[RPG] At the other side of the world (8)

Margo · Professor **Woonplaats:** Mystic Falls

Daisy Pocock

Een ongelovig lachje verlaat Daisy haar mond als ze ziet dat de fles bij haar stopt. Great, was ze toch beter bij Noah blijven zitten, dan had ze nu niet moeten antwoorden op Samantha. Haar uitdrukking wordt nog ongeloviger als ze de vraag hoort en zeker als de uitleg er achter nog volgt. Vooral bij het woord "onderonsjes" schieten de wenkbrauwen van Daisy nogal de lucht in. Yeah, right, Sam kent Rose duidelijk niet. Ze vindt de bijbetekenis die Samantha er achter steekt ook alles behalve gepast. En het is munt, dus ze mag gelukkig de waarheid zeggen.

'Mijn zus heeft vele goede eigenschappen waarvan ik soms wel eens wens dat ik die ook had,' zegt Daisy dan, niet van plan het Samantha te gunnen dat Rose zich iets van haar woorden zou aantrekken. Ze kijkt met priemende ogen toe hoe Samantha zich naast Noah plaatst. Wat een hatelijk wicht. Zou Rose datzelfde ook gedacht hebben over Noah? 'Maar gelukkig ben ik niet het type zus dat daarom afgunstig wordt.' Ze kijkt dan even naar Rose om, als er een opmerking komt over haar bruine haar. Dat overigens veel mooier is dan dat van Samantha. 'En ik heb absoluut geen idee wat haar bruine haar hier mee te maken heeft, maar daarom ben ik zeker niet jaloers.'

Ze buigt lichtjes naar Rose toe en fluistert met een grijnsje 'zo, dus is het dan officieel tussen jou en Thomas?' Ze negeert het hele "onderonsjes" gedoe. Daisy weet wat Sam bedoelt. Ze weet exact op welke momenten Rose bij Noah was geweest wanneer dat eigenlijk zij had moeten zijn en ja, ze wou dat zij het was geweest. Maar ze weet ook dat Rose alleen maar gedaan heeft wat zij niet voor hem kon doen. En dat is niets om jaloers over te zijn. Eerder weer zo'n eigenschap waar zij ook graag over zou beschikken.

'Satisfied?' vraagt ze dan aan Samantha, met een giftige ondertoon. Als niet iedereen hierbij was geweest, dan had ze zeker een catfight gestart. Samantha brengt het slechtste in haar naar boven. Ze geeft een draai aan de fles en wacht even af om te zien bij wie die terecht komt.

Noah. Damn, ze heeft totaal geen idee wat ze hem zou kunnen vragen. Ze wil hem eigenlijk zelfs niets vragen. Ze kijkt hem voor een tijdje sprakeloos aan en zoekt verwoed naar een mogelijke vraag, hoe dom ook. 'Heb je ooit al echt van iemand gehouden?' vraagt ze dan maar. Want srsly, van haar zal hij wel niet echt gehouden hebben en dat weet ze zelf maar al te goed. Maar het zou best zielig zijn als -well, als hij hier 'nee' op moet antwoorden. En zo gek zou dat nog niet zijn, gezien zijn gedrag rondom meisjes.

Ze gooit het muntstuk op. Ze gaat richting Noah en toont hem zorgvuldig zonder dat iemand anders het kan zien hoe het muntstuk met kop naar boven ligt. Ze drukt het muntstuk in zijn hand -een lichte tinteling loopt langs haar arm omhoog- en keert terug naar haar plaats. Hij moet liegen.

Angel · Hotemetoot

Noah Taylor

Daisy vat het wel sportief op gelukkig. Noah ontwijkt heel subtiel iedere blik. Eerlijk is eerlijk, het interesseert hem helemaal niets. Hij is niet eens nieuwsgierig naar het antwoord. Verveeld bekijkt hij zijn nagels dan ook wat, opgelucht dat hij er verder buiten wordt gehouden. Maar vandaag is niet zijn geluksdag. Van alle mensen, moet uitgerekend Daisy hem draaien. Het blijft even lange tijd stil. Ze komt vast met iets heel afgezaagds, iets omdat ze zo bitter is. Hou je van me? Nee. Maak je het straks uit. JA!

