|
Geplaatst: wo dec 14, 2011 15:14
- Hufflepuff
"Zullen we dan maar?" zegt Tom in de richting van Cleo en Emily. En daarmee voegt hij de daad bij het woord en loopt richting de hal. Dit, in de hoop dat de anderen hem zouden volgen naar buiten toe. De eerste, echte schooldag en dan beginnen in de kassen. Tom had nu niet bepaalt groene vingers, dus of dit vak wat voor hem zou zijn.. denk 't niet Job! Maar spoedig, na de eerste week, zou het Tom wel bekend zijn welke vakken tot zijn favorieten zouden gaan behoren. Eenmaal in de hal, sloeg hij rechtsaf, hij vervolgde zijn weg richting de oude, zware deur waardoor ze gisteren nog naar binnen waren gekomen. Hij hield de deur open voor Cleo en Emily en wachtte op hen.
"Echt lang zal ik hem niet open kunnen houden in mijn eentje. Dus komen jullie nog of wat?" riep hij de meiden toe. Het gewicht van de deur begon al parten te spelen op zijn armen. Want Tom was klein van stuk voor een elfjarige, zodoende kon ie niet al te lang de deur blijven ophouden.
Callen Mac Duff - Ravenclaw
Callen merkt hoe Beth hem aanspreekt haar te volgen, waarna ze even later eenzelfde doet bij Thomas. Hij hield wijselijk zijn mond en wachtte af tot Thomas zich bij hen aansloot. Na even liepen ze dan eindelijk de Grote Zaal uit. Callen sloeg linksaf en begon de riante, grote trap op te lopen. Het vooruitzicht van de bibliotheek deed zijn tred versnellen. Alsof alle eerstejaars a.d.h.v. hun afdeling zich al stereotypisch zouden gaan gedragen, best curieus is dat. Terwijl aan de trappen maar geen eind leek te komen, waarbij ze her en der ook nog eens op een zwevend stuk trap terecht kwamen, passeerde Tom de ene, na de andere verdieping. "Wat zullen we doen, meteen naar de bieb? Eigenlijk wil ik wat ruimte in mijn tas maken voor al die boeiende en interessante boeken die we straks ongetwijfeld zullen tegen komen. Dus als jullie het niet erg vinden loop ik snel door richting de leerlingenkamer..." En zonder te wachten op een respons, het was louter een mededeling, versnelde Callen zijn tred tot snelwandelen.
Toen ie eindelijk de Ravenclaw toren had bereikt was Callen als gevolg daarvan wel even uitgeteld en bekaf. De arend stelde zijn raadsel ("Waar gaan verdwenen objecten heen?") en Callen pijnigde zijn hersenen. Hij antwoordde: "Zij gaan op in het niets, m.a.w. in volledigheid" en daarmee kon Callen zijn weg vervolgen. Hij spurtte de trap op richting de jongensslaapzaal en hield halt bij zijn eigen hemelbed. Callen wierp zijn tas over zijn schouder en die kwam met een zware plof terecht op het bed. Hij opende de tas en haalde alle boeken eruit die niet relevant waren (en behield alle boeken voor Toverdranken, Bezweringen en Gedaanteverwisselingen). De overige boeken deponeerde hij in zijn eigen hutkoffer. De tas ging weer dicht, hij wierp hem over zijn schouder en zo was Callen terug op weg naar de bibliotheek. Zo snel als zijn eigen benen hem konden vervoeren, begon hij aan de afdaling vanuit de toren naar de verdieping waar de bieb zich bevond. Al met al had het 7-8 minuten in beslag genomen, 7 minuut 43 seconden om (pietje) precies te zijn. "Daar ben ik weer, laten we gaan!" liet hij zich ontvallen tegenover Beth en Thomas.
_________________
Ek het gedink dat ek jou kon vergeet, en in die sagte nag alleen kon slaap, maar in my eenvoud het ek nie geweet dat ek met elke windvlaag sou ontwaak.
Laatst bijgewerkt door Harry, Ron & Hermione op do dec 15, 2011 15:32, in totaal 1 keer bewerkt.
|
|