[RPG] Beauxbatons #2

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Christine kijkt Alex vol ongeloof aan. Alleen als de anderen dat ook doen? Wablieft? Nu is het niet het moment om de dappere held uit te gaan hangen, Alex! Christines blik priemt waarschuwend in Alex’ rug die veel lijkt op een moederlijke ‘Als je niet maakt dat je linea recta naast mij staat, ga je vanavond zonder toetje naar bed!’

“Ga allemaal naar achter, we staan hier met genoeg mensen om hem tegen te houden!” zegt ze dan in het algemeen. Ze heeft het nog niet gezegd, of Kroko stormt in een rotvaart op het drietal af en boort zijn tanden in Alex’ been.

“ALEX!” roept ze geschrokken, terwijl een flits uit haar staf schiet en op Kroko af gaat, hem vol raakt en daardoor kort even loslaat. Dadelijk sleurt het beest hem nog mee het meer in.
“Incarcerous!” roept ze dan, met haar staf op de krokodil gericht, en dikke touwen ontstaan uit het niets en wikkelen zich in een sneltempo erg strak rond de bek van het beest. Voor de zekerheid doet ze het nog een tweede keer, zodat hij zeker uitgeschakeld is. Beestje is er niet tevreden mee en beweegt ongecontroleerd om zich te bevrijden, maar hij kan in ieder geval niemand meer pijn doen. Zonder verder na te denken loopt Christine naar Alex toe en zet zich naast hem.

“Alex! Alex, gaat het?” vraagt ze. Ze kijkt vlug naar zijn been, dat er best wel lelijk uit ziet. Christine is geen held met wondes en bloed en trekt bleek weg. “Mon Dieu, je been… Je bloedt. Hij bloedt!” roept ze naar de anderen. Zonder er bij na te denken drukt ze haar handen erop, want dat ziet ze in films ook altijd. Niet dat het bloed eruit spuit, maar ach. Het kan maar helpen of zo.
“Iemand? Weet iemand wat we moeten doen?” Christine beeldt zich al allerlei rampscenario’s in. Wie weet had Alex nu een of andere besmetting van dat beest zijn beet, of moest het geamputeerd worden en moet hij met een houten been rondhupsen, of was het beest magisch en wordt hij nu een weerkrokodil of, of...

Sjar · Citizen of the World **Woonplaats:** At ALL the parties.

Aurelie kijkt nerveus toe naar het hele scenario. Ze hoort Eric niet eens vragen waarom ze zo geinformeerd is. Haar ogen zijn enkel gericht op het beest waar meerdere mensen spreuken op proberen af te vuren. Uiteindelijk vindt de krok het genoeg en zinkt zijn tanden in Alex zijn been. Christine freakt en Aurelie sprint er naar toe. Haar gedachten scannen de paginas van haar geavanceerde heler-boeken na.

"Aan de kant," zegt ze serieus tegen Christine en houdt haar wand stevig vast. Na wat onverstaanbare woorden, ontstaat er een rood, gloeiend licht aan het uiteinde van haar staf. Het been begint zich langzaam weer te herstellen. Niet zo netjes als een echte heler, maar het voldoet voor nu. "Aguamenti" mompelt ze, om het bloed weg te spoelen.

"Je zal de rest van de dag op bed moeten rusten en daarna op Beauxbatons de ziekenzaal moeten bezoeken, maar voor nu zal het wel okay zijn." legt ze uit aan Alex. "Het spijt me als ik de pijn niet helemaal weg heb kunnen nemen."

Afbeelding

Naomi houdt zich voor het eerst compleet stil, haast geparaliseerd. Alles gaat extra langzaam en wat Alex allemaal zegt, ontgaat haar. Thomas komt er aan gerend en hij tilt haar van Alex af. Ze kan niet verder kijken naar het tafereel en verschuilt haar hoofd tegen Thomas zijn schouder. Pas als de krok gebonden blijkt te zijn, kijkt ze weer omhoog, maar houdt zich nog altijd vast aan Thomas.