'Heb je ooit al echt van iemand gehouden?' Noah zijn gezichtsuitdrukking verstrakt iets. Hij glimlacht even flauwtjes en ongemakkelijk en kijkt dan naar het muntje is zijn hand. Hij weet niet eens of dat nu in zijn voordeel of nadeel gaat werken. Daisy, die ziet of hoort hij allang niet meer. Elke hersencel houdt zich nu bezig met deze vraag en hoe hij zijn antwoord moet formuleren. Houden van. Dat was heel wat. Dat was zoals Thomas. Op een andere manier uiteraard. Het was niet geven om, maar houden van. Houden, met hoofdletter H. Hij fronst diep. Houden van was je leven voor iemand geven als het moest, de ander voorop stellen. Dat klonk niet als hem. Of moest hij het simpeler zien, gewoon als het ultieme gevoel van verliefdheid. Zijn ogen flitsen even naar de fles op de grond en voor een seconde langs Rose. Het feit dat hij er zo over na moet denken bezorgd hem de zenuwe en haalt hem uit zijn comfortzone. En dan is er nog de vraag, wat wil hij de anderen doen geloven. Hij mag dan wel niet de waarheid spreken maar indien nodig kan hij hem wel verdraaien, de anderen weten immers niet dat hij moet liegen. Een korte ja of nee daar viel niets uit op te maken. Gewoon een blanco ja of nee. Maar was het nee of ja?

Maar zijn antwoord klinkt een stuk onzekerder dan hij het bedoeld had. De vragen lijken nog vast in zijn hoofd te zitten als hij antwoord geeft op haar vraag. "Mja..?" hij bijt even op zijn lip "Het is zo verwarrend met waarheid en liegen" lacht hij zich er dan uit. Hij knijpt zo hard in de munt dat hij warm is geworden. Erg warm. Wacht, zo warm werd een munt niet van je eigen lichaamswarmte. Met een kreet laat hij de munt dan los en gooit hij hem op de grond. Met een pijnlijk gezicht wappert hij met zijn hand. Had hij gelogen over het antwoord van zijn vraag. Oftewel, gelogen over de leugen die hij moest vertellen. Geïrriteerd blaast hij even in zijn handpalm "Oke, dan is het Nee." hij schouderschokt "heb ik het toch door de war gehaald, het antwoord is natuurlijk nee." Awkward. Zijn nee was dus de leugen, dus de waarheid was ja? Van wie dan? Onthutst krabt hij even achter zijn oor en draait hij dan snel aan de fles. Flynn. De nieuweling. Een luchtige simpele vraag. "Wie van de nieuwe meisjes vind je het leukst?" hij gooit de munt op en geeft hem vervolgens aan Flynn. Hij heeft waarheid, maar Noah is nog te druk bezig met zijn eigen waarheid om dat voor de volle 100% te beseffen.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Flynn laat zich zachtjes neerploffen bij de rest en luistert weinig geïnteresseerd naar de uitleg van Samantha. Leuk. Spelletje. Laten we maar beginnen.
Zwijgend laat hij zijn blik rondgaan en kan onwillekeurig geen grijns onderdrukken bij de vraag.
Nieuwsgierig kijk hij opzij naar Noah die als eerste moet antwoorden.
Hij schudt zijn hoofd met een grijns, en groot is zijn verbazing als hij de fles en het muntstukje in zijn handen gepropt krijgt.
Whut? Wat was de vraag? X.X
Hij trekt even een bedenkelijk gezicht.
Oja...Welk meisje vind ik het leukst?
minder prettig. Waarheid.
Flynn laat zijn blik veelbetekend over de meisjes gaan, terwijl hij de spanning extra opvoert.
'Nuja, ik ken jullie nog niet zo goed...Dus ga ik eigenlijk gewoon uit op wat ik al van jullie gemerkt heb...En het uiterlijk.'
Hij glimlacht even vaag en laat het muntje tussen twee vingers glijden.
'Dan kies ik voor Rose.'
Hij geeft de fles door aan Samantha en gooit het muntje.
Waarheid.
'Wat is je ergste nachtmerrie dat er volgens jou kan gebeuren in je leven?'

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose kijkt Samantha met haast een pfuh-uitdrukking aan wanneer Daisy antwoord op haar vraag geeft. Zo is het maar net, Sam, je kan niet zomaar met stomme vragen tussen deze twee zusjes in komen.
"Hm?" haar wenkbrauwen schieten iets omhoog wanneer Daisy naar haar toebuigt en wat over Thomas vraagt. Ohmaarerwashelemaalniksaandegang! "Er is niks gebeurt, er is nog niks aan de hand tussen ons, het is nog zoals in het begin." antwoordt ze dan ook terug, nogal overrompelt. "Anders zou je het wel weten." glimlacht ze, waarna Daisy aan de beurt is.

