[RPG] At the other side of the world (8)

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose schudt haar hoofd wanneer hij vertelt dat hij het ze eerst wel verweten had maar dat het uiteindelijk niet hun schuld was. Ze snikt even wanneer hij haar over haar arm wrijft en zegt dat het niet haar schuld is. Ze kan het allemaal niet meer ophouden en het stroomt er uiteindelijk gewoon allemaal uit.

"Hij.. Hij.." hikt ze. Ze kan niet meer uit haar woorden komen, het komt dan ook meer als welkom wanneer hij een arm om haar schouders heen legt en ze zijn lichaamswarmte voelt wanneer hij haar tegen zich aandrukt. Een aangename warmte, waar ze op dit moment heel erg aan toe is, waar ze al die tijd al behoefte aan had. Wanneer hij haar nog steviger tegen zich aandrukt en haar zachtjes sust, kan ze zich er dan ook niet meer van weerhouden om zich er volledig aan over te geven. Voorzichtig graaft ze haar gezicht in zijn schouder en laat het dan maar gewoon gaan.
Het zachte snikken gaat over naar geluidloze tranen die over haar wangen blijven rollen, die Noah's kleding min of meer toch een beetje nat maken. Ze haalt even diep adem en probeert rustig aan toch een beetje te kalmeren en tot bedaren te komen.

Angel · Hotemetoot

Noah Taylor

Noah zijn vingertoppen glijden zachtjes over haar haren heen. Hij had nog nooit iemand zo getroost als nu. Tot zijn eigen verbazing gaat het hem niet eens zo slecht af, het gaat als vanzelf. Wanneer haar gesnik stopt kan hij nog altijd de warme vloeistof op zijn kleding voelen. Ze huilt nog steeds, maar het snikken is gestopt. Nu Rose nog afgeleid is neemt hij de kans om zijn eigen natte ogen wat droog te vegen. Voorzichtig leunt hij iets naar achteren in een poging haar gezicht te zien. "Je bent een puinhoop" glimlacht hij flauwtjes bij het zien van haar rode betraande wangen. Hij stopt haar nu klevende haren veilig terug achter haar oren en veegt met zijn duim de grootste druppels van haar wang. Nogmaals laat hij zijn vingertoppen over haar wangen glijden. Was het erg dat hij haar in deze toestand mooi vond, nu op dit moment. Alsof hij nog in een roes zit buigt hij iets verder naar haar toe tot zijn lippen een fractie van een seconde haar lippen raken. Bij die kleine minuscule aanraking laat hij haar abrupt los. "Ik.." See, hij kon niet troosten! "Ik haal wat zakdoeken, om je gezicht te drogen" Lichtelijk in paniek verdwijnt hij de badkamer in waar hij lades begint open te trekken. Eigenlijk kijkt hij er nauwelijks in, zijn gedachten zijn totaal ergens anders. Het was geen zoen, ze hadden elkaar nauwelijks aangeraakt. Ze waren gewoon te dichtbij, hun neuzen hadden elkaar net zo goed kunnen raken. Lichtelijk hysterisch grijpt hij naar een toiletrol waar hij veels teveel lagen wc papier af rolt. "Hier" zijn stem schiet een octaaf omhoog als hij de badkamer weer uit stormt. Ongemakkelijk haalt hij even wat wc papier langs haar wang, waarna hij het in haar handen duwt. "Je kunt het beter zelf doen" mompelt hij.

Machoefeltje · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** In my cosy little bed

Flynn dus. Romy knikt lichtjes op zijn woorden en glimlacht even kort als hij zegt dat ze hier veilig is. Ze hebben haar nog steeds niets misdaan, dus hij zal wel gelijk hebben. En ze is niet de enige mens hier.
Ze breekt een stukje van haar cupcake en steekt dat in haar mond.
Stil laat ze haar blik op de rest van de aanwezigen rusten die zich in de tuin bevinden terwijl ze op het stukje cake knabbelt. Ze had geen flauw idee over wat er zich allemaal had afgespeeld en had het enkel uitgelegd gekregen van Chase. Ze voelt zich een buitenstaander in heel deze situatie, hoewel Flynns aanwezigheid haar wel wat op haar gemak stelde, ze zat er tenminste niet nutteloos bij te zitten.

