|
Geplaatst: ma dec 19, 2011 21:26

Ah, daar was hij dan! Trots liep Mauritz door de gangen van het machtige Zweinstein. Hij voelde zich hier al helemaal thuis; het diner van gister, zijn sortering in Gryffindor - verreweg het beste wat hem had kunnen overkomen, de uniformen en straks de lessen! En de leerlingen! Wat waren het er een hoop - zevendejaars slungels en eerstejaars ukkies; gelukkig was Mauritz zelf niet zo'n ukkie! Hoe dan ook, Mauritz voelde zich helemaal op zijn gemak tussen de goden van Zweinstein!
En dan zijn afdeling, Gryffindor, oh, Gryffindor! Beter had hij het toch niet kunnen treffen? Ravenclaw zat vol met studiebollen, Hufflepuf zat vol met mensen die altijd maar aan anderen dachten en Slytherin zat gewoon vol met mensen die denken dat ze goed zijn, terwijl ze eigenlijk niet zoveel inhoud hebben. Om van de laatste groep maar even een voorbeeld te geven: neem nou dat kleine, bleke, blonde meisje dat de Grote Zaal uit huppelt en hem, Mauritz Heywood niet ziet staan! Mauritz ziet aan haar gewaad meteen dat het meisje van Slytherin is; Mauritz hoort meteen dat het meisje van Slytherin is aan het aantal decibellen dat ze er tegen hem uitspuwt en hij voelt dat ze van Slytherin is aan de pets die in zijn gezicht belandt als ze zich omdraait en haar haren achterover gooit - recht in zijn gezicht. Mauritz' knippert met z'n ogen en walgt bij het besef dat er een lange blonde haar tussen z'n lippen zit.
,,Het spijt me!'' roept Mauritz haar sarcastisch toe, en hij kijkt het wicht na met een spottende, jongensachtige grijns. Dan doet Mauritz een succesvolle poging om de blonde haar tussen zijn lippen vandaan te trekken, waarna hij de Grote Zaal in stapt.
Waren er al eerstejaars van zijn afdeling? vraagt Mauritz zich af - niet wetende dat ze ook op de gangen stonden en klaar waren om naar hun eerste les kruidenkunde te gaan. Mauritz had gisteravond nauwelijks met iemand gesproken; na de sortering was hij bij ouderejaars aangeschoven en na het diner was hij meteen gaan slapen. Hij kende de andere eerstejaars nog niet. Dadelijk zou Mauritz daar persoonlijk verandering in brengen - hij zou ervoor zorgen dat ze niet zo snel zouden vergeten wie hij was!
_________________
,,The novelist is an ever-wakeful creator, carefully monitoring those characters who might foil his design, run away with his themes, step out of their own atmosphere, and make their way in the void between the stars.’’
|
|