Daisy die Noah draait. En blijkbaar een hele moeilijke vraag stelt. Noah lijkt namelijk heel lang te doen over het bedenken van een antwoord. Een antwoord op een vraag die eigenlijk niet zo moeilijk zou moeten zijn. Afwachtend kijkt ze hem dan ook aan, tot hij een vertwijfeld antwoord geeft. Ze wisselt even een blik met Daisy. Moest hij nu liegen of de waarheid vertellen? Hij verandert zijn antwoord dan ook al gauw wanneer het lijkt alsof de munt brandt, aan zijn reactie te zien. Okay, dit was confusing. Was het nu ja of nee?

Haar aandacht wordt echter alweer naar de volgende persoon getrokken, Flynn, als die aan de beurt is, en een flauwe vraag van Noah krijgt.
Rose gaat wat gemakkelijker zitten op de stoel en kijkt dan heen en weer van de een naar de ander. "Oh." verlaat het niet verstaanbaar haar mond. Haar blik schiet even heen en weer tussen Flynn en Noah - die de vraag stelde, vervolgens even kort over Thomas, waarna ze Flynn een glimlachje schenkt.
Ze kan het niet laten om even met een flauw glimlachje Samantha haar richting op te kijken, waarna die sowieso aan de beurt schijnt te zijn. Dit ging wel gemakkelijk zo eigenlijk.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Samantha draait even met haar ogen als ze het antwoord van Daisy hoort. Duidelijk niet de waarheid. Maar alsof het haar wat uitmaakt. Ze maakt het zich net comfortabel in haar stoel als Noah een vraag van Daisy krijgt. En een zeer interessante, vindt Samantha dan.
Ze bekijkt Noah bestuderend en ze kan hem bijna horen denken. Daarbij heeft ze natuurlijk niet echt iets aan zijn antwoord, aangezien ze niet weet of dat het een leugen is of de waarheid. Hij zegt eerst ja, en dan twee keer nee. Met een klein fronsje blijft ze hem nog een tijdje aankijken, ook nadat hij de vraag al aan Flynn gesteld heeft. Stiekem hoopt ze dat zijn antwoordt een leugen was en dat hij misschien toch wel al iets van haar houdt. Maar anders, dat zal sowieso nog gebeuren.

Terwijl ze wacht op het antwoord van Flynn, laat ze haar hand soort van bemoedigend rusten op Noah’s been. Ze kijkt hem even met een flauwe glimlach aan, maar richt zich dan weer op Flynn. Vanzelfsprekend kiest hij voor Rose, gelukkig ook maar, Samantha hoeft hem niet.

En ja, hoor, de fles eindigt bij haar. Ze zucht even lichtjes en luistert naar zijn vraag. 'Wat is je ergste nachtmerrie dat er volgens jou kan gebeuren in je leven?' Daarna krijgt ze het muntje: waarheid.
Ze haalt haar hand bij Noah weg en gaat even door haar haar heen. Ze probeert haar gedachten even op een rijtje te zetten. Waar is ze bang voor? De dood. Ja, ze wilt absoluut niet dood. Haar blik gaat onbewust even naar Noah. Dat kan ze dus nooit hardop zeggen. Oke, iets anders dus. Hmm, nooit rijkdom, erkenning, macht.. Maar dat gaat ze natuurlijk ook niet toegeven, pfuh. Ofja, misschien zou ze het allemaal wat anders kunnen formuleren.. Dan liegt ze niet.
‘Ehh.. Nja, ik denk..’ ze stopt even en denkt na over haar woorden, waarbij ze Noah even aankijkt. ‘Dat het zou zijn dat ik altijd onbelangrijk zal blijven in mijn leven. Dat ik nooit echt bijzonder zal zijn.. Ofja, niet iets bereiken met mijn leven.’ Nu stopt ze. Dit moet wel genoeg antwoord zijn. Daarbij is het niet gelogen en kan dit zelfs haar reputatie zelfs een beetje ten goede doen.

