[RPG] You are going to Hogwarts

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Het was een lange vermoeiende dag geweest. Na het heerlijke avondmaal was Beth uiteindelijk in haar bed gekomen en nog voordat haar hoofd het kussen had geraakt was ze in slaap gevallen. In haar wilde dromen ging Beth op onderzoek door het bos, zwom ze in het meer en sloop ze over de derde verdieping. De meest fantastische avonturen had ze meegemaakt.

Uiteindelijk ontwaakt Beth uit haar dromen en nog wat slaperig knippert ze met haar ogen. Ze ziet de blauwe gordijnen om haar bed en even moet ze zich er aan herinneren dat ze daadwerlijk op Hogwarts is. Ravenclaw. Ze was er zelf nog steeds wat verbaasd over, maar toch voelde ze zich al behoorlijk thuis hier in haar bed, met op het voeteneinde de sprei die ze van haar vader had gekregen. Hij had het eens van een reis naar een of ander ver land voor haar meegenomen. Na nog een tijdje wat gedoezeld te hebben springt Beth dan uit haar bed om zich vlug in haar schoolgewaden te steken. Ze kijkt naar het logo dat nu op haar borst prijkt en ze kan een glimlach niet onderdrukken. Ze was toch eigenlijk wel trots dat de sorteerhoed haar in deze afdeling had geplaatst, al wist ze niet of haar moeder er zo blij mee zou zijn. Haar vader zou in ieder geval wel trots zijn en Beth nam zich dan ook voor hem een lange brief te schrijven over het hele spektakel, wat in haar geval eigenlijk maar kort had geduurd, maar dat doet er niet toe.

Na even bewonderd te leerlingenkamer te hebben bestudeerd, wauw het uitzicht was geweldig, besluit Beth maar vast naar de Grote Zaal te gaan. Haar maag was aan het knorren en ze had geen idee hoe lang Joanna 's ochtends nodig had om wakker te worden en zich klaar te maken voor een nieuwe dag. Ze zou haar nieuw verworven vriendin vanzelf wel weer zien. Beth verlaat de leerlingenkamer en besluit enkele afdelingsgenoten te volgen. Hopelijk gingen ze daadwerkelijk naar de Grote Zaal, want stel je voor dat ze ineens in de uilenvleugel zou zitten! Gelukkig blijken haar afdelingsgenoten inderdaad naar de Grote Zaal te gaan en daar aangekomen zoekt Beth naar een mooi plekje aan de tafel. Even kijkt ze de zaal rond of ze nog jaargenoten ziet zitten die ze in de trein had ontmoet en dat blijkt inderdaad het geval te zijn, maar helaas nog geen mederavenclaws.

Wanneer Beth Lauren ziet zitten zwaait ze even opgetogen naar haar in de hoop dat Lauren haar ziet. Lauren was dan wel wat te netjes in haar optiek, het had haar toch wel een heel aardig meisje geleken en ze was meegeweest op het avontuur door de trein, ze kon haar nu toch wel een vriendin noemen!

Harry, Ron & Hermione

Callen MacDuff:

Na een mooie ceremonie viel Callen, overdonderd door alle indrukken, als een blok in slaap. Echt veel meegekregen van de leerlingenkamer had hij niet, later op de avond. Terwijl hij zich omdraaide in zijn bed werd Callen wakker. Met een halfopen rechteroog nam hij de omgeving in zich op. 'Dit is overduidelijk niet mijn eigen kamer thuis...' dacht hij bij zichzelf. En toen het kwartje eenmaal viel liet Callen zijn ogen meteen de kost geven. 'Dus het is geen droom geweest!' en enthousiast kwam hij dan ook overeind. 'Of misschien ook wel. Immers, je hersenen verwerken alles van de afgelopen dag terwijl het lichaam 's nachts slaapt' Hij geeuwde en wreef de slaap uit zijn ogen. Callen had er zin in, want een goed begin, is het halve werk. Kortom.. vandaag zou de eerste echte schooldag inhouden en Callen kon zodoende zich moeilijk inhouden niet goed voor de dag te komen. Hij stapte uit bed en liep naar zijn hutkoffer. Hij haalde er een schoudertas uit en de benodigde boeken voor vandaag. Omdat nog onbekend was hoe het rooster er uit zou zien, nam Callen het zekere voor het onzekere. Met als resultaat: een loodzware tas. 'Dan kan geen enkele docent in elk geval mij verwijten dat ik mijn boeken niet bij me heb!' dacht hij.

