Welkom op Harry Potter Forum! 


Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3, 4, 5  Volgende

Opperste Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: zo aug 04, 2013 15:22 

Afbeelding

Fjall sluit zijn ogen even in de hoop dat de pijn in zijn been wat minder wordt, maar dat is gewoon ijdele hoop. Hij hoort de vrouw zeggen dat ze zijn been misschien kunnen uitgraven. Met slechts twee personen een hele boomstam opheffen zou inderdaad nogal...Rampzalige situaties teweeg brengen.

Hij kijkt op naar hen en ziet dat de man knikt en vervolgens al een poging doet om te graven.
Hij bijt op zijn lip terwijl de pijn nu wel heel moeilijk te negeren is en houdt de twee in de gaten die druk bezig zijn.
Fjall knikt snel als snorremans zegt dat hij zo snel mogelijk zijn been moet weg trekken als de tijd daar is.

Hij houdt zich gespannen klaar en voelt hoe het gewicht van de boom steeds minder wordt op zijn been en hij trekt zijn been zo snel mogelijk weg maar kan een pijnlijke kreun niet onderdrukken.
'Bedankt...Echt waar.' Langzaam laat hij zijn adem ontsnappen en trekt zich dan recht aan een andere boom. 'Ik ben Fjall trouwens.' zegt hij terwijl hij zich naar Sarah richt. Ze had hem zijn naam gevraagd en hij wil niet onbeleefd overkomen. Voorzichtig zet hij zijn gewonde been neer en zet er wat gewicht op. 'F*ck.' mompelt hij met een pijnlijke grimas.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: ma aug 05, 2013 8:09 

    Afbeelding
    Emily Brown

Met een lichte frons blijft Emily Charles aankijken bij zijn antwoord. De praktijk in Chicago.. Wat voor praktijk? Welke praktijk? Elk antwoord zorgt weer voor meer verwarring en vragen. Dan sust hij haar en zegt hij dat ze verward is. Dat het niet geeft. Maar het geeft wel iets.

Met dezelfde verwarring kijkt ze toe hoe hij zichzelf begint voor te stellen en de anderen daarop volgen. Haar blik schiet van de een naar de ander. Allemaal verschillende namen, verschillende beroepen. Maar ze kan zich zelf niks herinneren. Na de verwarring zorgt het nu ook voor frustratie. Ze kan zich geen enkel gezicht of naam herinneren. Ze weet niet eens of ze haar eigen naam zou hebben herinnerd als Charles haar niet zo had toegesproken. Het zorgt voor een gevoel van frustratie en paniek door zowel haar geheugen als de crash. Hoe konden Charles en Chloe zo rustig blijven?

"En nu?" vraagt Emily dan naar de huidige situatie om haar eigen persoonlijke brandende vragen de onderdrukken. "Wat doen we nu, behalve wachten?"
Haar blik gaat naar de brokstukken van het vliegtuig. Het zag er niet naar uit alsof het gevaar dichtbij het vliegtuig snel zou stoppen met de branden en ontploffingen. En dan hadden ze nog de vele doden en gewonden. Ze hadden ziekenhuizen nodig, ze hadden de autoriteiten nodig.

Maar wat als die niet zouden komen? Wat nu?

_________________

    "Bir güzele güzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: di aug 06, 2013 21:29 

Afbeelding


Hij knikt even vriendelijk als de jongen zich bij hen voegt “Charles” stelt hij zichzelf voor. Hij glimlacht even als dankbaar teken voor Chloe haar hulp. Enigszins verbaasd kijkt hij om naar Emily. Het is voor het eerst daar haar stem zo helder en duidelijk is. Een geruststellende glimlach verspreid zich over Charles zijn gezicht, het type dat ongeacht de situatie een serene kalmte uitstraalde. “Overleven.” Is zijn antwoord op Emily haar prangende vraag. Hij laat bewust even een stilte vallen en kijkt even kort van Emily naar Chloe en Felix. “Dat is het enige wat we kunnen doen. Water verzamelen, de gewonden verzorgen en wachten tot hulp arriveert.”

Over gewonden gesproken, nu zich meerdere mensen om Emily heen hebben verzameld kan hij best even bij de rest gaan kijken. Ze blijven langer weg dan wenselijk “Ik ben zo terug. Ik ga kijken of de anderen mijn hulp nodig hebben.” Hij wisselt een vertrouwelijke blik met Chloe, alsof hij haar zonder te spreken vraagt op Emily te letten. “Ik zal niet te ver afdwalen.”


