[RPG] You are going to Hogwarts

Lupos · Volleerd Tovenaar **Woonplaats:** Over the rainbow

Nadat Gary zijn vraag had gesteld aan die jongen, was Gary helemaal verzonken geraakt in zijn eigen gedachten. Hij dacht aan hoe hij straks naar de slaapzalen zou kunnen gaan en heerlijk in een bed kruipen, hij dacht eraan hoe hij voor hij naar bed ging gaan zeker nog een brief moest schrijven naar zijn oma, om haar te vertellen dat hij toch in Zwadderich terecht was gekomen. Maar wanneer er een nieuwe eerste jaar bij hem en Dennis komt zitten, schiet hij wakker uit zijn diepe overpeinzingen. "Hey, Ik ben Gary" antwoord Gary , en wanneer Dennis, duidelijk geforceerd een gesprek probeert te beginnen besluit Gary er maar op in te gaan."Ik ben echt enorm blij dat ik hier ben terecht gekomen, die andere afdelingen zien er eigenlijk allemaal lang niet zo leuk uit als Zwadderich. Huffelpuff , puh daar komen toch alleen de mensen die in geen van de andere drie passen, en Griffoendor dan, allemaal van die mudblood vriendjes, ook niets voor mij. En Ravenklauw, ja , eh... die afdeling staat me echt gewoon niet aan... Stiekem dacht hij echt helemaal niet zo over Ravenklauw, want eigenlijk had Gary het gevoel dat hij meer daar thuis hoorde. Ach gedane zaken nemen geen keer, laten we er nu maar het beste van maken. hield Gary zich voor. Zorgvuldig probeert hij te verbergen dat hij eigenlijk dat laatste niet echt meende. Gelukkig lukt hem dat meestal wel, want oefening baart nu eenmaal kunst.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Tammy zit een aantal minuten peinzend te staren naar de donkerharige jongen met de bril die Harry Potter blijkt te heten en blijkbaar zo'n beetje beroemd is want heel Gryf gaat uit zijn dak omdat hij bij hen zit. Tammy is zich net aan het afvragen waarom de jongen zo beroemd kan zijn. Ze ziet zelf niets bijzonder aan hem afgezien van een merkwaardig litteken op zijn voorhoofd. Dan kijkt de jongen haar aan en beseft ze dat ze nogal onbeleefd bezig is en wendt ze haar hoofd blozend af. Ze neemt zich voor om het later maar aan Lauren te vragen.
Dan komt het eten op tafel en is ze meteen afgeleid. Ze ziet een hoop lekkere dingen liggen en schept van alles een beetje op.
Als iedereen lekker zit te eten besluit ze om met de deur in huis te vallen.

'Wie zijn de docenten aan de hoofdtafel? En welke vakken geven ze?' vraagt ze nieuwsgierig.

Bernou · 7e jaars

Emily volgt alles wat om haar heen gebeurd. Het is allemaal zo anders, mooi en vooral magisch. Eerst merkt ze niet dat Johnny ook aan de tafel komt zitten. Pas als ze hem ziet knikt ze met een glimlachje naar hem. Ze heeft het idee dat haar ogen lang niet alles op kunnen nemen. Pas als de avondmaaltijd opeens op tafel verschijnt kijkt ze daarnaar met een grote glimlach. Tom neemt al te eten en Emily volgt zijn voorbeeld. Om zich heen zit iedereen al te genieten van al het heerlijks dat op tafel staat. Met een hongerig grijnsje gooit Emily haar bord vol met eten.
“Gaan we morgen al beginnen? Oh, geweldig!” kirt Emily blij als ze de woorden van Johnny en Tom opvangt over de lessen die morgen gaan beginnen. “Ik ben echt zo benieuwd wat we gaan leren en ik heb echt zoveel zin om van alles te leren,” gaat ze enthousiast verder. ”Hebben jullie de boeken ook al doorgebladerd?”
Emily laat haar blik even door de zaal glijden en ziet een paar bekende eerstejaars die ze in de trein had ontmoet. Met een glimlachje zwaait ze even naar Lauren, Joanna aan de tafel van Ravenklauw.

Carrick_Fergus · Beginnend Tovenaar

Cleo glimlacht even naar Tom en John wanneer ze zich aan haar voorstellen. 'Dit word echt de gezelligste afdeling ooit' brengt ze enthousiast uit en een klein vreugde gilletje slaakt wanneer het eten op het bord verschijnt. Ze pakt van zowat alles wel een beetje en volgt dan een beetje het gesprek tussen Tom, John en Emily.

'Nee...Ik weet het eigenlijk niet, euhm...Het is leuker als het een verassing is' geeft ze maar als antwoord op Emily wanneer ze vraagt of ze de boeken hebben doorgebladerd. Cleo kijkt dan even om haar heen en kijkt dan weer naar Emily. 'Heey zegt ze op een manier alsof ze Emily nu net voor het eerst ontmoet.

