken. Iets dat Donovan langzaam maar zeker zijn ongeduld doet verliezen. Als Mairi nogal gevat Helena's volledige persoon in één woord samenvat moet hij onwillekeurig grijnzen. "Daar sla je de nagel op de kop".

Donovan blijft naar het dak turen in afwachting dat Helena het eindelijk in haar hoofd krijgt om naar beneden te gaan. Het is een beetje als kijken naar een aflevering van een of andere slechte politieserie: veel drama maar er gebeurt uiteindelijk niet veel. Dan helemaal uit het niets valt Helena plotseling. Donovan schiet recht, maar Mairi reageert gelukkig sneller dan hem. Hij gaat met een snelle stap naast haar staan bij de reling van het balkon, strekt zijn arm uit en roept eveneens:

"Aresto Momentum!"

Hij voelt een schok door zijn arm gaan alsof zijn staf een touw is waar Helena zich aan heeft vastgeklampt. Hij knijpt zijn ogen even dicht en opent ze dan, toch een beetje onzeker. Langzaam laat hij zijn hoofd over de reling hangen om te kijken of Helena nog in leven is.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Er gaat een gevoel van opluchting door Mairi heen. Even kijkt ze opzij naar Donovan, daarna stapt ze ook naar de reling om te kijken hoe Helena er aan toe is. Haar ogen rusten op het lichaam van het meisje, dat nu in het gras ligt. Dan zoeken haar ogen naar de anderen. Niet ver van hen vandaan zijn Liz en Syll, waarbij die laatste verbazingwekkend genoeg met zijn hoofd in de schoot van de eerste ligt. Chase staat nog op het afdakje en Selene is al een paar posts lang aan het vallen. Iedereen is het huis uit...

Wanneer ze boven zich gekraak hoort kijkt Mairi terug omhoog. Het rode stof komt haar tegemoet, maar al snel wordt dat gevolgd door dakpannen. Het gekraak wordt luider en dan begint het dak zich naar binnen toe in te storten. Een hoop kabaal klinkt er door de straat. Meer stof komt naar beneden en Mairi houdt haar hand voor haar ogen. Een paar seconden lang is er weinig te zien, maar dan wordt het weer wat meer helder. Gelukkig is het dak naar binnen ingestort, maar als ze niet snel weg zijn is de kans groot dat ze alsnog onder het puin van de rest van het huis terecht komen.

Mairi kijkt even opnieuw naar Donovan en dan naar Nathan, die er niet goed aan toe lijkt te zijn. Met de stok van Helena begint ze het balkon naar beneden te bewegen. Mairi kijkt weer naar Helena, die, nu ze opnieuw kijkt, wel erg stil lijkt te liggen. Bezorgd springt Mairi zo vlug ze laag genoeg zijn over de rand en loopt ze naar Helena toe. Ondertussen probeert ze haar stok te vinden, maar die lijkt niet in het gras te liggen. "Helena?" roept ze naar het lichaam in het gras.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena valt en valt, het gras komt steeds dichterbij. Al lijkt het minder snel te gaan dan oorspronkelijk. Toch blijft Helena doorgillen tot ze plat op haar rug op het gras valt. De pijn schiet overal naartoe. En dan is het stil. Helena blijft roerloos liggen, geschokt, starend naar de lucht, de grijze rook die tegen de schemerhemel afsteekt, de geel-oranje gloed van de vlammen, die nu goed zichtbaar zijn van buitenaf, het dak waar niks meer van overblijft. Onbewust van de mensen her en der in haar buurt, blijft ze naar de lucht staren, verbaasd dat ze nog leeft.

Ze hoort ver weg iemand haar naam roepen. Langzaam draaien haar ogen opzij, en worden de doffe geluiden om haar heen scherper. Haar zicht trouwens ook. Ze kan Mairi onderscheiden.

"Ik ben net van een dak gevallen... En ik leef nog..." mompelt ze, nogal onverstaanbaar. Ze kijkt Mairi aan. Helena begint het te beseffen. Langzaam drukt ze zich recht op haar ellebogen en kijkt Mairi recht aan. "We leven nog. Ik dacht dat ik-" maar meer krijgt ze er niet uit. De last valt bijna letterlijk van Helena's schouders en ze slaat in een oogwenk stevig haar armen in een omhelzing om Mairi heen. Huilend. Opnieuw.

"Ik dacht echt dat ik er geweest was..." huilt ze, terwijl ze trillend van de adrenaline haar gezicht verbergt in Mairi's schouder. Ook al kent ze haar nog maar enkele uren. Vastzitten in een levensbedreigende situatie schept iets.

"Bedankt..." fluistert ze gesmoord tegen Mairi.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Donovan laat zijn blik speurend over het gras glijden. Hij merkt dan het kleurrijke stof van Helena's jurk op. Ze ligt er nogal krampachtig uit, maar haar ledematen liggen er gelukkig natuurlijk bij en niet geknakt in een vreemde hoek. Donovan houdt zich zwijgend aan de reling van het balkon vast als Mairi het balkon terug laat zakken. Het gaat op een vervelende manier traag vooruit: als een lift die zijn beste tijd heeft gehad. Donovan heeft een zeer tegenstrijdig gevoel dat zich van hem meester maakt: langs de ene kant wil hij naar onder, weg van het huis dat elk moment kan instorten, maar langs de andere kant heeft hij helemaal geen zin om te weten te komen hoe het met de anderen gesteld is: voor hetzelfde geld zijn er zware gewonden gevallen, of erger nog...