Ze pakt de fles en draait. Rose. Ze twijfelt even over haar vraag en kijkt dan Noah betekenisvol aan. Ze buigt zich iets naar hem toe en fluistert in zijn oor. ‘Het is voor je eigen bestwil, en die van Thomas. Ik wil niet dat zij je nog pijn kan doen. Sorry.’
Ze richt haar aandacht weer op Rose en stelt haar vraag dan. ‘Als je moet kiezen: Leven of Dood?’ Samantha gooit het muntje op: munt. Ze kijkt nog een keer verontschuldigend naar Noah en geeft dan het muntje aan Rose.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Tot zover het gemakkelijke dan, Sam heeft haar namelijk gedraait. Haar blik blijft gefixeerd op Sam, die naar Noah buigt en wat fluistert, terwijl ze zich af vraagt wat voor belachelijks ze in haar hoofd heeft om aan haar te vragen.

Rose blijft Sam doordringend aankijken wanneer de vraag haar mond verlaat. Ze neemt het muntje van haar aan, die aangeeft dat ze de waarheid moet spreken. Wat een rotvraag. Sam wist dat ze het familiegeheim van Noah en Thomas wist, en hoe dat Noah deed voelen.
Iedereen kiest uiteindelijk liever voor leven dan dood. Dat is nu eenmaal zo. Voor de rest van de groep is het dan ook een makkelijke vraag. Voor Rose echter niet. Voor haar is het dubbel. Sam vraagt haar eigenlijk gewoon om te kiezen voor Noah of Thomas. Noah die ze de vorige avond nog getroost had, gesteund had, terwijl ze had ingezien hoe erg hij met dit hele leven/dood zat. Hij zou haar keuze verkeerd gaan opvatten. Wellicht niet zozeer haar keuze voor Thomas, maar haar keuze voor leven in plaats van de dood. Het zou hem een 'zie je wel' gevoel geven, wat ze niet wil. Ze had gister voor het eerst tot hem door kunnen dringen, hij had zich voor haar open gesteld, en nu zou zij een antwoord gaan geven zoals hij van ieder ander zou verwachten, en zoals hij tot nu toe altijd meegemaakt heeft.
Haar blik glijdt even af naar die van Noah, wat niet erg opvalt aangezien die naast Samantha zit. Ze is even totaal vergeten dat ze hem zonet niet kon uitstaan vanwege zijn gedrag tegenover Daisy. Hij moest inzien dat dit niks met hem te maken had, niks persoonlijks.

Met het muntje in haar hand en haar blik op Noah gefixeerd, hakt ze dan ook de knoop door. "Leven." beantwoordt ze Sam's vraag, nog altijd met haar aandacht bij Noah.
Zonder verder nog wat te zeggen, geeft zij dan ook een draai aan de fles, die bij Thomas uitkomt. Thomas, waarbij ze eigenlijk geen idee heeft van wat ze moet vragen. Ze heeft het idee dat ze hem wel kent, vooral sinds hij zoveel vertrouwen in haar toonde. Lieve Thomas die ze absoluut geen rotvraag zou stellen.
"Euhm.." Lastig. Dan maar gewoon iets luchtigs. "Wat zou je het liefst nog een keer willen meemaken in je leven?" vraagt ze hem dan maar, waarna ze het muntje opgooit en die vervolgens aan Thomas geeft, die de waarheid moet spreken. Ze glimlacht eventjes naar hem.

Angel · Hotemetoot

Noah Taylor

Flynn brabbelt wat terwijl Noah nog altijd een diepe denkrimpel op zijn voorhoofd heeft staan. Rose. Verontwaardigd kijkt hij op. Was Rose het antwoord van Flynn. Wrong answer! Eigenlijk kan elke gek nu zien dat Flynn de waarheid moest zeggen en dat het geen leugen was die hij moest vertellen. Flynn was nogal open en eerlijk over zijn antwoord en Noah, well zijn gezichtsuitdrukking spreekt boekdelen. Zijn blik schiet even van Thomas naar Rose. Nou, nou zo erg was het niet. Rose hoefde hem niet leuk te vinden. Ze kenden elkaar net enkele uren, er was niks aan de hand. Toch is zijn houding net wat defensiever tegenover Flynn dan even geleden. Flynn was een aardige jongen. Maar Rose was van..Thomas. Thomas. T.H.O.M.A.S. Hij voelt Samantha haar hand op zijn been en wisselt even een blik met haar. Hij glimlacht flauwtjes in een poging weer normaal te doen.

