Noah Taylor

Waar Noah juist had verwacht dat Rose verbaasd zou zijn, is hij het die even met zijn ogen moet knipperen. Dit had hij niet verwacht. Hij weet eigenlijk niet wat hij dan wel had verwacht, zeker geen respons al was er ergens een klein beetje hoop. Maar eigenlijk had hij gerekend op een geschrokken reactie of een mep misschien? Niet een vrolijke kus op zijn wang met daaropvolgend een knuffel. Hij glimlacht even flauwtjes als hij zijn eigen toneelstukje terug krijgt. Punt is, het is geen toneelstuk! “Slaap lekker” mompelt hij als ze de deur dicht doet. Zodra de deur in het slot klikt vallen zijn mondhoeken naar beneden. Was hij zijn charme kwijt? Met een zucht laat hij zijn voorhoofd even tegen haar deur rusten. Het was veel erger, hij was een Jarrod voor haar. Een vriendschappelijk vriend. En dat is ook precies wat hij had gewild, maar nu was hij het type vriend geworden waar je je onmogelijk tot aangetrokken kon voelen. One of the girls bijna! Want Jarrod knuffelde ze ook omdat het veilig voelde, omdat er verdere geen emoties en gevoelens bij kwamen kijken. Thomas had die knuffelstatus ook, maar wel ook aantrekkingskracht. Zuur recht hij weer zijn rug en begint hij langzaam richting zijn eigen kamer te lopen. Volkomen afgeleid en weggezakt in gedachten over vriendschappen, aantrekkingskracht en Rose, veel Rose begeeft hij zich zijn kamer in. Bij de badkamer spiegel blijft hij even staan. Met een grom loopt hij verder en duikt hij uiteindelijk zijn eigen bed in. Vriendschappen en liefde waren ingewikkeld. Met een zucht keer hij zijn hoofd naar het plafond. Was Thomas maar hier.

Chase Alessia

Chase, die diep in zijn hart altijd een klein kind zal blijven, is al even op. Want er ligt sneeuw en de kerst komt er aan. Hoewel de waarschuwing van Leah nog vers in zijn geheugen staat begeeft hij zich toch naar de tussendeur toe. Die uiteraard nog niet van een slot voorzien is, laten we maar zeggen dat de monteurs aan het hof kerstvakantie hebben. Stilletjes duwt hij de deurklink naar beneden en opent hij dan langzaam de deur. Met zijn lippen strak op elkaar geknepen van concentratie loert hij even de slaapkamer in. Aah, ze slaapt nog! Zachtjes sluipt hij haar kamer in en opent hij haar kasten om daar een dikke lange winterjas uit te pakken en deze over een stoel te hangen. Een paar bontlaarzen erbij en de outfit is compleet, tenminste de basis is er. Zo onopvallend mogelijk laat hij zich met zijn rug op haar bed zakken. Nu zijn hoofd dicht bij dat van dat van haar is kan hij haar zachte ademhaling bijna tegen zijn gezicht voelen. Een moment lang neemt hij haar eens goed in zich op, de fijne contouren van haar gezicht en haar donkere haar dat sierlijk op het kussen ligt. “Leah?” fluistert hij zoetjes. En hoewel hij zich heel resoluut had voorgenomen de liefde tussen hun te negeren en nooit meer te flirten, is zijn benadering nu niet bepaald vriendschappelijk te noemen. Hij was in zijn kasteel, zijn thuis en de plek waar hij zich op zijn gemak voelde. En Leah en de kinderen waren hier bij hem. Er waren nog wat hindernissen te nemen, maar het is ook KERST. En Chase heeft zijn wilde haren en bijkomende streken nog niet verloren. Met een glimlach stopt hij nog een pluk haar achter haar oor “Le-“

“Chase ik zoek een borstel voor mijn haar” een jonge vrouw steekt haar hoofd om de hoek van de deur.