Sweet Hermione · Professor

Alex voelt zich een beetje gepasseerd als het meisje niet om hem reageert, maar hij trekt zich er niet te veel van aan. Hij ziet dan er een nieuwe meisje aan het tafeltje komt zitten en zich afvraagt wie de volwassen mensen aan de grote tafel zijn. ''Hee, ik ben Alex,'' zegt hij vrolijk tegen het meisje, ''en ik denk dat het leraren zijn. Ik weet niet zoveel van vakken want ik ben niet echt opgegroeit in een tovenaarsomgeving maar ik hoorde iets over een vak met spreuken en zwarte magie van m'n vader.'' Hij werpt een blik op de grote tafel, waar een man met vettig zwart haar en een bleke huid duister naar de leerlingen loert. ''Ik denk dat die zwartharige bleke man vast lesgeeft in zwarte magie,'' zegt hij samenzweerderig tegen het meisje en hij knijpt zijn ogen een beetje samen voor een duister effect.

Jill · 6e jaars **Woonplaats:** Huff's common room

Eliza Burrow

Eliza trekt nog net geen wenkbrauw omhoog als ook zij de geforceerde stem opmerkt van Denis. Interessant, denkt ze. Stille wateren hebben diepe gronden immers. Ze glimlacht naar zowel Gary als naar Denis. Als Denis dan vraagt of ze blij zijn in Zwadderich te zijn gekomen luistert ze eerst geduldig naar Gary zijn uitleg. Eliza grijnst. "Zwadderich is gewoon de beste afdeling," zegt Eliza beslist. Haar oma heeft haar vele verhalen verteld over Zwadderich en ze wilt niet in een andere afdeling terecht komen, dus natuurlijk is ze blij dat ze hier terecht gekomen is. "Als ik niet hier geplaatst was, zou ik zelfs nog overwegen om weer van school af te gaan. Zeker als ik in Griffenprut zou zitten, met de-jongen-die-maar-niet-dood-wilde." Het is niet eens zo dat Eliza die naam heeft verzonnen, zo wordt hij gewoon genoemd in het huis van haar oma en ze heeft het min of meer overgenomen. Dan kijkt ze Denis vragend aan. "Ben jij blij in deze afdeling te zitten?"

Harry, Ron & Hermione

Net wanneer Tom zijn reactie had gegeven in navolging van Johnny licht Emily vrolijk op en begin te ratelen van enthousiasme. Die staat te trappelen van ongeduld, zoveel is zeker. Altijd fijn om met zo'n iemand in dezelfde afdeling te zitten.. denkt Tom terwijl hij vriendelijk glimlacht naar Emily. "Morgen beginnen we om 10:45 uur met Bezweringen. Dat lijkt mij echt een geweldig vak! Kan niet wachten om verscheidende spreuken onder de knie te krijgen" Toen iedereen zich te barsten had gegeten, verdwenen de etensrestjes vanzelf en waren de borden plotseling weer schoon. Een tel later verschenen de toetjes. IJs in alle smaken die maar bedenken kon, appeltaart, stroopwafels, moorkoppen, jamdonuts, vla, aardbeien, drilpudding, rijstpudding...

Tom pakte het schaaltje met vanille en chocoladevla en schepte wat op zijn bord. Nadien pakte hij het schaaltje met aardbeien en gebruikte die als topping op de vla die op zijn bord lag. Maar wat is nu vla met aardbeien zonder slagroom? En dus zocht Tom naar het schaaltje. Met een glimlach keek hij naar zijn eigen bord. Tast toe! gebaarde hij naar Emily en Johnny, nadat hij de vla/slagroom en aardbeien achter de kiezen had zitten. Nu het dessert geserveerd werd zou de avondmaaltijd spoedig ten einde komen. Nadat menigeen hun bord had vol geschept en ieder zo zijn eigen dessert achter de kiezen had praatten alle leerlingen nog met elkaar na. Op den duur verdwenen de toetjes ook van de schalen en stond professor Perkamentus weer op. Het werd stil in de zaal.

'Ahum - nog even een paar mededelingen aan het begin van het schooljaar, nu we gedrenkt en gevoederd zijn. Vooral de eerstejaars moeten weten dat het bos op het schoolterrein verboden gebied is. Die waarschuwing moeten sommige oudere leerlingen zich trouwens ook nog maar eens goed inprenten.' Perkamentus zijn twinkelende ogen keken even naar de broertjes Wemel. 'Meneer Vilder, de conciërge, heeft mij verzocht om jullie eraan te herinneren dat er tussen de lessen niet getoverd mag worden op de gangen. In de tweede week van het schooljaar worden er proefwedstrijden gehouden voor de Zwerkbalteams. Leerlingen die voor hun afdeling willen spelen, moeten contact opnemen met madame Hooch. En ten slotte wil ik jullie op het hart drukken dat de rechtergang op de derde verdieping dit jaar verboden terrein is voor iedereen die geen uiterst pijnlijke dood wil sterven.'