Callen vervolgde zijn ochtendritueel door zijn schooluniform aan te trekken. Zodra hij het overhemd en spencer aan had knoopte hij zijn stropdas keurig in een Four-in-Hand-knoop. Als laatste hees Callen zich in zijn gewaad en dat voelde toch extra goed. Voor de eerste keer het schoolgewaad aandoen. Tevreden en zelfverzekerd gooide Callen de uitpuilende schoudertas over zijn rechterschouder en verliet het slaapvertrek. Hij liep de trap af en arriveerde in de leerlingenkamer. En wat beviel de inrichting hem toch goed. Ja, een ding was Callen wel snel duidelijk, bij binnenkomst gisteravond, dat hij zich direct thuis voelde. Hij kon er niet goed de vinger opleggen en wierp een blik uit het raam, waarbij het zicht ver reikte. Alsof je op de uitkijktoren staat en zo goed als alles van boven kunt zien vanuit vogelperspectief. Na genoten te hebben van het uitzicht vond Callen het tijd worden om zich te begeven richting de Grote Zaal.

Hoewel hij gisteravond totaal niet had zitten opletten hoe de Klassenoudste alle eerstejaars 'claws hier naar toe had begeleidt, kon Callen dat niet deren. Alsof hij op automatische piloot, zonder co-piloot nodig te hebben zo de weg terug kon vinden. Zijn benen wezen automatisch de weg en Callen genoot van menig magisch schilderij wat aan verschillende wanden te zien viel. Ja, het warme welkom van gisteren voelde aan als een warm bad. Callen zag het helemaal zitten om hier nog zeven jaar te mogen vertoeven. Hij werd uit zijn dagdromen gehaald nadat hij de bocht wilde nemen en pardoes tegen een stevig, Kapitein Haddock qua postuur uitziende jongen aanliep in groen gewaad. Bijkomstig werd Callen dan ook uitgefoeterd voor 'Kun je niet uit je doppen kijken, brugpieper?!' en met menige vervloekingen/verwensingen vervolgde de Zwadderaar zijn pad. Callen haalde er zijn schouders over op.. had hij maar de binnenbocht moeten aanhouden. Dan was het nooit gekomen tot een botsing. Callen liep de centrale hal in, die hij herinnerde bij zijn binnenkomst van gisteren. Grote, authentieke deuren verklapten de locatie van de Grote Zaal want zij waren opengezet waardoor er geroezemoes uit te horen viel.

Hij wandelde door de deuropening, naar binnen toe. Al aardig wat leerlingen waren Callen voor en zaten gegroepeerd over de vier afdelingstafels al aan hun ontbijt. Hij herkende Beth van de treinreis en nam dus plaats naast haar aan de afdelingstafel van Ravenclaw. "Goedemorgen! Lekker geslapen?'' vroeg Callen opgewekt. Hij pakte een bakje met muesli en begon zijn kom half vol te scheppen. Voor de andere helft vulde hij dat aan met halfvolle melk. Het drinkglas vulde hij met water. In alle rust begon Callen te ontbijten.

Sweet Hermione · Professor

Alex wordt wakker na een nacht slecht slapen. Hij voelde zich behoorlijk eenzaam gisterenavond, want hoe hij het ook probeerde, niemand wilde naar hem luisteren en hij snapte daar niks van. Hij is zelf naar een Dreuzelschool geweest en daar was hij behoorlijk populair... Hij probeert het gevoel maar los te laten, want een zeurpiet is Alex niet en dat wilt hij ook niet worden.

