[RPG] Fantasy

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Yvaine gaat even na wat ze het beste kan doen en begint dan te blozen.

'Uhm, het makkelijkst is als je, uhm, gaat liggen.' en hevig blozend duwt ze Luc voorzichtig in een liggende positie.
In haar hoofd speelt zich even een klein scenario af (hé, ze is ook maar een vrouw... Met hormonen...) maar dan schud ze dat van zich af en concentreert ze zich op zijn kaak. Ze verlicht de pijn en herstelt de beschadigde spieren. Er is niks gebroken dus is haar healing in een wip gepiept.

Dan schrikt ze op als ze beneden een hoop kabaal hoort. Het is duidelijk het geluid van een hevig gevecht. Yvaine kijkt Luc angstig aan.

Michelle · Volleerd Tovenaar

'Waar heeft Jessa mijn wand gelaten?!' is het eerste dat door haar hoofd schiet als de eerste spreuk door de kamer vliegt en de stoel in de hoek versplintert.

Medea had de mannen amper opgemerkt totdat ze She-dwarf opeens haar stem hoorde verheffen en een grote groep vriendjes van de bruut binnen kwamen vallen. Al snel was Eric van haar zijde verdwenen en in haar ooghoek zag ze Isra ineen zakken.

"Waar is in godsnaam mijn toverstok?!" sist ze tegen zichzelf terwijl ze haar blik snel door de kamer laat gaan. Super, dat maakte haar ook totaaaal niet duizelig.

Een rode lichtstraal vloog net langs haar oog af en ze keek verschrikt naar de man die hem haar kant op had gestuurd. Oh, super. She-dwarf kon er wel drie keer in en tegenstelling tot haar grote vriendin leek hij Medea wel te zien zitten. Als schietplank, wellicht zelfs avondeten, je wist het nooit in Sarth. De gretige blik in zijn ogen deed haar snel achter haar stoel duiken. Geen toverstok en een gigantische, sadistische moordenaar. Slechte combinatie.

De zware fauteuil was plotseling weg en knalde hard tegen de muur naast haar. "En nu heb ik ook geen schuilplek meer," gromde ze zacht tegen zichzelf terwijl ze de bruut langzaam dichterbij zag komen. Ze kroop weer overeind en nam een paar stappen achteruit. "Jessa, waar is mijn vervloekte stok?!" riep ze luid. Waar was Jessa in godsnaam? "Iemand mag mij wel helpen nu," voegde ze eraan toe toen haar rug de achterste muur raakte.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

De man eindigt na een rake klap bewusteloos op de grond. Eric strekt zijn vingers een keer terwijl hij nog steeds met woedende blik naar de man blijft kijken. Dan ziet hij vanuit zijn ooghoek iets gebeuren en snel draait hij zich om. Uit zijn wand flitst een rode lichtstraal en de man die Medea belaagde vliegt met een knal tegen de muur een paar meter verder op. Snel stapt hij op Medea af en gaat voor haar staan.

"Alles in orde?" Vraagt hij vlug over zijn schouder.

Een van de mannen bij de deur schiet een vervloeking hun kant op, maar Eric spreekt op tijd een schildspreuk uit.

"Sectumsempra." vuurt hij vervolgens terug.

Eric kijkt om zich heen en moet concluderen dat ze duidelijk in de minderheid zijn. Zowel Isra als Furie liggen op de grond. En de overige mensen in de herberg waren duidelijk geen partij voor deze groep mannen.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh heeft niet echt de tijd om rond te kijken hoe het de rest vergaat. Ze ligt nog steeds op de grond en de man kijkt haar met een beestachtige grijns aan. De gehele situatie bevalt haar niet. Bijns kruipend, alsof zij zijn prooi is komt hij dichterbij en het gevoel van angst stopt ze weg. Als hij te dichtbij komt en bijna bovenop haar kruipt schopt ze naar boven toe. Ze raakt zijn kaak en zo snel als ze kan staat ze op.

"Protego!" roept ze als ze ziet dat de andere man een spell op haar af stuurt.

