Bruce Borden - IllusionistBruce kijkt haar zwijgend aan. Zijn blik dwaalt opnieuw even af naar haar hand als ze het over de ring heeft. Hij besluit dan ook niet te vragen of ze waren gescheiden, wat erg ongebruikelijk was, of dat ze was weggelopen van huis. Hij vermoedt het laatste. Daarbij is het niet zijn plaats om haar daarover te ondervragen of op aan te spreken, sterker nog, hij wil zich niet mengen in een huwelijkscrisis. En toch zint het hem niet dat ze er nu bij is, welke redenen ze daarvoor dan ook mag hebben. 1, ze heeft sterke uiterlijke gelijkenissen met Sophie. 2, ze doet zelfs dezelfde act. 3, ...oke er is geen nummer 3.
"Sophie liep niet weg van haar problemen." mompelt hij. Sophie was niet bij het circus gegaan als een uitvlucht zoals vele dat wel deden. Maar omdat ze er intens van genoot. Oke, haar ouders waren nooit echt blij geweest met haar keuze. Hij had ze slechts één keer ontmoet en dat was de langste avond van zijn leven geweest. Hij zucht even. Kate bracht allerlei herinneringen omhoog die hij juist achter zich had willen laten. Hij klemt de pannen dan ook stevig in zijn hand als ze troostend haar hand op zijn legt. Stevig, omdat hij eerst de neiging had ze te laten vallen.
"Dat weet ik" fluistert hij met een toegevelijke zucht.
"Doe gewoon niks stoms" zijn ogen glijden even naar de plek schuin achter haar waar de paarden staan te grazen.
"En doe in godsnaam voorzichtig bij die..die..beesten" Hij zet de pannen weg en glimlacht dan voor het eerst die dag even opgelucht en oprecht.
"Opnieuw dan" grijnst hij flauwtjes. Hij pakt nogmaals haar hand en zoekt ditmaal niet naar de missende trouwring.
"Bruce" hij schudt even vriendelijk haar hand
"Aangenaam" Daarna gaat hij verder waarmee hij begonnen was, voordat het straks schemer zou worden en de bazin boos werd. Argwanend slaat hij een van de karren over, daar zat een net iets te grote huiskat in. Demonstratief begint hij te slepen met het tentzeil.