[RPG] The Blood of Sado

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Mocht Donovan ooit door maar iemand gecruciood worden dan zou hij diegene in hoogsteigen persoon dubbel en dik terugcrucio'en en er persoonlijk voor zorgen dat de dader het niet meer in zijn hoofd krijgt om ook nog maar één spreuk uit te spreken.

Hij zou in ieder geval niet de moeite doen om diens leven te redden op welke manier dan ook. Maar goed: het zal iets typische vrouwelijks zijn, die zorgzaamheid.

Donovans perspectief op Syll is op één dag volledig omgeschakeld. Hij heeft hem altijd als goede vriend beschouwd, maar nu heeft hij een andere kant van hem gezien. En het is er geen om trots op te zijn. De gedachte dat Syll er misschien ooit zal achter komen dat Donovan zowat erger is dan Dorothy is aangenaam idee.

Maar dan, in een vlaag van woede denkt Donovan plots iets heel gemeens. Enkele uren geleden toen hij samen met Selene en Syll naar het huis van Dorothy liep, had Syll iets gezegd over het huis. Maar wat was het ook alweer. Donovan probeert niet naar het gesprek tussen de anderen te luisteren zodat hij alle herinneringen terug kan brengen en ordenen.

Ze liepen langs Waverly Lane en toen zei Syll iets over een brand... Maar wat? Donovan sluit zijn ogen, ziet zichzelf, Syll en Selene wandelen en hoort dan duidelijk Sylls stem:

"Ik haal alle, maar dan ook alle spullen die van mij zijn of die ze van mij heeft gekregen uit dat huis. En daarna mag je het wat mij betreft platbranden!"

Zwijgend opent Donovan terug zijn ogen en kijkt afwezig naar het huis dat nu niet meer is dan een hoop gruis, bakstenen en stukken verwoest meubilair. Het idee dat Dorothy ergens tussen het puin ligt is enorm macaber. Iemand heeft haar willen straffen. Of in ieder geval een statement willen maken door het huis in brand te steken. Het is geen geheim dat Syll een hekel heeft aan mudbloods en hij gaf ook geen krimp toen zijn verloofde voor zijn neus werd neergestoken. Waarom zou hij dan geen brand ensceneren? Donovan kijkt met een vuile blik naar Syll die door Helena geheeld werd.

"Waar was Syll toen ik alles was aan het inventarissen? Was er altijd iemand bij hem, of was hij ook soms alleen?", zegt Donovan luid en ernstig, zonder zich er iets van aan te trekken dat anderen misschien nog in gesprek zijn.

Arianna · The Girl Who Lived **Woonplaats:** Storybrooke

Geschokt luistert ze naar het verhaal van Mairi. Ze voelde zichzelf vreselijk, opgesloten in de met rook gevulde slaapkamer. Maar ze moet er niet aan te denken hoe het moet zijn op een donkere stoffige zolder.

'Dapper van ju-' begint Liz, maar dan wordt ze onderbroken. Donovan begint ineens over Syll te praten en waar die dan wel niet was. Wat maakt dat nu uit?
'Hij was bij mij,' antwoordt Liz meteen. Het is deels waar. Toen hij naar boven stormde kwam hij bij haar in de kamer terecht. Ze besluit Donovan niet te vertellen dat ze zich een poosje alleen in Dorothy's kamer heeft opgesloten, totdat Syll binnenstormde om het nachtkastje te plunderen. Maar ook dat houdt ze voor zich.

Ze kijkt Donovan aan. Waarom ze Syll precies verdedigt weet ze niet, maar toch doet ze het.
'Toen hij naar boven ging, kwam hij bij mij en Selene terecht. De kast stortte in. En toen kwamen jullie allemaal naar boven toe. Ik ben toen de kamer van Dorothy ingegaan en niet veel later stormde Syll binnen om me te waarschuwen voor de brand.'
Liz hoopt vurig dat Donovan zich niet herinnert dat 'niet veel later' in werkelijkheid best een poosje geduurd heeft. En dat ze geen idee heeft wat Syll in de tussentijd allemaal op de overloop aan het doen was.