De spell kaatst af en Caleigh doet een paar stappen achteruit. Op de achterste man stuurt ze een verlammingsspreuk af en op de 'leider' besluit ze een heel wat gevaarlijkere spell af te vuren. Even kijkt ze hem aan met een minachting in haar ogen.

"Sectumsempra," zegt ze dan.

Snel kijkt ze rond, ze zijn gewoon in de minderheid en Caleigh vraagt zich even af waar al die mannen vandaan komen. Ze kunnen wel wat meer hulp gebruiken, de rest dan, Caleigh zou nooit toegeven dat ze het niet alleen kan. Als ze ziet dat Isra op de grond ligt en een man zijn wand op richt is ze eerder en binnen enkele seconden vliegt de man tegen de muur aan.

"Isra, gaat het?" roept ze naar haar om zeker te weten dat Isra niet zojuist is vermoord.

Verderop ziet ze Eric bij Medea staan, maar Caleigh gokt dat Medea alle hulp van Eric kan gebruiken. Ze ziet niet eens of Medea wel een wand heeft. Vanuit haar ooghoek ziet ze een man zijn wand richten en schiet er een straal uit zijn wand, richting Eric en Medea. Zonder dat ze het zelf doorheeft richt ze haar eigen wand.

"Protego!" roept ze.

De spell die Eric of Medea had moeten raken ketst af op haar schild en even slikt ze. Waarom deed ze dat?

OOC:: In HP7 hebben ze laten zien dat je met protego ook anderen kan beschermen en niet alleen jezelf. Dat doet Caleigh dus, wauw...

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Simon grijnst even kort om Benicio's opmerking. Hij kijkt opzij naar het paard van Benicio en schudt een klein beetje met zijn hoofd. Het dier had al voor wat opvallende situaties gezorgd. Simon knikt, ja, een reserveplan is geen slecht idee. Of de man betrouwbaar was geweest zouden ze hopelijk snel genoeg ontdekken.

Wanneer ze de stad binnen rijden trekt Simon de kap van zijn mantel verder over zijn hoofd, zodat zijn gezicht nauwelijks nog te zien is. Hij was geen stadsmens en zou het waarschijnlijk nooit worden en vaak probeerde hij liever te doen alsof hij er helemaal niet was. Gelukkig blijkt het rustig in de nauwe straatjes en rustig laat Simon zijn paard doorstappen. Zijn blauwe ogen schieten over de huizen en winkels, op zoek naar een plaats om te slapen.

Uiteindelijk valt zijn oog op een gebouw aan het einde van de straat. Een oud houten bordje beweegt wat mee op de wind en Simon kijkt even opzij naar Benicio en vervolgens weer terug naar het gebouw, dat er tot zijn opluchting een herberg lijkt te zijn. Een flauwe glimlach speelt om zijn lippen. "Eindelijk, rust..." mompeld hij en hij spoort zijn paard aan, nog niet wetend dat de rust nog even op zich zal laten wachten.

Nu de herberg nog maar een stukje van hen verwijderd is laat Simon zijn paard halt houden. Hij knijpt even zijn ogen samen, het lijkt druk te zijn in de herberg. Zou er een feestje zijn? Een zucht ontsnapt aan zijn lippen. Great, zal je zien, nog geen rustige slaapplaats. Wanneer hij echter beter kijkt merkt hij dat het er in de herberg helemaal niet zo gezellig is. Een grote groep mannen en een klein groepje jongere mensen... Simon fronst als hij lichtflitsen ziet. Het jonge groepje lijkt zwaar in de minderheid. Zouden dat...

Met een snelle en voor zijn doen impulsieve beweging trekt hij zijn boog en een pijl van zijn rug. Een klein moment van twijfel overvalt hem, maar hij verwerpt het en legt de pijl in zijn boog, nog altijd op zijn paard zittend. Geroutineerd spant hij de boog aan en het volgende moment schiet de pijl door de lucht, door de openstaande deur, langs het hoofd van een donkerharig meisje dat op de grond zit, in de rug van een man die wat verder naar achter staat en die net zijn wand op wil heffen om een spreuk op wie dan ook af te vuren. Hij ziet hoe de man met zijn handen naar voren grijpt en dan op de grond zakt. Simon kijkt dan op zij naar Benicio.

