Noah Taylor "Die hadden we wel ja, niet meer. Dus geen zorgen, de bomen zullen je niet opeten" hij grijnst even en haalt zijn schouders op
"Maar dit bos valt best mee, ik probeerde Flynn bang te maken" Hij knikt even naar het koppeltje voor hem, Flynn die 'dapper' voorop loopt met Sophia aan zijn zijde.
"Hartverwarmend" verzucht hij sarcastisch waarna hij kort grinnikt. Hij kijkt even opzij als Rose blijkbaar dacht dat ze naar het dorp gingen.
"Verkeerd gedacht. De heksen zijn dol op het bos, de natuur geeft ze immers de middelen die ze nodig hebben. Ze zijn zoals elk anders menselijk wezen, maar met extra's. De meeste beschikken niet eens meer over zoveel magie, al doen ze graag anders geloven. Ze zijn als een bedreigde diersoort naarmate er generaties passeren. Er zijn er nog maar enkele die puur zijn, in de meeste gevallen uitgehuwelijkt aan hun eigen soort om daarmee nog iets te behouden." In de verte klinkt nu het vage geluid van muziek en er schijnen zo nu en dan wat lichtjes tussen de bomen door.
"Geloof me, als je een 'echte' heks tegen komt dan zul je het instinctief weten" er rolt nu duidelijk wat afgunst naar boven
"krengen zijn het" Ja Noah zijn band met de heksen had wat pieken en dalen. Met de zogenaamde pure heksen kon hij het niet goed vinden, daar had hij zo zijn redenen toe.
Â
Op een open plek in het bos is het behoorlijk druk. Er wordt gedanst rond het vuur en gelachen. Noah weet al gauw wat stokjes te bemachtigen met daarop iets wat marshmellows lijken. Met groot enthousiasme deelt hij ze uit
"Je moet ze eerst warmen in het vuur en dan opeten. Elk stukje is uniek en je kunt aan de buitenkant niet zien welk effect het zal hebben." hij glimlacht en overhandigt ook Rose een stokje
"Thomas had er eens eentje waarvan hij een uur lang verliefd heeft rondgehuppelt en bomen geknuffeld. Of waarvan hij groen werd.