Moniek · The Dark Mod

Selene (die inmiddels beneden is aangekomen, hoe zullen we nooit weten wss) kijkt rond. Niet iedereen was er even goed vanaf gekomen, Helena was bezig met Nathan en ging daarna door met Syll te genezen. Wacht even, Syll?

"Wat is er gebeurd?" vraagt ze, geschrokken van al het bloed bij Liz en Syll. Gelukkig ziet ze dat door het werk van Helena de wond al schoon- en dichtgemaakt wordt, al kijkt Helena niet alsof ze het zo graag deed. Voor ze iets kan zeggen begint vraagt Donovan hard waar Syll was toen de brand ontstond.

"We waren nog in de kamer met de omgevallen kast bezig, toen er op de deur geklopt werd. Syll ging toen naar beneden en kwam terug met Chase. We stonden een tijdje op de gang te praten en toen pas later zagen we de brand," zegt ze tegen Donovan. "Hoezo, je denkt toch niet dat hij het gedaan heeft?" vraagt ze aan hem. Het was duidelijk – in Selene's ogen althans – dat Syll het niet had gedaan, maar ze was verbaasd dat Donovan dat wel dacht.

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

OOC: Syll & Sander zijn back!

Afbeelding

Zwart. Niets. Meer valt er niet te beschrijven aan de situatie waarin Syll enkele minuten verkeerd. Zijn lichaam werkt hard om alle levensfuncties in tact te houden. Het is maar goed dat hij buiten bewustzijn is en totaal niets meekrijgt, want de pijn zou waarschijnlijk niet echt draaglijk zijn geweest. Het bloed stroomt uit een grote gapende wond in zijn hoofd, maar ook andere ledematen hebben een flinke klap gekregen.

Na een tijdje verspreidt plots een warme gloed zich door zijn lichaam. Onmiddellijk lijkt de schakelaar in zijn hersenen een knop om te zetten en gaat het licht weer aan. Hoewel hij nog steeds in een soort roes verkeerd. Eerst overvalt hem een soort gevoel van intens geluk, maar langzaam neemt de pijn de overhand. Syll realiseert zich nog niet helemaal wat er is gebeurd. Ook lijkt het alsof iemand het geluid van de radio weer aan heeft gezet, ineens hoort hij allerlei geluiden om zich heen. Pratende mensen. Het kost hem nog teveel moeite om zijn ogen te openen, dus probeert hij zich te concentreren op het geluid.

Een vrouwelijke stem die weinig medelevend zegt dat hij wakker moet worden zorgt niet voor genoeg aanmoediging om zijn ogen te openen. Hij heeft het gevoel dat iedere minieme beweging hem pijn zal doen. Dan een andere vrouwelijke stem. In eerste instantie luistert hij maar half, hij zakt een beetje weg, maar dan herkent hij de stem. Het is de stem van Liz. Zij had hem net het huis uit geholpen. Op de één of andere manier wist hij dat ze bij hem was gebleven. Anders was hij nu waarschijnlijk dood geweest. Hij prent zichzelf in dat niet te vergeten, zeker gezien de gebeurtenissen van vanmiddag.

Aandachtig blijft hij luisteren, gebruikmakend van het feit dat iedereen denkt dat hij nog steeds bewusteloos is. En dan opeens hoort hij zijn naam. Een mannenstem. De stem van Donovan. Hij schrikt als hij de vraag hoort die zijn vriend stelt, het geeft hem een onaangenaam gevoel. Opnieuw Liz die hem te hulp schiet, deze keer op verbale wijze. Een aardige bloedbesmeurde, interessant.
Tot slot de stem van zijn zus, Selene. Het doet hem goed haar te horen ratelen, blijkbaar was ze ongedeerd. Hij moet spontaan glimlachen en opent dan voorzichtig zijn ogen. Hij knippert een keer tegen het licht, gelukkig begint het al vrij donker te worden en is de aanpassing niet heel groot. Er staat een hoop mensen in de buurt ziet hij. Voorzichtig probeert hij zich te bewegen, maar dan gaat er een steek door zijn been. Hij kan een kreun niet onderdrukken. Dat voelde niet echt goed aan.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena kijkt niet meer écht om naar Syll als hij niet meteen wakker wordt. Ze wist, awesome als ze is (dankzij Nathan dus), dat ze haar werk tegoei had gedaan. Hij zal wel ontwaken. Ze draait zich op haar knieí«n terug richting Nathan, om voor alle zekerheid te laten zien dat ze wel degelijk klaar is met Syll. Met haar handen rustend op haar schoot luistert ze naar het gesprek tussen Mairi en Liz. De blikken die Mairi Helena toewerpt, zeggen meer dan woorden en Helena kijkt dan ook awkward de andere kant op. Niemand hoeft te weten welke dramatische situaties er zich op zolder hebben afgespeeld. Ze wil net Nathan helpen met rustig wat rechtop te gaan zitten wanneer Donovan op een wijze zoals alleen hij dat zou kunnen de aandacht opeist. Al heeft hij deze keer wel iets zinnigs te zeggen, vindt Helena.