Chase tilt zijn hoofd iets op van het kussen, maar lijkt zich niet betrapt te voelen. “Shh” murmelt hij zachtjes “Pak die daar maar, op de toilettafel” hij wijst even naar Leah haar tafel vol spulletjes. Hij kijkt even toe hoe de vrouw inderdaad de kamer binnen loopt en Leah haar haarborstel ‘leent’. Als ze de deur weer achter zich dicht wil trekken zwaait hij even en vormt zijn mond een geluidloze ‘doei’. Met een zucht laat hij zijn hoofd weer op het kussen zakken “Leah, je moet opstaan” fluistert hij zachtjes.


Noah Taylor

Noah is nog niet zo blij met de sneeuw. Hij heeft het felle licht al opgemerkt en de gordijnen ruw nog verder dicht getrokken. Bij gebrek aan slaap is hij toch maar opgestaan om zich op te frissen. Eenmaal op de gang kijkt hij even van links naar rechts. Samantha of Rose. Bij nader inzien moest hij misschien eerst Bambi wakker maken voor het kerstontbijt. Niet veel later staat hij voor Jarrod zijn slaapkamer deur. Hard bonst hij op de deur "Sneeuwwitje! Doe eens open" hij zucht even ongeduldig. Dat hij hier nu voor Jarrod zijn deur staat is wel een dieptepunt. Maar hij mist mannelijk contact, hij mist eigenlijk gewoon Thomas. Flynn wekt daarbij teveel irritaties op, Dominic is de aartsvijand en dan blijft Jarrod weer over. Hij rolt even met zijn ogen opzij, mannelijk pff. "JArrod!" ongeduldig ramt hij nog eens op de deur.

Chase Alessia

Opnieuw krijgt hij een warm onthaal, met een flinke slok wijn op was ze een stuk toegankelijker. Toch laat hij zich niet volledig uit het veld slaan, hij glimlacht even. Zijn glimlach vloeit dan over in een geamuseerde grijns als ze haar armen over elkaar slaat. Niet onder de indruk van haar autoriteit rekt hij zich nog even uit en stapt hij dan erg traag van het bed af. “Ik heb wel gehoord dat het juist prettig ontwaken is” hij haalt zijn schouders op en trekt zijn kleding recht. Hoewel ze niet in beweging te krijgen lijkt te zijn pakt hij toch haar jas en houdt hij die voor haar open. Als het moet schuift hij ook nog haar laarzen aan haar voet. De winterse assepoester versie. Met een enigszins schuldige gezichtsuitdrukking houdt hij haar jas vast en knikt hij “Ik heb inderdaad de belofte gedaan niet meer gebruik te maken van de tussendeur.” Triomfantelijk haalt hij zijn schouders op “Maar,” er is altijd een maar. “Je weet hoe ik kan zijn, ik ben niet zo goed in het maken van beloftes. Ik verander nog wel eens van mening. De enige belofte die ik echt heb gemaakt is de beloftes tijdens onze trouwdag” Ja die wrijft hij er graag nog even in, alhoewel hij die beloftes inmiddels ook links heeft laten liggen. Leah was niet meer zijn vrouw.

Hij fronst even quasi streng zijn wenkbrauwen “Doe nu je jas aan of ik gooi je in je ochtendjas de sneeuw in” er volgt een charmante glimlach terwijl hij aanmoedigend haar jas op en neer beweegt.


Noah Taylor

Noah staat met een ongeduldige grimas te wachten op Jarrod, hij zucht dan ook klagend als eindelijk de deur open gaat. Naja open, op een minimale kier. Nieuwsgierig leunt hij nog even opzij in een poging te zien wat er verscholen gaat achter de deur. Misschien durft Jarrod zijn ongekamde haren niet te tonen. Het zal wel een stomme reden zijn. Eigenlijk wil hij niet eens weten wat hij voor hem verbergt, dit was sowieso een slecht idee. “Het is al 11 uur, je moet wakker worden. Want er ligt sneeuw en het is dus bijna kerst. En als traditie zullen we vanmiddag gaan jagen en we moeten nog cadeaus kopen in het dorp. Kortom, het worden drukke dagen. “ Hij zucht “Thomas en ik gingen altijd zelf de kerstboom omhakken. En ja daar hebben we personeel voor, maar Thomas genoot er altijd van. Dus nu ga jij mij helpen. Want ik ben het niet van plan in me eentje te doen.”