Mouvement dirigeert Christine's lichaam al zwevend richting de ziekenzaal. Shawn loopt mee, en blijft haar hand loyaal vasthouden. Hij kan zich voorstellen in hoeveel pijn ze momenteel verkeert, en dus mompelt hij eens in de zoveel tijd dat ze zich gauw beter zal voelen. Eenmaal in de ziekenzaal aangekomen, wordt Chris in dezelfde ruimte als Naomi geplaatst. Aangezien de gordijntjes niet dichtgetrokken zijn, heeft iedereen een goed zicht op elkaar. Shawn grimast als hij Naomi's gezicht ziet, want
sh*t, ze ziet er slecht uit. Er is ook ander gezelschap: Dorian en Lea staan in de buurt van Naomi's bed. Huh -
Lea? Shawn werpt haar een vragende blik toe, maar hij herinnert zich al gauw dat Lea degene was die de bludger heeft geslagen die leidde tot Naomi's pijnlijk-uitziende gezicht.
La Nurse gaat aan de slag met Christine en geeft haar dan een bekertje Skele-Gro. Chris neemt een slok en dan wordt de beker aan Shawn overgedragen. Hij heeft nog altijd een soort grimas op zijn gezicht, al probeert hij een beetje bemoedigend te kijken.
"Je moet het opdrinken," zegt hij zachtjes.
"Kom op, het is in twee grote slokken klaar." Hij haalt er niet echt plezier uit, maar het moet. Dus brengt hij het bekertje dichtbij haar mond.
"Het is zo gedaan," verzekert hij haar. En met die woorden kantelt hij het bekertje zodat een flinke scheut Skele-Gro in haar mond belandt.
Vervolgens komt Alex naar binnen stormen. Shawn merkt weinig van Alex's afkeuring.
"Als ze dit spul opdrinkt, komt alles in orde," licht hij Alex in.
"Gebroken botten enzo. Ugh, dit is echt een vreselijke dag." Zijn ogen dartelen even naar Naomi, maar hij fixeert zijn aandacht dan weer terug op Christine. Hij gaat later wel naar Naomi toe. Als Christine slaapt of zo. Die twee zijn aartsvijandjes, en Shawn heeft een donkerbruin vermoeden dat niemand het op prijs zal stellen als hij bij Naomi gaat hangen.
ONDERTUSSEN in het zogenoemde feestjeslokaal, zit Eric dus aan zijn glaasje water te nippen. Enora komt hem vergezellen en ze feliciteert hem met hun winst. Eric glimlacht flauwtjes. "Thanks," zegt hij. Hij heeft nooit eerder een Quidditch wedstrijd meegemaakt op Beauxbatons, en hij is onder de indruk van de sportiviteit die iedereen uit. Cam komt op een gegeven moment opdagen, en dan pas valt Eric's oog op een vreemde jongen die in de deuropening staat. Niet lang daarna komt Casey naar binnen stormen. Met veel lawaai. Ze draait de volumeknop van de stereo omhoog, waarna ze de onbekende jongen meesleurt naar de geïmproviseerde dansvloer.
Eric grinnikt zachtjes. Hij vraagt zich half af wie deze jongen is. Zou het iemand uit een jonger jaar zijn? Hm - vast wel. En dan gebeurt er iets raars, want de jongen lijkt haast in een paniekaanval te verkeren. Uiteindelijk mompelt hij iets wat Eric niet kan verstaan, en dan haast hij ervandoor. Eric kan niets anders doen dan met opgetrokken wenkbrauwen toekijken. Het kan niet anders: die jongen was vast een jongere student die per ongeluk in het verkeerde lokaal beland is.
Eric legt zijn glas neer op tafel, en beweegt zich richting Casey met dans-moves die waarschijnlijk 15 jaar geleden *in* waren. "Dat was waarschijnlijk een vijfdejaars!" zegt Eric luid, zodat Casey hem kan horen. "Die schrok vast van je." Niet op een WAAH-scary-manier, maar Casey is nogal direct. Enzo.