Blijerd · Happy to kill **Woonplaats:** New New York

Matt's hoofd is een grote chaos. Alles waar hij aan denkt is krokodil gerelateerd. Hij laat zich door Shawn meetrekken naar een so called safe spot. Maar dan... WORDT ALEX GEBETEN! Matt ziet het allemaal gebeuren en heeft het niet meer. Alles wordt zwart voor zijn ogen en enkele seconden later ligt hij op de grond...

Skywalker · Schoolhoofd

Christine is de held, en zorgt ervoor dat Kroko's bek met vele touwen wordt vastgemaakt. Ze sprint vervolgens naar Alex toe, en vraagt of iemand weet wat ze moeten doen. Nou, nee, niet bepaald! Shawn begint een aantal vlammetjes naar de krokodil te spuiten met zijn wand, en Kroko schijnt het hier wel gezien te hebben. Hij worstelt nog met zijn eigen dichtgesnoerde bek, en begrijpt kennelijk dat hij ze nu toch niet meer zoveel kan maken. Terwijl Shawn de (nogal zinloze) vlammetjes naar de krokodil schoot, nam hij een aantal stappen richting Alex en Christine. Als hij ze eenmaal bereikt heeft, hurkt hij naast Alex op de grond.

Nutteloos richt hij zijn wand op Alex's been, maar hij zou bij god niet weten welke spreuk er nu van pas zou kunnen komen. Einstein komt echter gauw aanzetten, en zegt dat Chris aan de kant moet. Ze doet iets, en als Shawn weer naar Alex's been kijkt, ziet het er stukken beter uit. Niet bepaald optimaal, maar stukken beter.

"Alex, maak je geen zorgen," zegt Shawn, die nu Alex's hand vasthoudt alsof hij op sterven ligt. "We komen gauw terug op Beauxbatons, oké? We verzinnen wel iets. En we hebben kennelijk iemand in ons midden die wél iets heeft geleerd over spreuken die helen." Hij knikt kort naar Einstein, en schenkt haar daarbij een lichte glimlach. Hij moet haar binnenkort eens naar haar naam vragen. "Het komt goed. Het komt goed." Hij zegt het deels tegen Alex, maar ook een beetje tegen zichzelf. Het is eenmaal behoorlijk stressvol als je één van je vrienden aangevallen ziet worden door een wild beest.

In alle Alex-chaos, merkt hij niet eens dat Matt (de aandachttrekker

) omgevallen is.

Angel · Hotemetoot

Dorian aanschouwt alles vanaf een veilige afstand. Aurelie ontfermt zich al over Alex, net als vele anderen en het kamp lijkt weer veilig te zijn. Dorian springt dan ook bijna een meter opzij als er een plof is te horen. Dichtbij, niet té dichtbij uiteraard, ligt Matt. Duidelijk niets bijzonders en gewoon een gevalletje aanstellerij. Niemand lijkt echter op te merken dat Matt is flauw gevallen, althans Shawn niet. Toch een beetje argwanend schuifelt hij Matt zijn richting op. Met zijn voet tikt hij even voorzichtig tegen Matt aan waarna hij wat harder duwt en hem iets kantelt. Zodra hij een ademhaling spot trekt hij zijn voet weer terug en haalt hij zijn schouders op. See, aanstellerij. Hij vergroot de afstand weer en zucht, mogen ze nu naar huis? "Hij is flauw gevallen" meldt hij even rustig aan Enora, mocht iemand zich om de sukkl bekommeren.

Ooh en dan is daar Thomas, die echt lijkt te zijn vergeten wat hij hem net verteld heeft. Even krijgt hij de neiging hem daar aan te herinneren. Ik bedoel, Naomi had serieus wat goed te maken. Ze had blijkbaar vannacht nog het een en ander uitgespookt want Alex was een behoorlijk betrouwbare bron. Dat terwijl ze eigenlijk had gezegd dat ze nog even naar hunt tent zou komen. Iets wat ze dus nooit gedaan heeft. Eigenlijk is ze de laatste tijd sowieso erg wispelturig en hangt ze teveel rond bij Shawn en Matt. Nee, hij en Thomas moesten eerst eens een serieus gesprek met haar aan gaan. Een krokodil was niet genoeg om alles te vergeten en vergeven. Hij trekt zijn neus wat verder op. Ze kunnen elkaar nu wel los laten hoor. Dat laat hij dan ook blijken als hij zich bij de twee voegt en lichtjes zijn keel schraapt. "Misschien kan het geen kwaad voor de zekerheid nog wat afstand te nemen." Van ELKAAR!