Hij pakt zijn gewaad uit zijn koffer en trekt hem over zijn hoofd... o ja, eerst nog z'n pyama uit... Terwijl hij zich omkleed kijkt hij naar Azazel, die met ernstige ogen hem aankijkt. Hoe zuur Azazel ook kijkt, Alex wordt altijd heel blij van het beest. Hij haalt Azazel uit zijn kooi en zet hem op zijn schouder en gaat op zoek naar de Grote Zaal.
Onderweg raakt hij een beetje verdwaald, maar al gauw vind hij het. Hij ploft neer bij Griffoendor en begint aan een bord pap.

Hij krijgt een lesrooster in zijn handen geduwt van een ouderejaars van Griffoendor en kijkt er nieuwsgierig op. Kruidenkunde... Het klinkt niet echt als iets wat zijn eerste keus zou zijn, maar wie weet! Azazel slaakt een kreetje en Alex geeft hem een stukje brood, waar de uil direct aan begint te knabbelen.
Verderop ziet hij twee donkerharige meisjes met elkaar praten, die hij gisteren ook bij Ravenklauw zag (OOC: Tammy en Lauren dus). Hij zwaait naar ze en mimed naar ze: ''mag ik bij jullie zitten?''

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Joanna ontwaakt na een voor haar korte maar krachtige nacht. Ze had geen wekkertje gezet aangezien ze gisteren – zo Ravenclaw als ze is – haar lessenrooster al had weten te bemachtigen en had gezien dat haar eerste les pas om kwart voor elf zou doorgaan. De blauwe gordijnen aan haar hemelbed komen als een godsgeschenk, want zo kon Joanna ongestoord al wat bladeren in haar schoolboek van Bezweringen zonder dat mensen haar als nerd zouden bestempelen. Dus ondanks de lange dag, is het nog laat geworden.

Toch was Joanna al wakker geworden om acht uur en hoe hard ze ook probeerde, ze kon niet meer in slaap raken. Dus springt ze maar uit bed en rept zich naar de badkamer, na gezien te hebben dat ze blijkbaar nog de enige levende ziel op haar slaapzaal is. Beth, haar nieuwe klas- en huisgenootje was blijkbaar al weg.

Joanna kleedt zich na haar was en haar plas uiteindelijk in haar nieuwe, zwarte schoolgewaden en knoopt zonder problemen haar blauwbronzen das netjes vast. Haar lange rode gebekte haar klipt ze vast door de lokken in haar gezicht weg te spelden. Tevreden werpt ze een blik in de spiegel, overtuigd dat dit een topdag zou worden. Pas om kwart voor elf les, en dan nog de drie vakken die haar de interessantste van het ganse vakkenpakket lijken. Dit wordt geweldig!

Na een laatste grijns naar zichzelf gesmeten te hebben, draait ze zich op haar hielen om, vist haar Bezweringenboek vanonder haar hoofdkussen en steekt het in een bruine stijlvolle schooltas waarmee je alleen maar Dreuzelleerkrachten ziet rondlopen. Ze besluit naar de Great Hall te gaan. Wie weet stond het ontbijt er niet de hele ochtend en Joanna wil toch wel iets gegeten hebben, ook al is het iets kleins. Haar lessenrooster houdt ze in haar handen geklemd, en terwijl ze door de leerlingenkamer passeert, grist ze nog vlug een kasteelplan mee, zodat ze zeker overal zou raken zonder te verdwalen. Zonder gebruik van haar plannetje weet Joanna in één poging en op haar eentje de Great Hall te bereiken. Ja, Joanna is dan wel een meisje, maar ze is wel goed in oriënteren.

Met een onderdrukt huppelpasje loopt ze naar de tafel van Ravenclaw, waar het ontbijt al klaarstond. Iets verderop ziet ze Lauren zitten. Ze had sinds de treinreis niet meer de kans gehad om iets tegen haar te zeggen, en nu ziet ze haar kans schoon. Ze houdt halt achter Callen en Beth, omdat de crackers vlak voor hen staan.

“Excuseer,” zegt ze, waarna ze haar arm tussen de twee in steekt en twee droge crackers neemt. “Sorry hoor… Goedemorgen! Ik kom zo terug, ik ga even wat tegen Lauren zeggen…” En met een luide hap van haar cracker draait ze zich om en loopt naar de tafel van Gryffindor. Met een loopje laat ze zich op de bank ploffen en glijdt de laatste twee meters over de bank naar Lauren toe, en komt tot stilstand vlak naast haar.