"Volgens mij hoeven we niet langer te zoeken..." zegt hij met een brede grijns.

Tengaar · Schoolhoofd

Yvaine vraagt Luc om achterover te gaan liggen en zachtjes duwt ze hem plat op het bed. Hij ziet dat ze begint te blozen en besluit niets te zeggen om haar niet nog ongemakkelijker te laten voelen. Hij voelt hoe ze op een zachtaardige manier zijn kaak herstelt. Luc had in zijn leven nog niet veel met healers te maken gehad. Meestal was het op een houtje bijten om de pijn te doorstaan, dus bevalt het hem wel.

" Dankje" zegt hij terwijl glimlacht naar haar. Zijn kaak voelt al een stuk beter. Als er van beneden een hoop lawaai komt gaat Luc rechtop zitten. Hij kijkt naar Yvaine die een angstige blik in haar ogen had gekregen.

"Hmm, zo te horen moet mijn zij even wachten." zegt hij tegen haar en staat op van het bed. Hij pakt zijn mantel en zijn sjaal en zorgt dat alles op zijn plek zit en loopt richting de deur.

"Misschien kun je beter boven blijven." zegt hij tegen Yvaine als hij naar haar omkijkt. Terwijl Luc over de gang loopt hoort hij nog meer lawaai. Het zou hem niets verbazen als één van zijn groepsgenoten er weer een zooitje van heeft gemaakt. Als hij de trap afloopt ziet hij over en weer spells vliegen en ja, het was een zooitje in de herberg. Snel scant hij de ruimte en de groep bleek duidelijk in de minderheid tussen een stel kleerkasten die er uitzagen als nietsnutten. In de deur opening staan ook twee figuren, maar die lijken nogal buiten dat plaatje te vallen.

Niet ver van de trap ziet hij Jessa staan, die niet heel tactisch in de buurt van een kleerkast staat. Luc besluit haar kant op te sprinten. Hij steekt een dolk in het rechter schouderblad van de man en duwt hem met alle kracht opzij. Veel effect heeft het niet maar genoeg om hem uit balans te brengen. Kort grijpt hij naar zijn zij en kijkt met een wat moeilijk blik naar de vrouw.

"Ga je mee" vraagt hij aan Jessa. Zonder echt te wachten op antwoord pakt hij haar arm en snelt richting waar Eric en Medea zijn. Hij leidt Jessa naar Medea en gaat daarna zelf naast Eric staan.

"Hi, waar hebben we dit aan te danken?" vraagt hij hem.

ooc: Just to be clear, Luc komt pas naar beneden nadat Caleigh Eric en Medea helpt en dat Simon zijn boog gebruikt.

Michelle · Volleerd Tovenaar

Medea, half verscholen achter Eric's rug, kijkt verbaasd Caleigh's richting in. Dat had haast oprechte hulp geleken, maar al snel viel haar de geschokte uitdrukking op She-dwarf's gezicht op. Blijkbaar was het geen uitgedacht plan geweest.

"Ha, misschien heb je toch indruk gemaakt!" sist ze in Eric's oor, een lach in haar stem.

Vanaf de trap ziet ze opeens een waas van rood haar hun kant op komen en ze springt op Jessa af. "Waar is in godsnaam mijn toverstok?!" roept ze paniekerig. Haar tasje had ze bij zich, die had Jessa niet af weten te krijgen toen ze Medea de nacht ervoor naar bed had gebracht, maar haar stok had daar op het moment niet in gezeten. Uit voorzichtigheid had Jessa die uit Medea's broekzak gehaald en op haar nachtkastje gelegd.

Medea vloekt zacht en kijkt even angstig naar de trap. Luc en Jessa hadden het gered, dus het zou haar ook lukken. Ze graait even diep in haar tas, neemt een diepe zucht en fluistert, "Op hoop van zegen dan maar." Ze geeft Eric slechts een seconde waarschuwing voordat ze richting de trap sprint. "Dek me!" Ze gooit de Dungbomb richting de deur en na knal hoort ze hard gevloek. In haar ooghoek ziet ze een rode flits op haar afkomen.

ooc: ja ja, het gaat even lekker ruiken in de herberg.
Nederlandse naam van Dungbomb... is?