[...]

'En laten we nu, voor we naar bed gaan, uit volle borst het schoollied zingen!' riep Perkamentus. Perkamentus zwaaide met zijn toverstok, alsof hij een vlieg wilde wegjagen die op het uiteinde zat en er vloog een lang, gouden lint uit, dat boven de tafels bleef zweven en kronkelend woorden vormde. 'Iedereen mag zijn of haar lievelingsmelodie zingen. En van je ene, tweeë!'De hele zaal brulde:

Zweinstein, Zweinstein, Zwijnig Zweinstein,
Leer ons toch volop.
Of we nu oud of kaal zijn,
Of jong met een puistenkop.
Prop onze hoofden vol met weetjes,
Hopelijk voelen ze zich daar thuis,
Want nu zijn ze leeg en tochtig,
Vol vliegjes, stof en gruis.
Leer ons wat het weten waard is,
Maak ons ietsje minder dom,
Doe je best, dan doen wij de rest,
En studeren onze hersens krom!

Niemand was op hetzelfde moment klaar. Uiteindelijk zongen alleen de tweelingbroertjes Wemel nog, op een heel trage, treurmarsachtige manier. Perkamentus dirigeerde hun laatste regels met zijn toverstok en toen ze waren uitgezongen, klapte hij het luidst van iedereen.'Ah, muziek!' zei hij en Perkamentus veegde zijn ogen af. 'Een grotere betovering dan al onze armzalige pogingen hier! En nu naar bed. Vooruit met de geit!' De eerstejaars van Hufflepuff volgden Gabriel Truman door de druk kletsende massa's leerlingen. Ze verlieten de Grote Zaal en vervolgden hun weg op de begane grond. Tom ging naast Emily en Johnny lopen en stak van wal: "Mijn zus heeft gezegd dat de leerlingenkamer van Hufflepuff in de buurt van de keukens moet liggen. Hoe handig is dat, heb je een keer trek, loop je gewoon eventjes langs de keuken als het niet ontbijt/lunchtijd is! Tom was zeer nieuwsgierig waar Gabriel hen naar toe zou leiden door Zweinstein. Dat de keuken op de begane grond gesitueerd was, dat vond Tom wel zo logisch. Immers.. het moet toch dicht in de buurt van de Grote Zaal zelf zitten? Wel zo gemakkelijk met het transport van bereide maaltijden. Hoewel.. alles verscheen uit het niets op de schalen. Hmm.. hoe kon al het eten en drinken zo eenvoudig de keuken uit en terecht komen in de Grote Zaal? Tom ging al helemaal in gedachten op in het nieuwe mysterie. Vastberaden om het ooit te ontrafelen.

Callen MacDuff

Zoals ieder ander had Callen in feite die dag op 1 september hetzelfde meegemaakt. Allereerst met de Zweinstein Express richting Zweinstein. Bij het station in de bootjes richting het terrein van Zweinstein. Daarna zou de sorteerceremonie aanvangen en na wikken en wegen kwam hij in Ravenklauw terecht. Verbaasd en blij als Callen was nam hij plaats aan de tafel van Ravenklauw. Hij knoopte een praatje aan met zijn tafelgenoten die naast en tegenover hem zaten. Nadat Perkamentus enkele huishoudelijke mededelingen deed en tot slot het schoollied dirigeerde vond Callen het wel best. Het werd tijd om het bed op te zoeken. Want hij had zoveel indrukken opgedaan, dat zijn hersenen het niet meer bij konden houden. Robert Hilliard gingen alle raafjes voor in de tocht die zou leiden naar hun leerlingenkamer. Nieuwsgierig als Callen was had hij thuis net zoals ene mevrouw Griffel het boek: een beknopte geschiedenis van Zweinstein geraadpleegd. Gewoon, om alvast voorbereid te zijn op de eerste paar dagen. Robert hield halt tegenover een een deur die eruit zag alsof die hier al eeuwen dienst deed. In plaats van een een deurhendel was er een arend geplaatst in de vorm van een deurklopper.