Ze kijkt opzij naar Flynn als die zegt dat ze maar eens uitleg moet gaan vragen aan de koning. Ze glimlacht eventjes flauw. "Dat heeft hij al uitgelegd. Ik blijf het verwarrend vinden. En raar."
Vervolgens breekt ze opnieuw een stukje van haar cupcake, dankbaar dat ze tenminste iets in haar handen heeft om zich een houding te geven.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Flynn kijkt quasi verbaasd als het meisje hem meedeelt dat Chase haar op de hoogte heeft gebracht. Damn, helemaal geen slechte koning.
'Tja...Wat is er tegenwoordig nog raar in deze wereld?' antwoordt hij met een mysterieus glimlachje.
Hij laat zich meer onderuit zakken en kijkt lichtelijk verveeld het terrein rond. Dit is het saaiste High Tea- gedoe ever. X.X Godzijdank zijn er cupcakes.

Flynn laat zijn handen op zijn schoot rusten en onderdrukt een zucht.
'Kom maar niet te dicht in mijn buurt. Voordat je bevalt van een drieling.'
Hij kan een grinnik niet onderdrukken en haalt een brede grijns boven.
Hah. Geniaal.

Margo · Professor **Woonplaats:** Mystic Falls

Daisy Pocock

Ze zijn op het kasteel. Alles rondom hen schreeuwt magie, sprookjes, rozengeur en maneschijn. En dat terwijl de werkelijkheid zo triest is. Daisy wil er soms zelf om huilen, maar als ze dan naar Rose kijkt, of nog erger, Noah, dan voelt ze zich schuldig dat zij denkt dat zij het zwaar genoeg heeft om in tranen kunnen uit te barsten.

Rose houdt zich sterk -meestal dan toch- maar Daisy weet wel beter dan dat. Haar zus is niet meteen het meisje dat uit het niets verliefd wordt. Wanneer Rose eindelijk aan zichzelf toegeeft dat ze verliefd is, heeft ze het erg te pakken. Thomas had haar hart. Daisy wil zich niet indenken hoeveel pijn het verlies haar moet doen.

Ze heeft het zelf de laatste tijd ook niet slecht gehad. Om de een of andere reden krijgt ze extraatjes op het kasteel en wordt ook Rose in de watten gelegd. Dat zal zeker wat te maken hebben met Chase als koning. Hoewel ze niet weet waarom hij hen zo graag heeft. Is het omdat hij ooit verliefd is geweest op mam?

'Hoi,' mompelt ze, terwijl ze plaatsneemt bij Romy en Flynn, maar niet meteen iets meer zegt dan dat. Ze zal wel passief een beetje meeluisteren, maar eigenlijk was ze liever op haar kamer gebleven om daar alleen wat rond te hangen. De sfeer is nog steeds deprimerend.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose kijkt Noah stilletje aan wanneer hij iets naar achteren leunt. Er gaat een waterig glimlachja vanaf wanneer hij zegt dat ze een puinhoop is, maar die glimlach vervaagt al snel. Ze blijft hem zwijgend aankijken, toch wel redelijk gekalmeerd nu. Ze voelt hoe zijn vingertopjes over haar wangen gaan, een poging tot het drogen van haar tranen. Ze heeft pas laat door dat hij opeens dichterbij staat dan zonet, pas op het moment dat ze een fractie van een seconde iets tegen haar lippen aan voelt, de zijne.
"Wa,-" Het komt er zachtjes en verstomd uit. Maar voor ze het weet is Noah al weg. Ze blijft hem dan ook staan nakijken, waarna het besef van heel de situatie langzamaan tot haar door begint te dringen. Snel veegt ze zelf langs haar wangen haar tranen weg, het was niet de bedoeling geweest om Noah als tissue te gebruiken.