“Hey, Lauren!” zegt ze, waarna ze zich omdraait en haar benen over de bank heen onder tafel wipt. Ze kijkt naar de roodgoude kleuren op Laurens gewaad.
“Wat jammer nu dat we opgespitst zijn! Het leek me net zo cool om samen op dezelfde slaapzaal te liggen.” Ze neemt weer een krokante hap van haar cracker en wappert dan enthousiast met haar rooster.
“En? Zie je de lessen een beetje zitten? We starten pas om kwart voor elf met Bezweringen. Dat lijkt me echt een van de hipste vakken!” Zonder zich eraan te storen, schenkt ze wat fruitsap uit in een glas aan de Gryffindortafel en terwijl ze eraan drinkt, werpt ze een blik op Lauren haar rooster. Ze verslikt zich bijna als ze ziet dat haar eerste les Kruidenkunde is en proest eventjes.

“Heb jij een ander rooster dan ik?” vraagt ze vol ongeloof terwijl haar ogen flitsen van haar rooster naar dat van Lauren. Stiekem checkt ze de bovenhoek om te kijken of zij – of Lauren – niet per ongeluk met het rooster van een anderejaars zijn gaan lopen. Maar nee, het klopt…

Alice · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Rapture

OOC:: Ja, ik ga weer actief worden. Ik schaam me diep. Waarom zijn al die posts zo lang?

Ik skip maar even voor het gemak naar de volgende dag. Indeling was toch geen verrassing xD Oké, misschien voor Thomas wel. Een beetje dan.

Afbeelding

Thomas ontwaakt redelijk vroeg, met zijn armen om zijn kussen heen geklemd. Zijn ogen worden wat wijder, omdat hij eerst niet kan plaatsen waar hij is. Een hemelbed? Wat hadden zijn ouders nu weer bedacht? Hij rekt zich uit en stapt uit bed. Zodra hij de gordijnen opzij duwt, dringt het weer tot hem door dat hij niet thuis is, maar in één van de Ravenklauw slaapzalen op Zweinstein. Zijn hart maakt een blij sprongetje. Hoe kon hij dat nu vergeten?

Bijna in een recordtempo kleedt hij zich aan en racet hij de trappen van de Ravenklauw toren af. Eenmaal beneden is hij jammer genoeg wel gelijk buiten adem. Nog na-puffend, sleept hij zichzelf de Grote Zaal in. Hij moet zijn best doen om niet spontaan te watertanden bij het zien van de grote hoeveelheid eten die zich voor hem uitstalt. Na het diner van gisteravond zou je verwachten dat dit niet zo veel voorstelde, maar Thomas had geen idee dat er zoveel variatie zou zijn om te ontbijten.

Hij spot Callen en Beth aan de tafel van Ravenklauw. Een beetje verlegen voegt hij zich bij zijn twee klasgenoten. "Hey. Beth, was het niet? En.. Ca- Callen?" Thomas bloost lichtjes. Normaal is hij goed met namen, maar hij is bang om meteen een fout te maken en van het kleine beetje potentiële vrienden ineens vijanden te maken. Snel richt hij zijn blik op de tafel met eten. Zoveel keuze, wat moest hij in Merlijn's naam pakken?

Dan krijgt hij een rooster in zijn handen gedrukt. Hij knippert even met zijn felblauwe ogen. De eerste les start pas om kwart voor 11? Een blije glimach verschijnt op zijn gezicht. Mooi, dan kon hij het eerste hoofdstuk makkelijk al uit zijn hoofd leren, zodat hij antwoord op alle vragen kon geven! "Met dit rooster kan ik wel leven. Genoeg tijd om te studeren." Wacht, had hij dat nu hardop gezegd?