Ze laat zijn woorden tot haar doordringen en roept in haar geheugen de taferelen van een uur geleden op. OK, ze heeft voornamelijk op zolder gezeten, maar ze kan zich nog goed herinneren dat ze hem boos heeft staan aanstaren in de deurpost van de keuken terwijl hij in de woonkamer de boel aan het slopen was. En toen is ze vertrokken. Terwijl luistert ze naar Liz en Selene, die Syll verdedigen. Helena schudt haar hoofd.

"Dat wil nog niks zeggen," geeft ze van weerwoord tegen Liz en Selene, "Als ik het me goed herinner, dan heeft Syll nog een tijdje terwijl hij helemaal alleen was in de woonkamer gezeten terwijl wij in de keuken waren..." Ze kijkt de anderen allemaal aan en het ontgaat haar volledig dat Syll aan het ontwaken is. En mocht ze het wel geweten hebben, dan nog zou ze haar mond niet houden.
"Vuur is vlug gemaakt. Een fractie van een seconde duurt dat. Syll kan dan nog naar boven gegaan zijn om geen argwaan te wekken en het vuur tijd te geven zich te verspreiden." Ze zwijgt even en klinkt alsof ze Syll de schuld geeft van alles. En ze is ervan overtuigd dat hij het geweest is, moet ze toegeven. Ze kijkt even naar Donovan om zijn blik op te vangen en zo te polsen of hij er hetzelfde over denkt.

"Hij heeft het perfecte motief. Hij is een hater, zijn vriendin heeft haar ware aard altijd voor hem verborgen gehouden. Hij was duidelijk kwaad en verder liet ze hem onberoerd. Wat kan het hem nu schelen wat er met het huis gebeurt? Hoe minder herinneringen van haar, hoe beter..." redeneert ze luidop hoe ze denkt dat Sylls gedachtenkronkels geweest zullen zijn. Helena heeft empathische vermogens.

Enjolras · King of Babylon

En dan gaat het plots weer heel snel. Uit de reacties van de mensen rondom hem kan hij afleiden dat het huis wel degelijk met de grond gelijk is gemaakt. Alsof ze een kudde olifanten zijn die koste wat het kost samen willen blijven, troept zowat iedereen rondom hen samen. Voor hij het goed en wel beseft, hoort hij hoe Donovan een "Protego!" uitroept en daarbij een magistrale houding aanneemt, ter bescherming van Nathan en Helena. Daarna gooit Helena praktisch haar hele lichaam over Nathan. Opnieuw als bescherming. Ik moet vaker balken op mijn hoofd laten vallen.

Nathan kruipt een klein beetje rechter, door zijn armen als steun te gebruiken en zo zijn rug ietwat te rechten. Hij glimlacht even kort naar Helena, maar merkt daarna dat er duidelijk nog een ander slachtoffer is gevallen. Echt het sterke geslacht wij, denkt hij erbij als hij merkt dat Syll naast hem terecht komt. Voor Nathan het goed en wel allemaal kan vatten, is het Donovan die zijn mond opentrekt en daarmee een discussie op gang zet. Ik wil naar huis, bitte.

