[RPG] Fantasy

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric geeft zijn paard de sporen, en laat hem zo snel mogelijk wegrijden van de plek des onheils. Hij hoort de stem van Jessa, maar door de snelle vaart van Aeolus verstaat hij haar woorden niet.
De snelheid, de herrie die de wind maakt en het feit dat ze steeds verder weg van de anaconda's rijden, maken Eric langzaam aan iets rustiger. Hij had zijn wand achter gelaten, het was zijn schuld dat hij niets voor Medea had kunnen doen. Maar wat hij nu deed, was voor Jessa. Ze moest daar weg.

De bossen worden al snel een stuk minder diep en komt Cinn in zicht. Eric laat Aeolus echter geen vaart minderen en rijdt met enorme vaart uiteindelijk de stad in. Bij de herberg stapt hij af en helpt Jessa met afsteigen. Met zijn vrije hand bind hij de teugels van zijn paard vast en loopt dan samen met Jessa naar binnen.
De herberg is vrij rustig en Eric begeleidt Jessa naar een van de vrije stoelen, achter in de herberg, bij de open haard. Hij wacht totdat ze zit. Ze lijkt helemaal te trillen en is duidelijk nog steeds helemaal overstuur.

"Ik ga een kamer voor je regelen." Zegt hij uiteindelijk.

Eric loopt terug naar de herbergier om de kamers voor de komende nachten te regelen.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh wilt ergens ook niet weten hoe Luc weet hoe hij Fiendfyre moet gebruiken en ze schud haar hoofd. Als Eric ervandoor gaat met Jessa besluit ze niet te twijfelen en volgt ze. Luc wilt toch later volgen en in een hoog tempo gaat ze richting Cinn. Als de stad in zicht komt ziet ze Eric nog de stad ingaan, zonder snelheid te minderen. Zelf mindert ze wel snelheid, maar na goed te kijken heeft ze al snel de herberg gevonden die Eric lijkt te hebben uitgekozen. Op haar gemak zet ze naar merrie in de stal en verzorgt haar even. Dan haalt ze zelf diep adem en besluit de herberg in te gaan.

Ze ziet Eric bij de herbergier staan en ze gokt dat hij de kamers regelt. Als het niet naar haar zin zou zijn dan zou ze dat later regeln. Ze neemt plaats op een barkruk en kijkt even naar de klok. Het was nog geen middag en ondanks dat ze de gebeurtenissen van net graag zou willen wegdrinken, besluit ze dat het niet verstandig is om dit te doen. Bij het meisje achter de bar besteld ze een kop thee en een ontbijt. Voor nu is dat het beste. Ze kijkt even op naar Jessa, maar ze heeft niet het idee dat zij de juiste persoon is om haar te troosten en ze richt zich weer op haar kop thee.

OOC:: Het is nog ochtend, even voor de duidelijkheid [A]

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Yvaine wordt door Simon omhoog geholpen. Ze kijkt hem dankbaar aan.

'Bedankt. Het gaat wel. Maar laten we maken dat we wegkomen.' zegt ze met een stem waaruit de angst nog in door klinkt.
Ze klimt op haar paard en in eerste instantie gaat Luc er ook op zitten maar dan springt hij er weer vanaf.
Yvaine is het er helemaal niet mee eens dat Luc van haar paard afspringt.
Maar ze heeft absoluut geen tijd om te discussiëren want er komt een vuurslang op hen af. Meer dan nog een bezorgde blik naar hem sturen kan ze dus niet doen.
Ze keert haar paard en rent voor haar, en haar paard, leven. Ze durft niet om te kijken om te zien wat er met Luc gebeurt en hoopt vurig (woordgrap

) dat ze hem snel terug ziet.
Ze gaat de anderen achterna op weg naar Cinn

[...]

Als Yvaine met de rest bij de herberg in Cinn aankomt valt er een zekere last van haar af. Ze hebben het overleeft. Maar dan denkt ze aan diegene die het niet heeft overleeft. Er springen tranen in haar ogen, maar ze wil zich groot houden voor de groep. Dit vraagt om een ouderwets potje huilen in een kussen op een zacht bed. Ze loopt ze achter Eric aan die kamers voor hen aan het regelen is. Ze wil zo snel mogelijk een kamer hebben om zichzelf in slaap te huilen.
Met een verstikte stem vraagt ze aan Eric om een sleutel zodat ze weg kan.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Zodra de herbergier hem komt helpen, vraagt Eric om meer dan voldoende kamers. Hij had geen flauw idee wie er behoefte had aan privacy en wie er juist behoefte had aan gezelschap. Als de herbergier hem de sleutels overhandigd, bestelt hij wat te drinken voor Jessa en wacht totdat hij de beker krijgt.

