Ook Eric begeeft zich na de lunch naar het dans-lokaal toe. Eenmaal daar aangekomen, ziet hij dat zijn klas er grotendeels al verzameld is. Matt, Flor, Shawn, Enora, Naomi, Thomas, Dorian, en de hele bliksemse boel dus. Hij merkt echter wel op dat Lea en co. er nog niet zijn, maar die zullen straks wel arriveren, denkt hij zo. Ook Alex en Christine zijn er nog niet, wat jammer is, want hij kan met hen ook goed opschieten. Dus bij gebrek aan beter, gaat hij maar een beetje random tussen de rest staan.

De deur van het lokaal gaat open, en iedereen schuifelt naar binnen. Hij ziet Professor Honey al staan met een onbekende man - ze zitten samen te stretchen, en ondertussen vriendelijk te praten. Eric kiest een stukje vloer uit, en gaat daar gewoon op zitten. Tijdens danslessen moesten ze eenmaal op de grond plaatsnemen totdat het nieuwe project uitgelegd werd en dergelijke.

Waar blijft de rest? Eric kijkt om zich heen en hoopt innig dat de mensen waarmee hij optrekt gauw komen opdagen.


Professor Honey:

Als iedereen eindelijk naar binnen is gekomen, zorgt Honey er met een zwiepje van haar wand voor dat de deur dichtgaat. Ze kijkt even rond - kijk ze eens, al ze kindjes : D Ze hebben geen idee welke wereld voor ze open zal gaan!

"Goedemiddag, dit is Augusto," ze wijst op de knappe man die naast haar heeft plaats genomen. "Ik heb hem voor vandaag erbij gehaald, omdat ik iemand nodig heb om de dans van vandaag te demonstreren. Het is ingewikkeld, maar wees niet bang. Augusto en ik zijn hier om jullie te helpen. Dit is een project dat lang zal duren, en ik zal jullie dus ook vragen om buiten de lessen te oefenen met jullie partners." Ze werpt ze een oogverblindende glimlach toe. "Ik heb de partners willekeurig ingedeeld, en je zit aan je partner vast. Het is namelijk de bedoeling dat je je partner leert kennen op een heel..." Ze zoekt naar het juiste woord. "... op een heel fundamenteel niveau." Ja, oké, that'll do.

Nog een zwiepje van haar wand, en de stereo begint een deuntje te produceren. Honey richt zich tot Augusto die een paar stappen naar links neemt, en ze doen de dans.

Na een zeer vermoeiende twee minuten, richten Honey en Augusto zich weer op de groep. "Dus..." Honey hijgt een beetje uit, maar zorgt ervoor dat een glimlach op haar gezicht blijft. "Dit is de opdracht!"

De klas is stil uiteraard, want dit is nogal een lastige dans. Bovendien zijn de arme kindjes vast bang, want ze weten niet eens wie hun partners zijn! Honey glimlacht en draait zich om. Met de nodige heup-movements, loopt ze naar het kastje in de hoek. Ze haalt er een blaadje uit, en zegt: "Dit zijn de tweetallen: Alex en Christine! Enora en Matt! Eric en Lea! Naomi en Cam! Dorian en Aurelie! Shawn en Casey! En tenslotte, Thomas en Flor!" Smile. "Zoek je partner op, en zorg ervoor dat jullie net zo comfortabel bij elkaar worden als Augusto en ik."

Shawn kijkt met priemende ogen naar Thomas en Naomi. Hij uit zijn afkeer jegens de nieuwe ontwikkeling in Naomi's liefdesleven nauwelijks, omdat hij niet wilt dat zijn klasgenoten het verkeerde idee krijgen. Maar dat neemt niet weg dat het hem mateloos ergert als Thomas binnen een drie-meter radius van Naomi staat. Dat ventje is eenmaal stompzinnig - Thomas brengt idiotie naar een heel nieuw niveau. Niet dat Naomi een onschuldig meisje is of zo, maar even had Shawn het idee dat Naomi zich naar zijn kant aan het bewegen was. Haar beste vriendin is Flor, die heeft met Matt, en Shawn is Matt's beste vriend, en Enora heeft met Shawn... Het is een vriendengroep, oké. Maar kennelijk flikflooit ze liever met een misbaksel als Thomas.

Hij loopt dus met een bijna-leeg hoofd het lokaal in, en gaat ergens zitten bij de rest. Honey haalt hem echter uit zijn gedachten als ze de muziek aanzet. Zij, en de man die kennelijk Augusto heet (en die nu al op Shawn's zenuwen werkt), doen een vreselijk ingewikkeld dansje. De eerste tien à vijftien seconden zien er nog enigszins do-able uit, met VEEL oefening. Maar daarna... whoa. Dus als Honey laat weten dat het de bedoeling is dat ze dit kunnen, kan Shawn een ongelovige lach niet van zijn gezicht vagen. She's kidding, right? Want dit grenst op het onmogelijke. Hij kijkt even rond - hell, dit is voor hem al onmogelijk. De rest van de kneuzen hier gaan dit ook écht niet voor elkaar krijgen. Shawn ziet Dorian al een meisje door de lucht zwieren. Ja, dat gaat niet gebeuren.

En dan maakt Honey bekend wie bij wie zit. Shawn's ogen flitsen nogmaals door het lokaal, maar ditmaal niet om de andere jongens in zich op te nemen. Nee, ditmaal om naar de meisjes te kijken. Hm - met wie zou hij geplaatst worden? Ergens maakt het geen zak uit, want hij is toch met iedereen wel redelijk comfort-

Shawn en Casey!