Op de plek waar de anderen het woud in waren gelopen stapt ook Charles tussen het struikgewas door. Het geruis van de zee wordt minder en maakt plaats door het gezang van vogels en het geluid van insecten. Hij blijft even staan, keert zijn hoofd in diverse richtingen en hoort dan niet ver van waar hij staat gekraak en geritsel. Behoedzaam duwt hij wat takken aan de kant en begeeft hij zich richting het geluid. De omtrek van Bill en Sarah wordt zichtbaar, evenals die van een andere man. Het duurt even voordat hij ook de derde man in het gezelschap opmerkt. Hij richt zijn aandacht op de drie levende exemplaren “Kan ik helpen?” zijn blik gaat naar de man zijn gewonde been waarna hij naar hem toe loopt om hem te ondersteunen.


 Profiel  

Schoolhoofd

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Schuilen voor de regen

Houseitem
BerichtGeplaatst: wo aug 07, 2013 7:38 

Afbeelding
Catherina GarcĂ­a

Catherina blijft nog even bij Timothy, maar bedenkt dan dat ze beter weg kan gaan uit het vliegtuig. Ze vindt dat Timothy een betere plek verdiend dan in een vliegtuig, en ze tilt hem op. Ze probeert het grote gat van het vliegtuig te vinden terwijl Timothy's lichaam steeds zwaarder wordt. Als ze deze vindt ligt ze Timothy voorzichtig op het hagelwitte zand. Ze gaat meteen weer naar binnen om een laken te zoeken. Als ze deze na een lange tijd heeft gevonden, loopt ze rustig naar buiten en legt het laken op de grond. Ze tilt Timothy's lichaam erin en wikkelt deze in het geheel in het laken. Ze geeft nog een kusje op het laken en legt deze dan bij de zee, waar hij verzwolgen zal worden door de golven.

Met een traan langs haar wang loopt ze naar het groepje toe. 'Ik ben Catherina,' zegt ze, terwijl ze het verdriet in haar stem probeert te onderdrukken. 'Sorry, er zijn belangrijkere dingen dan de lijken, maar wat moeten we doen met alle lijken, laten we ze daar liggen, of kunnen ze, net als Timothy daar,' ze wijst even kort op het in lakens gebonden lijk, 'verzwolgen worden door de zee? Dat laatste idee vind ik persoonlijk een waardiger afscheid, maar, ik heb hier niet echt ervaring mee, laat maar zeggen.' zegt ze met toch een kleine glimlach op haar gezicht.

_________________
    Green is the color of Mother Nature
    That's why I love that color

    Eppur si muove

    En toch beweegt (Galileo Galilei)


 Profiel  

Black Bird of the Sky

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Winterfell
BerichtGeplaatst: wo aug 07, 2013 10:13 

Afbeelding

Chloe knikt als Charles zegt dat hij gaat kijken of de andere zijn hulp kunnen gebruiken. Chloe kijkt even naar Emily die zich duidelijk weinig herinnerd van alles. Als dan plotseling een nieuw iemand erbij komt, zich voorstelt en dan gelijk over de dode mensen begint zucht ze. Als ze dan plots iets zegt over 'verzwolgen door de ze' kijkt ze snel op. Als ze het gebonden lijk ziet liggen bij het water springt ze gelijk op en kijkt de vrouw kwaad aan.

"Ben je gestoord geworden?!" bijt ze haar toe, "Heb je enig idee wat de gevolgen zijn van zo'n stomme actie? Je lokt niet alleen roofdieren naar ondiep water, je brengt die dieren en ons in gevaar. En als het lichaam straks aan het rotten is en terugkomt hebben we nog grotere problemen."

Chloe zou het nooit toelaten dat een stel idioten de zee vervuilen met verschillende lijken, waarvan meer dan de helft ook nog eens bloederige wonden heeft.

"Oh en als we binnen nu en een dag gered worden zal elke familie het vast op prijs stellen dat je de lichamen in zee gedumpt hebt," sneert ze haar nog toe voordat ze richting het ingebonden lijk loopt.