Nathan besluit om voorlopig stil te zwijgen. Zijn hoofd staat er niet naar. Bijna letterlijk zelfs. Het kan hem in geen honderd jaar schelen wie of wat er voor die brand heeft gezorgd. Het feit dat hij dit overleefd heeft was meer dan voldoende. Ik hoor later wel of hier nog enige verklaring voor is. Tijd voor een check-up. Hij voelt even in zijn binnenzak - op zoek naar zijn wand. Gelukkig. Die zit er nog. Daarna gaat hij met zijn handen naar zijn haren. Merde. Hij grijpt terug naar zijn wand. Met een vreemd zwiepje, cirkelvormig rondom zijn volledige kruin, probeert hij te redden wat er te redden valt. Dat lukt aardig. Hij voelt hoe zijn haren zich weer vormen, voller worden en enige vorm aannemen. Hij voelt dat het oke is. De vorm is misschien niet perfect, maar in dit soort omstandigheden moet je blij zijn met wat je wordt geschonken.

Check up nummer drie. Colbertje. Helaas.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Donovan kijkt sceptisch als Liz haar verhaal doet en vraagt zich af wat Syll de hele tijd bij haar deed. Normaal gezien moeten ze nu toch aartsvijanden zijn? Maar hij knikt dan ter bevestiging als Selene ook haar verhaal doet.

"Ik wil niets insinueren, maar... Weet je nog wat hij zei toen we op weg naar hier liepen?"

Donovan zwijgt abrupt als Syll dan een teken van leven geeft: niets erger om een sappig verhaal over iemand te onderbreken als de persoon in kwestie zelf ineens opduikt en je het noodgedwongen moet stop leggen.
Donovan staat recht, alsof hij zo de gehoorafstand kan vergroten en gaat dan verder: "Iemand heeft het gedaan. En ik wil Syll niet persé beschuldigen, maar hij heeft wel het beste motief (dat laatste zegt hij een heel stuk zachter)". Heeft Dorothy trouwens vijanden gehad? De brand is duidelijk aangestoken door iemand dat een statement wil maken om alle mudbloods uit Sado weg te jagen. Of zou het die bende Death Eaters geweest zijn?"

Helena wil ook even de Sherlock uit hangen en Donovan geeft haar de eer om zelf even te zwijgen en naar haar theorieí«n te luisteren en die klonken bijlange niet slecht. Donovan vindt het pijnlijk om Syll te verdenken, maar zijn gedrag naar Dorothy toe vond hij gewoonweg vreselijk en heeft zijn positieve beeld over zijn goede vriend volledig aan diggelen geslagen.

Donovan laat zich het allemaal even bezinken en kijkt afwezig naar Nathan die het veel te druk heeft met zijn coiffure. Want dat is nu eenmaal het eerste waar je aan denkt nadat je een bijna-doodervaring hebt gehad: je kapsel in model brengen.

"Ik weet het niet", zegt Donovan schouderophalend. "Maar ik hoop dat de dader heel snel gevonden wordt. We hadden allemaal kunnen omkomen". Hij draait zich om en neemt het huis in zich op. Of wat ervan overblijft, beter gezegd. Hij mag van geluk spreken dat het huis verwoest is: waarschijnlijk was hij het aan geen enkele nieuwe inwoner kwijtgeraakt. Andersbloedigen zouden de nagedachtenis van de vermoorde bruid veel te dramatisch vinden en fullbloods zouden vast niet in het huis van een mud willen wonen.

"Ik weet wel dat ik hier dringend weg wil... Hetzelfde geldt waarschijnlijk ook voor jullie?"

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Je hebt mensen die in conflicten het voortouw nemen en direct hun mond open doen om hun mening te verkondigen, je hebt mensen die het direct proberen te sussen en je hebt mensen die er zwijgend bij staan en hopen dat iedereen snel zijn mond houdt en er geen heftigere situatie uit voort komt. Mairi is er duidelijk één van de laatste groep en ongemakkelijk staat ze dus ook naar de Sado'ers te luisteren. Ze luistert naar Donovan en vindt het een plausibel verhaal, maar wanneer ze naar Syll kijkt kan ze zich niet voorstellen dat er iemand bestaat die het huis van zijn verloofde plat zou willen branden, wat die verloofde ook gedaan heeft, zeker omdat die verloofde ook nog eens dood is. Zelfs de meest fanatieke bloedbesmeurdenhatende fullblood zou toch niet zo zijn? Er waren nog wel fullbloods in het huis geweest...