Lupos · Volleerd Tovenaar **Woonplaats:** Over the rainbow

Gary had echt slecht geslapen. De leerlingenkamer van Slytherin kwam op hem over als heel ongezellig. De duistere groene koele kleur, het weinige licht en de over het algemeen nors uitziende mensen hadden zijn gevoel alleen maar versterkt dat hij misschien toch niet echt zo juist zat. Telkens als hij eindelijk insliep begon de stemmen van zijn ouders, zijn oma en zijn broer zich te mengen in zijn dromen. Ze riepen , ze tierden. Ze zouden het niet accepteren dat hij twijfelde aan Slytherin. Telkens schoot hij dan wakker met een schok, en slapen wou hij dan al helemaal niet meer.

Als de eerste zonnestralen dan eindelijk te voorschijn kwamen, was Gary muisstil uit zijn bed gekropen. Hij had het ontwakende kasteel bewonderd in al zijn glorie, maar daar was hij niet voor opgestaan. Hij was opgestaan om eerst zijn uil te gaan begroeten. Eenmaal aangekomen in de grote uilentoren had hij verwondert om zich heen gekeken hoe uilen binnen en buiten vlogen met hun grote klapwiekende vleugels. Zijn uil kwam zijn grote grijze vleugels juist binnen gevlogen, de zon in zijn rug, zijn grote ogen op Gary gericht. Gary was echt nog nooit zo blij geweest zijn kameraad te zien. Opgelucht begon Gary alles te vertellen, het fantastische openingsfeest, de sortering, hoe hij nu in Slytherin zat maar daar misschien toch niet juist zat, hoe hij al wat mensen had leren kennen, en nog zo veel meer.

Uitendelijk dreef zijn knorrende maag en de heerlijke geur van een lekker ontbijt hem naar de Grote zaal. Waar hij Denis zag zitten. "Goeiemorgen" begroette Gary hem op neutrale toon. Waarna hij zijn lessenrooster pakt en begint te eten. "Hmm, tof we hebben wat tijd vrij nu, zin om naar buiten te gaan? Het is nu toch nog deftig weer, dat zal vast niet lang duren , voor we het weten begint het alweer te vriezen." Moppelde hij met zijn mond vol. "Ow sorry"sputterd hij als hij beseft dat hij net met zijn vol had gesproken "Dat was niet de bedoeling, achja , eigenlijk who cares ? " zegt hij dan met een dun glimlachje.

xMissme · Volleerd Tovenaar

Futloos sabbelt Denis op een stukje brood als hij verschillende bekende gezichten de Grote Zaal in ziet komen. Hij zag dat rare meisje dat had beweerd dat het schoolhoofd tevens de machinist van de Hogwarts Express was, Beth dacht hij dat ze heette. Ook zag hij Joanna en Thomas, die net als Beth in Ravenclaw terecht waren gekomen. Het gezicht van Alex kwam Denis ook nog bekend genoeg voor, en vanaf de tafel van Slytherin observeerde hij de nu al ontstaande kliek van mensen bij wie hij gisteren nog in de trein zat. Stiekem vond Denis het wel jammer dat hij daar niet bij hoorde, en Slytherin bewees zich nu al een gemiste kans voor Denis.

,,Hee,'' zegt Denis als Gary hem begroet, wat opgewekter dan hij zelf verwacht had. Fijn dat Gary er was; anders was hij waarschijnlijk de hele morgen alleen gebleven en daar had Denis nogal tegenop gezien. Als Gary een opmerking maakt over het rooster fronst Denis lichtelijk en bekijkt het rooster - voor het eerst, het had hem nog niet zo beziggehouden.

,,Prima,'' stemt Denis in met Gary's plan. Het was niet wat hij in de eerste instantie had willen gaan doen, maar dat gaf niet zo. Een schijnglimlachje tekent Denis' gezicht. ,,Eliza en Sarah gaan volgens mij ook naar buiten,'' Denis draait zijn ogen wat koeltjes richting de eerstejaars meiden van hun afdeling. Vervolgens maakt de koelte plaats voor een gespeelde onverschilligheid; van binnen was Denis niet zo onverschillig. Immers, als ze dan toch naar buiten gingen, laten we dan als afdeling gaan - en ook een kliek vormen. ,,We kunnen met hen mee - als je zin hebt?''

