[RPG] Fantasy

Tengaar · Schoolhoofd

Nu Luc de herberg uit is staat hij even stil. Welke kant zou hij eens op gaan. Hij kijkt om zich heen en neemt de omgeving in zich op. Hij pakt zijn boekje erbij en kijkt nog even kort naar de laatste bevindingen. Ook besluit hij nog maar even naar het symbool te kijken. Al was dit niet de reden om op pad te gaan voor hem, kan het geen kwaad om zijn ogen ervoor open te houden. Hij doet het boekje weer terug en trek zijn sjaal omhoog, tijd om aan het werk te gaan.

Na een tijdje door de stad gelopen te hebben denk Luc iets op het spoor gekomen te zijn op het plein van de stad. De beschrijving die de man had gegeven leek verdacht veel op de vrouw waar hij naar op zoek was. Hij bekijkt de man van top tot teen en twijfelt of hij wel te vertrouwen is. Aan de andere hand zal de man het zelfde denken over hem en geeft hem het voordeel van de twijfel. Hij betaald de man met wat munten en volgt hem.

[...paar minuten later....]

Ergens in een huis in een achteraf straatje kijkt Luc een man met duidelijke status in de ogen. Het is voor hem alweer duidelijk, opnieuw een dood spoor. Opnieuw mensen die hopen reizigers van hun geld te verlossen. De deur zwaait open en Luc ziet in zijn ooghoeken dat er nog twee mannen zich toevoegen aan het gezelschap. De man tegenover hem zit met zijn handen gevouwen met een grijns op zijn gezicht. Dacht hij werkelijk dat Luc zich zomaar ging overgeven? Hij begon een mooi praatje te houden waar Luc duidelijk niets aan had. Hij sloot zijn ogen, de woorden hoort hij al niet meer. Langzaam voelt hij woede opkomen bij de gedachte dat hij opnieuw op niets uitkwam.

Wanneer Luc zijn ogen weer openend ziet hij dat de man zijn handen op de tafel had gelegd. Stomme keus. Luc haalt diep adem.

"Dit praatje heeft lang genoeg geduurd" zegt hij terwijl hij het praatje van de man onderbreekt. Terwijl hij opstaat staan de twee mannen naast hem om scherp, ze gaan hem niet zomaar laten gaan, zoals verwacht. In een snelle beweging pakt Luc zijn dolk en steekt hem door de hand van de onderhandelaar, de tafel in. De man schreeuwt het uit van de pijn en de handlangers komen direct in actie.

Alle drie de mannen zijn geen partij, het is eerder slordigheid die ervoor heeft gezorgd dat dat Luc een messteek in zijn zij niet heeft kunnen ontwijken. De onderhandelaar was er als een watje vandoor gerent. De andere twee kunnen het echter niet navertellen. Hij kijkt naar het bloederige zooitje op de grond van het huisje. Luc grijnst kort, maar houdt zich in als hij merkt dat het pijn doet. Tijd om te gaan. Hij trekt het mes uit de tafel en loopt richting de deur.

Ooc: wow lange post, sorry, maar om deze post nou weer te splitsen is ook weer zo lame xD

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh kan wel genieten van alle kraampjes bekijken, toch merkt ze dat ze constant op haar hoede is wat er om haar heen gebeurd. Toen iemand zijn hand op haar schouder legde had ze diegene al bijna vervloekt, om tot de conclusie te komen dat het een vrouw was die haar wat wilde aanprijzen. De tijd verstreek redelijk snel en toen ze al langer dan een uur over de markt had geslenterd liep ze de straten in. Ze heeft nieuwe kleding nodig en langzaam begint ze honger te krijgen.

[...]

Na haar lunch vervolgt ze haar weg richting de winkeltjes en als ze een winkeltje instapt heeft ze het idee dat ze bekeken wordt. Ze kijkt nog even om, maar ze komt tot de conclusie dat ze niemand ziet. Ze stapt naar binnen toe en begint de kledingrekken af te gaan. Toch krijgt ze were het gevoel en ze kijkt op. Haar lichaam lijkt te bevriezen als ze iemand ziet staan en knippert met haar ogen. Maar als ze dat heeft gedaan is hij alweer weg. 'Onmogelijk,' denkt ze. Ze ziet hem echt niet meer en ze schud haar hoofd. Ze beeld zichzelf weer vanalles in. Een klein kwartier later stapt ze het winkeltje uit en kijkt even rond, maar ze weet zeker dat ze hem niet ziet staan. Gelukkig.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Yvaine leunt met haar elleboog op tafel en ondersteund haar hoofd met haar hand. Ze kijkt verveeld om zich heen. Ze voelt zich een beetje eenzaam. Neil negeert haar al dagen, Medea ligt ziek op bed en verder heeft ze niet echt iemand. Tijd om maatregelen te nemen. Ze neemt de resterende groepsleden in zich op en weegt haar opties af. Ze besluit om het bij Jessa te proberen want ze had gehoord dat hier een leuke markt was en ze heeft wel zin om kraampjes af te struinen.