"Van de krokodil, nu hij nog vastgebonden zit" vervolgt hij uiterst kalm.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Christine kruipt snel naar achter wanneer Aurélie haar plaats opeist. Haar handen zijn wat bloederig van Alex, en haar maag draait wat om als ze het ziet. Ze veegt ze gauw zonder nadenken een beetje aan zichzelf af terwijl Aurélie Alex geneest. Ze kan het niet op haar handen verdragen. Het voelt alsof de schuld letterlijk op haar handen kleeft. Had ze nu maar eerder zijn bek kunnen dichtbinden, dan was er niets gebeurd. Maar Christine voelt het aan alsof ze veel te laat gereageerd heeft.

Ze kijkt verder toe hoe Aurélie te werk gaat. Tegelijk neemt Shawn naast hen plaats. De misselijkheid speelt haar parten en een koud gevoel bekruipt haar tegelijkertijd, en dat is niet alleen te wijten aan het feit dat ze in haar ondergoed zit. Lijkbleek en een beetje rillend kijkt ze Alex aan terwijl Shawn bemoedigende woorden inspreekt. Er schieten, lichtgeraakt als Christine altijd is, tranen in haar ogen, en ze zou ook iets tegen Alex willen zeggen, al stokken de woorden in haar keel. Of zijn hand ook willen vastnemen, maar haar handen zijn te vuil.

Ze glimlacht dankbaar naar Aurélie wanneer ze klaar is en vraagt zich nu serieus af waarom ze geen magische EHBO-cursus krijgen. In haar ooghoek ziet ze wat verder iemand naar de grond vallen. Het trekt haar aandacht en Christine kijkt op, en wanneer ze Matt ziet liggen, heeft ze het gevoel dat ze hem elk moment in zijn acties kan volgen.
“Shawn…” zegt ze schor, terwijl ze hem een lichte por met zijn elleboog geeft en vervolgens een zwak knikje richting Matt doet. Terwijl ze naar Matt kijkt, ziet ze, niet ver van hem vandaan een stoel uit het niets verschijnen. Ze fronst even. Is het…

“Een Portkey..?” vraagt ze al even schor aan Shawn terwijl ze de richting van de stoel uit wijst. “Kunnen we naar huis..?”
Want wat Christine betreft, heeft het tripje lang genoeg geduurd.

Melody · Hotemetoot

Enora kijkt geshockeerd toe wanneer de krokodil zijn tanden in Alex z'n been zet, en hoewel Christine net te laat was, was ze wel de enige die een effectieve oplossing had gevonden. Als ze er niet mee was gekomen, had de krokodil met zijn bloeddorst Alex geheel kunnen verslinden. Enora loopt dan ook snel naar hun tent toe om daar haar wat grotere vest van de vorige avond te pakken.
"Christine, hier.." verlaat het zachtjes haar mond terwijl ze het vest om haar schouders heen legt. Ze kijkt vervolgens op wanneer Dorian zegt dat iemand is flauwgevallen. Sigh. Matt.

Ze staat dan ook weer op bij Christine en legt in het voorbijlopen van Shawn even een hand op z'n schouder. Dat hij maar even in de buurt van Christine bleef, dan ging zij wel even bij Matt kijken. De aansteller. Maarja, okay.. Hij was wel echt doodbang voor krokodillen, dat wist ze nog wel.
"Matt.. Matt." zegt ze wanneer ze bij hem neergehurkt is. Ze geeft hem wat zachte klapjes op z'n wangen, waarna ze haar wand erbij pakt. "Het was nou ook niet bepaald nodig geweest om in al dit hectische gedoe flauw te vallen hoor.." mompelt ze zachtjes tegen hem.
"Aguamenti." Ze laat het water over z'n gezicht gaan en stopt wanneer ze denkt dat het wel voldoende is, straks ging hij zich ook nog eens aanstellen terwijl ze hem juist aan het helpen was. "Come on Matt."

