Noah TaylorSommige mensen hadden tenminste manieren, Flynn lijkt in elk geval wat basis manieren te hebben. Als Noah het zich goed kan herinneren hadden bepaalde mensen zijn hand niet eens aangenomen. Anyway, zijn naam is dus Flynn.
"Aangenaam" glimlacht hij. Hij laat zijn blik even naar zijn broer afglijden die nog steeds raar doet. Raarder dan normaal in elk geval. Hij zucht even inwendig, hij kon er niet goed tegen als zijn oudere broer zich zwak en kwetsbaar zou opstellen. Niemand mag zich zo opstellen in Noah zijn buurt.
Noah trekt één wenkbrauw op als Samantha kucht.
"Ooh.." korte stilte
"Is dat iets slechts?" Hij prikt haar even in haar zij en knijpt zijn ogen even speels toe
"Ik dacht dat je daar wel van hielt" Als ze zich omdraait haalt hij even zijn schouders op. Ze hing gisteravond rond Dominic dus medelijden kan ze vergeten. En dan mag ze nog blij wezen dat Noah niet weet wat er nog meer heeft plaatsgevonden.
"Laten we iets leuks doen" oppert hij opgewekt.
"Vader is in de stuurkamer met zijn kaarten om een route uit te stippelen. Dus we kunnen ongestoord iets leuks doen" hij port Thomas even vrolijk in zijn zij. Hij denkt even diep na "We kunnen een potje kaarten." want ja de Alusianen kennen geen monopoly etcetera.
"Poker!" hij wiebelt even zijn wenkbrauwen. Ouderwetse kaartspelletjes waren bekend in Alusia en ook de diverse variaties erop.
"Of misschien weten de mensen iets leuks. Ik ga de rest halen, hut 4" hij geeft Thomas nog een waarschuwende blik, hij moest naar hut 4 komen of Noah zou hem erheen slepen.
Hij legt zijn handen even op Samantha haar schouders en brengt zijn hoofd dan dicht bij haar oor.
"Niet zo fronzen popje" er krult zich een grijns rond zijn lippen
"Daar krijg je rimpels van." Hij laat zijn handen weer van haar schouders glijden en knikt naar haar met een simpel volg gebaar.
Vrolijk over het dek wandelend komt hij abrupt tot stilstand als zijn blik op de twee jongens op de grond valt. Verbaasd knippert hij even met zijn ogen. Jarrod en Dominic. Dominic en Jarrod. Te verbaasd om iets te zeggen staart hij naar de twee en het is moeilijk te zeggen wat er nu in zijn gedachtes om gaan. Verbazing, dat is duidelijk. Maar er volgt geen kreet, geen afkeurend geluid, alleen maar stilte. Hij schraapt even zijn keel en wijst wat onhandig naar benedendeks
"Wanneer jullie...klaar zijn.." awkward
"We willen een spelletje doen in hut 4 dus..." Hij kijkt even om hulp zoekend achterom richting Samantha.
"Jarrod" hist hij dan zacht, alsof Dominic er niet was of hem niet zou kunnen horen. What the hell. Hij besluit Jarrod niet als een klein kind aan zijn oor mee te nemen maar trekt zijn neus even hoog op en schuifelt dan langzaam richting de trap.