Denis grinnikt jongensachtig als Gary zich verontschuldigt en het vervolgens zelf wegwuift. ,,Uhuh,'' stemt Denis nog steeds oprecht lachend in. ,,Het is niet alsof je thuis bent of zo.''

Denis heeft zijn ontbijt nog niet op of hij staat al op. ,,Geen zin meer,'' mompelt hij, meer tegen zichzelf dan tegen Gary. Een meisje van Hufflepuf dat langs loopt hoort hem en kijkt hem verontwaardigd aan, maar Denis stuurt haar een boze blik terug en verontschuligend kijkt het meisje weer weg. ,,Zullen we maar naar buiten dan?''

Bernou · 7e jaars

Opgelucht haalt Emily adem als ze ziet dat Tom weer overeind komt. Ze wuift zijn bedankje weg en begint weer aan het inpakken van haar tas. Bijna al haar boeken liggen ernaast. Ze stapelt alles netjes op, zodat het allemaal precies past. Misschien had ze een spreuk moeten zoeken waardoor de inhoud van haar tas groter werd... Maar dat is een zorg voor later. Met een zacht kreuntje gooit Emily haar tas weer over haar schouder en kijkt ze naar Tom. Ze vraagt zich af wat er is gebeurd. Als iemand hem heeft aangevallen moeten ze het op z'n minst kunnen aangeven bij het afdelingshoofd. Maar voordat ze ook maar iets kan vragen gaat Tom haar al voor.
"Nachtrust?" vraagt ze even verward, maar dan knikt ze. "Oh, eh ja. Ze hebben heerlijke bedden. Ik geloof dat ik er wel aan kan wennen," zegt ze dan, waarna ze begint te lopen. "Weet jij nog waar de Grote Zaal is?" Emily voelt even iets beschamends. Ze wist de zaal nu al niet meer te vinden; dat kon best eens dom overkomen.

Hopende dat Tom haar volgt loopt Emily gewoon door. Hij zou het vanzelf aangeven waar ze heen moest als hij het wel wist. "Wat was er nou eigenlijk gebeurd?" vraagt Emily dan, omdat ze het eigenlijk niet voor zich kan houden. Ze is nu echt wel nieuwsgierig, want je wordt niet zomaar vervloekt in de gang. Ze draait zich even half om naar Tom of hij nog wel achter haar is en keert zich dan terug naar de gang. Aan haar linkerkant ziet ze twee enorme openstaande deuren. "Oh! Daar is het!" zegt ze, waarna ze Tom bij zijn arm grijpt en hem meesleept naar de Grote Zaal. Eindelijk. Emily vergaat al van de honger.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

@Lacrimosa: Sorry daar heb ik vaker moeite mee. Maar in het boek gaat ook iedereen na het slapen naar de Grote Zaal toch?

Afbeelding

Tammy kijkt naar Laurens (nu nog) smetteloze gewaad. Ze zag er echt piekfijn uit en Tammy was er een beetje jaloers op. Tammy zag er zelf ook leuk uit alleen zag ze dat zelf niet. Ze trok haar paardenstaart nog een keer aan en zuchtte.

'Geen idee. Maar aan mijn boek te zien zullen we in elk geval met onze handen in de aarde moeten...Ik heb in elk geval gelukkig mijn handschoenen in mijn tas gestopt.
Maar ik kijk eigenlijk naar alle vakken uit.' Voegt ze er lachend aan toe

Afbeelding

Sarah kijkt ondeugend naar Eliza.
'Misschien kunnen we wel even bij het verboden bos gaan kijken.' en ze lacht duister om het wat dramatisch effect bij te zetten.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Gryffindor

Lauren zwaait triomfantelijk terug naar Beth, als zij haar enkele tafels verderop met haar hand ziet wapperen. Gelukkig is Beth Lauren nog niet vergeten. Lauren vraagt zich af of ze allemaal gezamenlijke lessen hebben. Want een klas van maar vier personen lijkt haar eerder aan de kleine kant, hoewel het ook wel erg gezellig kan zijn. Lauren nipt aan haar glas fruitsap en doet dat zelfs met haar pink omhoog. Dan ziet ze nog een jongetje naar haar waaien. Ze voelt zich net de majesteit zelve op Koninginnedag (dat gezwaai bevalt haar bijzonder goed) en zwaait terug naar Alex. Ze had zijn naam nog onthouden van de sortering.