Het kost Shawn wat moeite om zijn gezicht neutraal te houden. Serieus? Van alle meisjes, moet hij dit gaan doen met Casey? Nu? Hij zucht diep, maar besluit dat er niets anders op zit. Honey heeft hen nogal duidelijk laten weten dat niemand mag ruilen of iets dergelijks, dus... Tja. Hij draait zijn hoofd om naar Enora te kijken. "Je zit met Matt - congrats," zegt hij met een droge grijns. "Ik kan je verzekeren dat hij een goede danser is. En nu moet ik naar Case, so... wish me luck!" Hij werpt haar een lachje toe, voordat hij opstaat en zich naar Casey toe begeeft.

"Hey stranger," zegt hij, als hij naast haar staat. Zijn handen zijn diep in zijn broekzakken begraven, en hoewel hij probeert om een straight face te behouden, ziet hij er ietwat oncomfortabel uit. Vooral de gedachte naar wat er moet gebeuren - al dat ge-aanraak... Nope, niet comfortabel.

Eric kan alleen met grote ogen kijken naar wat zich voor zijn ogen afspeelt. Professor Honey en meneer Augusto laten hun dans-talenten zien, waarna ze zeggen dat de klas dit moet kunnen. Ha-ha-ha. Wat een grap. Naast het obstakel van het ik-kan-niet-zo-bewegen, komt nog het feit dat hij nu al weet dat er geen enkel meisje is waarbij hij zich comfortabel zou voelen om zulke bewegingen uit te voeren. Maar dat weerhoudt Honey er niet van om hem genadeloos bij Lea te plaatsen. Eric haalt diep adem - okay, dit kan goed komen. Dit hoeft niet erg te zijn. Hij gaat met Lea het beste om van iedereen, basically, dus... Toch?

Speak of the devil - Lea komt eraan lopen, begroet hem, en steekt vervolgens haar hand uit. Eric neemt haar hand aan, maar hijst zichzelf op eigen kracht op. "Uhm, dus we zijn partners," zegt hij simpeltjes.


Professor Honey:

Langzaam maar zeker bewegen de kindjes zich naar hun partners toe. Ah, wat spannend allemaal! Als ze het idee heeft dat iedereen elkaar heeft gevonden, klapt ze luid in haar handen om de aandacht te krijgen. "Mooi! Zoals gewoonlijk, moeten we beginnen met het los komen!" Ze gebaart dat Augusto dichterbij moet komen, waarna ze haar handen op de zijkanten van zijn heupen legt, en hij hetzelfde bij haar doet.

"Draai met je heupen," zegt ze, terwijl ze ronde bewegingen met haar heupen maakt (en Augusto hetzelfde doet), "en word comfortabel met elkaar. Straks beginnen we met de eerste pasjes!"

Eric knikt koortsachtig als hij Honey hoort. Oké - heupbewegingen. Shouldn't be that hard. Hij keert zich zich naar Lea toe. "Eh, dus..." Zijn handen zweten, denkt hij. Damn it, waarom heeft hij net niet zijn handen gewassen? En hij kan zich eigenlijk niet eens herinneren of hij deodorant op heeft gedaan vanmorgen. Dadelijk stinkt hij vreselijk en rent ze weg om adem te kunnen halen. Wat heeft hij net eigenlijk gegeten? Toch niet iets met uien ofzo, toch? Hij legt zijn handen voorzichtig aan de zijkanten van Lea's heupen - zo voorzichtig dat er stiekem nog een millimeter tussen zijn handpalm en de stof van haar broek zit.

"Er- hey, in de loop van dit... project is er veel, hoe Honey het noemt, 'fundamenteel contact'. Dus als ik iets verkeerd doe, per ongeluk, dan, dan moet je dat zeggen, oké?" floept hij er plotseling uit. "Als je je ergens niet comfortabel bij voelt of zo..." Net of hij zich er comfortabel bij voelt ='] Maar dat is een andere issue, en hij wilt zeker niet dat hij per ongeluk iets fout doet bij haar.

Naomi pakt Dorian vrijwel direct in. Zijn mondhoeken sluimeren spontaan iets omhoog als ze haar hand op zijn schouder legt en begint te praten. Naomi begreep het! Naomi was- een feeks! Ze neemt hem totaal niet serieus. Zijn mondhoeken zakken teleurgesteld naar beneden. “Wat lief van je” bromt hij sarcastisch “echt een gevoelsmens, zo gevoelig.” Hij rolt met zijn ogen en veegt haar hand van zijn schouder. “Als haar nagel breekt” voegt hij er mompelend aan toe. Zuur zet hij nog een stap opzij, zodat er ruim twee meter tussen hem en de tortelduifjes zit. En dan begint gelukkig de les. Hoewel gelukkig, naja dat achteraf gezien ook niet.

Dorian geniet niet bij het zien van de exotische dans. Sterker nog, hij huivert er van. Zijn gedachten zijn namelijk al een stap verder. Deze dans moesten hun straks ook uitvoeren. Hij schudt dan ook voordat ze klaar is met uitleggen al protesterend zijn hoofd. Aurelie. Zijn mond maakt een snel zenuwtrekje. Hij wil niet! Als de rest dan ook al lang in een danshouding is gaan staan, staat Dorian nog gewoon langs de kant. Jammer voor Aurelie maar dit weigert hij. Hij schaamt zich er ook niet voor, hij gaat hier niet met zijn heupen staan schudden. Zijn blik gaat even loom naar Augustus, of naar welke maand hij ook vernoemd mag zijn. Hij gaat niet met zijn kont schudden. Met een humeur dat naar een vriespunt is gedaald blijft hij staan en pakt hij een boek uit zijn tas. Hij gaat wel huiswerk maken, voor een vak dat nuttig is! Nuttig ja. Niet- Oh! Voor een fractie lijkt zijn mond iets omhoog te gaan. Naomi en Thomas mochten niet met elkaar dansen. Net goed.