Dan pruilt ze. Jessa zou vast niet meegaan. Die wil natuurlijk op Medea passen.
Ze kijkt naar Brody. Uitstekend gezelschap maar welke man zou er nou vrijwillig over de markt gaan lopen? Dit was echt hopeloos, bedacht ze bedroeft.
Ze neemt een actievere houding aan en glimlacht naar Jessa. Het valt in elk geval te proberen, bedenkt ze opgewekt.

'Jessa, heb jij niet zin om eens even lekker over de markt te struinen? Ze schijnen hier hele leuke dingen te verkopen.' Ze kijkt er een beetje smekend bij.

Michelle · Volleerd Tovenaar

Medea had verwacht dat ze zich beter zou voelen zodra ze had geslapen, maar niets was minder waar. Haar hoofd bonsde pijnlijk terwijl ze rechtop in bed ging zitten. Met wat moeite wist ze zichzelf uit bed te hijsen en na zich uitgebreid gewassen te hebben - wie wist dat op je hoofd vallen echt funest is voor je haar? - strompelde ze langzaam de trap af.
Vreemd, ze kon zich niet herinneren dat het de avond daarvoor ook zo moeilijk was geweest.

"Wie heeft mij gister naar boven gebracht?" vroeg ze dan ook hardop toen ze de groep zag zitten.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Één voor één verlaten de mensen de tafel. Jessa blijft zitten terwijl ze haar ontbijt verder opeet. Ze kijkt even verbaasd op als Yvain vraagt of ze met haar mee wilt gaan. "Oh... uhm..." zegt ze zachtjes, "Ik... Ik wil op zich wel, maar Medea is nog boven. Iemand moet bij d'r blijven."

Dan hoort ze Medea. "Oh... Ik heb dat gedaan." Zegt ze terwijl ze opstaat een naar Medea loopt, "Gaat alles goed met je? Is er iets wat ik voor je kan doen?"

Tengaar · Schoolhoofd

Vlak voordat Luc weer de straat op stapt zorgt hij ervoor dat zijn sjaal goed zit en zijn mantel de steek in zijn zij bedekt. Hij voelt zachtjes en voelt een pijnschok door zijn lichaam gaan. Kort kijkt hij naar zijn hand die nu bloedrood is. Hmm het leek hem niet zo ernstig, maar stoppen met bloeden deed het blijkbaar ook niet. Hij wilde de lafaard die is weg gerent niet zomaar laten gaan. Hij had liever niet mensen op deze manier wisten waar hij naar zocht. Maakt zijn zoektocht alleen maar lastiger en wellicht gevaarlijker.

Eenmaal weer terug in de straat gaat hij op zoek naar de gast. Het duurt niet lang voordat Luc hem heeft opgemerkt. Hij is in gesprek met een andere man. Dit maakt het niet makkelijker. Observerend kijkt hij de omgeving rond en de situatie aan. Luc zijn ogen gaan op scherper als hij ziet dat Caleigh uit een winkel komt. Snel draait hij zich om. Great, hij heeft liever niet dat zij hem hier ziet. Dit is tenslotte een persoonlijke zaak. Kort bij Luc op zijn onderlip, de pijn in zijn zij leek er ook niet minder op te worden.

Kort kijkt Luc nog een keer om, hij wil de man niet zomaar uit zijn zicht laten verdwijnen.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh schud haar hoofd nog een keer. Deze stad brengt haar teveel herinneringen en het liefst zou ze vandaag nog vertrekken. Maar de afspraak was de volgende ochtend. 'Nog maar een paar uur en dan gaan we verder,' zegt ze streng tegen zichzelf in gedachten. Ze vervolgt haar weg, totaal niet in de gaten hebbend dat Luc zich zojuist in dezelfde straat stond. Als ze voorbij een steegje komt ziet ze in haar ooghoek een bekende gestalte en ze stopt en kijkt om. Ze ziet nog net hoe Luc onderuit gaat door een harde knal van een man. In een reflex trekt ze haar wand en doet een stap naar de steeg toe, maar dan bedenkt ze zich. Moet ze zich hier wel mee bemoeien. Maar Luc lijkt niet gelijk op te kunnen staan. Ze begint zich af te vragen wat er mis met haar is en ze schud haar hoofd. Ze stapt het steegje in, haar wand gericht op de man die haar nog niet heeft opgemerkt.