Wanneer Noah weer terug is en in de weer gaat met het wcpapier, om het vervolgens in haar handen te duwen, kan Rose er toch niet meer tegen. Zachtjes begint ze te lachen. Ze veegt haar tranen met het wcpapier weg en bijt eventjes met een half lachje op haar lip, waarna ze hem weer aankijkt.
"Dankje." verlaat het dan ook haar mond. Ze blijft hem eventjes aankijken en wanneer ze merkt dat het straks nog als staren opgevat zou kunnen worden, lacht ze even lichtjes naar hem. "Voor het.. wcpapier. En alles.." Ze veegt nog even snel langs haar wangen. "Het was niet mijn bedoeling om.. zo.." Ze weet even niet wat ze met de toestand aan moet. "Nouja.." ze haalt even diep adem en haalt haar schouders vervolgens op.

Angel · Hotemetoot

Noah Taylor

"Er was een hoop niet de bedoeling" glimlacht hij flauw. De hele ruzie die eraan vooraf ging bijvoorbeeld, of het feit dat hij haar in een vlaag van verstandsverbijstering bijna had gekust. "In het vervolg weet ik je kamer te vinden" hij grijnst lichtjes "jij de mijne ook wel toch"

Hij legt zijn handen even op haar bovenarmen en wrijft er bemoedigend over heen. "zie ik je zo aan tafel?" hij glimlacht "Er zit nog wat mascara onder je oog. Ik wil niet dat ze denken dat ik je heb laten huilen" hij haalt zijn schouders op en grijnst lichtjes "Ik wil na Jarrod geen slechte reputatie krijgen" Hij loopt dan ook al naar de deur als hij zich bedenkt en weer terug naar Rose loopt. Spontaan slaat hij zijn armen om haar heen en geeft hij haar een korte knuffel. Dan haast hij zich de deur weer uit.

Op de gang fatsoeneert hij zijn haar een beetje en botst hij bijna tegen Jarrod op als hij de hoek om loopt. "..hoi, ik moet ook die kant op" logisch, Jarrod ging toch ook naar de high tea. In stilte loopt hij met de jongen mee en wrijft hij wat over de vochtige plek op zijn kleding ter hoogte van zijn schouder. "Rose moest huilen" verklaart hij "Niet dat ik haar aan het huilen heb gemaakt, ze moest huilen om..Thomas" Wat ongemakkelijk steekt hij zijn handen weg in zijn zakken.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Flynn neemt plechtig zijn kopje thee - die f*ckin roze is met bloemenbezetting als versiering - en doet lachend zijn pink omhoog. Net zoals het moet, kapuh.
'Jemig.' mompelt hij en neemt dan een slok. ' Nope, ik lust het nog steeds niet.'
Hij zet het kopje voorzichtig neer en kijkt er even naar. Roze... Zucht.
Zijn gedachte wordt stop gezet door Daisy die zich met een hoi bij hen zet.

Flynn slaat zijn ogen op naar haar met een kleine glimlach rond zijn lippen.
Zij had hij al een hele tijd niet meer gezien. Nou, in feite had hij haast niemand meer gezien de afgelopen week. Behalve Noah als die weer met een preek kwam aanlopen als hij iets verkeerd deed en Sophia als steuntje.
'Gaat het met je?' Hij kijkt haar vragend aan en grijpt de schotel met cupcakes om het aan haar te presenteren. Dan zou ze vast een cupcake nemen en ja zeggen omdat ze er door afgeleid is en dan moesten ze geen moeilijk gesprek aankaarten over gevoelens die ze allemaal de afgelopen week hebben gevoeld. Piece of ~~cake~~...Cupcake.