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

De schildspreuk die hem en Medea beschermt, laat hem verbaasd een paar seconden naar Furie kijken. Hij had de aanval te laat zien aankomen, maar de redding helemaal niet. Eric heeft echter niet veel tijd om hierbij stil te staan, want alles in de kroeg raast door. Vanuit de deurpost is er een man die de belager bij Furie neerschiet en ook Luc, hoewel deze vast niet helemaal opgeknapt kon zijn in zo'n korte tijd, kwam de trap af en snelde zich met Jessa zijn kant op.

"Het leek me beter voor het groepsgevoel om maar weer eens een ouderwets gevecht aan te gaan, dan een avondje doorhalen met de drank." Zegt Eric met een grijns naar Luc, terwijl hij nog een vervloeking wegvuurt.

Zonder gekkigheid, hij was blij dat Luc er was, want de mannen leken maar niet te minderen.

"Laten we er maar vanuitgaan dat ze inziet dat we toch al in de minderheid zijn." zegt hij tegen Medea.

Als ze hem om dekking vraagt kan hij haar niet tegenhouden, maar haar wel de dekking geven die ze vraagt. De rode flits die op haar afschiet, vangt hij met een schild op en hij vuurt een spell af op de man die haar had beschoten.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio stuurt met moeite zijn paard achter dat van Simon aan en ze arriveren bij een herberg waar aardig wat aan de hand blijkt te zijn. Zou het... ? Benicio springt van het paard af en gaat naast Simon staan. Hij kijkt over zijn schouder naar binnen en grijnst. Hij knikt bij Simons opmerking.

'En het ziet er naar uit alsof ze wel wat hulp kunnen gebruiken,' zegt hij er achteraan. 'Zullen we?'

En Benicio trapt de deur helemaal open, zodat het ding bijna uit z'n voegen tegen de muur klapt. Benicio vuurt een snelle serie spells af of een paar van de mannen die duidelijk niet echt hele vreedzame bedoelingen hadden. Hij beweegt naar het midden van de herberg en rent langs een dame met lang donker haar die net een schildspreuk uitspreekt. Hij knipoogt naar haar.

'Weest blijde en verheugt u - redding is hier!' roept hij de groep leeftijdsgenoten toe, terwijl hij een van de kerels volledig uitschakelt door deze met een flinke Stupefy het raam uit te laten vliegen. Hij houdt niet zo van man-tot-man gevechten, maar zolang hij het een beetje elegant kan houden en, nog veel belangrijker, zelf niet gewond raakt, vind hij het nog best leuk.

Afbeelding

Isra staat hijgend op en ziet hoe Caleigh de man die voor haar stond met een spreuk tegen de muur laat vliegen. Ze vraagt Isra vervolgens of het gaat.

'Prima,' gromt Isra, terwijl ze de man, die nu op de grond ligt, nog een trap na geeft. 'Niks te klagen.'

Ze wil zich weer in het gevecht mengen wanneer er plots een man die vlak bij haar stond, klaar om te vechten, een pijl tussen de schouderbladen ontvangt. Isra kijkt op en fronst - was er iemand in de groep die met pijl en boog vocht in plaats van met een wand? Dan ziet ze twee jongemannen in de deuropening staan, waarvan eentje een boog in handen heeft. De andere springt naar binnen en mengt zich in het gevecht, met een knipoog naar Caleigh. Isra snuift. Die weet duidelijk niet waar hij aan begint. Als de tweede jongeman zijn komst vervolgens aankondigt als redding, schampert ze.

'Als jullie onze zogenaamde redding zijn mogen jullie wel iets beter uit je doppen kijken,' zegt ze, terwijl ze een spell afvuurt op een man die achter de jongeman stond, klaar om hem zijn keel door te snijden.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh begrijpt nog steeds niet wat ze zojuist heeft gedaan. Waarom had ze dat gedaan? Gelukkig wordt ze afgeleid door het feit een jongen haar voorbij rent en naar haar knipoogt. Serieus, waar dacht die gast aan op een moment als dit? Ze kijkt naar Isra die alweer staat en het lijkt redelijk goed met haar te gaan. Caleigh kan een lichte grijns niet onderdrukken als Isra de jongen vertelt beter uit te kijken en daarna het bewijs geeft door de man achter hem te vervloeken.