Met de sleutels in zijn ene hand en een beker hete thee in de andere draait Eric zich om. Enigzins verbaasd om het feit dat er wel mensen terug zijn, maar niemand zich echt om elkaar lijkt te bekommeren geeft hij Yvaine een sleutel als ze hem erom vraagt. Wat verderop zit Furie aan een kop thee. Eric schudt zijn hoofd en loopt terug naar de stoel waar hij Jessa heeft achtergelaten. De sleutels legt hij op de tafel neer en gaat op de stoel naast haar zitten.

"Hier," Zegt hij tegen haar terwijl hij haar de beker aangeeft "probeer wat te drinken."

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio zit in een grote zetel naast het haardvuur. Zijn boerenknol stond op stal en zijn tas lag vergeten op de grond. Hij staart wat in het haardvuur terwijl hij wacht tot de herbergier zijn kroes mede komt brengen. Hij kijkt wat om zich heen en ziet hoe de verschillende leden van de groep op verschillende manieren met het verlies van een groepslid om gaan. Benicio had Medea niet goed gekend (helemaal niet, eigenlijk), dus schok en walging zijn bij hem meer aanwezig dan verdriet en rouw. Hij hoopt dat Simon hem snel gezelschap komt houden.

Afbeelding

Isra is wat langer bij Vaskur in de stal gebleven en komt als een van de laatsten de herberg binnen. Ze ziet Yvaine net naar boven vertrekken, Eric bekommert zich om Jessa, Caleigh zit in haar eentje aan de bar en Benicio bevindt zich bij het haardvuur in de buurt.

Ze smijt haar tas op de grond en klimt naast Caleigh op een barkruk. Ze zegt niets en bestelt niets bij de herbergier. Ze zit slechts op de barkruk en staart voor zich uit.

Na een paar stille minuten, opent ze haar mond.

'Ik dacht dat ik dood zou gaan.' zegt ze tegen Caleigh, zonder haar hoofd te draaien. Haar stem is zo zacht dat enkel Caleigh haar woorden kan horen. 'Ik dacht dat we allemaal dood zouden gaan. Is het slecht van me dat ik het bijna als geluk zie dat we alleen Medea zijn verloren?'

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh merkt wel dat Isra naast haar komt zitten, maar omdat Isra zelf niets zegt, besluti Caleigh ook haar mond te houden. Ze neemt net een slok thee als ze Isra hoort praten. Ze slikt haar thee door en knikt even lichtelijk. Toch blijft ze nog enkele minuten stil.

"Nee Isra," begint ze dan zachtjes, zodat alleen Isra het hoort, "Het is niet slecht van je. Want hoe slecht het ook klinkt, het is de waarheid. We mogen van geluk spreken dat we 'alleen' Medea zijn verloren. En als het niet de anaconda's waren geweest, dan was het wel het fiendfyre van Luc geweest."

Ze neemt nog een slok van haar drinken en zwijgt even.

"Dit zal niet de laatste keer zijn dat we iemand verliezen..." gaat ze dan verder op nog steeds een hele zachte toon.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa kijkt naar de handen op haar schoot en merkt dat ze nog steeds ontzettend trillen. Ze haalt een paar keer diep adem, maar het helpt niet. Het beeld van de slang die Medea opat blijft haar achtervolgen.

Ze hoort het geluid van metaal op hout en kijkt even op. Sleutels... Eric legt sleutels op tafel. Ze kijkt hem aan en ziet dat hij iets te drinken voor haar heeft. "Dankje..." mompelt ze, "Das... lief van je..." Ze pakt het glas aan, niet wetend wat er in zit. Door haar trillende handen knoeit ze het één en ander over haar jurk heen. Geweldig... Nu denkt ie echt dat ik helemaal niets kan. Ze neemt een slok en kijkt Eric dan even aan. Ze voelt dat ze weer begint te huilen. Verdorie Jessa, wees nou niet zo'n zwakkeling... "Sorry..." mompelt ze, terwijl ze haar tranen wegveegt.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Isra is blij dat Caleigh haar niet belachelijk maakt om haar voor haar doen extreem gevoelige opmerking - wanneer Isra zich blootgeeft voelt ze zich ontzettend kwetsbaar.