Zucht de volgende. Sam en een interessante vraag. Benieuwd naar haar antwoord en of hij kon achterhalen of het een leugen was of de waarheid gaat hij wat rechterop zitten. Lastig spel.Noah glimlacht even bij het antwoord dat ze geeft. Dat moest de waarheid wel zijn, Samantha stond altijd graag in het middelpunt van de belangstelling. De volgende die aan de beurt is, is Rose. En vreemd genoeg heeft hij blijkbaar iets met de vraagstelling te maken als Samantha naar hem toebuigt en begint te fluisteren. Verbaasd trekt hij even zijn wenkbrauwen op. Ho, wacht even. Zijn wenkbrauwen zakken weer naar een frons, hem pijn doen? Waarom zou Rose hem en Thomas kunnen pijn doen? En dan is daar haar vraag en doet haar verontschuldiging er al niet meer toe. Zijn ogen lijken haar enkele seconden te doorboren voordat hij kalmeert. Iedereen was hier, dit was niet het moment voor opvallend gedrag. Ongemakkelijk gaat hij iets verzitten en als Samantha haar hand al nog op zijn knie lag, dan is die er nu zeker af. Hij leunt nog net niet ontwijkend opzij. Haar vraag kan hij op dit moment alles behalve waarderen. Zijn aandacht wordt getrokken door het sterke onderbuik gevoel dat iemand naar hem kijkt. Het is Rose. Ze kijkt hem zo vastberaden aan dat er even een opgelucht gevoel begint te kriebelen. Leven. Verward knippert hij even met zijn ogen en probeerd hij nogmaals haar blik te vangen. Ze heeft Thomas al gedraaid en stelt hem nu een luchtige vraag. Was dat een leugen? Keek ze hem daarom zolang aan, of was het de waarheid. Wat een rotspel! Hij knijpt zijn ogen even wat toe en werpt een zijdelingse blik op Samantha. Die ging hem mooi vertellen wat ze had opgegooid, kop of munt. Maar nu moest hij aan zijn zelfbeheersing denken. Hij tovert dan ook een stijf glimlachje op zijn mond en concentreert zich weer op het spel. Hij faalt jammerlijk nu zijn blik heen en weer blijft darten tussen Samantha en Rose. "Ik haal ondertussen wat te drinken en een hapje eten" meldt hij dan ook zachtjes aan de rest. Extra statig staat hij op en begeeft hij zich naar de gang. Als hij de deur eenmaal achter zich gesloten heeft leunt hij tegen de muur ernaast. Wachtend.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Samantha laat haar blik heen en weer gaan tussen Rose en Noah, die elkaar na haar vraag nogal intens aankijken. Even gaat ze twijfelen over de kant van het muntje ze had opgegooid. Rose weet toch dat ze de waarheid moet zeggen? En ja hoor, ze zegt het. Leven. Stiekem kan Samantha het wel appreciëren dat ze, terwijl ze het antwoord geeft, Noah zo aankijkt. Misschien denkt ze dat ze Noah zo minder pijn ermee doet, maar dat heeft ze dan mis. Alleen als ze eromheen gepraat zou hebben of dood had gezegd, was het goed geweest voor Noah.

En dan gaat Rose meteen door met het spel. Voorzichtig kijkt Samantha opzij naar Noah, hij ziet er niet zo blij uit. Maar zoals ze al zei, het is voor zijn eigen bestwil. Nu kan hij in ieder geval niet meer bespeeld worden door Rose.
Ze richt haar blik maar even op Thomas, die nu de volgende vraag moet beantwoorden. Het is niet zo interessant, maar het is beter dan de blik van Noah steeds te moeten aanzien. Vervolgens staat Noah nogal statig op met de mededeling dat hij wat te drinken en eten gaat halen. Samantha volgt hem met haar ogen en besluit hem maar achterna te gaan, mede zodat Rose haar niet weer voor is.
‘Ik zal hem even helpen, het gaat hem nooit lukken om het allemaal in zijn eentje te dragen,’ zegt ze nogal luchtig, waarna ze opstaat en met een snelle pas naar de deur loopt.

Ze maakt de deur achter zich dicht en al had ze verwacht om Noah te zien, verschiet ze er toch een beetje van dat hij daar tegen de muur staat en ze nu nogal dicht bij elkaar staan in de smalle gang. Lichtelijk ongemakkelijk kijkt ze hem even aan. ‘Laten we even uit de gang gaan.’

Samantha loopt hem voor naar en gaat de kamer ernaast naar binnen. Daar aangekomen pakt ze zijn hand vast, al weet ze dat Noah dat nu misschien niet kan waarderen, maar hij moet inzien dat zij er wel voor hem is. Ze kijkt hem serieus aan. ‘Ik had munt gegooid..’ ze zegt het zachtjes en voorzichtig, ‘Sorry.. Maar nu weet je in ieder geval waar dat Rose echt staat..’ Afwachtend op Noah’s reactie blijft ze hem aankijken.