En in tegenstelling tot andere deuren die zouden leiden tot een leerlingenkamer, was een wachtwoord niet nodig. Nee, alleen het goede antwoord op een raadsel verschaft jou de toegang. Robert demonstreerde dat door op het raadsel: Wat was er eerder: de feniks of het vuur? te antwoorden met 'Een cirkel heeft geen begin'. Eerst was Callen even uit het veld geslagen. Maar vrij snel vatte hij het raadsel. Gelijk aan wat was er eerder: de kip of het ei. Maar toch.. je zal maar eens een keer een afspraak hebben staan om bijv. naar Zwerkbaltraining te gaan. En je wilt snel het Zwerkbalgewaad gaan halen. En dan tref je een raadsel aan waar je nog even zoet mee bent (terwijl de wedstrijd ondertussen al begonnen is). Daarentegen kun je het ook positief bekijken. Het vergt creativiteit en denkwerk en het daagt je uit logisch te redeneren. In feite gewoon een fantastisch systeem vond Callen.

xMissme · Volleerd Tovenaar

Denis reageert met een bedenkelijke ,,Hmm,'' op Gary. Misschien had hij wel gelijk en was Slytherin wel gewoon beter dan de andere afdelingen. Zoals Gary het zei leek het wel ergens op te slaan. Ook Eliza toont enige verachting voor de andere afdelingen. Denis kan dan ook een duivels grijnsje niet verbergen als Eliza Harry Potter betiteld als de-jongen-die-maar-niet-dood-wilde. Denis liet zich zodoende maar overtuigen door zijn twee nieuwe afdelingsgenoten; misschien was Slytherin nog zo gek niet. Je zou kunnen zeggen dat Denis ervan overtuigd was dat Slytherin potential had.

,,Moeilijk te zeggen,'' zegt Denis onverschillig en schouderophalend tegen Eliza, als ze hem vraagt of hij tevreden is met Slytherin. Denis kunstelt een glimlach. ,,Ik maak er amper een uur onderdeel van uit.''

Perkamentus sluit het diner af met nog enkele huishoudelijke mededelingen. Men mocht niet in het verboden bos komen, niet toveren op de gangen en, zo werd het niet letterlijk gezegd, maar de derde verdieping was off limits. Vervolgens werd door iedereen in de Grote Zaal het schoollied gebruld, waarna het - eindelijk (Denis had zijn ongeduld goed weg weten te stoppen) - tijd werd om naar de leerlingenkamers te gaan.

De tafels van Ravenklauw en Hufflepuf stromen al de zaal uit en Denis vangt nog een glimp van Tom op in de Drukke menigte van Hufflepuf. Ook Slytherin staat op en maakt aanstalten om te vertrekken. ,,Zullen we ook maar gaan?'' zegt Denis, en hij kijkt Gary en Eliza aan. Dat gedaan hebbende, gooit hij er nog maar een glimlachje tegenaan, wat Denis betreft de laatste voor vandaag.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Sarah kijkt naar de lange rij leerlingen die voor haar gesorteerd worden tot ze eindelijk aan de beurt is.
Opgewonden loopt ze naar het krukje en gaat zitten. Ze krijgt de hoed op haar hoofd gedrukt en hoort dan een stemmetje in haar oor.

'Aha weer een Watson. Ik weet precies waar ik jou ga indelen: Zwadderich!'

Opgetogen haalt ze de hoed van haar hoofd en geeft hem terug aan Porf. Anderling.
Ze loopt naar de tafel die nu voor haar applaudisseert en gaat zitten naast Eliza die ze nog had gezien in de trein. Als het sorteren is afgelopen komt het eten op tafel en neemt Sarah van alle lekkere dingen een klein beetje en begint te eten. Er wordt gezellig gekletst en Sarah praat met Eliza over van alles.
Dan worden de borden weer magisch schoongemaakt en houdt Perkamentus een toespraak en zingen ze een lied.
Dan staat iedereen op en roept een jongen (?) hen om hem te volgen naar de leerlingkamer.
Sarah staat ook op en wacht tot Eliza ook klaar is om te gaan. Dan lopen ze samen naar de kerkers en verwonderen ze zich aan hun leerlingkamer en klimmen uiteindelijk na een lange dag in hun hemelbedden.
Sarah valt als een blok in slaap, zo moe is ze.

[...]

Sarah loopt met de andere eerste jaars van Zwadderich naar de Grote Zaal. Ze gaat aan tafel zitten en ziet dat er allerlei dingen staan voor het ontbijt. Ze neemt wat muesli en krijgt dan het lesrooster van hun Klassenoudste.
Sarah bekijkt het en stoot dan Eliza aan, die naast haar zit.

'Oh kijk. Het duurt nog wel even voor we les hebben. Zullen we zo even buiten gaan kijken?' vraagt ze aan haar.
Ze had geen idee wat ze anders moest doen.

Afbeelding

[...]

Tammy opent haar ogen en beseft dan waar ze is. In een hemelbed op Zweinstein. En vandaag is het tijd voor hun eerste les! Ze is zo benieuwd welke les ze als eerste heeft. Snel springt ze uit bed en begint zich aan te kleden.
Beneden in de leerlingkamer wacht ze tot Lauren ook klaar is en samen lopen ze naar de Grote Zaal om te ontbijten. Ze krijgen van Percy hun lesrooster en terwijl ze een broodje smeert bekijkt ze het snel.

