La Nurse:


Het ontgaat La Nurse volledig waarom iedereen zo dramatisch doet. Lea is nu in ieder geval al weg, maar Dorian, Shawn en Alex vinden het tot dusver nog nodig om rond te hangen, en om eerlijk te zijn bezorgt het La Nurse een claustrofobisch gevoel. Al die mensen die nodeloos rondhangen in haar ziekenzaal. Jfc.

Naomi ziet al veel beter uit, nu de zwellingen en blauwe plekken verdwijnen. En Christine is momenteel bezig met Skele-Gro, dus die zal binnenkort ook weer in orde zijn. Ze verdwijnt even in haar kantoortje om wat papierwerk te doen, en verschijnt dan een klein kwartiertje later weer in de zaal.

"Eén bezoeker per persoon," zegt ze tegen iedereen in het algemeen. Ze tuurt nog even streng rond, en verdwijnt dan weer in haar kantoor.





Shawn is nog altijd bezig met het Skele-Gro toedienen aan Christine. Hij vraagt zich af of ze niet een smaakje hadden kunnen toevoegen aan Skele-Gro. Ze kunnen bezemstelen laten vliegen met magie; ze kunnen dingen repareren in één seconde; ze kunnen objecten naar zich toe brengen met magie. Maar een fatsoenlijk smaakje aan zoiets walgelijks? Nope. Daar stuit de magische wereld tegenaan! Het bekertje is echter gauw op, en Shawn probeert Christine's grimassen te negeren want hij weet dat het geen pretje is om je botten geheeld te krijgen.

Hij legt het bekertje weg en sluit zijn hand direct weer om die van haar heen. In de stille seconden die volgen, voelt Shawn zich niet bepaald vrolijk. Het verlies van de match knaagt nog altijd aan hem. En het is niet eens alleen het verlies - het is de hele wedstrijd. Het was wrang en niet leuk, terwijl hij zo hoort te genieten van Quidditch. Plots duikt La Nurse op, en zegt ze dat er maar één persoon per zieke mag zijn. Shawn zucht lichtelijk. Hij wilt blijven, maar hij zit al de hele tijd aan Christine's zij geplakt, en Alex is natuurlijk ook haar vriend. Dus uit beschaafdheid~ zegt Shawn: "ik ga wel - dan kun jij hier blijven, oké? Ik ga waarschijnlijk niet naar het feestje, want... well. Ik ben niet in de stemming." Hij glimlacht flauwtjes naar Alex, en richt zich vervolgens op Christine. Hij veert op, en knijpt in haar hand voordat hij haar loslaat.

"Beterschap, Chris," zegt hij zachtjes, inclusief een lachje dat hij alleen reserveert voor haar. Hij buigt zich voorover en drukt een kusje op haar wang.

Hij keert zijn rug naar Christine en Alex, en loopt naar het bed waar Naomi in ligt. Hij let niet op Dorian - die weirdo zit vast middenin een interne hersenbloeding, bij het zien van zoveel botbreuken en sh*t - en gaat naast Naomi's bed staan. "Hey, jij," komt het uit zijn mond. "Je ziet er bijna weer uit als jezelf." Pauze. Het is een beetje oncomfortabel, en hij weet niet waar hij zijn handen moet zetten. "Word gauw beter, oké? Iemand moet me in check houden." Hij laat zijn vingers over haar arm lopen, alsof het een poppetje is, en strijkt uiteindelijk met zijn hand over die van haar. Hij werpt haar nog een laatste schaapachtige blik toe, en haast zich dan uit de ziekenzaal.

Blurgh. Ziekenzalen geven hem een deprimerend gevoel. Hij heeft ook geen zin om naar het feestje te gaan, want hij voelt er weinig voor om sportief~ te doen. Dat is niet zijn forte. Zijn forte is winnen. Maar misschien is het verstandig om even vijf minuten langs te gaan om zijn gezicht te laten zien? Hij is wel de captain van zijn team, en moet misschien een soort voorbeeld geven? Geïrriteerd omdat het hem zoveel boeit wat anderen van hem vinden, haast hij zich naar de common room om zich om te kleden.

[DOUCHEN+OMKLEDEN IN TOPSNELHEID]

In een spijkerbroek en een zwart T-shirt loopt Shawn naar het feestlokaal toe. Hij hoopt dat Matt er is. En hij heeft Enora na de match eigenlijk ook niet gezien. Vlak voordat hij het lokaal betreedt, schieten zijn handen naar zijn hoofd om zijn haar te checken. Eenmaal ervan verzekerd dat alles nog tot in de puntjes goed zit, maakt hij zijn entree. Het eerste wat hij ziet zijn Cam en Lea die aan het knuffelen zijn. Ze zien er verder ook niet bijzonder vrolijk uit. Hey - hadden die geen ruzie? Nou, wat fijn dat ze het goed hebben gemaakt. En also: hot damn, Lea ziet er goed uit.