Margo · Professor **Woonplaats:** Mystic Falls

Daisy Pocock

Zonder het te weten, tuint Daisy helemaal in het plan van Flynn. 'Ja, dankje,' zegt ze dan ook, terwijl ze een cakeje neemt en wat van de thee drinkt -die Daisy overigens geweldig vindt. Als er iets leuk is geweest deze week, is het wel al het lekkers dat haar voorgeschoteld is. Dat heeft ze ook al wel gemerkt aan haar gewicht. Met andere woorden, het wordt tijd dat ze wat beweegt en calorieën verbrandt om al dat lekkere eten te kunnen blijven eten.

'Gaan we vandaag eens wat doen?' vraagt ze aan Flynn, niet zeker of hij dat wel weet, maar toch. De laatste dagen heeft niemand iets gedaan. Letterlijk. Enkel wat rondgelummeld of geslapen. En dat was oké. Voorlopig. Maar nu wil ze echt wat doen, haar gedachten wat verzetten. 'Het depressief zijn begint me stilaan te vervelen.' Ze neemt een grote hap uit de cupcake. 'Mmm, lekker,' mompelt ze er met volle mond achter.

'Hoi, trouwens,' begroet ze ook het nieuwe meisje. 'Ik ben Daisy.' Kwestie dat zij nu ook haar naam aan Daisy zou zeggen en dat ze kon vriendschap sluiten met iemand die niet emotioneel lijdt op het moment. Dat zou wel wat opluchting kunnen bieden.

Machoefeltje · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** In my cosy little bed

Romy is nog volop bezig met stukjes van haar cupcake te kruimelen en op te eten als Flynn plots zegt dat ze moet opletten dat ze niet bevalt van een drieling. Wat?
Romy kijkt verward op naar hem met grote ogen. "Wat? - Oh ja." Reageert ze dan als haar euro valt. God van dinges. Goden... Deze wereld was écht raar.
Desondanks moet ze wel eventjes lachen met Flynns opmerking. "Zo erg zal het wel niet zijn zeker?" Vraagt ze terwijl ze opzij kijkt.

Ze wordt afgeleid door een ander meisje dat bij hen komt zitten en hen begroet. Flynn mompelt ondertussen iets over zijn thee en Romy kijkt even bedenkelijk naar haar kopje dat ondertussen gevuld voor haar neus staat.
Flynn lijdt Daisy af met een schotel cupcakes om awkward gesprekken te vermijden en Romy is daar stiekem ook wel blij om. Aangezien ze niemand kende, weet ze niet echt hoe ze zich moet gedragen nu iedereen nog onder de voet is van de begrafenis.
Romy kijkt opzij als het meisje zich tot haar richt. "Romy." antwoordt ze. "Leuk je te leren kennen." Komt er een beetje onwennig en wat raar achteraan. Maar haar ouders hebben geleerd altijd beleefd te zijn, dat zal hier ook vast wel gelden. "Zijn jullie al lang hier?" Vraagt ze dan maar om de stilte een beetje te breken.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose glimlacht eventjes en knikt wanneer Noah haar vraagt of hij haar straks aan tafel zal treffen. Z'n woorden die volgen doen haar weer glimlachen, het is aardig van hem dat hij zo bemoedigend doet, dat hij uberhaupt zo aardig tegen haar doet, dat is ze zeker niet van hem gewend. Het doet haar glimlachen, Noah was wel okay, ook al was hij zich daar zelf misschien niet zo bewust van
Rose kijkt hem na wanneer hij naar de deur loopt, maar haar wenkbrauwen schieten even kort omhoog wanneer hij terug loopt en haar snel een knuffel geeft. Hij is echter al snel weer weg en laat haar verstomd achter. "Tot.. zo." zegt ze hem nog na.