'Nee,' antwoord ze op Caleighs laatste opmerking.

Ze bestelt een kop sterke koffie bij de herbergier en terwijl ze wacht tot haar drinken arriveert, draait ze zich een kwartslag op haar barkruk om half over haar schouder de herberg in te kijken. Ze ziet hoe Jessa zit te huilen en hoe Eric haar probeert te troosten. Soms wou Isra dat ze net zo makkelijk als Jessa haar emoties aan anderen kon tonen.

Ze draait zich weer terug en ziet dat haar koffie er is. Ze neemt een slok en negeert het feit dat het nog veel te heet is en het dus haar tong verbrandt.

'Misschien moeten we... afscheid nemen. Van Medea. Als groep.'

Isra schrikt bijna van haar eigen woorden en neemt nog een slok van haar koffie.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Simon is ook in de herberg aangekomen. Zijn paard heeft hij op stal gezet. Vermoeid wrijft hij in zijn ogen. En de dag was nog lang niet voorbij... Hij duwt de deur van de herberg open en loopt naar binnen, waar een groot deel van zijn metgezellen al aanwezig is. Simon kijkt even kort de kamer rond en loopt dan naar de bar, waar hij een koffie bestelt. Cafeïne is wat hij nodig heeft, de dag kan moeilijk erger worden, maar wie weet wat hij in zijn bed aan zal treffen... Een beetje energie op doen kan geen kwaad.

Wanneer Simon de koffie gekregen heeft loopt hij naar Benicio, die bij de haard zit. Oké, als hij in zo'n zetel gaat zitten is hij zeker zo in het land der zandmannen. Maar goed. Bij Benicio gaan zitten is wel wat hem nu de beste optie lijkt. Met een zucht laat Simon zich dus toch in die zetel tegenover Benicio vallen. De aangename warmte van het haardvuur is verbazingwekkend geruststellend. Loom laat Simon zijn ogen even dichtvallen. Wanneer hij ze weer opent kijkt hij Benicio aan.

"Well, dat was... Enerverend." zegt hij met een grimas op zijn gezicht. "Ik ben wel toe aan vakantie." vervolgt hij dan met een flauwe grijnzend, in een poging het wat luchtig te houden. Hij heeft niet echt behoefte aan een zwaar gesprek op dit moment... Simon denkt even aan Medea en aan de slang die voorlopig geen maaltijd nodig heeft. Dat had hij zelf net zo goed kunnen zijn. Simon zakt wat onderuit in zijn stoel en neemt een slok van de hete koffie.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh weet zelf ook niet zo goed wat ze moet zeggen en ze neemt nog een slok van haar thee. Als Isra dan voorstelt om afscheid te nemen van Medea, als groep kijkt ze op. Caleigh heeft geen idee hoe ze hier op moet antwoorden. Medea en zij stonden niet bekend als vrienden in de groep en ergens heeft Caleigh het idee dat als ze gezamelijk afscheid zouden nemen het eerder verkeerd zou overkomen dan goed.

"Ik weet het niet," zegt ze na een wat lange stilte, "Ik heb eigenlijk geen behoefte om dat met de hele groep te doen... Maar dat ben ik."

Ze draait zich weer om naar de bar en wat afwezig neemt ze een slok van haar thee. Eerlijk gezegd wilt ze het voorval zo snel mogelijk vergeten dan eraan herinnerd te worden. Als ze haar thee op heeft staat ze op.

"Sorry Isra, ik moet me even opfrissen en kunnen nadenken," zegt ze dan, "Als er nou iets gebeurd van afscheid nemen met de groep, laat het me dan weten..."

Ze loopt naar Eric en Jessa toe en zonder ze te storen, pakt ze één van de sleutels. Ze loopt naar boven toe, zoekt het kamernummer op en als ze de deur opendoet ziet ze dat het een eenpersoonskamer is. 'Gelukkig,' denkt ze. Ze sluit de deur, doet deze op slot, gooit haar spullen op het bed en loopt gelijk door naar de badkamer. Het enige wat ze nu wilt is een hete douche.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric blijft met gemengde gevoelens naar Jessa kijken als ze wat van haar thee morst en daarna huilt. Hij schudt zijn hoofd als ze haar excuus maakt. Hij moest het haar vertellen. Het was zijn schuld dat Medea er niet meer was.

