Was zijn zelfvertrouwen echt toegenomen met de komst van zijn batch, achteraf gezien niet. Hoe graag hij ook wat dapperder zou willen zijn, eigenlijk had de titel weinig veranderd. Maar Lea had ongelijk, ze hadden de meest lastige klas ooit! Als de leraren ze al niet aan konden, hoe moest een leerling daar dan verandering in brengen. Eric is wel oke en zegt ook gewoon gedag. “Dag” antwoord hij terneergeslagen. Hij wil net de suggestie doen om ook iets te eten als Naomi toch nog het laatste woord moet hebben. Geergerd slaat hij zijn ogen even ten hemel om ze vervolgens wijd open te sperren. Als hij nog reactie vermogen had gehad dan had hij spontaan zijn hand over haar mond gelegd. Blijkbaar is hij niet op de hoogte van wat er ook is omdat hij bewust en onbewust het niet heeft willen weten. Om zelf geen uitbrander te krijgen slikt hij zijn commentaar in en geeft hij Naomi haar zin door er niks van te zeggen. Deze discussie wil hij niet eens aan gaan. Veel tijd om verder over het onderwerp na te denken krijgt hij niet. Naomi sleurt hem al mee naar de Quidditch pitch. “Wat gaan we doen?” vraagt hij achterdochtig. Dorian zat veilig op de tribune, nooit op het veld. “ Oefenen?” zijn stem slaat even geschrokken over “Je kunt toch met je teamleden oefenen.” Zoekend kijkt hij om zich heen. “ Ik kan het met wat magie proberen, maar ik weet niet of ik dezelfde vaart kan imiteren als wanneer het live gespeeld wordt.” Want ja, mooi niet dat Dorian op een bezem klimt. Dat had hij verplicht als eerstejaars misschien moeten oefenen, sindsdien had hij die dingen vermeden. “Misschien kun je je krachten sowieso beter sparen voor morgen.” Weer een excuus erbij om niet te helpen.

"Wat ben je toch ook lief," zegt Shawn met een lichte glimlach tegen Enora, als ze uitlegt waarom ze om het hoekje stond. Hoe meer hij erover nadenkt, hoe sterker hij Casey's reactie buiten proportie vindt. Ze heeft het recht niet om hem uit te schelden en vervolgens zijn vriendin ruw te duwen, alleen omdat ze niet krijgt wat ze wilt. Maar Matt haalt hem al gauw uit zijn gedachten door te suggereren dat ze misschien een relatie moeten beginnen met elkaar. "Dat is een uitstekend idee," zegt hij lachend. "Noor, dat vind je vast niet erg, hm?"

Matt begint vervolgens verder te praten over de wedstrijd en de belangrijkheid daarvan. Hij werpt zijn vriend een droge blik toe. "Matt, ik heb de afgelopen weken letterlijk over niets anders gedroomd dan de match Ik weet dat we de cup verdienen."

Shawn draait zich een beetje om, en wilt aanstalten maken om richting de eetzaal te lopen. Een rommelend gevoel in zijn maag geeft aan dat hij honger heeft, en niet zo'n beetje ook. Echter, dat is ook het moment waarop hij Naomi en Dorian spot die het veld op komen marcheren. Dorian ziet eruit als een opstandig kind dat zijn groente niet wilt eten, en Naomi lijkt woedender dan normaal. Shawn kan een geamuseerde uitdrukking niet van zijn gezicht vegen. Hij laat Enora hand's los, en loopt met een provocerende grijns op zijn gezicht op het tweetal af.

"Naomi - was je van plan Dorian op een bezem te zetten?" vraagt hij meesmuilend. "Heeft hij iets gedaan en is dit je straf? Want ik wil best toekijken."

Naomi brult nog allerlei zeer onvriendelijke dingen, maar Lea heeft (tot Eric's vreugde) gekozen om daarboven te staan en niet opnieuw aan te vallen. Ze lopen in stilte door, en hij zit zich af te vragen wat hij zo op zijn broodje zal eten, als ze Aurelie tegenkomen. Hij vindt Aurelie erg aardig - ze zit in hetzelfde schuitje als hijzelf, als nieuweling zijnde. Dus hij begroet haar met een grote glimlach. Die glimlach verdwijnt echter als sneeuw voor de zon wanneer ze over Pomponi begint. Wacht, wat? Heeft hij iets gemist in de lessen?

In tegenstelling tot Lea, komt Eric niet zo gauw tot de conclusie dat het ligt aan Aurelie en haar sterke voorliefde voor alles met lettertjes. "Ik- huh? Wanneer hebben we dat moeten doen?" Hij tuurt naar het boek, maar zelfs de kaft komt hem niet bekend voor. Is hij vergeten een boek aan te schaffen? Darn it! D:

Lea begint over eten en drukke ochtenden, en ze begeven zich naar de eetzaal. Eenmaal aangekomen, spot Eric meteen Alex die op hem afgewandeld komt. Alex is uit de ziekenzaal, yay!

"Hey!" zegt hij enthousiast. "Fijn dat je weer op beide benen staat! En ja, ik doe mee aan de match, als chaser. Ik kan denk ik wel wat beukers mijn richting op verwachten van deze hier..." Hij kijkt lachend naar Lea. "Laten we dan maar eten - ik heb honger. En ah, kijk, Christine zit er ook al!" Hij zwaait uitbundig naar Christine die met haar neus in een boek aan tafel zit. Zonder verder nog meer woorden vuil te maken, loopt Eric naar de tafel toe, en zakt hij een aantal plaatsen van Christine neer op de lange bank. "Hai," zegt hij vriendelijk, terwijl hij met beide handen het brood en beleg zijn richting op trekt. "Wat lees je daar?"

Christine schijnt erg blij te zijn met Alex' terugkeer in de werkende maatschappij. Dit is echter niet vreemd - hij heeft begrepen dat die twee rasechte BFFs zijn. Iedereen zit inmiddels aan tafel, en Lea vertelt waarom ze Naomi heeft aangevallen. Of nou ja, ze vertelt de ruwe, rode lijn ervan. Voor vanzelfsprekende redenen mag niet de hele wereld weten dat Casey zwanger is/was, en Naomi's opmerking ging daar direct over. Lea heeft het niet erg uitgebreid gehad over Casey's zwangerschap - ze heeft het alleen even genoemd, en verder heeft hij er ook nooit naar gevraagd. Maar Casey is dus kennelijk terug, en hij heeft geen idee wie ze is, maar dat merkt hij dan wel weer.

We gaan het niet hebben over Ji's fail wat Quidditch-teams betreft, dus Eric gaat niet reageren op Lea's opmerking over de teams en beukers.

Christine laat weer eens zien dat ze eigenlijk helemaal geen prefect wilt zijn, en Eric vindt dat helemaal niet zo vreemd. Al die verantwoordelijkheid - wat moet je ermee? "Lea heeft de nodige schade aangebracht, ja," zegt hij droogjes. "Ze was erg... gepassioneerd. Ik heb maar meteen een mental note gemaakt om haar nooit reden te geven om me zo aan te vallen." Hij werpt haar wel een sympathieke glimlach toe.

Het gesprek wordt weer naar Quidditch gestuurd. "Naomi verslaan zou ook betekenen Christine verslaan," zegt hij met een wijze knik. "Laten we maar gewoon hopen dat de beste wint, hm? Heeft iemand onze onbevreesde leider Thomas ergens gezien, trouwens?"