Geplaatst: di mei 17, 2011 20:05
Op een dag kwam er een raar klein vrouwtje dat heel goed was in Onderwaterkleiduifschieten aan de deur. Ze kwam voor het opblaas zwembad dat buiten stond in de grote modderpoel waar in kikkervisjes zwommen. Het vrouwtje zei: "Meneer zou ik misschien een theelepeltje kunnen omsmelten tot gigantisch grote olifaunt oren met paarse stippen?" Ik keek haar vreemd aan en vroeg me af of ze wel 100% was. Maar ze zei: "Ik heb hier een grote steenpuist, maar hij gaat niet meer weg, dus ik heb een medicijn nodig tegen de hoest van Huppeldepup virus en anders ga ik naar het wonderbaarlijke rijk van wonderbaarlijkheid. Het vrouwtje deed een grootse beweging en als bij Toverslag verdween de Steenpuist van haarlelijke, pukkelige neus. 'Woow dat is echt zo gaaf. Ik had zelfs de neiging om mijn neus ook te gaan betoveren voor een mooie wipneus!" Het vrouwtje verdween vervolgens op de maandag daarop. Twee weken later stierf ze aan een eendenzwembandje in haar halsslagader. Op een dag heel wat jaren later, kwam er een dochter van haar achterneefje naar haar toe voor kopje azijn. Na de mislukte pogingen van de afgelopen jaren om haar te laten groeien aan een mislukte bezwering. Met veel goud zou het misschien een absurde dag worden tegenover vorige woensdag, die echt verschrikkelijk saai en leerzaam was, want toen moesten ze kikkers ontleden. Hierdoor liep echter alles anders dan gedacht. Het was alsof de kikkers nog genoten van het leven, maar het maakte allemaal niks meer uit. Want op dat moment kwam moeder Theresa uit het zwembad
_________________ 'Hou daar eens mee op!', riep ze, toen voor de zoveelste keer het licht uit de kamer uit ging. 'Sorry, sorry', zei Ron. Hij klikte met de Uitsteker. 'Ik weet zelf ook niet waarom ik het doe.' 'Kun je niks nuttiger verzinnen?' 'Zoals, sprookjes lezen?'
|