"Je vind jezelf wel heel wat is het niet?" zegt ze dan, "Misschien maar eens tijd om die arrogante lach van je gezicht te halen voordat je er geen meer hebt."

De man lijkt zijn wand tevoorschijn willen te halen, maar Caleigh is allang voorbereid en de man vliegt tegen de muur aan en zakt naar beneden toe. Die staat ook niet binnen enkele seconden op. Dan kijkt ze naar Luc, terwijl ze in haar ooghoek de man in de gaten houdt.

"Blijkbaar ben je toch meer het vechterstype dan dat je lijkt," zegt ze met een toon van sarcasme, "Wat wil je met je vriendje hier doen?"

OOC:: Deze post is grondig overlegd met Tengaar en ik heb toestemming om te zien hoe Luc onderuit wordt gehaald. Dus geen reden om je zorgen te maken [A]

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Op zijn gemak loopt Eric door het centrum van Chevney heen. Hij had net wat laatste spullen gekocht voor het vervolg van de reis. Ook al was hij geen stap verder gekomen rondom het mysterie van de sleutels, deed de ochtend alleen hem goed. Hij had nooit eerder zo lang met een groep in deze grote en met zulke duidelijke meningsverschillen gereisd. En hoewel die meningsverschillen voor voldoende stof zorgden, vielen de daadwerkelijke resultaten hem eigenlijk tegen.

Eric doet een stap opzij als twee rennende jongetjes zonder opletten voorbij geraasd komen. Hij kijkt de twee jongens even met een dubbel gevoel na, maar als ze om de hoek verdwijnen schudt hij zijn hoofd en besluit terug naar de herberg te gaan. Naast de nodige boodschappen had hij weinig interessants gevonden, maar misschien hadden anderen meer geluk gehad.

Uiteindelijk komt hij terug bij de herberg, welke zo goed als verlaten is. Een blik op de klok vertelt hem dat het even over drieën is. Iedereen was waarschijnlijk of buiten de deur, of misschien op de kamer. Eric knikt even naar de herbergier en loopt dan door naar boven. Zijn kamer is leeg, dus ook Luc was nog niet terug. Als hij zijn spullen heeft opgeborgen, loopt Eric terug naar beneden. Bij de bar bestelt hij een biertje, en gaat dan met zijn glas in de hand, in een gemakkelijke stoel in de hoek van de herberg zitten.

OOC: Zo nouw.. Dus.. Eric wilde ook weer mee doen;)

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Isra schrikt wakker door de stemmen van twee stalknechten. Ze komt moeizaam overeind en leunt zwaar op Vaskur, maar merkt wel dat haar hoofdpijn al een stuk minder is dan die ochtend. Hoe lang ze geslapen heeft weet ze niet precies, maar dat het inmiddels middag is, is duidelijk door het licht dat de stal binnen valt. Ze negeert de verraste blikken van de stalknechten en strompelt, na Vaskur uitgebreid te hebben geknuffeld, de herberg weer in.

Omdat ze absoluut geen zin heeft om de stad in te gaan - Chevney is doodsaai, plus ze zou waarschijnlijk ergens halverwege in elkaar zakken - kijkt ze de herberg even rond. Vrijwel uitgestorven, afgezien van Eric. Ze zucht even, maar loopt dan naar zijn tafeltje toe na een glas water te hebben besteld bij de barman.

'Als je wilt dat ik opdonder moet je dat vooral zeggen,' gromt ze hem op een toch niet heel erg vijandige toon toe, terwijl ze zich met enige moeite in een van de pluche stoelen laat zakken.

Tengaar · Schoolhoofd

Luc kijkt kort de situatie aan. De twee mannen praten met elkaar maar hij kan er niet goed uit opmaken waar het over gaat. De twee splitsen op en hij besluit zijn doelwit te achtervolgen. Hij probeert de man te verrassen, maar veel succes heeft Luc niet. In plaats daarvan krijgt hij zelf een klap en beland op de grond.