Ze haalt even diep adem en loopt vervolgens naar het toilettafeltje toe om zichzelf even in de spiegel te bekijken. Ze heeft een beetje rode ogen, maar dat valt gelukkig niet al te veel op. Snel pakt ze een doekje om de uitgelopen mascara weg te vegen en fatsoeneert ze zichzelf. Ze blijft nog even naar haar spiegelbeeld kijken om zich mentaal voor te bereiden en bijeen te rapen. Vervolgens staat ze op en verlaat ze haar kamer om zich weer bij de rest te voegen.
In de verte ziet ze Noah en Jarrod lopen op de gang en ze besluit om zelf maar een verkortte route te nemen, waarna ze binnen vijf minuutjes terug buiten bij de high-tea is.

Eenmaal bij de rest neemt Rose plaats naast haar zusje. "Nou vooruit.. ik geef je wel een beetje gelijk, depressieve mensen zijn een beetje saai." knipoogt ze naar haar zusje. Ze glimlacht eventjes oprecht naar haar en haalt vervolgens nog even diep adem, waarna ze haar blik op het nieuwe meisje richt. "Ik ben Rose." stelt ze zichzelf ook snel voor. "Kan je me een cupcakeje geven, sis?" vraagt ze tussen het gesprek door aan haar zusje, terwijl ze zorgvuldig de blikken van haar moeder mijdt.

Alice · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Rapture

Jarrod Michaelis

Jarrod schrikt zich te pletter als hij ineens half omver wordt gelopen door Noah. Een Noah met rode ogen en een natte vlek op zijn shirt. De stilte voelt gelijk nogal awkward aan en Jarrod bijt op zijn lip. Stilletjes knikt hij, terwijl hij met Noah verder loopt. Die omweg was toch een slecht idee. "Thomas.. Natuurlijk.." Damn, waarom is hij zo slecht met deze situaties? Het is de eerste keer dat hij Noah tegen komt, sinds ze bij het kasteel aan zijn gekomen. En ook al heeft hij zo vaak nagedacht over wat hij kan zeggen, nu komt er alsnog niets uit.

Voorzichtig kijkt hij naar Noah. Ja, ze hadden het een beetje bijgelegd na alles wat er was gebeurd. Maar toch voelt Jarrod zich nog niet 100% op zijn gemak bij de prins. "Hoe.. Hoe gaat het met jou? Voel je je al iets beter?" Vraagt hij voorzichtig. Nice one, Jarrod. Die vraag was zwaar origineel. Not.

Lichtjes blozend, kijkt hij weer weg. "Sorry.. Natuurlijk gaat het niet echt beter.. Maar ik ben blij dat je mee.. naar buiten gaat.." Probeert hij wat stotterend.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Flynn kijkt op naar Romy als die vraagt of ze hier al lang zijn.
'Ik ben hier als laatste toegekomen. Ik ben hier zelf nog maar een tweetal weken ofzo. En ik heb al meer meegemaakt dan in mijn levensjaren in de gewone mensenwereld. Dus bereid je maar voor.'
Hij glimlacht bemoedigend naar haar en zet de schaal met cupcakes terug op tafel.
'Je zal het vast leuk vinden hier. Heb je nog familie zitten in de gewone wereld?' Hij zwijgt even en veegt een paar kruimels van zijn broek af.
'Mijn ouders zijn al enkele jaren dood. Moge ze in vrede rusten.' Hij maakt vluchtig een kruisteken. 'Dus...Ik heb niet echt een reden om terug te keren. Ik heb hier nu mensen die ik niet in de steek wil laten.' Hij zal maar geen naam noemen want hij voelt nu al het schaamrood omhoog kruipen.

Hij is dan ook lichtjes opgelucht dat Rose zich bij hen gaat voegen. Zo wordt de groep langzaam groter en groter en begint Flynn meer en meer het gevoel te hebben dat alles weer bij het normale aan het worden is.
Straks komen Thomas en Sammie aangerend en was dit allemaal een droom geweest. Nee. Toch niet.
Flynn zal de grote ogen waaruit de levenslust langzaam verdween van Thomas nooit vergeten.
Hij sluit zijn ogen even en probeert het beeld uit zijn gedachten te bannen.
Hij had nog tegen niemand verteld - behalve aan Sophia - over het moment met Thomas zelf, maar ze hadden allemaal zelf snel geweten dat Thomas dood was toen ze merkten dat Flynn de gave had overgekregen die als een witte gloed zich in zijn lichaam nestelde.