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

De beet van de krokodil gebeurde allemaal zo snel, dat Alex zich amper kan herinneren hoe het precies gebeurd is dat - een schijnbaar sloom beest- zijn tanden zo snel in zijn been heeft kunnen vastklemmen. Vreemd genoeg blijkt de plaats waar het reptiel zich op heeft gestort helemaal geen pijn te doen, terwijl de plaatsen waar zijn tanden maar lichtjes hebben doorgedrongen een moordende pijn veroorzaken.
Alex probeert met veel moeite op zijn ellebogen te balanceren en tracht de pijn met alle moeite van de wereld te verbijten, beseffend dat er een zeurende brandwonden of een schaafwonde helemaal niets tegen is. Bevend en zwetend weet hij zich enkele centimeters omhoog te tillen. Vanuit de desbetreffende hoek zag zijn been eruit alsof er een hele brigade make-upartiesten zich op hebben gestort in de hoop om zo’n afschuwelijk mogelijk been te creëren voor een horrorfilm. Hij kon amper bevatten dat het stuk uit elkaar gereten vlees ooit een ledemaat is geweest.

Alex kijkt schokschouderend weg, waarna zijn oog op Christine valt. Hij wil graag zeggen dat hij bang is, dat het pijn doet, dat hij voor zijn leven vreest, maar ze ziet er zelf al zo angstig uit dat hij geen woord eruit krijgt.
Dan komt er een meisje dat hij helemaal niet kent zijn been genezen. Eigenlijk vertrouwt Alex niet op vreemden. En evenmin op zestienjarigen die denken dat ze Miranda Bailey zijn, maar in tijden van crisis lijkt het hem best dat hij zijn mond houdt. Alex werpt nog eens angstvallig een blik op zijn been, met de overtuiging dat het geen klap geholpen heeft. Hij moet toegeven dat het been er esthetisch verantwoord uitziet, maar het is allesbehalve in orde. Voor anderen lijkt het misschien goed, maar het is en blijft zijn lichaam.

“Ik voel niets”, brengt hij hoofdschuddend en bang uit, “ik voel helemaal niets. Het moet mijn zenuwen geraakt hebben.”

Alex weet niet of magie iets delicaats als zenuwen kan herstellen, wat hem nog meer in paniek wil slaan. “Ik wil hier weg… Ik moet hier weg”, fluistert hij schor tegen Shawn die zich ook bij hem heeft gebukt. Het geeft hem een veilig gevoel dat Shawn zo dicht in de buurt is, omdat hij altijd wel initiatief neemt.
Alex legt een hand op zowel de schouder van Shawn als die van Christine en probeert zich omhoog te heffen met alle kracht die hij heeft. Hulpeloos zakt hij al snel in elkaar

Skywalker · Schoolhoofd

Shawn staart gefixeerd naar Alex's gezicht dat lijkbleek is geworden. Hij krijgt een por van Christine, en kijkt een beetje verdwaasd rond. Ze knikt naar Matt - of naar Matt's ingestorte lichaam. Heel even schiet het door Shawn's hoofd dat Matt ook gebeten is door de duivelse krokodil, en dan niet in zijn been, maar erger. Hij ziet echter hoe Dorian Matt een beetje port met zijn voet. Dorian mag dan wel een ellendeling zijn, maar zelfs hij zou een zwaargewonde Matt niet zo nonchalant behandelen. Dus het zal vast niet zo erg zijn. Enora legt haar vest over Chris' schouder, en Shawn voelt even haar geruststellende hand op zijn rug. Met zijn ogen volgt hij haar, en ziet hoe ze zich ontfermt over Matt.

Alex begint niet lang daarna schor te zeggen dat hij niets voelt en dat hij weg wilt. Een vlaag van hulpeloosheid schiet door hem heen, want f*ck, wie wilt nu niet weg? Alex's been bloedt nu misschien niet meer zoveel als net, maar het ziet er nog steeds misselijkmakend uit. En hoewel deze groep zowat een PhD heeft in Feestvieren, weten ze niet hoe ze zulke wonden moeten helen. Ofwel: Alex kan hier niet langer blijven, voordat alles drastisch mis gaat. Hij heeft dat niet gedacht, of Christine wijst naar een stoel die volledig random is verschenen in hun midden. Bij het horen van haar woorden over het naar huis gaan en dat het een portkey is, maakt Shawn's hart een sprongetje.