Dan merkt hij een vreemde jongen op - wait, wie is dat? Shawn kent iedereen, en dat hoofd heeft hij nog nooit gezien. Hah, wacht! Nee, Shawn kent niet IEDEREEN. Hij kent alleen de coole mensen. Wie heeft deze loser dan binnengelaten? Afkeurend schudt hij zijn hoofd.

En kijk! Alois is er wee- Haha, en hij heeft al een meisje aan de haak geslagen. Typisch. Hm. Dat meisje lijkt wel erg op... wel erg op... Casey. Shawn kijkt toe hoe die twee (op een zeer walgelijke manier, mind you) speeksel uitwisselen en Shawn blijft staan en staart naar het koppel. Shawn voelt zijn binnenste samenkomen en het voelt oncomfortabel en het doet ook een beetje pijn, en het is niet eens gerechtvaardigd want Casey kan doen wat ze wilt, met wie ze wilt. Dus waarschijnlijk zou het verstandig zijn als hij weg zou lopen. Of als hij Enora zou opzoeken en Casey met rust zou laten. Maar Shawn is nooit het verstandige type geweest, en dus stapt hij resoluut op het tweetal af, en haalt hij ze ruw uit elkaar.

"Jullie hebben het gezellig, zie ik," zegt hij geïrriteerd. Dit is zó niet bevorderlijk voor zijn humeur.

Casey is blijkbaar niet nuchter, want ze wankelt om en klemt zich aan De Onbekende vast. Eenmaal klaar met bijna-omvallen, vraagt ze wat er met hem aan de hand is. Hij kijkt haar aan. Serieus? Van alle mensen moet Casey toch snappen waarom hij zo reageert. Zij heeft toch precies hetzelfde. En nee, het is niet eerlijk. En nee, het is niet gerechtvaardigd. Het is f*cked up, hoe hij niet tegen de gedachte kan dat Casey verder zal gaan, en hoe hij haar niet met iemand anders wilt zien. Het is gewoon eenmaal zo. Maar voordat hij zijn warrige gedachten kan verwoorden, verschijnt Enora aan zijn zijde, en zij wilt ook graag weten wat er aan de hand is.

Alois vindt het dan ook nodig om zijn gedachten te delen. "Alois," begint Shawn, een tikkeltje ongeduldig. "Ik heb je gemist. Ik ben blij dat je terug bent, eerlijk." En hij meent het. "Maar uh, back off? Het 'hoofdstuk' is wel 'afgesloten', maar zo... zo simpel zit het niet. Niet na alles." Hij weigert Enora of Casey aan te kijken. Hij weet dat hij en Casey soms aanhankelijk en bezittelijk tegenover elkaar kunnen zijn. En niemand snapt dat. Ze mag wel verder gaan, zoals Alois het zegt, maar dat betekent nog niet dat Shawn dat leuk moet vinden, toch? "Het is geen jaloezie, of zo," voegt hij er aan toe. "Het is gewoon..." Gewoon wat? Gewoon dat hij haar niet voor zichzelf wilt, maar ook niet met een ander wilt zien? Gewoon dat ze gisteren nota bene nog een diep~ gesprek hebben gevoerd waarin Shawn haar vertelde hij bang was dat ze hem niet nodig heeft, waarna ze nu aan Alois' nek gaat hangen?

Hij richt zijn ogen op Casey, en blijft haar aanstaren, want zij moet het begrijpen, toch? Als iemand het begrijpt, dan is het Casey wel. Ergens halverwege dit alles, stormt Matt op een zeer Matt-esque manier naar binnen, maar Shawn kan zijn beste vriend momenteel geen aandacht geven. "Never mind," bromt hij uiteindelijk. "Ga maar vooral door met waar jullie mee bezig waren." Hij kijkt Casey nog even aan met een blik die radeloosheid uitstraalt. "Let niet op mij."

Hij zet een klein stapje terug en kijkt naar Enora. "Laat maar zitten allemaal. Zal ik drankjes gaan halen, of is er nog iets waar je vragen over hebt?" De laatste vraag komt er nogal koel uit, ook al is haar irritatie vanwege zijn acties eigenlijk heel begrijpelijk.