'Oh joepie. We hebben zo meteen al les. Kruidenkunde. Ik ben echt mega benieuwd.' ratelt ze opgewonden.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Lauren ontwaakt na een vermoeiende en verwarrende avond ik haar hemelbed. Ze knippert slaperig met haar ogen en kijkt door haar wimpers door de rode gordijnen van haar hemelbed. Ondanks het feit dat ze gisterenavond gezworen had dat ze een levenslange haat zou koesteren voor de kleur rood, moet ze nu schoorvoetend toegeven dat het een warme en behaaglijke kleur is. De leerlingenkamer doet haar bovendien een beetje denken aan de woonkamer van haar grootvader, waardoor de heimwee naar huis minder groot lijkt te zijn. Lauren rekt zich uit en stopt haar voeten in haar pastelroze aanstekers die bij haar satijnen pyjama passen. Eigenlijk zag alles bij Laurens bed er nogal tuttig uit, tot haar hutkoffer toe. Laurens kat Delilah, die aan haar voeten lag, kijkt gepikeerd op, waarna ze haar kop terug neerlegt en verder gaat aan haar neverending schoonheidsslaapje. Wanneer Lauren zich heeft omgekleed en haar kersverse gewaad aan heeft, werpt ze een onderzoekende blik in de spiegel. Twijfelachtig kijkt ze naar het embleem van haar afdeling, gaat er met haar duim over en kijkt dan met enige trots in de spiegel. Het zou een geweldig jaar worden. Daar begon ze terug steeds zeker van te zijn. Ze zou er persoonlijk voor zorgen en niets of niemand zou haar in de weg staan.

Na zichzelf erg lang in de spiegel bestudeerd te hebben, neemt ze haar schooltas en daalt de wenteltrap af naar de leerlingenkamer. Die stuift ze al snel terug op, als ze tot het besef komt dat ze voor haar eerste vakken toch wel wat studieboeken zal nodig hebben. Ze wist nog niet veel van de vakken af, maar het boek van kruidenkunde zag er in ieder geval nogal saai uit. En het had een mosgroene kaft. Een kleur waar niemand gelukkig van wordt en ook niet echt in de mode komt. En er staat een uit de kluitengewassen wortel op. Daar werd Lauren ook niet gelukkig van. Wat er daadwerkelijk ín het boek staat? Tja, daar heeft Lauren nog niet naar gekeken. Vervolgens zet ze haar tocht verder naar beneden.

Lauren is maar al te opgelucht als ze eindelijk de Grote Zaal heeft teruggevonden. Om zich een grote verdwaalactie te besparen heeft ze op een slimme, doch stalkerige manier, een dikke jongen van Gryffindor gevolgd dat tegen zijn vrienden wel honderd keer zei dat hij rammelde van de honger en nood had aan een continentaal ontbijt.

Wanneer Lauren de Grote Zaal binnenloopt, voelt ze zich toch terug wat geïntimideerd. Ze had nooit gedacht dat de sortering (en de gevolgen die het met zich mee bracht) zo angstaanjagend konden zijn. Kom op, denkt ze bij zichzelf in een poging om zich moed in te spreken, hier zijn zoooo veel leerlingen. Het valt heus niet op dat je een eerstejaars bent dat helemaal vergeten is waar de Grote Zaal zich bevindt.

Natuurlijk weet iedereen dat Lauren een eerstejaars is. Geen enkele normale ouderejaars zou zich immers naar de lessen vertonen met een roze stoffen uit de kluiten gewassen tasje in plaats van een gewone schooltas.
Lauren zet zich naast Tammy neer en krijgt al snel een lessenrooster van de nerd’ige klassenoudste in haar handen gedrukt. Tot nu toe zag het er behoorlijk vol uit. Met een nogal bedrukt gezicht staart Lauren naar het woord ‘kruidenkunde’.

“Ik weet het niet, naar dat vak kijk ik niet echt uit… Ik hoop niet dat je er…vuil van wordt”, zegt Lauren met een lichte huivering in haar stem. “Ik kijk wel erg uit naar transfiguratie”, voegt ze er enthousiast aan toe.
Lauren schenkt zichzelf een glas fruitsap in, terwijl ze naar de lange tafel van Ravenclaw kijkt. Ze vindt het jammer dat ze geen woord meer heeft kunnen wisselen met Beth en Joanna en hoopt toch enkele vakken met hun te delen.

OOC. @Myrna: let je op dat je niet andere personages overneemt of beslist waar andere personages heen gaan?