Tijd om naar de stoel te gaan dan! Alex schijnt hetzelfde te denken, want hij heft zichzelf omhoog, maar stort al gauw weer in. "Thomas!" roept Shawn - die staat vrij dichtbij, en aangezien Matt de grond nu gezelschap houdt... "Kom helpen - we moeten Alex naar de portkey krijgen." Het ziet er namelijk naar uit dat Alex zichzelf momenteel niet kan verroeren, en dus moet hij gedragen worden. En Chris is zo kleinig - Shawn weet niet of ze Alex's gewicht aan kan. Dus moet hij de vuilak maar roepen.

"Dorian!" roept Shawn vervolgens naar Dorian die inmiddels dichtbij Thomas en Naomi staat. "Wil jij Enora helpen om Matt naar de portkey te krijgen?" Shawn laat Alex's hand los, en positioneert zich zodanig zodat hij Alex's bovenlichaam kan optillen. Als Thomas dan zijn benen vastpakt, kunnen ze naar de stoel toe. "Schiet op, we hebben niet de hele dag de tijd!"

Yuuki · Lioness of Casterly Rock **Woonplaats:** King's Landing

Lea Bennett

Ondanks Lea's geweldige suggestie lukt het eerst niet om de krokodil te bedwingen, met het gevolg dat Alex uiteindelijk gebeten wordt. Dan is er al helemaal chaos, met Christine die in haar ondergoed rondrent, Matt die blijkbaar flauwvalt (het watje) en een Portkey die zo maar verschijnt. Het enige lichtpuntje is dat ze eindelijk hier weg kunnen, en dat Cam zichzelf op afstand gehouden heeft en dus veilig is.

Lea werpt een blik op Alex's been. Dankzij Aurelie ziet het er niet uit alsof het er ieder moment af kan vallen, maar daarmee is alles wel gezegd. Ondertussen maakt Shawn aanstalten om Alex met de hand op te tillen, maar Lea heeft het gevoel dat dat Alex's been meer slecht dan goed zal doen. Bovendien - daar zijn levitatiespreuken voor.

Dus ze loopt naar Shawn toe en legt een hand op zijn schouder. "Laat mij anders maar." Shawn ziet er behoorlijk paniekerig uit - waarschijnlijk de reden dat hij niet aan een levitatiespreuk gedacht heeft -, maar Lea heeft zichzelf redelijk op afstand kunnen houden van het hele drama, dus ze is vrij kalm. (Daarnaast: het is Alex. Ze vindt hem heel aardig, maar ze geeft lang niet zo veel om hem als Casey of Cam. Als het wel 1 van die 2 was die daar zo lag, dan zou Lea toch een stuk meer in paniek zijn).

"Wingardium Leviosa!" Langzaam laat Lea Alex omhoog en richting de Portkey zweven.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Thomas heeft Naomi nog vast als de krokodil plotseling snel hun richting op beweegt. Dan gaat het allemaal heel snel. Alex is gebeten, met als gevolg dat er heel veel bloed is, de krokodil lijkt zich overgegeven te hebben dankzij Christine en er staan allemaal mensen om Alex heen. Terwijl Naomi haar gezicht in zijn schouder verbergt, laat hij zijn vingers geruststellend door haar haren gaan.
Zijn aandacht wordt getrokken door Matt die het weer eens allemaal niet trekt en in elkaar zakt. Er verschijnt dan ook een klein grijnsje op zijn gezicht als hij ziet hoe Dorian checkt of hij nog leeft, door hem enkel en alleen met zijn voet aan te raken, alsof Matt besmettelijk is.

‘Klinkt als een goed plan,’ antwoordt hij op Dorian’s suggestie. Zijn blik zoekt die van Naomi, waarna hij haar speels optilt en wat dichter naar de tenten toeloopt. ‘Ga je wel mee, Dorian?’ Hij kijkt zijn vriend vragend aan, als die niet meteen in beweging komt. Nu het gevaar voorbij is, voelt hij de spanning van zich afglijden. Hij grinnikt even bij de gedachte aan Dorian en de krokodil. ‘Trouwens, ik dacht dat je die krokodil bij mij uit de buurt zou houden?’