Donovan kijkt Mairi na als ze naar Helena holt en dan beseft hij dat Nathan er ook nog is. Donovan bukt zich, voelt met de rug van zijn hoofd eens aan Nathans voorhoofd dat nog enigszins ongeschonden is. Het voelt nogal broeierig aan. Donovan probeert langs het lelijke hoofdletsel heen te kijken. "Kom. Weg hier", zegt hij zo bemoedigend mogelijk.

Donovan probeert Nathan omhoog te trekken, wat niet al te makkelijk gaat en sleept/ondersteunt hem naar een veilige plaats, enkele meters van het terras verwijderd. Donovan laat Nathan langzaam zakken en kijkt hem strak aan.

"Ik ga even naar Helena. Maak je geen zorgen, alles gaat goed met haar. Maar zij is de enige -oh de moeite dat Donovan moet doen om DAT te zeggen- dat medisch bekwaam is en ik ga ervoor zorgen dat ze je zo snel mogelijk komt helpen". Donovan zegt het traag en luid, hopend dat Nathan hem kan horen, want hij zag er echt niet goed uit. Donovan klopt voor de laatste keer dramatisch op Nathans half ondergekotste en bestofte colbertje alsof hij een of andere gesneuvelde soldaat is en hupt dan naar Helena toe.

Een beetje akward kijkt hij toe hoe Helena heel hard zit te huilen. Dan beseft hij dat hij Donovan Hastings is en die doet helemaal niet in akwardness. Donovan zet enkele stevige stappen in hun richting. Op het moment dat ze Mairi begint te bedankt, kucht hij eens (niet om duidelijk te maken dat hij ook wel duizend bedankjes verdient) en kijkt haar dan taxerend aan.

"Gaat het? Voel je je in orde? Heeft de spreuk geholpen?"

Half geí¯nteresseerd in Helena's welzijn, volledig geí¯nteresseerd in de bevestiging dat zijn spreuken subliem zijn.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Mairi ziet Helena overeind komen en het gevoel van opluchting versterkt. Ze glimlacht even flauwtjes naar Helena wanneer die haar aan kijkt en knikt even bemoedigend. Dat ze daar ooit levend uit zijn gekomen is voor haar ook nog steeds verbazingwekkend, maar Mairi heeft zich terug getrokken in haar 'alles is altijd oké' houding, waarmee ze mensen wat op afstand probeert te houden. En ergens schuilt de hoop dat Helena tijdens de val sommige delen van haar geheugen is verloren. Zoals het gedeelte waarin Mairi haar voorstelt om elkaar te vermoorden. Het gedeelte waarin ze het raam uit het dak knalde mag ze houden, want dat vindt ze stiekem dan wel weer heel erg cool.

Dan, ineens, is Helena wel heel erg dichtbij en staan ze in een stevige omhelzing. Geschrokken van die plotselinge aanval van 'besties' gedrag kijkt Mairi met grote ogen voor zich uit. En Helena huilt. En ze verbergt haar gezicht in haar schouder, waardoor die nat wordt van de tranen. Ongemakkelijk klopt Mairi op Helena's rug, terwijl ze om zich heen kijkt om te zien of ze op wat voor manier dan ook deze awkward situatie af kan wenden. Wanneer Helena bedankt fluistert klopt ze nog een keer op Helena's rug. "Ja, nou..." mompeld ze, terwijl ze er nog steeds niet over uit is wat ze met deze situatie aan moet.

Dan hoort ze de stem van Donovan niet ver van hen vandaan en ze slaakt een hoorbare zucht van opluchting. "Ik had het niet zonder Donovan hier gekund." zegt ze, terwijl ze naar Donovan even glimlachend aan kijkt. Ze klopt nog een keer op Helena's rug en duwt haar dan zachtjes doch dwingend een stukje van zich af, in de hoop dat Helena haar los zal laten en haar vreugdetranen over Donovans schouders laten druppelen. "Ik eh... Ik ga maar eens kijken of er nog iemand hulp nodig heeft... En of iemand mijn stok gevonden heeft." Mairi kijkt nogmaals speurend het gras af, in de hoop dat hij er zal liggen. Het komt niet echt in haar op haar stok met die van Helena te sommeren. Over de stok van Helena gesproken... "Oh ja, hier is je stok." zegt ze, terwijl ze verontschuldigend naar Helena glimlacht. "Die heb ik per ongeluk mee genomen in mijn val... Ik bedoel, mijn puur opzettelijk voorbereide en geplande val, natuurlijk." Zenuwachtig wendt ze haar gezicht af, nog steeds door het gras zoekend naar haar stok.

[RPG] The Blood of Sado

Wie is er online