"Redding in deze dagen is niet meer wat het is geweest," zegt ze dan tegen Isra.

Ze kijkt even snel rond, Medea rent naar de trap en Eric dekt haar. Luc en Jessa staan nu bij Eric. Ze schud haar hoofd, die redden zich wel. Caleigh richt zich op de overgebleven mannen en ze stuurt verschillende kanten spells uit, al is het maar om ze af te leiden. Als ze eerlijk is heeft ze geen idee wie er nog bij de groep hoort en wie er in de herberg waren toen dit allemaal begon. Een groene straal mist haar met een halve meter en ze vloekt even. Waar kwam die spell vandaan? Welke bastaard durfde die op haar af te vuren? Als een man grijnzend op haar af loopt weet ze genoeg.

"Protego!"

Haar schild beschermd haar voor een tweede spell en dan gaat ze meteen over op de aanval.

OOC:: Laten we maar richting einde gevecht gaan [A]

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Simon knikt, maar Benicio is al naar binnen. Opnieuw legt hij een pijl in zijn boog en richt die op een van de kleerkasten. Wanneer hij de pijl laat gaat schiet die in het dikke been van de man. Simon hoort hoe de man brult en ziet hem omdraaien. Met een snelle beweging gooit hij de boog op zijn rug en trekt hij zijn wand tevoorschijn. Dit kan nog leuk worden... Afwachtend wat de man doet houdt Simon zijn wand omhoog. Hij was nooit de beste geweest in spells en er waren eigenlijk maar een paar spells die hij voor een duel echt goed kon. En om nou in de eerste minuten dat je de groep ziet waarbij je je aan wilt sluiten een Unforgivable Curse te gebruiken is misschien niet het beste idee, hoewel hij er ook daar maar één van, écht goed kan.

Simon grimast en duikt op zij, achter de muur. Door het raam kijkt hij naar binnen en hij ziet de man richting de deur strompelen, terwijl er allerlei spreuken langs zijn hoofd suizen. Wanneer de man naar buiten stapt grijnst Simon. "Petrificus Totalus!" De man valt neer en Simon rent tevreden dat de spreuk gelukt is naar de deur en stapt over het lichaam. Vanuit de deuropening stuurt hij wat lamstralen op kleerkasten af, maar hij weet er niet één te raken. Vloekend stapt hij naar voren.

Met zijn wand in de aanslag zet Simon een stap naar binnen en op dat moment voelt hij een vuist tegen zijn kaak. Uit evenwicht gebracht zet Simon zijn hand tegen de muur. Dan ziet hij opnieuw de vuist van de man zijn kant op komen. En of het slim is, een dun mager mannetje tegen een goed gespierde vent, valt te betwijfelen, maar Simon duikt met een vlugge beweging naar beneden en beweegt hij zijn hoofd naar voren in de buik van de man. Hij hoort de man grommen en voelt dan hoe hij op de grond belandt. Vanuit zijn ooghoek ziet hij de man zijn wand richten. Snel grist hij een pijl tevoorschijn en komt hij overeind met de punt omhoog gericht. Met een harde beweging boort hij hem in de borst van zijn tegenstander en dan hoort hij de man naar lucht happen, vlak voordat hij naar voren valt. Op Simon. Hulpeloos murmelend zoekt Simon naar zijn wand, die net buiten handbereik op de grond ligt. No way dat hij die man zonder hulp van zich af krijgt.

Michelle · Volleerd Tovenaar

Medea stuurt een vage grijns over haar schouder naar Eric terwijl ze de trap op sprint. Ze had geen idee of hij het zag, maar het was het gebaar dat telde. Haar ribben begonnen pijnlijk te bonzen en ze moest enkele keren met haar ogen knipperen voordat haar zicht weer helder werd, maar al snel stond ze veilig in haar kamer.