Nu ze weg bij al het bloed van Alex en de krokodil zijn, zet hij Naomi weer op de grond. ‘Gaat het een beetje?’ Bezorgd laat hij zijn blik over haar heen gaan. ‘Je moet me niet zo laten schrikken, oke?’ Hij trekt haar weer even naar zich toe en drukt haar nogmaals stevig tegen zich aan.

Angel · Hotemetoot

Dorian observeert in stilte het gedrag van Thomas. Hoe zijn hand zachtjes over het hoofd van Naomi aait en hoe hij hij haar vervolgens optilt. Nou waren ze al een tijdje vrienden en de ene persoon was nou eenmaal aanhankelijker dan de ander. Maar het was hem bij Thomas nog nooit zo opgevallen als nu. "Mja" murmelt hij waarna hij braaf achter Thomas aan loopt. "Dat was jouw plan ja, niet het mijne" corrigeert hij hem "Jij wou er direct vandoor gaan, wat niet helemaal gelukt is" Hij glimlacht even en schuifelt dan wat ongemakkelijk heen en weer als Thomas Naomi weer in een omhelzing trekt. Aarzelend strekt hij zijn hand uit en klopt hij Naomi even zachtjes op haar rug. Het is nogal awkward en afstandelijk, maar Dorian is nou eenmaal niet het uitbundige knuffeltype. "Er is een portkey, dus voor je het weet zijn we weer op school"

Hoewel hij niet graag doet wat Shawn zegt, besluit hij toch zijn commando op te volgen. Misschien omdat hij oprecht wil helpen, ook al is Matt een watje. Of misschien omdat hij weg wil bij Thomas en Naomi hun geknuffel. Ja, dat laatste is het meest waarschijnlijke. Want het gevoel dat hij die twee beide op 2 meter afstand van elkaar wil positioneren groeit met de minuut en hij heeft geen idee wat hij ermee aan moet. "Ik ben even.." er volgt een vaag handgebaar richting Enora "Helpen"

Bij Enora en Matt volgt hij Lea haar voorbeeld. "Wingardium Leviosa" opzettelijk stuitert Matt eerst nog een keer op zijn kont over de grond voordat hij een stuk stabieler richting de portkey zweeft. Hij glimlacht even naar Enora "Wat een rust" fluistert hij doelend op Matt die nog altijd buiten westen is.

Margo · Professor **Woonplaats:** Mystic Falls

Florence Gravois

Like, total chaos. Flor trekt het zelf niet meer. Ze wendt haar blik snel af van Alex die gebeten is, omdat ze schrik heeft dat ze anders van haar stokje gaat. Net wat haar boyfriend dus doet, maar dat merkt ze niet meteen op. Het enige waar ze op dit moment aan kan denken, is hoe ze hier ooit weg gaan raken. Gelukkig is er een portkey.

Van het moment dat ze dat verneemt, zoeken haar ogen naar haar BFF. Maar Naomi lijkt haar steun en toeverlaat al wel gevonden te hebben. Met een kleine glimlach ziet ze hoe Thomas in haar haar zit. Het ziet er allemaal erg knus uit. Daar zullen ze het nog wel over hebben als ze weer op school zijn en iedereen veilig is.

Dan zoeken haar ogen naar Matt. Een paniekerig gevoel komt boven als ze hem niet meteen terugvindt. En dan ziet ze hem bewusteloos op de grond liggen. Allerlei rampscenario's schieten door haar hoofd, dat hij gewoon van zijn stokje gegaan is, komt niet in haar op. Eerder dingen als Matt die door een slang in het gras gebeten is en nu door een snelverspreidend gif half ligt dood te gaan, of dat Matt door de krokodil aangevallen is en met zijn hoofd tegen een rots is terechtgekomen of- Ze knielt naast Enora bij hem neer, maar weet totaal niets uit te brengen. Ze kan nog steeds niets gezegd krijgen wanneer Dorian Matt naar de portkey zweeft en zij er maar wat hulpeloos achter loopt, hoewel ze hem wel duizend keer wil bedanken dat hij Matt niet achterlaat. Want op dit moment beseft ze niet dat zij net zo goed met een zwiepje naar haar wand Matt had kunnen helpen.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Christine heeft zichzelf zo gefocust op Alexjes en Portkeys dat ze een beetje opschrikt wanneer Enora een vest over haar schouders legt. Da’s waar ook ja, ze zat er nu niet bepaald toonbaar.
Ze mompelt vlug een “Dank je..” waarna ze het vest wat steviger om haar schouders hangt en haar armen door de mouwen te steken. Vlug ritst ze het dicht wanneer Alex aanstalten maakt om zich via haar en Shawn recht te zetten, al heeft het geen succes.