Agenia · Headhunter **Woonplaats:** Kruideniersstraat 71

Thomas laat zich zuchtend meeslepen door Samantha. Hij was niet per se een spelletjesmens. Maar misschien zou het zijn gedachten verzetten. Braaf gaat hij in een kringetje zitten. Toch kijkt hij even afkeurend rond. In een kringetje een spelletje doen, hij is toch zeker geen 5 jaar oud meer?

Zijn blik verstart iets als hij de regels van het spelletje hoort. Oh fijn hoor Samantha. Nu weet hij weer waarom hij Noah's exvriendinnetje niet mocht. Een spelletje zou de sfeer toch moeten verlichten? Niet nog meer oud zeer naar boven halen. Hij kijkt ademloos toe hoe er vragen worden gesteld en beantwoordt. Zijn wenkbrauwen schieten heel ver omhoog als Samantha zegt dat Rose hem officieel aan de haak heeft geslagen. Oh ja? Wanneer dan? Hij bloost en kijkt met een moeizaam verborgen glimlachje weg van het tafereel. Als ze dan zegt dat ze veel onderonsjes heeft gehad met Noah, kijkt hij echter snel op naar Rose, volgt haar blik en ziet Noah naar haar kijken. Wat... onderonsjes...?

"Niet geloven," denkt hij, "Samantha is een stoker. Ze zet iedereen tegen elkaar op, kijk dan wat ze nu doet!"
Toch kan hij de vreselijke gedachte niet helemaal loslaten. Rose met... Noah? Had hij te lang gewacht? Hij had toch iets moeten doen. Hij had actie moeten ondernemen. Niet als een dood vogeltje moeten zitten. Hij kijkt sipjes naar beneden.

Hij kijkt Rose peinzend aan als haar een vraag wordt gesteld. Leven of dood. Leven. Ze antwoordt leven. Maar loog ze nu? Of was het de waarheid?

Hij schrikt op als Rose hem een vraag stelt. Oh, hij was aan de beurt.
"Eh..."
Hij kijkt fronsend naar de munt.
"Wat betekende 'munt' ook alweer?" flapt hij eruit. Oh, oeps, nu weten ze wat hij moet doen. Achja, echt een belangrijke vraag was het niet. "Oh wacht, waarheid... Ehh..."
Hij kijkt rond, denkt na. Wat zou hij mee willen maken? Dat Rose en hij... Maar dat durft hij niet toe te geven! Dan maar valsspelen en liegen. Hij haalt zijn schouders op.
"Ik weet het niet," geeft hij toe. "Ik ben niet zo veeleisend. Ik denk... een gezinnetje. Dat zou ik nog mee willen maken."

Hij pakt de fles en draait hem. Daisy. Ehh...
"Wat is je lievelingskleur?" vraagt hij in een opwelling. Wat een sullige vraag. Maar misschien verlicht het de sfeer wat en moedigt het de rest aan om ook sullige vragen te stellen. Hij gooit de munt op en vangt hem; kop. Daisy moet liegen.

Angel · Hotemetoot

Noah Taylor

Noah is op z'n zachts gezegd niet erg vrolijk. Nogal afgesloten staat hij met zijn armen over elkaar gevouwen te wachten. Desondanks volgt hij Sam de kamer in, terwijl hij nu alles behalve volgzaam is. Bij de aanraking van haar hand verstrengelen zijn vingers met die van haar. Zijn vingertoppen glijden 'liefdevol' over de binnenkant van haar hand en omhoog rond haar pols. Ze had munt gegooid. Zijn grip verstevigd nu rondom haar pols tot de kamer zich lijkt te vullen met het geluid van trommels. Of nee, een hartslag. Samantha haar hartslag. "Je weet dat het verboden is om erover te spreken." doelt hij op haar leven en dood vraag. Hij duwt haar zachtjes tegen de deur achter hun, haar pols nog altijd vasthoudend. "Je bent hier nog geen 24 uur en je gedraagd je als mijn jaloerse vriendinnetje." Zijn andere hand stopt een plukje haar achter haar oor terwijl zijn ogen even kort over haar flitsen. Het kost hem moeite objectief te blijven. Alles was zo verwarrend op het moment. Was Samantha echt gewoon een oppervlakkig kreng, of deed ze de dingen echt omdat ze om hem gaf? Accepteerde ze het net zoals Rose deed? Hij laat zijn vingers van haar pols glijden "Als ik erachter kom dat je liegt of je bezorgdheid niet oprecht is.." hij kijkt haar even indringend aan en besluit zijn zin dan niet af te maken. Hoewel zijn blik wel waarschuwend genoeg moet zijn. De spanning glijdt langzaam weg en een flauw glimlachje kruipt omhoog "en hou je bezorgheid een beetje in toom"