Jill · 6e jaars **Woonplaats:** Huff's common room

Eliza Burrow

Eliza loopt met alle eerstejaars naar de Grote Zaal toe voor het ontbijt als ze een rooster voor zich krijgt, die een jongen die gister ook voor was gegaan naar de leerlingenkamer uitdeelt. Als Sarah haar aanstoot om te vragen of ze naar buiten gaan knikt ze. Natuurlijk wil ze mee naar buiten, ze heeft wel zin om de boel te verkennen.
"Ja is goed," zegt Eliza er ook nog bij ter bevestiging. Ze ziet een meisje ook uit het eerste jaar naar hun kijken en kan het niet laten zich naar Sarah toe te buigen. "Zolang mevrouw met hondsdolheid maar niet meegaat." Het meisje heeft gewoon heel erg het gezicht van een pekinees en de opmerking heeft haar mond al verlaten voor ze het door had (en met dat meisje bedoeld Eliza uiteraard Patty Park).

Harry, Ron & Hermione

Terwijl zonnestralen moeite moesten doen om in de slaapvertrekken te geraken, was Tom nog niet wakker. Nadat gisteren het schooljaar officieel van start was gegaan, moest hij echt bijkomen van alle opgedane ervaringen. Toen Tom dan ook voor het eerst door een grote, lege ton de leerlingenkamer van Hufflepuff binnen kwam was hij met stomheid geslagen. Het onthaal op Zweinstein was mooier dan hij ooit zelf had durven dromen. Tom draaide zich in zijn bed om, welke eruit zag alsof het een oud-Middeleews exemplaar betrof met van die lange, gedrapeerde gordijnen eromheen. Uiteraard in de kleuren van de afdeling, dus okergoudgelig en zwart. Op het moment dat Tom voet zette in de leerlingenkamer voelde het al vanaf het begin gemoedelijk aan. Hufflepuff had een gemoedelijke, rustige, harmonieuze sfeer als de leerlingenkamer een graadmeter zou zijn.

Langzamerhand werd Tom wakker, dankzij een zonnestraal die priemde op zijn gezicht. Op het moment dat hij doorkreeg dat hij op het slaapvertrek van de jongens lag, grijnsde Tom onwillekeurig. Hij had een voortreffelijke nachtrust gehad, geholpen door het feit dat hij spoedig als een blok in slaap viel. Tom kwam overeind en wierp een blik op de andere bedden. Het zag er naar uit dat zijn afdelingsgenoten nog sliepen. Zonder hen al te veel te storen ging Tom geruisloos op de rand van zijn bed zitten. Rustig kleedde hij zich aan. Tom geeuwde en rekte zich uit waarna hij op stond. Zo zachtjes mogelijk als hij kon begaf Tom zich naar de leerlingenkamer. Bij binnenkomst nam hij de ruimte nog eens goed in zich op. Het had aardse tinten, de grote ronde raamstijlen boden een uitzicht aan alsof je in kikkersperspectief keek. Maar het mooie was nog wel dat je zodoende het gehele terrein van Zweinstein als uitzicht had. Daarnaast viel het Tom op hoe enorm into Kruidenkunde de afdeling wel niet was. Op menig plek trof je namelijk talloze plantensoorten aan, welke Tom nooit eerder had gezien.

Op het mededelingenbord hing een briefje van de Klassenoudste:

'Beste eerstejaars,

Bij deze wil ik jullie van harte feliciteren omdat jullie vanaf nu onderdeel uitmaken van Hufflepuff. Op dit bord zul je om de zoveel tijd mededelingen terug vinden. Maar niet alleen dat, ook bijv. wanneer er sollicitatierondes zijn voor het Zwerkbalteam. Of wanneer iemand iets verloren heeft. Maar wist je bijv. ook dat we op Zweinstein een schaakclub en verzamelclub van chocoplaatjes hebben? Ter zijner tijd zul je daar ook meldingen van terug vinden hier.

Het rooster voor het eerste jaar tref je aan in de Grote Zaal, op onze tafel.

Veel succes dit jaar en vergeet niet: door goed je best te doen, zorg je ervoor dat je punten verdient voor onze afdeling. Aan het eind van het jaar, krijgt de afdeling met de meeste punten de beker uitgereikt. Het zou fijn zijn als wij nu eens in de prijzen zullen vallen.