Gelukkig had ze het lijk niet zo ver het water ingesleept en valt de schade nog te overzien. Maar het is Chloe duidelijk dat dit mens gestoord was. Ze sleept het lijk het water uit, ver genoeg om te zorgen dat de golven er niet bij kunnen, ook als het vloed wordt. Kort blijft ze even staan en haalt diep adem. Ze moest die frustratie kwijtraken. Kwaad worden kostte teveel energie op dit moment. Ze zucht diep, haalt nog een keer diep adem en draait zich dan om. Ze had als het ware toegestemd om op Emily te letten, maar die andere twee maken het haar momenteel erg moeilijk. Proberend rustig te blijven loopt ze terug naar Emily en besluit de rest voor nu volledig te negeren. Ze mocht zichzelf nu niet teveel inspannen.

_________________
Life doesn't run a clear course
It flows through from within
It's supposed to take you places and leave markings on your skin


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: wo aug 07, 2013 11:53 

    Afbeelding
    Emily Brown

Er verschijnt een frons op Emily's gezicht wanneer een nieuwe dame over de doden begint en het heeft over ze de zee in te voeren. Het leek haar niet zo'n goed idee. Ze wisten niet welke kant de stroming op ging en zouden niet kunnen zeggen dat de lijken weer terug zouden kunnen drijven.

Ze kijkt even geschrokken om naar Chloe wanneer die opeens het eerste antwoord op een redelijk kwade manier geeft. Elk woord dat haar mond verlaat klinkt logisch en is waar, maar de manier waarop ze het brengt zint Emily niet zo. Haar blik gaat even van Chloe naar Catherina. De uitdrukking op haar gezicht toonde verdriet en waarschijnlijk kende ze de persoon die in de lakens gebonden was.

Emily kijkt Chloe even na wanneer die zich naar het lijk in de lakens begeeft. Dan kijkt ze weer naar Catherina. Ze glimlacht voorzichtig, alsof ze zich excuseert voor de plotse kwade reactie van Chloe.
"Ik denk dat als we inderdaad niet binnen enkele dagen gered worden we ze beter kunnen begraven in plaats van de zee in te loodsen." zegt ze. "De stroming zou ze immers terug het strand op kunnen slepen of misschien zelfs tegen de rotsen aan kunnen werpen." probeert ze iets subtieler duidelijk te maken dan dat Chloe had gedaan.
"Dat lijkt me ook waardig." voegt ze er nog aan toe waarna ze weer richting Chloe kijkt en ziet hoe ze het lichaam verder van het water vandaan heeft gesleept en zich vervolgens weer bij hun voegt.

_________________

    "Bir güzele güzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Quidditch Pitch

Houseitem
BerichtGeplaatst: wo aug 07, 2013 11:56 

Afbeelding
Felix probeert niet op te kijken als de vrouw van Timothy (ten minste, dat denkt hij) bij hem en de andere vrouw komt zitten, en gelukkig begint de vrouw die Felix een aansteller noemde meteen een tirade als de ene vrouw, die zich voorstelt als Catherina, over het dumpen van lijken begint. Felix fronst zijn wenkbrouwen en probeert te herinneren hoe de ene vrouw zich had voorgesteld. Zoey, Domy... Chloe! Ja, dat was het.

Chloe haast zich naar een in een doek gebonden lijk dat in de zee is gelegd en Felix draait zijn hoofd naar een vrouw die gewond en verwart lijkt en ook bij hen is. Emily, zo noemde Chloe haar. "Wat is er met haar?" vraagt Felix aan Catherina en hij durft haar nu wel aan te kijken. Als hij ziet dat ze zachtjes is aan het huilen gaat er een vlaag van schuld door hem heen en richt Felix zijn aandacht snel weer op Emily. "Sorry, ik had het moeten zeggen. begint hij. "Maar daar ben ik niet zo goed in. Nogmaals, sorry sorry sorry sorry. Het spijt me." Met die woorden kijkt hij haar aan en Felix bijt op zijn onderlip. "Wil je alsjeblieft niet meer boos op me zijn?" vraagt hij uiteindelijk.

OOC: Deze post speelt zich vóór die van Melody af.