“Hoi, Alex! Hoe was jouw eerste nacht in Hogwarts?”, vraagt ze aan het jongetje, terwijl ze een beetje opschuift zodat hij naast hun kan komen zitten. “En hoe vallen je roommates mee? *kuchharrypotter*”, voegt Lauren eraan toe. Die laatste naam heeft ze uiteindelijk nog als beste onthouden, maar ze is hem tot dusver nog niet tegen het lijf gelopen.

Terwijl Lauren het antwoord van Alex afwacht, wordt ze opgeschrikt als Joanna naar haar toeschuift. Ze had niet gedacht dat Joanna daadwerkelijk aan de Gryffindortafel zou aanschuiven. Werd het wel aanvaard om aan andermans tafel te zitten? Zelf ziet Lauren er geen graten in, maar ze weet niet of het wel mag. Ze vindt het in ieder geval heel erg lief dat Joanna haar een bezoekje brengt en die waardering laat ze blijken door een brede glimlach aan Joanna te schenken.

“Ja, ik vind het jammer dat je niet bij mij in de afdeling zit”, weegt Lauren haar woorden nauwkeurig af. Ze kon maar moeilijk aan een Gryffindor-tafel zeggen dat ze het jammer vond dat ze niet in Ravenclaw zat. Bovendien blijken de kleuren ‘rood’ en ‘goud’ behoorlijk bij haar garderobe te passen. Dus dat was wel een meevaller. Lauren knippert verward met haar ogen als Joanna het over bezweringen heeft. Ze werpt een blik op Tammy’s rooster en schudt haar hoofd.

“Nee, Tammy, Alex en ik beginnen zo meteen al met Kruidenkunde”.

Beteuterd kijkt Lauren naar Joanna. Bezweringen lijkt haar het leukste vak.

“Maar normaal gezien moeten we toch enkele vakken delen, niet? Ik heb gehoord dat we astronomie met het hele eerste jaar samen hebben. Dat lijkt me ook een heel leuk vak!” Sterren blinken, dus dan moet Lauren het sowieso al leuk vinden.

Tammy geeft daarna aan dat ze met kruidenkunde wel degelijk vies zullen worden en Lauren slaat nog bleker aan dan ze al eigenlijk was.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Tammy krijgt ineens een ingeving als Lauren de naam van die jongen van gisteravond ophoest. Ze was het al bijna vergeten maar nu werd ze weer super nieuwsgierig.
'Oke, nu moeten jullie me vertellen waarom iedereen zo hyper doet over hem! Waarom is hij zo beroemd?' ze kijkt even of de jongen in de buurt is maar ze ziet hem niet dus ze kunnen ongestoord praten.
Ze kijkt Alex, Lauren en Joanna afwachtend aan.

Harry, Ron & Hermione

Tom ziet hoe Emily netjes al haar boeken weer opbergt in de tas. Als Emily vervolgens de tas weer over haar schouder heef gegooid vervolgden ze hun weg. Wanneer Emily ingaat op Tom zijn vragen moet ie onbedoeld lichtjes grijnzen. Dat heb je subtiel omzeilt die vraag Tom... Op Emily haar vraag of Tom nog wist waar de Grote Zaal zich bevond keek hij haar aan met een blik: 'alsof ik hier al jaaaaaren kom zeker?' en zodoende staat hij op het punt Emily van een antwoord te voorzien. Maar zij is Tom voor door keihard weer terug te komen op de aanleiding waarom Tom zo roerloos en stijf als een plank op de grond lag. Hij voelde zich rood aanlopen en hoopt vurig dat Tom gered wordt door iets. Maakt niet uit wat.