Wanneer Donovan uiteindelijk zegt dat hij hoopt dat de dader snel gevonden zal worden knikt Mairi langzaam. Ze zucht even. "Ja, laten we dat hopen..." Ze kijkt even de groep rond en glimlacht even flauwtjes, maar vraagt zich tegelijk af of de dader gevonden zal worden. Hun stokken zouden nagetrokken kunnen worden, maar misschien is het wel handmatig aangestoken. Who knows? Misschien waren het inderdaad wel de Death Eaters zijn geweest, als een flauwe wraakactie op de mensen die in opstand waren gekomen.

"Ja, ik wil hier ook wel weg... Ik kan wel een bad gebruiken..." Mairi snuift even, die stank is waarschijnlijk met wat toverkunst wel weg te werken, maar een relaxt uurtje in bad zou gewoon ook wel erg fijn zijn. Ze kijkt de mensen in de groep een voor een even kort aan en dan kijkt ze naar de resten van het huis. Het brand nog steeds en het is bijzonder dat er verder weinig volk op straat is. Waarschijnlijk verschuilt de rest van de bevolking van het dorp zich in hun huizen, na de gebeurtenissen van deze middag en zijn ze te laf om nu naar buiten te komen. Soms vraagt ze zich af waarom ze in dit dorp is komen wonen, op zoek naar haar roots was ze. Die had ze waarschijnlijk op een andere manier ook wel kunnen vinden...

Arianna · The Girl Who Lived **Woonplaats:** Storybrooke

Liz luistert verontwaardigd naar Helena en Donovan. Iets in haar geeft toe dat ze gelijk hebben, maar toch gaat ze dat niet toegeven. Ze wil weer een tegenreactie geven, als Syll plotseling weer bij bewustzijn lijkt te komen.

'Syll! Godzijdank, je leeft!' Meteen nadat ze het zegt, beseft Liz hoe dramatisch dat klinkt. Ze had heus vertrouwen in de toverkunsten van Helena, maar echt, toen hij het laken losliet en viel.. Ze schudt haar hoofd en concentreert zich weer op Syll. Dat is niet lastig, ze zit immers nog altijd naast hem op de grond.
'Gaat het?' vraagt ze ongerust.

Liz besluit de theorieí«n compleet te negeren en alleen in te gaan op het naar-huis-gaan.
'Iedereen wil wel naar huis denk ik.. Zal ik helpen met Syll?' Dat laatste richt ze tot Selene. Ze hoopt er onderweg al dan niet subtiel achter te komen wat dat kluisje is dat Syll uit Dorothy's huis heeft meegebracht.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena zit wat zwijgend op haar knieí«n te luisteren naar wat iedereen te vertellen heeft. Tot haar grote opluchting zijn er slimme zielen die het hebben over naar huis gaan. Ja, naar huis, in bad, in bed, uitslapen. Oh nee, ook waar, morgen moest Helena beginnen aan haar eerste echte werkdag. Ze neemt zich voor om haar contract dat ze morgen onder haar neus geschoven zal krijgen eens goed te inspecteren, om te zien of er in de taakomschrijving ergens in een hoekje in een priegelig geschrift een nota staat dat lijkt op "met risico op verlies van eigen leven", of zo. Misschien dat ze dan nog een keer nadenkt vooraleer ze haar handtekening eronder zet.

Ze draait zich om als Liz een opgeluchte uitroep doet over Syll – Helena kan het optrekken van haar wenkbrauw niet laten – en beseft dan pas dat hij wakker is. Goed voor hem dan maar.