_________________
Questions don't have to make sense. But answers do.


 Profiel  

Schoolhoofd

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Schuilen voor de regen

Houseitem
BerichtGeplaatst: wo aug 07, 2013 16:42 

Afbeelding
Catherina GarcĂ­a

'Het spijt me, ik had daar echt niet aan gedacht. Ik heb daar totaal geen verstand van. Het gene wat ik het meeste weet van dieren, is hoe ze eruitzien en hoe ik ze uit steen moet houwen.' zegt Catherina, geschrokken van Chloe's uitval. Ze keert zich naar Felix, als deze vraagt of het weer goed is. 'Het spijt me, ik ben er de afgelopen minuten niet bijgeweest met mijn hoofd. Ik herinner wel wat ik heb gedaan, maar niet met wat voor rede...' zucht ze. 'Dus ja, alles is weer goed hoor. En ik weet niet wat er met haar is. Ik weet wel nog dat je zei dat Timothy mijn man was?' Ze glimlacht even. 'Timothy is een vriend van me. Tijdens de vlucht naar Sidney was ik bezig met een verhuizing. Ik vraag me af of Kyle niet meteen een nieuw iemand zocht nu ik niet aangekomen ben. We waren nog niet bij elkaar, maar ik was wel verliefd op hem. Ik zou bij hem komen wonen om hem alles te leren over schilderen. Ik was van plan om hem ten huwelijk te vragen, aangezien hij niet van verkering houdt. Maar ik weet niet of hij wel op mij is...' Langzaam schudt ze haar hoofd. Weer glijdt er een traan over haar wang.

_________________
    Green is the color of Mother Nature
    That's why I love that color

    Eppur si muove

    En toch beweegt (Galileo Galilei)


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Quidditch Pitch

Houseitem
BerichtGeplaatst: wo aug 07, 2013 20:04 

Afbeelding
Felix moet helaas een zielig verhaal van Catherina aanhoren, maar hij gaat er niet op in. Felix is niet goed in mensen troosten, eerder in grappen maken en melig doen. Hij slikt en is blij als ze zegt dat het goed is. Dan rolt er ongewild ook een traan over Felix' wang. Hij veegt hem niet weg, maar laat hem glijden. Dan maar tranen, in plaats van woorden. Hij trekt een medelijdend gezicht en zegt dan: "Trouwens, ik kan me niet herinneren dat ik had gezegd dat Timothy je man was? Ik dacht het eerst wel, maar ik weet niet meer dat ik dat gezegd had." Hij kijkt naar de meest rechtsbovenste hoek van zijn gezichtsveld en probeert het zich te herinnneren. "Maar goed."

Dan kijkt hij bezorgt naar Emily. Ze zegt iets over het lijk wat in de zee ligt en houd daarna weer haar mond. Dan schiet Felix opeens iets te binnen. "Die huilende vrouw..." begint hij en hij kijkt naar Caterina. "Die vroeg of we haar konden helpen?" Felix schrikt als hij zich bedenkt dat ze nog in het vliegtuig is. "Sorry, ik ga haar even redden!" zegt Felix en hij snelt zich naar het vliegtuig toe. Wat is haar naam? Wat is haar naam? Felix pijnigt zijn hersens en besluit dan dat de vrouw dat niet verteld heeft. Hij zoekt het gat weer op en wurmt zich snel naar binnen. Voor dat het ding ontploft. Hij vind de vrouw uiteindelijk en snelt zich naar haar toe. "Hallo?" vraagt hij, aangezien ze daar een beetje ineengedoken zit.

_________________
Questions don't have to make sense. But answers do.


 Profiel  

Headhunter

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Kruideniersstraat 71

Houseitem
BerichtGeplaatst: do aug 08, 2013 20:40 

Afbeelding
Bill Dayton


Bill laat de stam onmiddelijk los als de jongen eronder uit is. Hij klopt zijn handen af en haalt even diep adem. Hij klopt de jongen op zijn schouder.
"No problem, kid," zegt hij.

Hij kijkt inschattend naar het been van Fjall.
"Je zal daar wel een nasty kneuzing hebben," zegt hij, wijzend naar zijn been. Hij snuift even en zet zijn handen in zijn zijde.

"Yeah, hij kan wel wat ondersteuning gebruiken," zegt hij, wijzend naar Fjall, als Charles aankomt. "Laten we hem maar naar het strand brengen."
Bill loopt alvast vooruit richting de mensen bij het strand.