"Nee.." Hij twijfelt, richt zijn vloer even naar de grond, maar kijkt dan Jessa weer aan. "Het was.."

Eric stopt als hij iets hoort. Als hij even omkijkt ziet hij Furie met een sleutel weglopen. Hij zucht een keer en kijkt Jessa dan weer aan. Nee, het zou haar niets helpen als hij nu zijn falen aan haar zou opbiechten.

"Het was een vreselijk ongeluk.. En je hoeft je niet groot te houden." Hij staat op en steekt zijn hand naar haar uit. "Kom, dan breng ik je naar boven."

[...]

Na een douche, een scheerbeurt en een wat verlaat stevig ontbijt verlaat Eric de herberg. Hij had Jessa naar haar kamer begeleid en hoewel hij wist dat ze nog steeds overstuur was, had hij haar toch alleen gelaten. Hoeveel hij haar ook wilde helpen, er was niets wat hij kon doen. Hij wist niet de juiste woorden, of actie, om haar verdriet weg te nemen. Misschien dat rust haar nu meer kon helpen.

De straten in Cinn waren druk en rumoerig, waar Eric ook vooral behoefte aan had. Terwijl hij via wat smalle straten uiteindelijk in de richting van de markt loopt, bekijkt hij de verschillende kleine zaakjes. Zijn grootste prioriteit was om vervanging voor zijn wand te regelen. Zonder kon hij niets, maar hij zou niet met minder dan perfect genoegen nemen.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Na een lange, hete douche en schone kleding te hebben aangetrokken is ook Caleigh vertrokken uit de herberg. Ze moest iets te doen hebben zonder dat ze herinnerd wordt aan wat er is gebeurd. Ondansk de drukte van de straten in Cinn lukt het haar niet. Ze bekijkt winkeltjes, proberend haar gedachten ver bij de groep vandaan te houden. Uiteindelijk beland ze in in de buitenwijken van Cinn. Hier is het rustiger, maar ze merkt het amper. Ze is zo in gedachten verzonken dat ze niet eens de spell die, per ongeluk, op haar af wordt gestuurd totdat ze wordt geraakt.

[...]

Caleigh weet één ding zeker, de dag kan als absurd worden beschreven. Daar waar ze vanochtend nog zelfverzekerd rond kon lopen voelt ze zich nu ongemakkelijk en raar. Terwijl ze het kleine winkeltje instapt merkt ze een duidelijk verschil. Ze kan de oudere vrouw achter de balie recht in de ogen aankijken. Ze draait haar hoofd weg en loopt naar een rek toe. Het belangrijkste wat ze nu nodig heeft zijn nieuwe broeken, want haar oude kan ze nu wel weg gooien. Ze zucht even en plotseling voelt ze een paar ogen in haar rug boren. Snel kijkt ze om en een maar al te bekend persoon staat er buiten het winkeltje. Geschrokken doet ze een stap achteruit en kijkt snel de winkel rond om een andere uitgang te vinden. Als ze weer naar buiten kijkt is hij verdwenen.

"Nu begin ik zelfs te hallucineren, het kan gewoon niet," probeert ze zichzelf toe te spreken.

OOC:: Lekker vage post :')

Tengaar · Schoolhoofd

Dit is niets voor hem, dit is niets voor Luc. Hij heeft de verloren tijd geprobeerd in te halen door hard door het landschap heen te gaan. Om zijn groepsgenoten in te halen. Nu slentert hij oververmoeid, wat verdwaasd en slingerend dronken door de straten van Cinn. Nee dit was niets voor hem, om openbaar dronken te zijn. Überhaupt dronken, maar de lange wandeling heeft hem aan het denken gezet. De realisatie wat er met Medea was gebeurd is harder aangekomen dan hij had verwacht en bij de eerste en beste café is hij aan het drinken geslagen.

Nu vervolgt hij zijn weg richting de markt. Eigenlijk is hij op zoek naar de herberg, maar met het vinden daarvan heeft hij nog niet veel succes. De rumoerige stemmen massa klinkt vervaagt in zijn oren en de mensen massa die voorbij zijn ogen flitsen doen hem ook niet veel goed. Luc besluit even stil te staan en de concentreren. In de verte ziet hij iets wat hem bekend voor komt. Hij knijpt zijn ogen fijner om beter te kunnen zien en herkent dan Eric die over de markt heen loopt. Een brede glimlacht verschijnt op Luc zijn gezicht. Met een hoop tempo loopt hij naar de man toe.