"Bon," zegt ze dan, Syll negerend, omdat ze eigenlijk niets met hem te maken wilt hebben, "dan zullen wij ook maar naar huis gaan." Wij? Ja, wij. Helena kijkt Nathan aan terwijl ze het zegt. "Jij komt voor deze nacht met mij mee, zodat ik je in de gaten kan houden." Ze geeft een knikje naar zijn hoofd. "Geen discussie mogelijk. Ik heb een grote spiegel en je kan in mijn bed slapen." Ja, dat zal hem vast overtuigen om mee te komen. Ze kijkt hem recht aan, zodat hij beseft dat hij maar beter ja knikt en luistert. Helena wil het liever niet op haar geweten als Nathan de volgende dag blijkt ingeslapen te zijn of zo, omdat ze iets klein maar o zo cruciaal is vergeten te fiksen. Ze staat op en ondersteunt Nathan om hem ook recht te helpen. Terwijl dwalen haar gedachten af naar Syll die nog steeds pal achter haar ligt. Overtuigd van zijn schuld. Een sterke drang om uit te zoeken wat zijn aandeel is in de gebeurtenissen van vandaag, maakt zich van haar meester. Sado is interessant. Gevaarlijk, maar interessant.

Moniek · The Dark Mod

Selene kijkt om als ze Syll hoort kreunen. Hij was eindelijk weer wakker gekomen.

"Syll!" roept ze uit. "Gaat het een beetje? Wat is er nou gebeurd, hoe kwam het? Kijk nou, ik ben er min of meer ongedeerd vanaf gekomen," zegt ze, met de nadruk op min of meer; zo te voelen had ze wel wat blauwe plekken hier en daar, maar dat was dan ook alles, "en jij bent bewusteloos geraakt en je ligt in een plas met bloed! Dat is meer iets voor mij, niet voor jou!"

Ze kijkt nog even naar Donovan als die zijn beredenatie nog even doorzet, waarbij hij verwijst de opmerking van Syll over het platbranden van het huis onderweg. Helena's verhaal negeert ze, ze kan begrijpen dat zij een slecht beeld van hem heeft door vanmiddag, maar ze kent hem verder niet dus kan ze volgens Selene er ook niet over oordelen.

"Ik weet het," zegt ze tegen Donovan. "Maar ik geloof niet dat Syll zo is, kom op, ook jij kent hem toch wel langer dan vandaag. Dorothy is vandaag vermoord Donovan, en niet door Syll. Hij is duidelijk niet de enige die... iets tegen haar heeft," zegt ze, dat laatste in een poging het zo zacht mogelijk uit te drukken. Ze weet gewoon zeker dat hij het niet was, het waren vast die Death Eaters van vanmiddag, dat moest haast wel. Of misschien was het zelfs wel gewoon een ongeluk geweest, mogelijkheden zat.

De groep maakt dan aanstalten om naar huis te gaan en ze vindt dat een goed idee. Hoe eerder er een einde aan deze dag kwam, hoe beter. Liz biedt aan om mee te lopen en Selene haalt haar schouders op.

"Heb je haar hulp nodig, of gaat het zo ook wel denk je?" vraagt ze aan Syll. "Niet dat je anders niet sowieso mee mag hoor, ik kan het me voorstellen als je niet alleen wil zijn dus van mij mag je best mee," voegt ze er dan aan toe tegen Liz. Ralph was nou niet echt altijd een voorstander voor het uitnodigen van "bloedbesmeurden" bij hen thuis, maar dat kan haar vandaag even niet schelen.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Om een enorme discussie te besparen, gaat Donovan niet dieper in op de discussie of Syll al dan niet de dader is. Hij was er beter niet over begonnen in het bijzijn van zijn zus en Liz. Hij kan er later nog genoeg over roddelen. "Hopelijk starten ze morgen een onderzoek", besluit hij op een zo luchtig mogelijk toontje. Iemand dat Donovan Hastings in de hens wil steken verdient enkel de zwaarste straf.

Een onderzoek is eigenlijk het laatste waar Donovan op zit te wachten. Voor je het weet zitten speurders van het ministerie alles te onderzoeken en blijft geen enkel inschrijvingsformulier meer gespaard. Ook niet dat van Donovan dat volledig vervalst is. Maar in Dorothy's geval moet er gerechtigheid geschieden. Sado lijkt plots niet meer zo'n ideale, zorgeloze stadje dat zijn geheimen kan waarborgen.

Iedereen wil naar huis gaan en anderen geven zich gelukkig op om de gewonden veilig naar huis te brengen. Donovan zet een stapje vooruit en werpt een blik op Nathan die er nogal puddingachtig bijstaat. "Jij woont toch in Willowbank Road, he?, ik moet ook die richting uit.

