Omdat Dorian geen feestbeest is en vandaag als levensmissie heeft de pijn voor Naomi te verzachten is de arme jongen druk bezig met het regelen van een fruitmandje en wat bloemen. Met een ontzettende brede glimlach komt hij weer bij de verpleegzaal aan. Surprise! Het bed is echter leeg. In eerste instantie trekt hij bleek weg en laat hij het fruit bijna op de grond vallen. Ze was dood! Wacht. Was er niet een feestje? Misschien was ze al ontslagen en was ze zo eigenwijs om naar een feestje te gaan. Alsof dat verstandig is. En dus gaat Dorian, die niet van plan was zijn neus op het feest te laten zien, toch richting het feestje.

Wanneer hij de hoek omslaat valt zijn oog op een paartje dat op de grond zit in een innige omhelzing. Naomi en Shawn. Shawn? Even scannen zijn ogen de gang, waar was Thomas? Hij bemerkt nu pas dat Naomi aan het huilen is, maar blijkbaar is Shawn er al om haar te troosten. Hopend dat niemand hem opmerkt schuifelt hij wat achteruit, terug de andere gang in. Hij vloekt zacht als er een appel uit de mand valt en door de gang heen rolt. Instinctief gaat hij erachter aan. Shawn en Naomi zijn blijkbaar weer los gebroken uit hun omhelzing en Naomi is alweer verdwenen. Hij hoort nog een deur dicht gaan, blijkbaar is ze weer terug naar het feest. Snel raapt hij de appel op en legt deze terug in de mand. Daar staat hij dan knullig met zijn bos bloemen en fruitmand, met alleen Shawn als gezelschap. Totaal niet op zijn gemak schraapt hij even zijn keel om zijn aanwezigheid kenbaar te maken. Hij had natuurlijk ook de tros druiven naar zijn hoofd kunnen gooien. Want waarom heeft Shawn die bepaalde X factor die hij niet heeft. Shawn lijkt echter ook niet bepaald in een goede stemming te zijn, dat of hij zat te mediteren. “Is Naomi…?” nevermind, hij gaat wel gewoon kijken. Op een bijna verlegen manier beent hij Shawn voorbij en opent hij de deur van het lokaal. Florence heeft zich dit keer ontfermt over Naomi. Naomi heeft niet naar hem gevraagd, ze is regelrecht naar het feestje gegaan. Ze laat zich troosten door Shawn. Ze heeft hem niet eens nodig, niemand eigenlijk. Waarschijnlijk heeft niemand behoefte aan fruit, tenzij ze er een cocktail van kunnen maken, maar omdat Dorian ook niet weet wat hij met de mand aan moet zet hij hem op de dichtstbijzijnde tafel neer. De bos bloemen legt hij ernaast, hij richt zijn hoofd weer richting de grond en loopt het lokaal uit.

“Thomas is een eikel” zo, het is eruit voor hij er erg in heeft. Voor een uitzonderlijke keer is hij het met Shawn eens. Want waar was zijn best friend middenin dit drama? Naomi zou hem nooit zien staan, hij was een vriend voor haar wanneer ze hulp nodig had met haar huiswerk, of omdat Thomas en hij vrienden waren.

Dorian komt langslopen en hij mompelt iets over Naomi. Shawn's wenkbrauwen schieten voor een fractie van een seconde omhoog - wat heeft Dorian precies gezien? - maar dan neutraliseert hij zijn gezicht weer. Wat maakt het ook uit. Dorian wacht verder niet op antwoord en haast naar het feestje. Shawn's ogen vallen op de spullen in Dorian's armen. Whatever.

Hij zou moeten opstaan en naar bed moeten gaan, maar hij heeft zijn twijfels over of hij in slaap zal vallen. Hij heeft echter niet lang de tijd om te twisten over het naar-bed-gaan VS. hier-blijven-wegrotten dilemma, want Dorian keert gauw genoeg weer terug met de declaratie dat Thomas een eikel is. Shawn's mondhoeken krullen omhoog, ondanks zijn slechte humeur. "Kom je er nu pas achter?" vraagt hij. Een klein deel van hem vraagt zich af waarom Dorian ineens zulke dingen zegt over zijn beste vriend. Maar hij heeft geen energie om zich te verdiepen in Dorian's psyche, en al helemaal niet om over Thomas na te denken.

Shawn gaat langzaam overeind staan. Plotseling stormt Matt het lokaal uit, maar in zijn dronken bui lijkt hij niet eens te merken dat er mensen staan, want hij loopt meteen weer weg. En dan verschijnt Enora. "Van je vrienden moet je het maar hebben, Shawn." ... yep. Hij loopt dichter naar Dorian en Enora toe. Een triest lachje hangt om zijn lippen. In een snelle beweging brengt hij zijn gezicht heel dicht bij dat van Enora, en dan kust hij haar. Als hij van haar los komt, haalt hij zijn schouders op. "Nu het nog kan," zegt hij zachtjes.

Hij kijkt naar Dorian en klapt hem op zijn schouder. "We weten dat Thomas een kwal is. Je kunt altijd switchen naar de goede kant, als je wilt." Shawn's afkeer jegens Dorian was altijd omdat hij Thomas' sidekick was. Anyway. Hij werpt nog een blik op Enora, en loopt dan naar de jongensslaapzalen. Tijd om te pitten, en deze dag af te sluiten.

Dorian haalt zijn schouders op “Ja” Want hij is een goede vriend, met veel vertrouwen. Teveel soms. Morgen zou hij Thomas vast al een stuk minder onaardig vinden, maar voor vandaag is hij er klaar mee. Een diepe zucht maakt Enora haar aanwezigheid kenbaar “Hoi” mompelt hij met een klein glimlachje. Ze zegt wat tegen Shawn, maar terwijl Dorian zich af vraagt of ze ruzie hebben voegt Shawn zich al bij Enora en kust hij haar. Whooo! Dorian draait zijn hoofd ontwijkend de andere kant op, alsof de gang muren heel erg enthousiast waren. Als Shawn zuignap Enora los laat, laat hij hem dat duidelijk blijken. Bij de klap op zijn schouder heeft Dorian het gevoel direct een paar centimeter kleiner te zijn. Argwanend kijkt hij van de hand op zijn schouder op naar Shawn “Juist ja. Nee dankje.” Eigenlijk wil hij zeggen dat hij Shawn namelijk ook een eikel vindt, maar dat durft hij niet.

En dan vertrekt hij weer. Rare gast. “Welterusten” murmelt hij sarcastisch. Goede manieren, wie had ze hier tegenwoordig nog. Enora was wel aardig, begrijp me niet verkeerd. Maar het was nogal ingewikkeld. Het vriendinnetje van Shawn, voorheen de crush van Thomas.