Gabriel Truman,
Klassenoudste"

"Fijn, weet ik dat ook weer. Op naar de Grote Zaal dan maar!" dacht Tom. Hij kroop door de ton en vervolgde zijn weg naar de Grote Zaal. Dat is makkelijker gezegd, dan gedaan. Zeker wanneer je de avond daarvoor eigenlijk geen aandacht had geschonken aan hoe je hier ooit terecht gekomen was. Tom liep dus doelloos rond, in de hoop als vanzelf uit te komen bij de Grote Zaal. Na een tijdje kwam hij echter al meerdere leerlingen tegen. Uiteraard wist je nooit zeker waar iemand naar op weg was. Maar een goede kans was toch wel dat iemand Tom zo kon navigeren naar de Grote Zaal toe. Naïef als hij was volgde Tom een tijdje een meisje met groen gewaad. Naïef, want al spoedig bleek dat geen goede keuze was. Zonder het te beseffen kwam dit a) nogal stalker-achtig over en b) liep Tom in navolging van het meisje de meisjes-wc binnen. Laten we het er maar op houden dat het nog vroeg in de ochtend was en Tom nog niet bepaald wakker was. Welnu, wakker was Tom nu wel. Hij maakte snel rechtsomkeert en snelde de ruimte uit, in navolging van een drietal woedende meisjes. "Het is maar goed dat toveren op de gang verboden is" dacht Tom bij zichzelf terwijl hij een bocht in de gang passeerde. Fout gedacht. Hij had immers een meisje uit Zwadderich gevolgd. En dat zou Tom geweten hebben ook. Hoe dan? Welnu, al zijn je benen nog zo snel, een eenvoudige petrificus totalis achterhaalt je wel. "Whoa! Wat gebeurt hier nu opeens?" schoot er door Tom zijn hoofd. Maar voordat hij goed en wel beseft had, wat er spoedig zou volgen, lag hij als ware hij een plank strak op de vloer.

De meisjes naderden hem en kwamen triomfantelijk kijken. Dat zal je leren ooit nog eens voet te zetten in de meisjeswc! zei een van de drie meiden met een zelfvoldane glimlach. Stalker dat je er bent! en met dat gezegd te hebben lieten zij Tom voor wat het was, en vervolgden de meiden hun eigen weg giechelend en al. Dit voorval was geen goed begin in zijn eerste jaar. Tom bleef roerloos, zo stijf als een plank liggen. Hij kon ook moeilijk anders, behalve dan hopen dat de spreuk snel aan kracht zou inboeten. Een blik op het spreukenboek had hij nog niet geworpen. Dus Tom had geen idee wat hem getroffen had. Minuten passeerden en hij lag daar maar op de vloer. Zou iemand hier ooit nog langs komen om Tom uit deze penibele situatie te redden? Ondertussen begon Tom zijn maag te knorren. ''Hoe fijn, dat kan er ook nog wel bij" verzuchtte Tom. Hij had zijn eerste, echte schooldag wel anders voorgesteld dan door te worden overmeesterd door een drietal meiden.

xMissme · Volleerd Tovenaar

Voordat Denis met de rest van de eerstejaars van zwadderich naar de Grote Zaal gaat, bekijkt hij zichzelf nog eens in de spiegel. Zijn haar zit wat warrig, en nadat hij er een hand door heen heeft gehaald en het iets fatsoenlijker zit, haalt hij zijn schouders op en laat hij het maar voor wat het is. Gaandeweg zou Denis' haar wel goed gaan vallen deze eerste schooldag - en sowieso, Denis vond het nogal verspilling om er heel veel tijd in te gaan steken.

Denis blijft in de buurt van Sarah en Eliza, bij wie hij gister ook had gezeten tijdens het diner. Ongeïnteresseerd neemt hij het rooster aan van zijn klassenoudste en ziet dat hij voorlopig nog even geen lessen hoeft te volgen. Daarop hoort hij het voorstel van Sarah aan Eliza om naar buiten te gaan en Denis zou mee kunnen gaan als hij wilde. Denis heeft echter geen zin en is daarbij niet spontaan genoeg om zelf voor te stellen om ook mee te gaan, en besluit dat daarom dan ook maar niet te doen.

Nu kon Denis teruggaan naar de leerlingenkamer van Zwadderich, hoewel hij dat niet echt zag zitten. De leerlingenkamer, die zich in de kelders had bevonden, had hem toch wel koud en ongezellig aangedaan; je zou kunnen zeggen dat Denis nog even moest wennen aan het duistere, groenige sfeertje dat er hing.

Terwijl Denis zijn ontbijt nuttigde, bestudeerde hij afwachtend de andere zwadderaars en zocht hij naar die andere jongen van tijdens het diner van gisteren, Gary. Misschien dat hij wat kon gaan rondhangen met hem.