Donovan kan zich nog vaag herinneren dat hij Helena in die straat heeft ingeschreven. Hij buigt zich dan voorover om Nathan wat mee recht te helpen. Normaal gezien was hij van plan om meteen naar huis te vertrekken, maar het zou nogal arrogant overkomen als hij de andere probeert te ontwijken door alleen te vertrekken. Tot zijn verbazing doet zijn been een stuk minder pijn. het is duidelijk dat Helena's spreek heeft gewerkt, tegen zijn verwachtingen in.

"Bedankt...", zegt hij dan zacht alsof hij niet wil dat iemand het horen mag, "voor het genezen van mijn been". Hij zegt 't nogal snel, om er vanaf te zijn, maar hij voelt zich verplicht. Het idee dat hij zijn hele leven niet meer zijn fierce loopje kan doen is té ondraaglijk.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Mairi kijkt naar met haar handen in haar zakken naar de gewonden en merkt dat er al genoeg mensen zijn die zich daar over gaan ontfermen, wat haar de mogelijkheid geeft gewoon zelf richting huis te gaan. Ze heeft nog een oude vrouw thuis zitten die verzorgd moet worden, ze is al veel te lang weggebleven. Als ze had geweten wat er zou gebeuren was ze thuis gebleven deze middag. Peinzend kijkt ze naar het huis, althans de resten. Vervolgens trekt ze haar handen uit haar zakken en houdt ze een van haar handen boven haar ogen, terwijl ze naar het huis blijft kijken. Zonder dat Mairi het zelf in de gaten heeft glipt één van de briefjes uit haar zakken en dwarrelt deze naar de grond (ja, degene waarop staat dat Doortje verraden is door een Sado bewoner. For someone to find ).

Mairi zoekt even met haar blik naar die van Helena en glimlacht naar haar. Op de een of andere manier voelt het alsof ze afscheid van haar moet nemen, na wat ze samen hebben meegemaakt op die zolder. Ze knikt even kort naar de rest en draait zich dan om, om richting huis te gaan. Wanneer ze bij de rand van de straat aan komt pakt ze haar stok beet. Er klinkt een pop en Mairi is uit de Killbride Drive verdwenen en in de Primrose Road verschenen.

Even blijft ze naar haar huis kijken, dan opent ze de poort en loopt ze naar de deur. Eenmaal binnen gooit ze haar mantel op de bank, terwijl ze doorloopt naar de kamer van haar oma. Zachtjes opent ze de deur. De lichten zijn aan, maar haar oma ligt op het bed, met haar voeten op het kussen. Haar pyamabroek draagt ze binnenste buiten. Het shirt dat eigenlijk bij een andere pyama hoort heeft ze over haar hoofd getrokken, maar er steekt maar één arm door een mouw, de andere mouw hangt er los bij. Mairi glimlacht even flauw, terwijl het pyamashirt na een tikje met haar stok goed komt te zitten en met nog wat gezwaai verdwijnt het kussen en komt deze terug onder het hoofd van haar grootmoeder. Zuchtend sluit Mairi de deur, terwijl ze naar de badkamer loopt om een bad te gaan nemen van minstens anderhalf uur lang.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena kijkt een beetje verbaasd op wanneer Donovan haar helpt met Nathan ondersteunen. Ze snuift wat door haar neus wanneer Donovan naar haar woonplaats informeert. Hoe minder mensen er zijn die weten waar ze woont, hoe beter. Ze kijkt terwijl Mairi aan die haar een glimlach schenkt en daarna weggaat.

"Ja, ik woon daar," antwoordt ze Donovan vervolgens, "maar ik zou willen dat niet iedereen dat weet. Ik wil er nu niet bepaald mee te koop lopen sinds wat er vandaag gebeurd is." Pas wanneer Mairi een tijdje van haar plaats is, ziet ze een briefje op de grond liggen dat er net nog niet lag. Ze raapt het op en kijkt Mairi na die al wat verder de straat uit is.

"MAI-" roept ze nog, maar ze is al Verdwijnseld. Helena tuit even denkend haar lippen, maar stopt het briefje dan ook in haar tas. Ja, daar steekt al veel in. Ze zal het wel teruggeven als ze haar nog eens tegenkomt, wat wel waarschijnlijk is. Zo groot is dit dorp nu ook weer niet.