“Geen zorgen,” zegt ze tegen Alex. “We gaan terug naar school. Er is een Portkey verschenen…” zegt ze, in de hoop hem wat gerust te stellen. Ze bijt lichtjes op haar onderlip en niet veel later leviteert Lea hem de lucht in. Even blijft Christine op haar knieën zitten, hen nakijkend. Dan neemt ze haar staf en sommeert alle belangrijke dingen vanuit haar tent en volgt de rest dan ook naar de Portkey. Wanneer iedereen daar aangekomen is, neemt ze toch eerst stevig Alex zijn hand vast, vooraleer ze naar de Portkey grijpt en de omgeving rondom haar opeens verdwijnt en verandert.

Skywalker · Schoolhoofd

Iemand legt (voor de tweede keer in vijf minuten) een hand op zijn schouder. Even denkt Shawn dat het Enora weer is, maar al gauw wordt het duidelijk dat Lea zich naar hem toe bewogen heeft. En dat niet alleen - ze neemt ook de touwtjes in handen. Als ze de zweefspreuk uitspreekt, kan Shawn zichzelf bijna op zijn kop slaan dat hij daar niet aan had gedacht. Maar hé, dat is eenmaal wat er gebeurt als een goede vriend (en roommate) aangevallen wordt door een kolossale hagedis. Shawn zit op zijn knieën en kijkt toe hoe Lea Alex naar de portkey stuurt. Dorian doet ondertussen hetzelfde met Matt. Shawn neemt zich voor om Dorian te bedanken daarvoor, later. Ooit.

Christine (die dichtbij Shawn gezeten had, in dezelfde positie op haar knieën) staat op een gegeven moment op, en begint haar spullen te sommeren. Ah, de spullen. Shawn staat zwijgend op, en volgt haar voorbeeld. Intussen lijkt de hele groep al om de portkey heen gegroepeerd te zijn. Hij volgt Chris, en raakt met zijn vingertoppen net de stoelpoot aan als deze blauw gloeit. Shawn verwelkomt het draaiende gevoel dat komt met het reizen-met-portkey met open armen: alles om weg te zijn uit de jungle.

[...]

Het eerste dat Shawn voelt, is de koelte van de Beauxbatons hal. Hij had niet gemerkt hoe klam en benauwd het was op hun vorige locatie. Hij opent zijn ogen, en ziet Madame Maxime boven hen uit torenen: ze ziet er niet bepaald vrolijk uit. La Nurse staat naast haar, en lijkt heel klein in vergelijking met het schoolhoofd. Maar Maxime heeft dat effect op iedereen.

La Nurse

Ah, daar zijn ze dan! Het eerste dat haar opvalt, is Alex's been. Het ziet er slecht uit, maar niets dat zij niet aan kan. Daarna valt haar oog op het futloze lichaam van Matt. Als de studenten de portkey los hebben gelaten, snelt La Nurse (na een knikje van Maxime) op ze af. Met een flikje van haar wand, verschijnen er twee stretchers die spookachtig in de lucht blijven hangen. Nog een zwaaitje, en Alex en Matt zweven langzaam op de stretchers af. Als ze beide erop liggen, maakt La Nurse aanstalten om ze naar de ziekenboeg te brengen.

"Wilt er iemand mee? Niet meer dan vier personen in totaal," voegt ze er streng aan toe. Het is niet dat iemand op sterven ligt, maar tieners maken overal een drama van. En het is niet de bedoeling dat ze haar ziekenboeg overhoop gaan halen met hun dramatische activiteiten.

[RPG] Beauxbatons #2

Wie is er online