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose volgt met haar blik hoe Noah de kamer verlaat, zich afvragend hoe hij haar antwoord nu opgevat heeft. En natuurlijk gaat Sam er dan achteraan om hem nog verder op te stoken, of course. Wat Sam's zaakjes zijn, maakt haar verder niks uit, dus richt Rose zich terug op het spel, waar ze Thomas zojuist een vraag had gesteld.
Er verschijnt een glimlachje op haar gezicht wanneer hij aan iedereen duidelijk maakt dat hij 'munt' heeft. Met een glimlachje kijkt ze hem dan ook afwachtend aan tot hij z'n antwoord geeft. Aw, hij is zo lief <3

Het glimlachje verandert al gauw in een lachje op haar gezicht wanneer ze zijn wel heel luchtige vraag stelt aan Daisy. Haar blik glijdt even af naar de deur, waarachter Noah en Sam zijn verdwenen, waarna ze weer richting Thomas kijkt en vervolgens besluit op te staan.
Ze loopt langs Thomas af en laat daarbij even haar hand op zijn schouder rusten, ten teken dat hij even mee moet lopen naar de gang.

Ze sluit de deur achter zich en kijkt Thomas aan. Eeuhm.. Ja. "Sorry van Samantha's gedrag daarnet.." verlaat het dan haar mond, doelend op haar vraag aan Daisy, waarbij ze middenin de hele groep even doodleuk zei dat ze Thomas aan de haak geslagen had. "Ze wekt nou vast allemaal verkeerde gedachtes op.." Tenzij hij natuurlijk wel helemaal weg van haar was <3 "Over dat van dat ik.. Nouja.. Je weet wel.." begint ze te mompelen. Euhm! Okay, misschien niet de beste actie. Ze haalt even een hand door haar haren heen. "Weet je wat, never mind.. Dit is.." Awkward.. Ja. Ze kijkt hem met een ^^"-gezichtje aan.

Agenia · Headhunter **Woonplaats:** Kruideniersstraat 71

Thomas kijkt op als Rose hem maant mee te komen naar de gang. Hij glimlacht even flauwtjes en loopt mee naar de gang, uiteraard. Hij zoekt houvast in haar blik als ze zich verontschuldigt voor Samantha's gedrag.
"Waarom verontschuldig je je voor haar?" vraagt hij. "Jij hebt toch niets verkeerds gedaan?"
Dan wordt de sfeer wat gespannen. Hij weet niet zo goed wat hij moet zeggen, en houdt dus zijn mond. En heel erg vindt hij het ook niet om te zwijgen, nu hij zo dichtbij Rose staat, alleen met haar. Even vergeet hij Samantha's gestook, en haar vragen hoe het zit met die onderonsjes met Noah komt niet eens meer in hem op. Zijn adem versnelt wat en hij voelt zijn hart kloppen in zijn keel.

Boem. Het schip deint even flink heen en weer als de boeg een hoge golf doorklieft. Thomas verliest zijn evenwicht en valt wat naar voren, bijna tegen Rose aan. Hij kijkt blozend op en giechelt het incident luchtig weg. Hij schraapt zijn keel. Okay, hij was nu wel heel dichtbij Rose. Veel dichterbij. Hij kijkt op in haar bruine ogen. Wees daadkrachtig. Daadkrachtig. Ja. Hij zou nu verdorie eens daadkrachtig zijn. Hij snakt naar adem, komt voorzichtig dichterbij, en drukt dan vastberaden zijn lippen op de hare.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose kijkt naar hem op wanneer hij vraagt waarom ze zich voor Sam verontschuldigt.
"Omdat,-" Boem - dat was dus het schip dat even flink heen en weer gaat -, Rose weet nog haar evenwicht te houden, terwijl Thomas wat naar voren valt, haar kant op. Er verschijnt een voorzichtig glimlachje op haar gezicht wanneer ze het blosje op z'n wangen ziet verschijnen en hij z'n keel schraapt. Ze weet niet wat ze nu ook alweer wou zeggen. Daarbij staat hij nou ook nog heel dichtbij haar.
Ze blijft hem aankijken wanneer hij opeens naar haar opkijkt, recht in haar ogen. Er verplaatst zich een apart gevoel onder in haar buik. Ze kan niet van hem wegkijken, vooral niet wanneer hij voorzichtig nog dichterbij komt.