_________________
now my life is sweet like cinnamon


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: do aug 08, 2013 21:06 

Afbeelding

Charles slaat de jongen zijn arm over zijn schouder om zo zijn pijnlijke been te ontzien. “Het is niet veel, maar op het strand hebben we wat water.” Meldt hij de jongeman. Zijn blik gaat even naar Bill zijn rug en vervolgens naar Sarah. Hij klakt even zacht met zijn tong, maar corrigeert zichzelf door Sarah een vriendelijke glimlach toe te werpen “Bij terugkomst wordt dit de reportage van je leven.” Glimlacht hij bijwijze van een grapje.

Gezien de hevige begroeiing op de grond is het niet zo gemakkelijk om zich richting het strand te begeven. Het gaat in ieder geval een stuk langzamer dan gewoonlijk. Alhoewel, wat was gewoon? Hij liep normaal ook niet dagelijks door een oerwoud. Zijn blik gaat even naar de grond voor hem als hij over een laag kronkelende liaan heen stapt en de jongen daarbij zoveel mogelijk blijft ondersteunen. Met een mistroostige glimlach ziet hij zijn eigen eens keurig gepoetste lederen schoenen nu besmeurd met zand en dof uitgeslagen van de hitte tussen het groen.

“Het is in elk geval een goed teken dat je been pijn doet. Ik zou me meer zorgen maken als het niet zo was.” Probeert hij, gezien de omstandigheden, een luchtig gesprek aan te knopen.

Hij blaast een losgevallen pluk haar uit zijn gezicht en is blij wanneer de begroeiing af neemt en het geruis van de zee weer hoorbaar wordt.


 Profiel  

Opperste Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: ma aug 12, 2013 14:20 

Afbeelding

Fjall glimlacht zwak als er een andere man hem komt aanbieden om te helpen en hij is dan ook zeer dankbaar dat hij door de man wordt ondersteund. Nu was de pijn in zijn been nauwelijks nog voelbaar aangezien hij er nog amper op steunt.
'Dank je. Echt waar.' Hij haalt diep adem terwijl ze het bos doorwroeten en uiteindelijk meer aan de rand komen.
Fjall hoort duidelijk het ruisen van de zee en hij kan zweren dat er een zoute smaak op zijn lippen is belandt.

Even kijkt hij opzij naar Charles als die zegt dat het een goed teken is dat zijn been pijn doet. Daar heeft hij helemaal gelijk in.
'Dat kan je wel zeggen. En ik die dacht dat ik eindelijk op weg was naar huis voor een goede vakantie.' mompelt hij.


 Profiel  

Black Bird of the Sky

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Winterfell
BerichtGeplaatst: do aug 15, 2013 11:39 

Afbeelding

Chloe haalt nog even diep adem voordat ze zich weer bij de andere voegt en gelukkig vertrekt de paniekerige knul van eerst al snel. De jonge vrouw met de domme actie van het lijkt negeert ze. Ze spreekt zichzelf toe dat het stomste wat ze nu kan gaan doen is teveel inspannen, dat zou haar situatie er niet beter op maken. Ze neemt naast Emily plaats en kijkt in de richting van het woud. Als ze dan beweging ziet blijft ze kijken en niet veel later herkent ze de ene man en niet ver daarachter loopt Charles die een man helpt.

"Ze zijn terug," zegt ze met een kalme stem, vooral tegen Emily.

Ze vraagt zich even af of dit de enige groep overlevenden is. Aan de andere kant, met een vliegtuigramp als deze is het een wonder dat er overlevenden waren. Ze zucht even kort en kijkt naar het water. toch moest ze bekennen dat ze liever hier was neergestort dan ergens waar geen zee in de buurt was...

_________________
Life doesn't run a clear course
It flows through from within
It's supposed to take you places and leave markings on your skin


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: zo aug 18, 2013 11:04 

Afbeelding

“Ik denk dat we allemaal anderen plannen hadden.” Glimlacht hij als Fjall zegt dat hij nu eigenlijk vakantie zou moeten hebben. De ironie. Het eiland is beslist vakantie waardig, maar vast niet hetgeen Fjall geboekt had.

Voorzichtig laat hij de jongen aan de rand van het zand bij de anderen neer zakken. Hij klopt zijn broek even af in de illusie dat hij zijn pak schoon kan houden. “Hij zat klem onder een boom.” Meldt hij Chloe en Emily.