Zodra Emily wijst op de twee enorme, openstaande deuren mompelt Tom binnensmonds.. "Iets met nog niet wakker zijn, andere eerstejaars volgen naar de Grote Zaal en terecht komen in de meisjeswc" Het hoge woord is eruit, zij het binnensmonds. Opgelucht wordt Tom de Grote Zaal binnengesleurd door Emily en wandelt richting de afdelingstafel van Hufflepuff. Tijd voor ontbijt! "Ik kan wel een heel paard op" zegt Tom om zijn knorrende maag te verwoorden. Hij neemt plaats en begint snel zijn kom vol te stoppen met muesli. Daarna zet Tom de boel onder 'water' met melk en wacht niet lang voordat hij een hap neemt.

Carrick_Fergus · Beginnend Tovenaar

Cleo trekt nog heel even de dekens over haar hoofd heen wanneer ze het gestommel van haar kamergenoten hoort. Na even besluit ze er toch met nogal verwilderd haar eronderuit te komen, want de lessen zullen vast niet aan haar bed gegeven worden. Ze stapt met een klein geeuwtje uit bed, om zich vervolgens te wassen, tandjes poetsen, haren kamen en uiteraard haar gewaad aan te trekken.

Met haar rooster in de aanslag pakt ze de juiste boeken in de tas, want zonder dat papiertje..Tsja laten we daar dit keer maar niet beginnen. Zo haar tas is ingepakt, nu nog het vinden van de grote zaal, is zien welke route namen ze ook alweer gisteren. Het was ergens links, en een stukje rechtdoor en dan ook nog rechts, heel veel rechtdoor, oh ze had het moeten uittekenen. 'Weet iemand hier de weg naar de grote zaal? vraagt ze dan maar gewoon even randomly.

Een aantal leerlingen beginnen dan een richting op te wijze en sommigen zijn zelfs zo aardig om haar te vertellen waar ze langs moet lopen. Als Cleo de Grote Zaal heeft gevonden klapt ze vrolijk in haar handen. Ze loopt vrolijk naar de tafel van Huffelpuf heen en plaatst haar achterwerk naast die van Emily. 'Goedemorgen jullie begroet ze Tom en Emily vrolijk. Cleo pakt dan twee croissantjes en besmeert deze met wat jam.

Jill · 6e jaars **Woonplaats:** Huff's common room

Eliza grijnst naar Sarah toe als deze voorstelt naar het verboden bos te gaan. Ze zou het zeker met Sarah kunnen gaan vinden. De eerste dag al de regels overtreden. Wat kan er nou zo eng zijn aan een verboden bos? Misschien komen er wel konijntjes op hun af! Wat eng zeg...

"Een uitstekend idee, ik stem ervoor in," zegt Eliza dan ook enthousiast tegen Sarah. Ze ziet Denis en Gary opstaan van de eettafel. "Gary! Denis! Gaan jullie mee naar buiten?" roept Eliza ze toe. Ze is dan nog wel zo slim om niet te schreeuwen of ze mee gaan naar het verboden bos in de zaal waar alle leraren nu aan het eten is. Al heeft ze zichzelf maar net kunnen tegenhouden dat te schreeuwen in haar enthousiasme.

Sweet Hermione · Professor

''Ja, ik zit bij Harry Potter op de kamer,'' zegt Alex enthousiast tegen Lauren. ''Hij slaapt naast een roodharige jongen en heeft een litteken op z'n voorhoofd. Ziet er cool uit.'' Jup, dat was het enige wat Alex had onthouden. Azazel begint onrustig om zich heen te kijken en hopt van zijn ene schouder naar de andere. Alex kon zich herrinderen dat Dumbledore gisterenavond iets over uilen had gezegd, maar hij wist niet meer wat.
''Nou, Harry Potter was een baby toen hij Voldemort versloeg. Niemand weet hoe het gebeurde. En Voldemort is een hele boze tovenaar, maar die is nu gelukkig dus dood. Sommigen zeggen dat hij ook nog drie trollen versloeg, maar ik weet niet of dat waar is.'' Eigelijk zei alleen Ian dat, maar op deze manier klinkt het indrukwekkender.

''Hoe dan ook, op naar Kruidenkunde!'' Alex dartelt de Grote Zaal uit, maar loopt snel weer terug omdat hij zijn lesrooster en tas was vergeten. Hij glimlacht zonder enige gene naar de rest. ''Laten we gaan.''

[RPG] You are going to Hogwarts

Wie is er online