Bernou · 7e jaars

Nog één keer, denkt Emily, terwijl ze zich weer even omdraait in haar bed. Ze hoort wel wat geluiden om zich heen van haar slaapzaalgenoten, maar echt wakker wordt ze er niet van. Pas als de deur van de slaapzaal dichtklapt schrikt ze op. Emily schiet overeind en ziet dat er bijna niemand meer in de zaal is. Met een kleine gaap gooit ze de deken van zich af en zet ze haar bloten voeten op de vloer. Uit haar hutkoffer haalt ze haar gewaad en na zich gewassen te hebben kleedt ze zich meteen om.
Aangezien ze niet zo goed weet op wie ze moet wachten, besluit ze haar tas te pakken en ze stopt al haar boeken erin. Zo hoeft ze niet terug naar de leerlingenkamer als ze straks meteen al met lessen moeten beginnen. Alleen als ze haar tas over haar schouder gooit merkt ze dat deze toch wel erg zwaar is. Ach. Je moet er iets voor over hebben. Emily loopt de leerlingenkamer in en kijkt even rond door de knusse ruimte. "Wauw," ontsnapt er aan haar lippen. Hetzelfde als wat ze gisteren had gezegd toen ze hier voor het eerst binnenkwam.

Emily wandelt wat door de gangen en baalt nu stiekem best wel dat er niemand bij haar is. Eigenlijk is ze de weg een beetje kwijt. Ze kan zichzelf wel voor haar hoofd slaan, maar loopt stug verder. Ze loopt al door de derde gang die haar niet echt bekend voorkomt als ze Tom plots ziet liggen. Meteen gooit ze haar tas neer en bukt ze naast hem neer. "Wat is er gebeurd?" vraagt ze, maar eigenlijk is het wel duidelijk. Een spreuk. Emily grijpt naar haar tas en haalt bijna alle boeken uit, opzoek naar haar spreukenboek. In de kleermakerzit gaat ze naast Tom zitten en slaat ze het boek open. Dit kan wel even duren. Ze heeft het boek wel eens doorgebladerd, maar spreuken herkennen was nog niet het geval. Het echt getoverd heeft ze ook nog niet. "Ik ga de goede spreuk wel vinden hoor," fluistert ze, terwijl ze weer een bladzijde omslaat. Haar oog valt op een spreuk die iemand compleet kan verstijven. Haar blik glijdt even naar Tom en dan leest ze vlug de tekst door die bij de spreuk staat. Wanneer ze de tegenspreuk heeft gevonden pakt ze haar toverstok uit haar gewaad. "Ik ga een spreuk proberen. Ik hoop dat het lukt," zegt ze, met een verontschuldigende ondertoon. "Finite Incantatem" zegt Emily, terwijl ze een zwiep maakt met de toverstok in de richting van Tom. Daarna kijkt ze hoopvol naar hem. Heeft het gewerkt?

Harry, Ron & Hermione

Nadat het minutenlang akelig stil bleef en niemand ook maar Tom passeerde in de gang, begon hij de hoop op te geven dat iemand anders hem zou komen helpen. Totdat Tom van dichtbij een vertrouwde stem hoorde, die van Emily. Op de vraag wat er gebeurd was zou Tom het antwoord nog schuldig moeten blijven. Althans, totdat hij weer op eigen benen kon staan. Hij is maar wat blij dat ze goed voorbereid voor de dag komt wanneer Tom merkt dat Emily in kleermakerzit het spreukenboek gaat doorbladeren. Zodra Emily uitvoering begint te geven aan een spreuk, laat Tom het over zich heen komen. Letterlijk, want zich schrap zetten kon hij moeilijk in deze toestand. Tom voelt hoe de werking van de spreuk zich verspreid over zijn lichaam. Een warme gloed, alsof het leek dat al je ledematen aan het slapen waren, maakte zich meester over Tom. Zodra dat verdwenen was probeerde hij eerst zijn voet te bewegen. Gewoon, ter bevestiging, om er zeker van te zijn.

Langzaam kwam Tom overeind. Hij richtte zich op Emily en wilde haar bedanken. Maar hoe kon hij ooit onder woorden brengen wat een beetje recht deed aan de situatie? Enigzins beteuterd bracht Tom zachtjes uit: "Bedankt Emily" verder dan dat kwam hij niet. Maar hij zou dit niet vergeten en ooit, mocht de situatie zich voordoen, zou hij iets voor voor Emily betekenen. Want dat stond voor Tom wel vast, vanaf nu stond hij bij Emily in het krijt. Tom krabbelde overeind en klopte zijn gewaad schoon van stof. Hij voelde zijn hoofd rood worden bij de enkele gedachte dat Tom nog een antwoord schuldig bleef op de vraag wat er gebeurd was. Want de hele aanleiding hiertoe was nu niet bepaald om over op te scheppen, verre van.. eerder een beetje awkward. Ergens hoopte Tom vurig dat Emily er niet nogmaals over zou gaan beginnen. Dus om dat voor te zijn sneed hij een ander gespreksonderwerp aan. "En? Heb je een goede nachtrust gehad na een eerste dag vol met indrukken?"

[RPG] You are going to Hogwarts

Wie is er online