Kort is Luc zijn oriëntatie kwijt en als hij opkijkt staat Caleigh naast hem een heerlijke sarcastische toon. Ze vraagt haar wat hij met de gast wil doen. Kort sluit Luc zijn ogen en kijkt haar met een donkere blik in zijn ogen aan.

"Ik was van plan hem te vermoorden." zegt hij zonder blikken of blozen en zekere duistere klank in zijn stem. De paar minuten die Caleigh hem had gegeven zorgde ervoor dat hij weer op zijn voeten kon krabbelen. Hij loopt naar de man toe en met de volle kracht die hij nog had pakt hij de hem bij zijn kraag en duwt hem tegen de muur. Luc pakt zijn dolk en zet hem tegen zijn keel.

"Het zal je niets verbazen dat de deal niet door gaat." zegt hij vlak voordat hij de keel van de man doorsnijdt. Luc laat het levenloze lichaam los, wat nu in elkaar gezakt tegen de muur ligt. Hij draait zich om naar Caleigh terwijl hij zijn dolk schoonmaakt met een doek, die hij altijd bij zich heeft, je weet maar nooit wanneer je er één nodig hebt.

"Hi" zegt hij vervolgens tegen haar met een iets te blije glimlach voor de situatie. "Zullen we gaan? Of wilde hier blijven staan." zegt hij zacht schoppend tegen het lichaam. Hij draait zich om en wilt weg lopen tot hij een enorme steek voelt hij in zijn zij en draait zich weer terug.

"Ik weet niet ver ik kom in mijn eentje eigenlijk" zegt hij terwijl hij haar met een sorry vragend blik aankijkt en slaat zijn mantel een stuk opzij zodat ze de bloedwond in zijn zij kan zien.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh haalt nonchalant haar schouders op als Luc vertelt dat hij van plan was om de man te vermoorden. Het zijn haar zaken niet en de jaren in Sarth hebben haar geleerd dat als je het zelf niet doet, dat jij diegene bent die vermoord wordt. Luc heeft het over een deal even even is ze nieuwsgierig wat voor deal het was, maar ze vraagt niets. Als hij zich omdraait en haar begroet trekt ze kort haar wenkbrauw op. Over makkelijk emoties wisselen gesproken, hij is nog erger dan dat zij is. Een afkeurende blik komt er in haar ogen te staan als hij haar vraagt of ze wilde blijven staan. Yeah sure, geweldig, bij een lijk staan.
Als hij dan loopt, plotseling stopt en haar aankijkt trekt ze haar wenkbrauw op. Dan laat hij de wond zien. Dit is een grapje... toch?

"Je wilt dat ik je ondersteun?" vraagt ze met de nadruk op het woordje ik.

Sinds wanneer wilt iemand dat zij diegene helpt. Sinds wanneer wilt een jonge man, alhoewel Luc zich soms meer lijkt te gedragen als een jongetje, haar hulp. Dit moet de omgekeerde wereld zijn. Het kan niet anders. Ze twijfelt even wat ze moet doen, ze vind het al erg genoeg dat ze hem te hulp is geschoten en dan nu dit nog. Ze zucht even.

"Je staat echt bij me in het krijt," mompelt ze dan.

Ze kan eigenlijk niet geloven dat ze dit zegt en doet. Ze stapt naar hem toe, eigenlijk niet echt wetende wat ze nu moet doen. Dit moet er vast hilarisch uitzien voor de buitenwereld.

"Leun maar op mij, voor zover dat lukt..." zegt ze dan, met een ondertoon die aangefet dat ze dit niet bepaald leuk vind.

Tengaar · Schoolhoofd

Luc had het niet verwacht, maar Caleigh bleek hem werkelijke te willen helpen.
De twee lopen langzaam over straat richting de herberg. De toon in haar stem geeft Luc een duidelijk teken dat ze hier niet van geniet. Hij besluit maar zo min mogelijk te zeggen onderweg. Na een paar minuten zijn ze bij de herberg terug en samen stappen ze het gebouw in. Luc kijkt de herberg rond en kijkt vervolgens weer naar Caleigh en komt wat dichter bij haar oor.