Ze voelt hoe hij vastberaden zijn lippen op de hare drukt. Haar hartslag versnelt. Het overwelmt haar. Zowel het gevoel dat ze erbij krijgt, als zijn plotse gedrag - hij was tot nu toe nog zo terughoudend geweest. Dan dringt het besef van het moment weer tot haar door - Thomas.. Dan toch.
Langzaam maar zeker sluit ze haar ogen en geeft ze zich over aan Thomas. Voorzichtig kust ze hem terug.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Samantha is opgelucht als ze merkt dat Noah haar hand niet wegslaat, maar zelfs bijna liefdevol aait. Ze voelt hoe zijn grip om haar pols wat verstevigd en laat zich vervolgens met een klein glimlachje door Noah tegen de deur duwen.
Ze hoort Noah’s volgende woorden en er verschijnt een uitdagend grijnsje op haar gezicht. Ze sluit haar ogen even kort bij Noah’s aanraking en kijkt hem dan met een speelse blik aan. ‘Dus ik ben je vriendinnetje?’ Ze laat haar duim liefjes over zijn kaaklijn gaan.

Net als het allemaal leuk lijkt te gaan, laat Noah haar pols los en neemt hij een nogal wat defensieve houding aan. Samantha draait even met haar ogen als ze zijn woorden hoort over liegen en niet oprecht zijn. ‘En wat dan, Noah?’ ze kijkt hem half geïrriteerd, half uitdagend aan. ‘Als je begint met iets te zeggen, moet je ook mans genoeg zijn om het af te maken.’

Ze zucht en kijkt hem weer aan. ‘Daarbij, ben ik hier degene die er altijd voor je is. Zou ik dat doen als ik niet om je gaf? Denk je nu echt dat ik zo goed ben om dat te kunnen imiteren? Ik ben tenminste eerlijker dan Rose.’ Want ja, dat vindt Samantha dan ook echt :’)

Margo · Professor **Woonplaats:** Mystic Falls

Daisy Pocock

Het hele vragenspelletje lijkt nogal verwarrend en ze heeft constant het gevoel dat er meer aan de hand is dan dat zij begrijpt. Noah geeft eerst het antwoord op haar vraag dat ze verwachtte en dan verandert hij het -blijkbaar iets met het muntje. Daisy snapt het niet. Ze haalt dan ook haar schouders op als Rose haar vraagt wat er net aan de hand was.

En dan stelt Thomas zo'n heel onschuldige vraag. Een klein glimlachje verschijnt op haar gezicht. Dit is al wat beter dan de zware vragen van eerst. En ze moet dan nog eens liegen ook, over iets triviaals als haar lievelingskleur. 'Zwart,' zegt ze dan maar randomly. Dat is zeker haar lievelingskleur niet. Eerder groen ofzo. Niet dat het er echt toe deed. Heel wat mensen hebben de kring verlaten, wanneer Daisy met de fles moet draaien.

De fles stopt bij... niemand, een lege stoel. Ze rolt even met haar ogen en glimlacht een beetje. Het spel zal zo dadelijk wel afgerond worden als iedereen wegloopt. Ze draait een tweede keer en komt uit bij Jarrod. 'Mooi, oké,' zegt ze dan, 'aangezien we al bepaald hebben dat Rose het knapst is van de vrouwelijke aanwezigen,' ze grijnst even richting Flynn, haar zus doet het blijkbaar wel goed bij de jongens hier, 'wie van de jongens vind jij het leukst?' Ze gooit het muntje op en toont aan Jarrod dat het munt is en hij de waarheid moet spreken. 'Besides Noah, trouwens, want blijkbaar is hij de hotshot hier, dat zou een te obvious antwoord zijn.' Haar blik glijdt naar waar Samantha en Noah verdwenen zijn. Dat was één. Zij was twee, Sophia drie, Rose -blijkbaar, als ze Sam kan geloven- was vier. Alle meisjes dus. Oh behalve Feline dan.

[RPG] At the other side of the world (8)

Wie is er online