Ze zag onmiddelijk haar toverstok op haar nachtkastje liggen, plain in sight. "Hoe ben ik daar in godsnaam zomaar langs af gelopen vanmorgen?" moppert ze tegen zichzelf terwijl ze haar stok van het kastje grijpt en weer richting de trap stormt. Ze had tijdens het laatste gevecht al damsell in distress gespeeld en dat was ze niet nogmaals van plan. Niet dat ze zichzelf nou zo geweldig vond, maar ze vond het toch wel prettig om enig ego over te houden. Ze kon moeilijk Eric, Isra en She-dwarf alles laten doen, stel je voor.

Onderaan de trap kijkt ze vluchtig de kamer door. Eric, Jessa en Luc leken redelijk veilig. She-dwarf en Isra zagen er chagrijnig uit - vooral Redhead leek uit haar humeur - maar de situatie zag er redelijk gecontroleerd uit. Er liepen nog zo'n drie onbekende figuren rond waarvan er één een boog vast had. Ze had in haar ooghoek, voordat ze haar wand was gaan halen, wel wat pijlen zien vliegen richting hun tegenstanders, dus ze besloot dat hij wel oké zou zijn. Maar medieval much?

Medea rolt met haar ogen en fixeert vervolgens een van de laatste wizards met een donkere blik. Ze hield niet van Tarantula's en ook niet van evil wizards en al helemaal niet van sadistische bruten en ze was alle drie in overvloed tegen gekomen de laatste dagen.
Met een voorzichtige blik naar haar groepsgenoten richt ze haar toverstok op de donkergeklede man. Niemand zag haar. "Avada kedavra," sist ze. Het voelde fout, iemand zo ontzettend graag dood te wensen, maar ergens ver weg gaf het haar ook voldoening. Retributie voor wat zij de laatste dagen door had gemaakt.

De groene straal raakt haar tegenstander vol in zijn borst.

Ze kijkt nog even de ruimte door, maar kan zo snel niet zien of iemand had opgemerkt wat ze had gedaan. En... lag daar Bowman nou onder een van hun nieuwe anti-vriendjes?

Tengaar · Schoolhoofd

Luc lacht als hij het antwoord van Eric hoort, maar kruip een beetje ineen van de stekende pijn in zij. Met een wat pijnlijke blik kijkt hij daarna Eric weer aan.

"Sorry ik kan nog niet echt lachen, Yvaine heeft nog geen tijd gekregen om naar mijn zij te kijken." zegt hij vervolgens tegen hem. "Mijn kaak voelt wel een stuk beter moet ik zeggen." Luc kijkt de ruimte rond hoe hij kan helpen, maar Medea lijkt haar eigen plan te trekken en trek een sprintje naar de trap. Hij kijkt haar na terwijl ze een Dungbomb gooit en naar boven verdwijnt.

"Great." mompelt hij en trekt zijn sjaal nog wat hoger op. Ondertussen heeft Luc ook zijn wand erbij gepakt en vuurt wat onschuldige aanvalsspreuken door de herberg, in de hoop een beetje de boel op te ruimen. In zijn ooghoek kijkt hij naar Eric naast hem. Hij leek er geen problemen mee te hebben de vervloekingen veelvuldig te gebruiken. Niet dat Luc daar iets op tegen heeft, het is gewoon niet zijn stijl.

Luc haalt kort zijn wenkbrauw op als er een idioot binnen staat die zegt dat hij ons wel komt redden. Hij staat te ver om werkelijk iets te zeggen en Luc is het ook zeker niet van plan. Laat hem voorlopig nog maar in zijn eigen wereld, op deze manier overleeft hij het toch niet lang. Geamuseerd kijkt hij toe hoe Isra en Caleigh in het gezelschap zijn van de idioot.

Het andere figuur, de gene met de boog, lijkt een stuk nuttiger te zijn. Hoewel, Luc ziet nu aan hoe één van de giganten op hem belandt en hij lijkt niet ver meer te komen. Ach, misschien is het het waard om hem te helpen. Hij voelt even aan zijn zij, dat gaat hem nooit alleen lukken. Luc kijkt naar Eric en knikt even.