Flynn onderdrukt een zucht en kijkt op naar de drie meisjes.
'Heeft er iemand van jullie Sophia gezien?' Vraagt hij met een lichte aarzeling.
Komt ze niet opdagen omdat hij haar te veel druk op de schouders heeft gegeven door zijn hart aan haar uit te storten over wat er die nacht op het schip is gebeurd toen die zonk?

Machoefeltje · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** In my cosy little bed

Romy kijkt op als er zich nog een meisje bijvoegd bij Flynn, Daisy en zij. Ze stelt zich voor als Rose en spreekt dan Daisy aan als zus. De zus van Daisy dus... "Romy, moest je het nog niet gehoord hebben." Zegt ze met een lichte glimlacht.
Daarna kijkt ze naar Flynn die antwoord op haar vraag. Ze knikt als hij dus blijkbaar laatst toegekomen is voor haar. Wanneer hij vraagt of ze nog familie heeft in de gewone wereld, slikt ze en voelt ze een krop in haar keel.
"Mijn ouders... Ik weet niet hoe ze het stellen." Antwoordt ze vluchtig om niet te laten merken hoe hard ze hen eigenlijk mist.
Flynn verzekert haar dat ze het hier vast wel leuk zal vinden en zegt dat hij eigenlijk geen reden meer heeft om te terug te keren aangezien zijn ouders al een tijdje gestorven zijn. Ze knikt lichtjes en weet niet meteen hoe te reageren.
"Het spijt me van je ouders... Maar wel leuk dat je hier al je plaats gevonden hebt." Zegt ze en bijt op haar lip.

Ze neemt maar haar kopje thee om een beetje te drinken. De thee smaakt helemaal nog niet zo slecht als Romy begrepen had uit Flynns gemompel.
Stil vouwt ze haar handen rond het kopje thee terwijl ze er bedenkelijk instaart. Niemand verbreekt de stilte tot Flynn vraagt of iemand van hen Sophia gezien heeft. Hoewel Romy niet weet wie Sophia is, schudt ze toch maar uit beleefdheid haar hoofd. "Ik niet." Dit klinkt een beetje belachelijk, maar ze heeft tenminste iets gezegd.

Angel · Hotemetoot

Noah Taylor

Jarrod zijn vraag vind hij ondanks de vele keren dat hij het gehoord heeft niet erg. Zeker niet nu hij het net goed had bijgelegd met Rose. En het was Jarrod. Jarrod wist bij Noah toch een beetje een gun factor te krijgen. "Ja, ik dacht na zoveel dagen kan ik wel wat frisse lucht gebruiken." hij glimlacht even zwakjes en loopt rustig verder. "Jarrod.." hij kijkt de jongen even schuin aan "Je hoeft het niet te zeggen. Ik heb al die hoe voel je je blabla wel gehad. Dus doe geen moeite om de juiste manier te vinden om het te formuleren, die is er niet." beter voorkomen dan genezen nietwaar "Maar bedankt" [/b

Eenmaal buiten doet hij alsof Rose niet van tafel was gestormd en er geen heftige knuffelsessie was geweest. Oke hij moest niet overdrijven, maar toch. [b]"Hoi" begroet hij iedereen waarna ook hij plaats neemt aan tafel. Zijn thee is inmiddels koud dus trekt hij een nieuw kopje naar zich toe. Afgeleid pakt hij een gebakje en houdt hij behulpzaam het bordje aan Jarrod voor. Wel wat te dichtbij, hij duwt het bijna letterlijk onder zijn neus omdat Noah oogcontact maakt met Rose.

ooc: ik zeg slagroom gevecht!

[RPG] At the other side of the world (8)

Wie is er online