Ze kijkt Donovan kort aan wanneer hij haar bedankt. Een kleine maar aanwezige glimlach verschijnt om haar mond. "Ach, ik kon niet anders," zet ze, "ik geloof trouwens dat ik je ook nog een bedankje voor mijn leven verschuldigd ben, daar ben ik nog niet eerder toe gekomen..." Het voelt vreemd om hem te bedanken, ze hebben de hele dag niet anders gedaan dan tegen mekaar te lopen bitchen.
"Dus, bedankt..." Samen met Donovan begint ze te lopen richting huis, met een slappe Nathan tussen hen in. Wanneer ze van de anderen weg zijn, kan Helena het toch niet laten van haar mond open te trekken. Het feit dat Donovan haar mening deelt, spoort haar ook wel aan.
"Ik weet niet wat ik moet denken van vandaag, of van Syll. Hij had alle kans om de boel in de fik te steken... Het lijkt me niet onwaarschijnlijk dat hij er voor iets tussen zit..."

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Nadat hij wakker is geworden wordt hij niet direct opgemerkt door de anderen. Tenminste, dat neemt hij aan, aangezien ze gewoon verder praten over hem. Hij begint een steeds grotere hekel te krijgen aan Helena. Vanmiddag toen ze zich om Dorothy ontfermde was zijn woede tegen haar puur het afreageren van zijn woede geweest over wat hem overkwam. Maar nu zat ze hem ronduit zwart te maken. De smerige bloedbesmeurde. Een beetje volbloeden de schuld geven van wat toch echt door hun soort veroorzaakt was. Maar hij houdt wijselijk zijn mond, niet op de laatste plaats omdat hij nu geen zin had in ruzie. Hij wilde vooral naar huis.

Het doet hem wel pijn als hij bemerkt dat ook Donovan hem verdenkt van de brand. Maar hij weet ook dat Donovan nu eenmaal naar de feiten kijkt. En dan kan Syll inderdaad niet anders dan toegeven dat hij voor Donovan erg verdacht moet zijn, vanwege zijn uitspraak aan het begin van de avond.

Verbaasd kijkt hij naar Liz als ze tot haar blijdschap bemerkt dat hij nog in leven is. Misschien was hij toch nog een beetje licht in zijn hoofd. Vanwaar dat enthousiasme? Hij kijkt Selene niet begrijpend aan als Liz ook nog eens aanbiedt hem mee naar huis te brengen.

Binnen enkele seconden bemerkt hij dat Selene nog wel de oude is. Ze begint meteen tegen hem te ratelen. Hij sluit zijn ogen, half vanwege Selene, half omdat hij echt moe is. Deze dag heeft veel gevergd. Hij is wel blij als Selene hem opnieuw verdedigt tegenover Donovan en daarmee eigenlijk ook tegenover de rest.

'Ik kan wel wat hulp gebruiken,' zegt hij zacht en hij glimlacht. 'Ik moet er nog achterkomen wat er verder allemaal heel is en wat niet, maar het voelt niet echt top.

Even is hij stil. Hij kijkt naar zijn zus en vraagt zich af of ze echt in zijn onschuld gelooft. Zij had waarschijnlijk ook zijn uitspraak gehoord, die hij tegen Donovan deed. 'Ik heb die brand echt niet aangestoken hoor. Kijk wat ik mezelf dan aangedaan zou hebben,' Zegt hij met zijn hoofd wijzend naar zichzelf. 'En ik zou jou ook nooit in gevaar willen brengen, daar zorg je zelf al vaak genoeg voor.' Hij probeert er een grapje van te maken en het daardoor luchtig te laten klinken. Maar hij wilde gewoon zeker weten dat ze het geloofde. En ze moest daarbij vooral niet denken dat hij daaraan twijfelde.

Dan probeert hij langzaam overeind te komen. Hij gaat eerst rechtop zitten en steunt met zijn handen op de tegels waar hij zojuist kennis mee had gemaakt. Verder overeind komen lukt nog niet echt, hij bemerkt dat zijn rug en rechterbeen pijnlijk aanvoelen.

[RPG] The Blood of Sado

Wie is er online