Vandaag lijkt voor niemand goed te gaan... Want Keegan trekt zijn arm weg en zegt dat het prima gaat, al is dat duidelijk niet het geval. Voordat Cap weet wat er aan de hand is, is Keegan alweer verdwenen. Huh. Voor een moment staat Cap daar maar gewoon, naar de plek te kijken waar Kee zojuist is verdwenen, en hij probeert uit te vogelen wat er aan de hand was. Nou ja. Het zal wel? Cap zucht en draait zich om. Hij heeft eerlijk gezegd geen tijd om rond te lopen in Keegan's hoofd, zeker niet als Kee dat niet eens wilt. Cap heeft genoeg dingen om zich zorgen over te maken.
Zoals Blake. Zoals Asha.
Cap bijt op zijn nagels terwijl hij zenuwachtig naar de hoek kijkt waarachter Asha en Blake zijn verdwenen. Ze moet het hem ongetwijfeld al verteld hebben. Hoe zou hij reageren? Waarschijnlijk zou hij freaked out zijn, maar hij zou er relatief goed op reageren. Blake's a good guy, al denken velen van niet.
(
A good guy wouldn't have hurt her in the first place.)
Cap begraaft zijn gezicht in zijn handen, probeert dat soort gedachten uit te bannen. Het is allemaal Cap's eigen schuld (dit, dat hij zich zo voelt, dat hij Blake zal breken want welke beste vriend doet wat Cap deed?) en elk excuus dat hij maakt om Blake de schuld te geven, is fout. Het is niet Blake's schuld, maar Cap's. En als Asha zwanger blijkt te zijn; als Cap de biologische vader blijkt te zijn, dan is dat ook zijn schuld.
En nu zijn Keegan en zijn boy-problems weg en kan Cap zich daarmee niet afleiden. Mooi is dat. Nu moet hij hier wachten totdat Blake en Asha terugkeren.