"Zullen we?"

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Het gevecht begint een hele andere kant op te gaan als er plotseling vanaf verschillende kanten groene flitsen voorbij schieten. Eric ziet hoe Medea nog net haar wand laat zakken. De tweede groene flits kwam van de tegenpartij en woedend doet Eric een stap naar voren. De flits had Furie net gemist, en hij richt zijn wand.
De spreuk die hij wilt uitspreken blijft echter achterwegen. De woordenwisseling in de grotten lag plotseling weer helder in gedachten en ze leek het misschien ook wel zelf te kunnen oplossen.

Verderop heeft de man met de boog het moeilijk en Eric knikt naar Luc. Iedereen die tegen deze mannen vocht was voor nu in ieder geval het hulp bieden waard.
Samen met Luc stapt hij op de mannen op de grond af en met een zwaai met zijn wand laat hij de kolos van de boogschieter afzweven. Met een korte ruk gooit hij het levenloze lijf tegen de muur aan. Dan steekt Eric zijn hand uit om de man overeind te helpen.

"Mooie tactiek." zegt hij met enig sarcasme

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh is volop in gevecht met de man die haar had geprobeerd te vermoorden. De spells vliegen alle kanten op en er is pure woede op haar gezicht af te lezen. Ze heeft amper oog voor wat er om haar heen gebeurd. De man heeft het moeilijk met haar spells te ontwijken, terwijl het lijkt alsof Caleigh slechts een kinderspelletje speelt. Met gemak krijgt ze de controle in het gevecht en heeft ze alle stappen door van de man.

"Expelliarmus."

Ze ontwapent de man en behendig vangt ze zijn stok op. Even kijkt ze hem aan met een kille blik en de angst in de ogen van de man wordt groter. Alsof hij weet wat er nu gaat gebeuren. De twee woorden liggen al op haar tong, klaar om te worden uitgesproken en klaar om de man te vermoorden. In een ogenblik realiseert ze zich dat zij met de laatste man vecht. Ze is nog de enige die duelleert met iemand. In een seconde veranderd van gedachte. Touwen springen uit haar wand en binden de man stevig vast, dat de touwen in zijn vlees snijden deert haar niet. Dan kijkt ze rond. Er zijn weinig overlevenden.

"Dus... je leeft nog..." begint ze dan tegen de man met een duidelijke minachting, "Vertel ons maar eens waar dit hele gevecht om ging en wat jullie van wie dan ook wilden. Zo niet... ach, je weet wel wat er dan gebeurd."

Ze glimlacht even, een glimlach die weinig goeds betekent.

"Laat me alsjeblieft in leven!" jammert de man als hij de jonge vrouw aankijkt, zijn gezicht staat vol angst, "Ik weet van niets! Ik wilde gewoon een gevecht en hij had gehoord dat hier een groep mensen was die moesten worden vermoord! Hij zei dat we zouden worden beloond als we jullie zouden vermoorden!" Angstvallig knikt hij naar de dode man die het worod had genomen. Hij hoopt dat de vrouw hem gelooft en vrij laat. "Ik heb een vrouw en kinderen, het spijt me! Laat me alsjeblieft gaan." Nog nooit was hij zo bang geweest voor een vrouw. Maar zij en de rest van de groep waren zoveel sterker dan verwacht, alsof ze alles konden.

Caleigh trekt haar wenkbrauw lichtelijk op als de man doodsbang reageert en smeekt voor zijn leven. Ze weet niet zeker wat ze van zijn verhaal moet vinden. Ze kan zich prima inbeelden dat mensen hun dood willen hebben, maar hebben ze al zo snel de aandacht weten te trekken? Ze kijkt even de groep rond, onbewust blijft haar blik een seconde langer op Eric gericht, maar dat merkt ze zelf niet eens.

"Wat doen we met hem en de informatie?" vraagt ze dan.

Als dit gevecht naar de groep was gericht, mag iedereen meebeslissen. Dan weet ze zeker dat ze later geen commentaar krijgt. Of spijt.

OOC:: Dat was de laatste man [A] Dus ja, wat gaan we doen? XD

[RPG] Fantasy

Wie is er online