"Eric!" schreeuwt hij uit terwijl hij als een best buddy een arm om zijn schouder gooit. Enkele mensen kijken verbaast op, maar lopen snel door.
"Je leeft" zegt hij met een brede glimlach en minder volume in zijn stem.
"Wat denk jij, zou Medea het ons daarboven vergeven dat we haar niet hebben kunnen helpen. Dat ik haar niet heb kunnen redden?" vraagt hij terwijl hij met de vrije hand naar boven wijst en de andere arm nog steeds op Eric zijn schouder ligt.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Net als Eric de deur van de wandshop wilt openen, hoort hij een bekende stem zijn naam roepen. De arm van Luc om zijn schouder doet hem even uit balans brengen, maar hij herstelt zich snel en glimlacht even als hij de alcoholwalm ruikt.

"Luc, jij ook geloof ik." Zegt hij. Luc brabbelt wat verder en zijn glimlach verdwijnt.

Hij bedenkt zich dat hij degene is die zich schuldig zou moeten voelen dat hij Medea niet heeft gered. En niet Luc. Luc is echter overduidelijk meer dan slechts aangeschoten en Eric heeft niet de behoefte om in deze staat aan Luc te bekennen dat het voorval vooral aan hem te verwijten is.

"Als het echt zo werkt, dat mensen daarboven ons zouden moeten vergeven, dan zou ik hier geloof ik niet meer staan.." Zegt hij tegen Luc.

De dronken man leunt zwaar op zijn schouders en buiten voor de winkel trekken ze een hoop bekijks. Eric schudt zijn hoofd, maar legt zijn hand dan toch op de deurknop.

"Ik moet hier even naar binnen.. Als je even wacht, gaan we erna samen nog een stevige borrel halen."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh heeft een tijdje in het winkeltje rondgehangen en kleding gepast. Als ze zeker weet dat ze tot rust is gekomen en zeker weet dat ze zich maar wat inbeeldde loopt ze naar de kassa toe. Ze betaalt de drie broeken, waarvan ze er één aanheeft. Haar oude broek laat ze achter in de winkel. Als ze buiten is kijkt ze de straat even rond, ze ziet geen bekende gezichten en het gevoel dat ze bekeken wordt lijkt ook weg te zijn. Op haar gemak loopt ze door de straten van Cinn die steeds weer drukker en rumoeriger worden.

Ze probeert het onzekere gevoel wat ze heeft te negeren. In haar hoofd gaat ze de gebeurtenissen in Cinn af. Ze werd geraakt door de spell van een kind, iets wat vreemde gevolgen had. Waar ze normaal klein was geweest, was ze nu plotseling héél groot. En alsof het geluk van de wereld even haar kant stond, was zijn moeder gespecialiseerd in het lichaam op magische manier veranderen. Caleigh wilde niet eens denken aan het idee dat niemand de spell ongedaan kon maken. Ze schud haar hoofd even, ondanks dat ze de vrouw had verteld dat ze redelijk klein was, had de vrouw besloten dat langere benen haar beter zouden staan en in plaats van haar normale 1.62 was ze nu langer geworden. Ze gokte dat haar lengte nu zo'n tien centimeter langer was. En het voelde raar en ongemakkelijk.

Ze loopt door een steegje heen om een drukke straat te vermijden en terwijl ze nog wat in gedachten is voelt ze een hand haar schouder pakken. Geschrokken draait ze zich om en voordat ze ook maar de kans krijgt om een reactie te geven voelt ze hoe de vuist in aanraking komt met haar gezicht. Door de kracht van de klap valt ze achterover op de grond. Haar achterhoofd komt hard in aanraking met de stenen en ze kreunt even zachtjes. Het gezicht van haar aanvaller had ze in een flits gezien, maar voordat ze de kans krijgt om te hopen dat het een ander was worden haar haren stevig vastgepakt en eraan getrokken. Als ze haar ogen opent kijkt ze recht in het grijzende gezicht van iemand die ze niet tegen wilde komen.

"Ik had het kunnen weten," gromt ze zachtjes.

Zijn donkere haren waren langer dan ze kon herinneren, maar zijn donkere ogen stonden haatvol. Ergens wilt ze niet eens weten hoe dit gaat aflopen.

[RPG] Fantasy

Wie is er online