"Nu ik bij je in het krijt staat, kan ik je terug betalen zoals Eric je vermaakte in Maanstad?" fluistert hij in haar oor. Luc kan het niet helpen een grijns niet te kunnen onderdrukken. Hij meent er niets van, het past helemaal niet bij hem en hij heeft zeker geen interesse in Caleigh. Aan de andere kant vindt hij het wel heerlijk om haar te pesten.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh vraagt zich nog steeds af waarom ze dit uberhaupt doet. Ze mag Luc niet, ze mag sowieso niemand die iets tussen zijn benen heeft en ze helpt hem. Ze begint zich zelfs af te vragen of ze ziek is. Eindelijk komen ze bij de herberg aan en Caleigh hoopt met heel haar hart dat er niemand van de groep is. Maar als ze naar binnenstappen ziet ze meteen Isra en Eric aan de bar zitten. 'Great,' denkt ze bij zichzelf. Als Luc zijn gezicht dichter bij haar oor komt voelt het alsof haar lichaam verstijfd. Even komt er geen reactie van haar als hij de woorden in haar oor fluistert.

Dan vormt haar hand een vuist, ze laat hem los, draait naar hem toe en haalt uit met een harde rechtse. Het feit dat hij al gewond is en dat hij nu waarschijnlijk een blauw oog erbij krijgt, kunnen haar niets schelen. Deze opmerking ging vééls te ver. Met een woedende blik in haar ogen kijkt ze op hem neer.

"Waag het niet, om zoiets ooit nog tegen me zeggen," sist ze hem woedend toe, "Want geloof me, je komt er dan véél slechter vanaf."

Het kan haar niets schelen dat Isra en Eric dit hebben gezien en zonder nog een woord vuil aan Luc te maken loopt ze naar de bar, besteld een dubbele whisky en slaat die in één keer achterover. Dit is precies waarom ze mannen niet uit kan staan, het is altijd hetzelfde.

OOC:: Ik ging ervan uit dat Luc niet gelijk viel toen Caleigh hem losliet, maar haar rechtse heeft hem wel degelijk onderuit gehaald. En ze staat nu bij de bar, zo'n anderhalve meter bij Isra&Eric vandaan.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Yvaine is na een teleurstellende missie - het zoeken van een shopmaatje - op een bank neergeploft en heeft een boek open geslagen.
Terwijl ze aan het genieten is van een kopje thee en haar boek kruipt de tijd voorbij.
Dan komen Caleigh en Luc binnen. Luc wordt door Caleigh ondersteund en hij ziet er nogal gehavend uit. Yvaine komt gealarmeerd overeind. Op het moment dat ze naar hen toeloopt en wil vragen wat er aan de hand is krijgt Luc een dreun van Caleigh en gaat onderuit.
Yvaine slaakt een gilletje en rent op ze af. Ze wil bij Luc neerknielen maar ze bedenkt zich. Ze kijkt naar Caleigh. Die mept mannen niet zomaar. Met een duister gezicht knielt ze dan toch maar bij Luc neer.
'Ik zeg het niet graag, maar volgens mij had je die verdient.' ze zucht en begint Luc overeind te helpen. 'Als je aangeeft waar je pijn hebt, zal ik je helpen.'
Hij mag het dan wel verdient hebben maar ze kan het niet hebben als mensen hulp nodig hebben. En Luc ziet er nogal gehavend uit...

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Als Isra nog maar net in de luie stoel is neergezonken, gaat de deur van de herberg open en komen Luc en Caleigh binnen. Isra fronst - wat een raar koppel. Dan ziet ze dat Luc gewond is, en net als ze het idee krijgt dat ze iets van de situatie begrijpt, laat Caleigh Luc haar rechtse flink voelen. Isra trekt haar wenkbrauwen op. Oké, dat was... onverwachts. Ze volgt Caleigh verbaasd met haar ogen en kijkt dan naar Luc die op de grond is gezakt. Yvaine snelt meteen te hulp en Isra slaakt een zucht.

'Gewoon een normale dag op reis,' mompelt ze. Al dat gedoe had haar hoofdpijn terug doen komen, zij het in iets mildere vorm.

'Niet dat ik het in elkaar slaan van mannen in het algemeen niet waardeer - sterker nog, ik moedig het juist aan -,' zegt ze tegen Caleigh, 'maar mag ik vragen waar dit op slaat?'

Ondanks haar gebrek aan lichamelijke kracht grinnikt ze lichtjes om haar eigen woordspeling. Op de een of andere manier vrolijkte dit soort klein geweld haar altijd een beetje op.

[RPG] Fantasy

Wie is er online