Daar zitten ze dan. De hele groep overlevenden bij elkaar aan de rand van het strand. Een kleine groep, relatief gezien de omvang van de crash nog groot. Het gegil sterft weg en gaat over in zacht gehuil van nabestaanden. Het geronk van helikopters blijft uit, de dikke donkere rookpluim neemt langzaam af en het eiland lijkt terug te gaan naar de dagelijkse gang van zaken.

In de verte is aan de rand van het bos een nieuwsgierig zwijn te zien, kleine krabben rennen over het strand en het gezang van tropische vogels is voor het eerst hoorbaar. Na even in stilzwijgen gezeten te hebben begint hij zijn schoenveters los te maken en trekt hij zijn schoenen uit. Hij is niet echt op de gelegenheid gekleed. Met een vriendelijke glimlach staat hij op. “Ik ga even een stukje wandelen, kijken of ik wat hout kan vinden en misschien nog wat water.” De zon begint te draaien en neemt af in scherpte. Dat werkt verkoelend, maar betekend ook dat het spoedig donker zal worden.

Rustig wandelt Charles naar de zee. Het frisse zeewater werkt verkoelend en kietelt tussen zijn tenen. Hij houdt zijn blik op de oneindig uitgestrekte zee gericht, op zoek naar boten of andere tekenen van menselijke activiteiten. Voor een kort moment sluit hij zijn ogen en inhaleert hij diep de zilte zeelucht. Wanneer hij zijn ogen weer opent merkt hij dat voor het eerst zijn vingers trillen. De adrenaline is verdwenen en zijn lichaam en geest zijn weer volkomen bij bewustzijn. Hij glimlacht even mistroostig om een van zijn eigen gedachtes en rolt zijn broekspijpen op. Uit zijn zak haalt hij een zakdoek die hij even door het zeewater haalt en daarna tegen een brandwond op zijn borstbeen aan drukt.


 Profiel  

Klassenoudste Ravenklauw

Avatar gebruiker

Offline

Houseitem
BerichtGeplaatst: zo aug 25, 2013 22:06 

Afbeelding
Siobhan Donnelly

Siobhan hapt moeizaam naar adem. Haar hart gaat tekeer in haar borstkas en ze krijgt haar ogen amper open in het felle licht. Haar iPod ligt met een gebroken scherm op de grond en haar koptelefoon hangt kapot over de armsteun. Verdwaasd probeert Siobhan het ding op te rapen, tot ze door heeft dat de rugleuning van de stoel voor haar compleet weg is. Ze knippert een paar keer met haar ogen en beseft dan dat ze zijn neergestort. In paniek wil ze meteen het vliegtuig uit, maar iets houdt haar tegen.
Haar been zit klem tussen de stoel voor haar en de buitenkant van het vliegtuig. Ze begint wild met haar lichaam te bewegen in de hoop dat de stoel los schiet. Haar ademhaling wordt onregelmatig en haar hartslag loopt nog meer op. Siobhan probeert zich met haar armen los te wringen uit de stoel, maar ook dit is tevergeefs. Ze zit muurvast en beseft dat ze ook haar tenen niet meer goed voelt. Vanuit haar zitplaats ziet ze niemand meer in het vliegtuig, overal hangen zuurstof maskers en de bagage hangt uit de rekken boven haar. Er ontwikkelen tranen in haar ogen en ze laat vermoeid haar hoofd tegen het raampje hangen.

Plotseling valt Siobhan iets op. Ze probeert haar ogen scherp te stellen, dit kan niet waar zijn. Zitten er echt mensen daar buiten? Met haar handen wil ze in haar ogen wrijven, wat het er niet veel beter op maakt. Haar handen zijn smerig en zitten onder het bloed van kleine wondjes. Met moeite krijgt ze het beeld scherp en ziet ze wel degelijk mensen buiten het vliegtuig.
"Help! Alsjeblieft, ik zit vast!" schreeuwt ze in paniek als ze tegen het raampje aan bonkt. Ze hoopt dat ze haar kunnen horen en blijft net zo lang bonken tot er iemand haar richting op zal kijken.

_________________
the pavement is my friend
it will take me where I need to go


 Profiel  
Geef de volgende berichten weer:  Sorteer op  
Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 68 berichten ]  Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3, 4, 5  Volgende


Keer terug naar RPG
Ga naar:  


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 5 gasten

cron

Powered by phpBB :: FI Theme